Afgelopen dinsdag was het dan eindelijk zover. Waar ik echt weken naar uit keek, ging eindelijk gebeuren. De eerste echo! Al een week of 2 werd er gekscherend om me heen geroepen: Wat een buik, het zijn er vast 2, waarop ik minstens zo lollig riep: ik heb er maar 1 besteld! Ik was pas 8 weken zwanger (om en nabij, want zeker weten deed ik het niet) maar mijn broeken pastten al niet meer. Daarom had ik zelfs al een positiebroek aan. Verder weinig tot geen kwaaltjes. Welgeteld 1 dag misselijk geweest, wat een verademing was aangezien ik tijdens mijn eerste zwangerschap 9 maanden lang ziek was. Dit vertelde ik dinsdag ook aan de verloskundige, en ze wilde meteen met de echo beginnen. Zodra ze het apparaat op mijn buik zette verstijfde ik.. Ik zag... Niks! Een leeg vruchtzakje. Omdat ik een vrij nuchter persoon ben had ik ook niet verwacht dat ik in huilen uitbarstte. Dit kon er nog wel bij. Afgelopen jaar een half jaar thuis gezeten met een burn-out (de details zal ik jullie besparen, maar het ging weer goed), mijn moeder die tot 3 keer toe werd opgenomen in het ziekenhuis in anderhalve maand tijd (mijn moeder is mijn beste vriendin). En nu dit. Aanstaande maandag nog een controle-afspraak met een inwendige echo, maar er is me verteld vooral niet te veel hoop te hebben. De woorden van de verloskundige: Ik denk niet dat het goed is... Pfff wat duurt dat wachten lang. Hoewel ik er vrijwel zeker van ben dat het een verloren zaak is, blijf ik (stiekum) een sprankje hoop houden. Erg fijn om het even van me af te tikken.
Wat ontzettend klote meid, wil je veel sterkte wensen en duim met je mee dat er dinsdag toch nog een klein wondertje gebeurd
Ow jeetje! Dit is niet het berichtje waar je op had gehoopt natuurlijk. Heel veel sterkte meid en succes a.s. maandag.
He gatver,krijg meteen meer flashbacks! Zo begin mijn echo 2jaar geleden ook 2dg na de slechte echo begon gelukkig het bloedverlies,alsof ik het eerst moest weten. Helaas uiteindelijk nog gecuretteerd! Heel veel sterkte,ik hoop voor jou op een betere afloop!
Dank jullie wel meiden. Dat is het juist ook. Ik heb me nooit "echt" zwanger gevoeld omdat ik dus nergens last van had. Geen misselijkheid, geen pijnlijke borsten, niks! Vanaf gister ineens voel ik wel wat rommelen in mijn buik, 's ochtends was ik wat misselijk en mijn tepels zijn zeer gevoelig. En om het allemaal nog erger te maken moest de band van mijn broek weer een gaatje opschuiven, die zat echt te strak. Mijn hormonen werken dus op volle toeren door terwijl het hoogstwaarschijnlijk voor niks is. Je lijf kan je zo voor de gek houden pffff
Ik heb een half jaar gelden iets sooetgelijks meegemaakt..Dit was helaas niet goed afgelopen en het was verschikkelijk....Ben nu weer zwanger en het is tot nu aan toe goed Ik wens je heel veel sterkte maandag ik hoop echt dat t goed afloopt voor je!!
Dank jullie wel dames. Het ergste is gewoon dat je het niet kan afsluiten omdat (hoe onlogisch dat ook is) je toch dat sprankje hoop blijft houden. Ik ben wel realistisch. Ik weet dat de kans bijna nul is. Maar als je lijf dan ineens de hormonen aan het werk zet is het niet te houden bijna. Ik verwacht ook niks van maandag (kan het altijd nog meevallen). Het liefst zou ik gewoon willen, hoe pijnlijk ook, dat het gewoon nu gebeurd, dan hebben we het maar gehad. Maar niets in mijn lijf laat merken dat dat snel gaat gebeuren. Sorry, het is weer een heel verhaal.
Pfff nog 1 dag, en dan weten we het zeker. Mijn lichaam maakt me dol (steeds vaker misselijk en die buik begint me te irriteren omdat het waarschijnlijk voor niks is). Tot overmaat van ramp kreeg mijn zoon de waterpokken gister... Hoewel, heb nu wel genoeg afleiding.
meis wat een teleurstelling dan .....en dan ook nu nog de kwaaltjes gaan krijgen pfff kan me voorstellen dat je zo iets heb van laat het maar gebeuren dan ben ik er vanaf .....maar meis de wonderen zijn de wereld nog niet uit wil je geen valse hoop geven maar hoop is beter dan bij de pakken neer gaan zitten ......wil je in iederval even een dikke cyberknuffel geven !
aaah das lief.. Het is ook niet zo dat ik bij de pakken neer ga zitten, juist in tegendeel. Maar feit blijft dat ik een behoorlijk realistisch persoon ben. Ik WEET gewoon dat de kans klein is, daarom irriteer ik me dus aan die kwaaltjes. Zou het nou zo zijn dat de echo wel goed was geweest, had ik de kwaaltjes als fantastisch gezien, nu zie ik het vooral dat mijn lichaam mij in de war probeert te maken.. en als ik ergens niet tegen kan! Ja ik weet het, ik moet gewoon afwachten. Het is natuurlijk ook nog maar 1 dagje, maar ik kan je wel zeggen dat ik blij zal zijn als het gewoon achter de rug is. Dat wachten en dat hele kleine sprankje hoop dat is gewoon niks... Liefst zou ik gewoon willen dat het nu gebeurd. Niets wijst er echter op dat dat gaat gebeuren.
Ik had bij mijn zoon een leeg vruchtzakje en zeiden ze ook: kan zijn dat je minder ver bent maar ook dat het niet goed zit. ik mocht daarom 1,5 week later terug komrn en ja hoor, godzijdank zat er tosn wel wat in. het kan zijn dat je iets minder ver bent en morgen een mooie echo heb. ik ga hard voor je duimen. hoop dat het goed zit.