Even een nieuwsgierig vraagje waar ik wel benieuwd naar ben: Kies jij / kiezen jullie in de opvoeding voor een andere aanpak dan hoe je zelf opgevoed bent, of doe je het (ongeveer) hetzelfde als je moeder/vader het deed? Laat ik zelf maar beginnen: Ik denk dat ik in grote lijnen erg veel op mijn moeder ga lijken qua opvoeden; wel wil ik wat minder overbezorgd worden als mama dan mijn eigen moeder was. Maar ja, de vraag is nog maar of dat gaat lukken groetjes! mamatoB
Ik doe t totaaal anders dan hoe zij deed, meer zoals mijn oma. Ik ben ook opgevoed door mijn oma dus dat is wat mij betreft logischer. Ik heb ook erg veel naar de nanny (en soortgelijke prog.) gekeken en gebruik daar heel veel uit!
Oeh, ja, de Nanny en zo, leuke shows vind ik dat, daar zit ik ook altijd heel aandachtig naar te kijken. Vooral de - naar bed gaan-taferelen en zo. Ik vraag me dan altijd af of ik het ook zal kunnen allemaal. Zorgen dat je zelf 'de baas' blijft en dat je kinderen geen loopje met je nemen. Een voorbeeld: Ik zat laatst bij de apotheek, daar was een vrij jonge mama met een meisje van vijf. Ze wilde gaan, maar het kindje bleef zitten spelen. Die mama zei 'Oké, dan ga ik, daaaag' (met andere woorden, als het goed is komt het kindje vanzelf wel als mama weg loopt). Mama loopt de apotheek uit, zegt het meisje: "Die gaat toch nooit echt weg zonder mij, ik kan gewoon blijven zitten, want ze gaat toch niet echt weg." Het meisje bleef dus doodleuk zitten spelen en wachtte tot mama met een rood hoofd weer naar binnen kwam en kwaad het meisje mee sleurde. Dan vraag ik me toch af, hoe ga ik dat doen.... kinderen zijn zo slim en weten zo goed wat jij bedoelt... en doen toch hun eigen ding vaak liefs mamatoB
in het voorbeeld van boven, geduld hebben. Net zolang buiten wachten tot ze in paniek raakt. Werkt natuurlijk niet altijd, want je hebt meestal haast... Mijn zusje is ook 5 en daar let ik geregeld op, vaak helpt het dingen uit te leggen en compromissen te sluiten. We gaan vandaag dit, dit dit en dit doen en als we thuis komen hebben we een bakje met aardbeitjes of chipies of wat ze lekker vind, of gaan we knutselen of of of bij me zoon van 21 maanden werkt het ook al heel goed om hem voor te bereiden op wat er komt en gaat gebeuren.
ik denk dat ik net als mijn ouders alles uit liefde doe ookal is dat soms niet altijd het beste. ik zal mijn kind nooit laten vallen maar ik zou wel duidelijkere grenzen aangeven dan mijn ouders deden. ik zou wel net als mijn eigen ouders altijd interesse in de leefwereld van mijn kind tonen, trots zijn als ze een zwemdiploma halen maar ook als ze hun veters kunnen strikken, naar hun verhalen luisteren, veel leuke dingen doen. wat ik ook merk is dat ik en mijn vriend idealistischer zijn dan onze ouders. ik wil mijn kind wat maatschappij kritischer opvoeden. als ik merk dat mijn kind ergens bang voor is, zou ik wat actiever proberen haar daar toch mee in aanraking te laten komen zodat ze zich zelfverzekerd voelt. tenslotte zo ik duidelijker/eerlijker naar mijn kind toe zijn. een kind voelt een sfeer aan in huis en ik denk dat je op een manier die past bij de leeftijd, uitlegt wat er gaande is, een kind veel relaxter zal zijn.
Ik noem even wat dingen op wat bij mij in mindere mate of helemaal niet gebeurde: - mijn kinderen heel veel knuffelen, want dat hebben ze nodig. - regelmatig zeggen dat ik van hem of haar houd. - Consequent zijn. - Streng maar rechtvaardig. Kinderen moeten goed weten wat ze wel en niet mogen. - minder bezorgt. Gezonde bezorgdheid is goed, maar overbezorgdheid niet vind ik. - Kinderen niet bang maken. (Voorbeeld: we woonden vroeger ergens in een buurt waar een kinderlokker actief was. Toen eenmaal die geruchten door de buurt gingen, maakte mijn moeder ons echt bang gewoon. Ze zei dat we niet met vreemde mannen mochten meegaan en geen snoepjes of wat dan ook mochten aannemen van vreemden. Maar hoe ze dat zei: met dat wijzende vingertje... We werden helemaal bang om buiten te spelen. Dat is ook niet gezond natuurlijk. ) - Seksuele voorlichting. (ik heb het allemaal met biologie moeten leren namelijk en eigen interesse en ontdekkingen natuurlijk) - Leren wat goede zelfhygiene is. Ik denk dat ik nog wel even door kan gaan.
Ik laat mijn dochter heel erg haar eigen ding doen en zich zo lekker ontwikkelen, terwijl mijn moeder heel erg van de regels was, ook van die regels die eigenlijk niet belangrijk zijn omtrent veiligheid of spullen die stuk gaan ofzo. Dat laatste zijn ook de enige dingen waar ik regels om maak. En wat ik ook heel anders doe ik het eten. Ik ben heel bewust met haar eten bezig, aangezien ze een vuilsnisvatje is waar je alles in kan stoppen! In haar genen zal ze ongetwijfeld aanleg voor overgewicht hebben, dus daar steek ik wel een stokje voor!
Inderdaad dat is ook een goeie. Ik ben vroeger erg opgevoed met vrij veel 'verkeerd' eten, om het zo maar even te zeggen. Nu ben ik stevig tot dik. Ik wil niet zeggen dat dat de schuld is van mijn ouders. Maar toch, ben er wel mee opgevoed... Ik ga mijn kinderen een stuk minder 'foute' dingen te eten geven.
Ik kan heel veel willen, maar ik heb ook nog een partner die zeker voor de helft mede-verantwoordelijk is voor de opvoeding! Dus ik kan wel mijn kindje precies zo op willen voeden als mijn ouders hebben gedaan (en dat wil ik, vind dat mijn ouders het super hebben gedaan), maar hij wil dat misschien niet (eh.... gisteren zelfs nog woorden over gehad). Wat dan? Dan kan ik zo veel willen, maar zal toch een compromis moeten vinden. Maar ik denk dat die meer neigt naar hoe ik ben opgevoed dan naar hoe hij is opgevoed. Hij heeft superlieve ouders, maar om maar je kinderen tot het bot te verwennen uit "liefde" of angst of om wat voor reden dan ook, is niet mijn en ook niet zijn aanpak. En zo zijn er meer dingen die ik niet graag over zou nemen voor onze kindjes.
Ik zou in grote lijnen hetzelfde doen als mijn ouders , ik kijk echt terug op een hele fijne jeugd waarin ik letterlijk niets tekort ben gekomen ... Toch zijn er wel wat puntjes waarvan ik nu zeg dat ik het anders wil gaan doen .. wij zijn altijd heel vrij gelaten en niet streng opgevoed ,natuurlijk wel met de goede normen en waarden en respect voor andere mensen enz maar toch waren we verwende nesten wat dat betreft en toch wil ik mijn dochtertje strenger aan gaan pakken ... Wat natuurlijk niet altijd in de praktijk zo zal gaan als ik voor ogen heb .. En wat bijv. ambities betreft meer mee doen , toen ik 18 was wou ik perse gaan werken en eigenlijk hebben ze nooit echt daar een probleem van gemaakt met als resultaat dat ik nu op mijn 29 ste nog aan het studeren ben ... ik wil haar wel meer achter de veren aanzitten wat school betreft ( niet dat dit perse betekent dat dat ook gaat lukken ) maar proberen zal ik het zeker ... Wij zijn ook niet opgevoed met dagelijkse knuffels en ik hou van jou hoorden wij maar zeldzaam maar ik heb niet het idee dat ik daar wat van overgehouden heb , ik wist toch wel dat ze van me hielden ongeacht hoe vaak dit gezegd werd ..
De grote lijnen zullen wel het zelfde zijn. Maar ik ben veel meer bezig met hun dingen leren van de wereld. Interesses opwekken op allerlei gebieden en dan niet door middel van alleen naar tv programma's kijken zoals mijn moeder. Maar ze mee nemen naar museums enzo (en dat werpt zn vruchten af want mijn kinderen hebben allerlei onderwerpen in geschiedenis, biologie en aardrijkskunde al minstens eens gezien zo niet al geleerd waardoor vooral mn jongste zoon dit jaar door fluitend zn geschiedenis toetsen gedaan heeft ). Ze dingen laten doen thuis in het huishouden zodat ze weten en ervaren dat het niet allemaal schoon in de kast groeit maar er iets voor gedaan moet worden (hebben ze in mijn optiek meer aan als dat ze daar straks nog achter moeten komen als ze op zichzelf wonen...zoals ik vroeger) Interesse tonen in hun leer prestaties zodat ze trotsheid voelen als ze iets goed gedaan hebben of zich schamen als ze zich er niet voldoende voor ingezet hebben. Ze niet weg sturen met de woorden: "Dat is iets voor volwassenen". Als er ergens over gepraat word en zij vragen wat iets is of hoe iets werkt. Daar had ik vroeger altijd een enorme hekel aan en ik snap tot op de dag vandaag niet waarom zoiets dan niet gewoon uitgelegd kan worden. Ben dan gewoon blij als ze iets willen weten! Inspraak in dingen (maar ik en papa maken nog steeds de dienst uit uiteraard!)