wat ik een heel goed boek vind (al beetje oud, maargoed) is Hoog Sensitieve Personen-als de wereld je overweldigd ik vond het een heel goed boek. het gaat er over als je een heel gevoelige persoonlijkheid hebt, en hoe je hiermee omgaat. de schrijfster is zelf ook hoog gevoelig. het boek begint met een vragenlijst waarmee je kan vaststellen of jij een HSP bent! zië: http://www.nl.bol.com/is-bin/INTERSHOP. ... ction=BOOK er staan veel goede tips in, waar ik zeker wat aan hebt gehad! [/i]
Wauw wat een verhaal denise19, heel veel sterkte meid. Ik hoop echt dat je hier uitkomt, het is vreselijk als zoiets heel je leven beheerst. En wees niet bang om naar je huisarts te stappen, dit is echt de eerste stap naar je herstel, hij/zij kan je echt helpen hiermee.
Maar ik neem aan als je last van depressie of agorafobie hebt je niet hoog gevoelig bent of hangt dat samen?
bij mij hing het wel samen. als je heel gevoelig bent voor prikkls van buitenaf, heb je eerder de neiging dit te ontwijken, waardoor dit door kan schieten tot straatvrees. ikzelf heb toen wel veel aan dit boek gehad.
Sorry voor de late reactie jongens maar ik kon een tijdje niet inloggen vandaar.. Even op de vraag van Judith hoe mijn ouders met mijn angsten omgingen: Het is eigenlijk heel lang onduidelijk geweest dat ik angstig was. Dit kwam vooral omdat ik zelf nooit weet waarvoor ik bang ben. Ik had paniekaanvallen in mijn slaap moest ook vaak huilen in mijn slaap. Op school ging het slecht. Maar er waren tussendoor ook tijden dat het wel goed ging. Dus mijn ouders dachten omdat ze zelf allebei in de zorg werken dat ze hert overdreven dat ze bij alles iets psychologisch moesten denken enzo.. Toen ik echt niet meer naar school durfde toen hebben ze me aangeraden om naar een therapeut te gaan. Dit wilde ik toen een tijd niet maar heb ik uiteindelijk wel gedaan. Het was voor mijn familie vooral moeilijk om niet boos te worden. Zo van hou eens op er is niks aan de hand. En als ze boos werden dan werd mijn angst alleen maar erger. Het is een proces van jaren geweest en het gaat nu best goed met hun hoe ze met mij omgaan alleen soms worden ze toch nog boos op me.. Zijn er mensen hier die ook angstig worden en geen flauw idee hebben waarvoor ze bang zijn? Ik heb zelf namelijk het idee dat ik bang ben voor iets wat gewoonweg niet bestaat..
Dat gevoel heb ik ook wel hoor, angstig voor iets wat helemaal niet bestaat. Soms ben ik ook wel heel angstig voor bepaalde dingen, bv een vriend van mijn zusje is op 30 jarige leeftijd ineens overleden aan een hartaanval. Een jongen die altijd gezond leefde is tijdens het hardlopen in elkaar gezakt. Dan wordt ik heel angstig en denk er vaak aan dat dat mij dus ook weleens zou kunnen overkomen, dan kan ik echt heel de dag of dagen van slag zijn. Dit is dan moeilijk uit mijn kop te krijgen, vooral als je door de stress ook nogeens pijn op de borst krijgt denk je, zie je nou wel mij overkomt het ook. Dat van je ouders komt mij ook bekend voor Amilah, die werden soms ook echt boos op me. Ik had toch alles en het ontbrak me toch aan niets, waarom dan die paniekaanvallen en die angst. Ze snapten er helemaal niks van. Nu gaan ze er ook wat beter mee om maar snappen doen ze dit, denk ik, nooit.
dit komt mij ook echt heel erg bekend voor, laatst kreeg mijn vader een soort van epelepsie zomaar,tweede keer in 1 jaar tijd.en dan denk ik ook meteen,ooh shit straks krijg ik het ook etc etc, maar ja probeer het dasn van me af te zetten maar dat duurd dan wel wat dagen
Dat heb ik idd ook dat er iets gebeurd en dat ik dan bang ben dat ik het ook zal krijgen. En vaak ook bij dingen die niet eens zo overdreven erg zouden zijn zoals flauwvallen of blindedarmontsteking ofzo.. Even offtopic: Derona hoe heb jij het voor elkaar gekregen om zoveel kilo's af te vallen joh? Echt knap, mij lukt het voor geen meter
hihihi,.Ik doe Sonja bakker,ik moet eerlijk zeggen voel me er wel een stuk lekkerde door,gisteren zijn wij wezen wokken,nou dat hoefde je mij een half jaar geleden niet te vragen of ik at wou
Nee, het boek beschrijft hoe gevoelens ontstaan en hoe je er effectief mee kan omgaan. Ik heb de tip weer van t angstoornissen forum.
Hey super bedankt ga m denk ik maar bestellen, eerst kijken of ze m in onze boekhandel hebben. De angst voor mij is de angst voor het angstgevoel en het doodgaan... Ga ook een reiki-cursus volgen om mezelf te leren ontspannen.. Iemand hier ervaring mee?
mm nee, maar heb wel op een ontspanningstherapie gezeten. eerlijk gezegd moest ik me zo ontspannen, dat ik iets te veel ruimte in me hoofd had om over alles sores te gaan malen dus ben ik er na een tijd maar mee gestopt. maar heb wel heel veel therapieen gedaan, (psych, groeps, sporttherapie, ontspanningstherapie, creatieve therapie, cognitieve gedragstherapie, werkdoelen, etc )
Ik heb van een 'bang' gevoel zonder een duidelijk iets waarvoor ik bang ben. Vanmorgen bijvoorbeeld werd ik wakker en was heel onrustig. Toen ik beneden bezig was de kinderen klaar maken voor school werd het nóg erger. Ik heb dan een 'bang' gevoel maar weet niet waarvoor! En nu is het minder maar heb ik een giga hoofdpijn Wel heel vaak trouwens de afgelopen tijd..
Ja idd...misschien is het bang zijn voor het bange gevoel.. Jee, komt mn man vanmiddag met eeln leuke melding, hij moet 2 dagen op cursus en dat begint...morgen! Ow en ik kan zoooo slecht tegen iets wat ineens komt en niet gepland is.. WHAAA!
Die onrust ga je koppelen aan je angst. Ik doe dat ook. Dan word ik onrustig wakker (gebeurd regelmatig) en dat moet natuurlijk een reden hebben dus haal ik me weer vanalles in mijn hoofd. Pff soms moet ik gewoon accepteren dat ik me gewoon onrustig voel niks meer en niks minder.