Mijn bevalling van Amanthis was echt niet leuk en ik heb er "maar" 12 uur over gedaan maar ik kreeg geen persweeën en dit heb ik 10tal keer gezegd maar luisteren deden ze niet, ik moest maar gewoon maar ik voelde niets, zelfs niet met weéënopwekkers (ik heb wel heel veel pijn gehad hoor) en ze luisterden pas toen de hartslag van Amanthis gevaarlijk daalde, toen zei ik nooit meer! nu zijn we ruim 2,5 jaar verder en hoewel ik de bevalling verwerkt heb sta ik nog steeds niet te springen voor een nieuwe zwangerschap. Omdat mijn man wel graag een tweede wil heb ik de deur niet helemaal dichtgedaan maar ik ben nog jong, wellicht over 4/5 jaar weer, als ikzelf stabiel ben
@Amantis, vreselijk he, persen zonder persweeen Bij mij waren ze ook foetsie, ik moest ze 2 uur lang maar ophouden omdat er nog een andere bevalling gaande was. En toen de gyn er eindelijk was, waren mijn persweeën weg. Maar na 20 uur rugweeën vond ik het wel welletjes en deed ik net alsof. Natuurlijk werkte dit niet en na 1,5 uur "faken" van de persweeën werd het toch een vacuumextractie. @Eliesja, inderdaad echt superspul, ik voel me al een stuk beter en rustiger, al is het nog niet helemaal weg hoor. @Amilah, fijn dat je moeder weer thuis is en het is inderdaad nooit leuk als een van je familieleden wat mankeert. Dat doet je toch altijd wat.
Bij mij werd het dus met de vacuum geeindigd maar toen was ik al zover dat ik alles best vond wat ze deden, als de baby er maar uitkwam. Begrijp me goed meiden, de pijn van de bevalling hoort erbij en ik heb "maar" 12 uur liggen zwoegen wat mij heel veel heeft gekost is het feit geweest dat ze niet luisterde naar wat ik zei, ik ken mijn lichaam en ik voelde dat ze niet uit zichzelf zou komen (dus op eigen kracht van mij) maar dat ze je dan gewoon laten liggen en dat 2 uur lang.
"grappig" veel van ons hebben een kindje via de vacuumpomp gekregen.. Lisa is ook met de vacuumpomp geboren omdat mijn persweeen niet sterk genoeg meer waren en haar hartslag omlaag ging!
hoi hoi, nou hier ook 2 super bevallingen gehad... Gister weer rot nieuws gehoord. Mijn schoonzus is ongeveer 21 weken zwanger en gister had ze een echo om te zien of alles in orde was en ze wilden ook het geslacht weten. Maar helaas was de uitslag van de echo niet goed. Het kindje heeft geen niertjes en geen maaginhoud en ze moet dus nu naar het ziekenhuis voor de definitieve uitslag en dan moet ze binnen 3 weken gaan bevallen. Echt een klote tijd, ze kan pas maandag terecht en zit dan 4 dagen in onzekerheid. Vind het zo oneerlijk. Vannacht echt rot geslapen... Ben gelukkig niet zo gestresst als anders, ben best rustig.. Judith heeft je dochter er nog steeds baat bij? Geef het mijn oudste nu ook al aantal dagen en ik vind hem echt mega druk... Volgens mij werkt het niet echt bij hem.. Wacht nog wel ff af... kan 2 weken duren.. groetjus
Eliesja, wat erg zeg van je zus...sterkte! En ja, Shirin heeft echt wel baad bij de druppels. Geen echte woeda-aanval meer gehad. Ze kan nog wel boos zijn hoor
Is niet mijn zus, maar mijn schoonzus... Vanmiddag gaan we er ff heen. Moet echt steeds aan dr denken.. Gelukkig Judith dat ze er nog steeds baat bij heeft. Hoop dat mijn oudste er ook rustiger van gaat worden ..
Ik kan me voorstellen dat je er steeds aan moet denken, eliesja, het is niet niks En hopelijk gaat de bach snel zijn werk doen bij je zoontje. Hier alles goed, ik ga zo lekker met mijn mams de stad in
Moet nog iets kwijt... sorry dat ik jullie (mischien) ermee verveel... Het zit zo... mijn man is militair en nu kunnen wij volgend jaar voor 3 jaar naar Curaqao. Mischien klinkt dat voor somigen erg aantrekkelijk, maar vind het zelf best wel eng. Twijfel heel erg. Heb er aan de ene kant best zin in, uitdaging, ander leven, maar de andere kant vind ik het zo eng, hoe zou ik erop reageren, die verandering, mischien kan ik het wel helemaal niet aan!? Moet mijn werk opzeggen, hoe is de huisarts geregeld daar, tandarts, school. Mijn man heeft het al eens meegemaakt daar en hij zeg dat het heel goed geregeld is allemaal. Maar toch... dat vreemde, die verandering.. We gaan er dit weekend over hebben en mijn man gaat maandag doorgeven of we het doen ja of nee... Als jullie in mijn schoenen zouden staan, hoe staan jullie daar dan tegenover? Oh ja en nog bedankt voor de steun meiden...
Jeetje, dat is heel wat! Wat een verandering! Ik kan je helaas geen tips geven, zou niet weten wat ik zou doen als ik in jou schoenen zou staan... Het is natuurlijk wel een uitdaging! En je hebt het vooruitzicht dat je toch weer terugkomt naar NL...
Ja dat is natuurijk wel fijn, maar stel dat ik het helemaal niet naar mijn zin heb dan is 3 jaar best lang. Ik zou het ook echt alleen maar voor de uitdaging doen. Ben normaal erg hecht aan mijn leventje hier, maar wil dat gewoon eens doorbreken.. weet het gewoon nie... vind het echt eng..
Phoe ja aan de ene kant een geweldige uitdaging en aan de andere kant idd best eng. Ik kan je helaas ook geen advies geven, ik zou ook absoluut niet weten wat ik zou doen. Het is natuurlijk niet maar voor een jaartje, maar ook meteen voor 3 jaar. Moeilijke beslissing hoor, succes!