hoihoi, ik zie deze forum nu pas. maar ik heb ook 4 jaar lang straatvrees gehad opgevolgd door sociale fobie, paniekaanvallen en de hele mikmak. ik heb verschillende medicijnen geslikt, maar het meeste seroxat aantal jaren (40 mg, 2 tabletten). ik denk dat als je zoiets hebt gehad het altijd een zwakke plek blijft. want ik ben er nu wel vanaf, als ik over straat loop ben ik altijd oplettend en op mijn hoede! maar de angst voor de paniekaanval, zorgt ervoor dat je liever binnenblijft. ik weet uit ervaring dat het helpt om beetje bij beetje naar buiten te gaan. bijv. buiten een sigaretje roken. even naar de overkant van de straat en terug. als het regent met een paraplu buiten staan. judith ik las je verhaal en leef met je mee. rachel
je moet wel weten dat wanneer je je rotter gaat voelen bij het begin van de behandeling met medicatie, het alleen maar een teken is dat het aanslaat! Dus doorzetten en niet gelijk stoppen! Het hoort zo!
Ja weet ik poohbear. Dit is nl de 3de x dat ik aan de seroxat ben.. (baal) maarja.. het helpt me wel om van de angst af te komen. Mijn huisarts zei wel dat ik ermee moet leren leven. Dat dit niet iets is wat echt definitief weg zal blijven. Vooral omdat het bij mij door stress getriggerd word. En helaas heb ik daar nog voldoende van. Maargoed, ik weet ook dat het weer goed gaat komen, het is alleen zo rot. Gelukkig steunt mijn man me goed en zal me stapje voor stapje weer helpen er bovenop te komen!
Hier nog iemand met een angststoornis, en net als bij Suzanne heeft mijn arts ook gezegd dat ik er mee zal moeten leren leven, helaas... Ook ik slik seroxat, nu al sinds de geboorte vam mijn dochtertje en voor de zwangerschap ook. Judith, ik heb ook van die druppels van bach geprobeerd, welke heb jij? Bij mij had ik in t begin t gevoel dat t hielp, dus als de angst net op kwam zetten, maar hoe langer ik t gebruikte hoe minder t hielp voor mijn gevoel. Ik gebruikte dit tijdens de zwangerschap omdat ik de seroxat afgebouwd had toen. Suus veel sterkte meis... Ik was ook zo ziek ervan in t begin
Succes Suzanne! Heftig die eerste paar weken! Ik heb het ook geslikt 3 jaar. Mijn moeder slikt het ook al jaren. Ik zie het maar zo, een ander moet voor zijn hart z'n hele leven slikken en jij voor dit! Tis niet anders, als je daardoor weer lekker kan leven...
Ik heb nu even t hele topic gelezen Judith; ik heb ook cognitieve gedragstherapie gedaan, maar idd elke keer iemand anders en een meisje dat volgens mij even oud was als mij, dus er was totaal geen vertrouwensband. Ik moest idd ook elke keer relativeren, ook opschrijven op speciale blaadjes. Bij mij leek t niet te helpen, maar dat kan ook door de psych komen. Toen ik zwanger raakte ben ik gestopt, maar sta nu weer op de wachtlijst voor therapie, en dan bij een SENIOR-psych en een vast iemand. Idd denkt de huisarts dat bij mij ook te weinig stofje (serotine?) aangemaakt wordt... Ik heb het boek 'ik kan denken/voelen wat ik wil' en dat is ook wel een fijn boek. Het gaat over dat je gevoel komt vanuit je gedachten.
@sweetangel: Bedankt voor de boekentip! Zal het boek eens gaan opzoeken op internet Dit zijn de remedies die ik in mijn flesje heb: Mimulus, Larch, Olive, White Chestnut, Mustard, Chichory En dit zijn de boeken die ik nu heb, ook voor mn depressie die ik trouwens met onderbrekingen dat het even goed ging, al jaren heb :S : - Mindfulness en bevrijding van depressie - Leven met een paniekstoornis @Natasja: Wat jij zegt van die medicijnen is eigenlijk ook wel zo. Als je ze de rest van je leven moet gebruiken, maar je voelt je daardoor wel beer dan is het goed eigenlijk.. Er zijn heeeeeel veel mensen die medicijnen gebruiken voor van alles en nog wat, so be it!
Dank je voor de boekentip Judith, ik heb 'leven met een paniekstoornis' net ook besteld. Hoe gaan jullie partners er eigenlijk mee om? Die van Judith en Susanne wat ik las heel goed. Mijne in het begin ook heel goed en begripvol, maar nu lijkt het wel alsof hij zoiets heeft van 'het is genoeg' ... Ik ga aan mijn psych vragen of hij eens bij een sessie kan zijn, misschien dat hij t dan begrijpt. Uitleggen hoe je je voelt is zooo moeilijk
ik las eerder dat je vertelde dat je door een man bij de kraag was gegrepen ( : ) maar hoe is het gekomen dat je deze angst hebt ontwikkeld? heb je wel plaatsen waar je je veilig voelt? mensen die je begrijpen? hoe kom je tot rust, en met wie kan je erover praten? liefs rachel (even heel vel vragen hoor hoop niet dat je het erg vind!)
ik had trouwens bij de seroxat alleen als bijwerking dat ik ontzettend aan het nachtzweten was! bij een tabletje werd het wel iets minder. heb ook antipsych. geslikt en daar kwam ik 10 kilo van aan! (is ook niet echt bevordelijk tegen angst...) elke medicijn heeft zijn bijwerking(en) maar zolang het meer baat dan schaad..
Heb je ooit gedacht om niet meer met medicatie te stoppen? Want ik kan me voorstellen dat het heel erg is als je steeds weer opnieuw moet beginnen..
Amilah, Ja is ook heel erg.. elke keer ben ik weer kwaad om mezelf dat ik het niet in de hand kan houden. Het zijn mijn eigen gedachten die me zo laten denken. Dus ik heb dat gisteren idd ook voorgesteld aan mijn HA. Ze zei dat het niet bewezen was dat de serotonine ook de enige stof is die je nodig hebt. Ik zou het ook liever niet willen slikken voor de rest van mijn leven, maar als ik daardoor een stuk relaxter kan leven.. nou graag! Ik stel het nog wel eens voor..Ik vraag me dan alleen af of je dan niet steeds moet gaan opbouwen omdat je lichaam daaraan wendt. En wat jullie ookal zeggen, er zijn mensen die ook andere medicatie voor de rest van hun leven moeten slikken. Rach, ik heb dat idd ook als bijwerking, maar ook nog dat ik me slap/week voel. En ik voel steeds hele kleine aanvalletjes opkomen. (maar die zijn niet beangstigend) Je kan het een beetje voorstellen met een weeenstorm.. maar niet de hele dag door gelukkig.
Nee, natuurlijk vind ik dat niet erg Ja dat verhaal van die man enzo..die gebeurtenis was echt de druppel volgens mij. Daarvoor kwam ik al niet graag buiten Maar zoiets maakt me erg angstig om buiten te zijn. Kijk wat me allemaal kan gebeuren zomaar ineens buiten! Ik heb ook een depressie en voel me altijd bekeken als ik eens buiten ben. Alsof ik mensen hoor denken: ow daar heb je die aparte weer die nooit eens kan lachen en leuke dingen doen Ik voel me veilig hier in huis en liefst nog als mn man thuis is, want als hij weg is heb ik meer last van angstaanvallen. (verlatingsangst) Mijn man en mijn moeder en wat vrienden 'begrijpen' me wel. In die zin dat ze rekening met me houden enzo. Hoe kom ik tot rust? Als alle gezinsleden thuis zijn heb ik de meeste rust. Dan maak ik me om hun niet druk dus dat scheelt al een hoop Af en toe moet ik me ook even afzonderen bijvoorbeeld lekker op bed gaan liggen alleen met een leesboek. Ik kan erover praten met mijn man (gelukkig) al weet hij er natuurlijk niet zoveel vanaf, maar hij luistert wel naar me. Verder praat ik graag met mijn huisarts. Als ik het moeilijk heb, komt ie bij me langs. Echt een toffe man! Ik ben onder behandeling nog steeds van een psych. Therapie is moeilijk..steeds die vreemde mensen tegen wie ik alles MOET vertellen..vreselijk.. Het valt me op dat de meesten van jullie Seroxat gebruiken of gebruikt hebben. Ik heb Zoloft (sertraline). Heb deze al gekregen jaren terug voor mn depressie en hij schijnt ook te werken bij angst en paniekstoornissen. Ik heb ook een serotoninetekort.
Bij the way, ik vind het zo fijn dat ik zoveel reacties van jullie heb gekregen na het starten van dit topic! Ik voel me er een stuk minder alleen in staan...dank jullie wel!
hi judith75 fijn dat je je wat minder alleen voelt. nou ik wil even zeggen, dat ik na 4 jaar thuisgezeten te hebben, nu één ochtendje vrijwilligers werk ga doen (begin a.s. donderdag) in een peuterspeelzaal. heb de mevrouw wel héél globaal verteld dat ik het afgelopen jaren moeilijk heb gehad. (10 jaar ) ik kan me goed voorstellen dat zo'n forum de perfecte uitkomst is. dit kost minder energie, je bent lekker thuis, in een vertrouwde omgeving. dat scheelt he! ik heb als antidepr. niet alleen seroxat gebruikt hoor, heel veel medicijnen. maar ik weet allemaal niet meer hoe ze heten! (spierverslappers tegen spanning in schouders en nek, antipsych. tegen zeer zware angst, antidepr tegen depressie en van die benzodiapenen tegen stress.. heel wat! en dan nog van elke soort een paar geprobeert) maar nu het weer wat beter met me gaat kom ik weer vaak buiten. probeer elke dag even (boodcshapje oid, lukt niet altijd hoor) maar als je nou in de buurt zou wonen zou ik je graag een kop thee brengen en een knuffel! ik snap je namelijk heel goed. ik ehb wel in dagtherapie gezeten 1,5 jaar en dat deed wel goed. darvoor met een psych, was ook fijn, maar met een groep kom je gelijk ook over je angst heen om mensen om je heen te hebben! het blijft altijd vechten judith, nu, en over een paar jaar. ik weet dat. maar ik weet ook dat ik wél de kracht in me heb, en het wél waard ben! probeer ook kleine doeletjes te hebben in dag, als je die hebt volbracht, kan je een beetje trots op jezelf zijn. bijvoorbeeld de afwas doen. (gewoon dingen binnen, zodat je bezig bent) misschein vind je gedichten schrijven fijn, schilderen, muziek maken? bidden helpt ook ik denk aan jou..! liefs
Daar ben ik dus ook altijd bang voor. Want als dat zo zou zijn heb ik een groot probleem want ik kan echt niet zonder medicatie. Dan ben ik namelijk alleen maar bang de hele dag. Met medicatie maar soms. Ik had eigenlijk nooit verwacht dat er zoveel mensen zijn met een angststoornis. Wel fijn om te horen (natuurlijk vervelend dat we het hebben maar in ieder geval kunnen wel elkaar nu steunen). Zijn er ook mensen die het eigenlijk al zo lang als ze zich kunnen herinneren hebben? Want ik had als kindje van 4 jaar gewoon al paniekaanvallen.
Dát is dus mijn hobby waar ik probeer veel tijd in te steken Succes met uitproberen! @Amilah: Jee vanaf je 4e al joh? Phoe das lang!