Lief dat je het vraagt. Ja, wel redelijk eigenlijk. Ben niet buiten geweest, maar heb wel wat rust vanbinnen zeg maar. Mss toch door de bachbloesem? Ik doe ook trouw iedere dag mn ademhalingsoefeningen enzo.. Met jou?
Mijn man weet het sinds kort, ik had toch altijd een schaamte gevoel, ook omdat ik weet dat hij zo positief is. Hij luistert gelukkig goed naar me, maar snapt het gevoel alleen niet, want hij kent het niet! Verder moet ik zeggen nu ik geen koffie en cola meer drink en op mijn suiker let, het heel goed gaat. Heb het al een aantal dagen niet gehad... Verder zal ik ook eens gaan kijken of er een boek is, waar ik wat kan uithalen hoe ik met dit om moet gaan. Er zijn een aantal boeken voorbij gekomen,maar wat is nou een boek waar ik echt dingen uit kan halen, waar tips in staan, die ik zelf zou kunnen toepassen? groetjus
Hallo meiden, Ik heb sinds mijn 7de een angst/paniekstoornis dit uite zich in af en toe een paniekaanval. Toen ik rond de 21 was kreeg ik meer paniekaanvallen en hierbij ook straatvrees, ik heb toen zeker 6 maanden binnen gezeten. Met behulp van een psychotherapeut en medicatie ( efexor ) ging het beter. Toen raakte ik zwanger op mijn 26ste en begon alles weer van voor af aan, ik zat nog wel aan de efexor maar de dosis was verlaagd omdat ik zwanger was. Bijna heel de zwangerschap heb ik bijna niet naar buiten durven gaan, een bezoekje aan de vk was voor mij verschrikkelijk en er moest altijd iemand mee. Na mijn bevalling ben ik meteen weer aan mijn oude dosis van efexor begonnen en kwam ik via mijn huisarts bij een kliniek in rotterdam terecht. Deze psychotherapeut heeft mij ontzettend goed geholpen over hoe ik om moest gaan met mijn paniek/angststoornis. Ik heb met behulp van hun en mijn huisarts mijn efexor, na 7 jaar geslikt te hebben, afgebouwd en nu ben ik er ook helemaal vanaf. Nog steeds heb ik angst vooral in drukke ruimtes, maar ik weet nu hoe ik hier mee om kan gaan, maar helemaal weg gaat het bij mij nooit meer denk ik.
ik heb er in die mate last van als het donker is. Vorige jaar november ben ik overvallen in het tankstation waar ik werkzaam was. Het was 8 uur savonds (niet laat dus) toen die misselijke klootzak binnen kwam. Sindsdien ga ik niet meer alleen naar buiten als het donker is, en als het moet dan ben ik zo zenuwachtig dat is niet te omschrijven. ik vind het verschrikkelijk en weet ook niet goed hoe ik eraf moet komen. Ik ben dan echt bang dat iemand me iets wil aandoen en als er iemand komt aanlopen of kijkt al naar me dan wil ik al gaan rennen!
Vind het toch wel appart dat er nog zoveel meiden op het forum zitten met dezelfde klachten. Dacht echt dat ik de enigste was.....
nou,misschien werkt het wel! dat zou fijn zijn ja gaat wel oke! begin donderdag met vrijwilligerswerk, spannend en ben er vanavond zowaar uit geweest! ben blij dat ik weer thuis ben me mannetje was heel trots op me. was wel met iemand die me goed kent hoor. je kan trouwens het beste 'enge' dingen doen met een persoon die je kent, vertrouwd, en waar je je veilig bij voelt. als je zegt 'het gaat niet meer' dat je weer naar huis gaat. wat heb je vandaag gedaan? sterkte en liefs!
Ik weet een goede therapie die voor jou kan helpen. Dat heet EMDR. Dat is speciaal voor als je klachten hebt door een traumatische ervaring. Ik heb er echt al heel veel goede verhalen over gehoord en het hoeft niet zo lang te duren. Ik weet niet of je er aan toe bent maar dan zou je dat eens kunnen proberen
Ja dat heb ik inderdaad zelf ook heel lang gedacht, omdat ook niemand in mijn omgeving mij begreep, het is 'fijn' te lezen dat je niet de enigste bent.
Ik ken "gelukkig" iemand uit mn vriendenkring die ook paniek aanvallen heeft (gehad). Dat geeft toch een band, want als ik het probeer uit te leggen, snapt alleen hij het en doet de rest vaak moeilijk. Of je krijgt vandie goed bedoelde opmerkingen waar je niets mee kan.....
Hier een update. Heb gisteren de 4de halve tablet genomen. Weer erg slecht geslapen.. Ondanks dat voel ik me vandaag redelijk. Mijn schoonmoeder komt me vanmiddag ophalen zodat ik niet de hele dag binnen zit. (door de medicatie mag ik nog niet zelf autorijden) Vanavond moet ik beginnen met de hele tabletten. Hopelijk ben ik ook snel van die vervelende bijwerkingen af, zodat ik me weer wat meer mens voel. Ik ben idd ook blij dat er hier mensen zijn waar je je ervaringen mee kan delen. En die snappen hoe je je voelt!
Amilah bedankt voor de tip! ik ga eens kijken wat dat precies inhoudt! en inderdaad is het fijn om te weten dat er meer mensen zijn die dit soort problemen hebben. Voor mensen die er geen last van hebben is het toch moeilijk te begrijpen.
@susanne: Succes met je medicijnen joh! Nog even en je bent van de ergste bijwerkingen af! @rach: Ik hebgisteren voor het eerst in de deuropening van de voordeur staan kletsen met een buurtgenootje. M'n man was ook in de voortuin hoor! Maar toch, ik kreeg even een soort van angstgevoel toen ik de deur opendeed, maar daarna ging het redelijk goed eigenlijk.. Dat was m'n eerste stap in het terug naar buiten gaan. Niet, veel hè maar goed Spannend donderdag! Zal aan je denken! @poohbear: Hier ook goedbedoelde opmerkingen ja Maar goed, veel mensen weten er eigenlijk nix vanaf dus ja neem ik het ze ook niet kwalijk.. @tam en amilah: Jullie hadden het allebei al heel vroeg.. Hoe gaan/gingen jullie ouders daarmee om?
wat GOED!!!! goed dat je dat hebt gedaan!! en waarover praat je dan met je buurtgenoot? of vind je dat niet eng opzich?? echt een overwinning hoor!
Ow gewoon over alledaagse dingen, over zijn auto Ja, toch wel een stap in de goede richting hè Nou een gsprek met een goede bekende gaat wel, als er maar geen vreemd iemand aan de deur komt, want dan doe ik niet eens open!
Ja serieus! Mijn keuken zit aan de voorkant van het huis en daar staan de luxaflex zo dat ik zie wie er aan de deur staat zonder dat iemand mij ziet. Als het een vreemde is doe ik niet open
erg eigenlijk he dat je dat zo moet doen, precies de luxaflex zo zetten. Soms word ik gewoon gek van mezelf als ik weer eens om moet lopen ofzo omdat die straat volgens mij op dat moment veiliger is.