Precies.. Ze had het ook anders kunnen neer zetten. Heb trouwens mijn tekst aan gepast... Daar in heeft ze wel gelijk mijn laatste zin bij mijn eerste bericht... Maar schoolinspectie kan best als de juf en directeur het niet serieus genoeg nemen daar in zit mijn advies niet verkeerd.
Ik vind ook dat je best meteen naar de directie mag gaan. Ik zou me daar veiliger bij voelen. Ik zeg niet dat deze juf meteen slecht of niet te vertrouwen is, maar voor mijn kind zou ik het fijner vinden als er nog iemand op school is die er vanaf weet. En ik zou ook vragen of ze even met mijn kind wil gaan praten met mij er bij. Dat moet toch uit de lucht. Echt zielig voor je meisje ts. Huilend in je armen. Alsof ze het de hele tijd daarvoor opgekropt heeft. Arm kind.
Nou social media lijkt mij nou niet echt de manier om iets op te lossen met de school van je kind Maar ik vind wel dat je het binnen school ergens anders neer mag leggen dan alleen bij de juf. Ik zou er ook niet op vertrouwen wat de juf er allemaal over zegt
Ik had dus echt dezelfde dag even gebeld. Kinderen kunnen situaties verkeerd interpreteren. Als je morgen om uitleg vraagt is het 5 dagen later Wel jammer dat iedereen hier zo aanvallend is. Ik ben zelf juf en vind het echt verschrikkelijk als ouders op hoge poten verhaal komen halen en mij als vijand zien. Ik praat even voor mezelf want het doet me wel wat
Ik snap je goed! Ben zelf ook juf en ik heb altijd graag dat ouders navraag bij mij komen doen. Niet omdat ik als juf alles weet of altijd gelijk hebt, maar wel omdat het je kan helpen een completer beeld te vormen van wat er is gebeurd. Of omdat je je als juf soms van geen kwaad bewust bent, dan is het goed om te horen van ouders wat er volgens hun kind gebeurd is. En natuurlijk, als je dochter zo overstuur thuis komt (arm ding!) is er ergens iets flink mis gegaan wat uitgepraat moet worden, maar ik zou dat als juf àltijd eerst zelf willen horen. Daarbij, naar de directeur gaan geeft je ook meer credit als je eerst geprobeerd hebt er met de juf zelf uit te komen. Ik begrijp dat je weinig vertrouwen in haar hebt op basis van wat je tot nu toe gezien hebt, maar dat is geen reden om haar geen kans te geven vind ik. Zij heeft jouw verhaal nog nooit gehoord en is zich misschien ook wel van geen kwaad bewust. Mocht ze, na een poging om het aan te kaarten, nou zo reageren als je vreest, dan kun je altijd nog naar de directeur gaan. Maar dan heeft hij ook meer aanleiding om haar aan te spreken. Ik wens je succes, want het lijkt me akelig genoeg als je je kind met knoop in je maag laat gaan... ik hoop op een goeie oplossing!
Tja, om nu meteen de social media erbij te halen.... ik denk dat dat meer kwaad dan goed doet. Ik denk wel dat dit een goed moment is om terug te gaan naar de directeur. Deze juf lijkt niet helemaal goed in haar vel te zitten en het is altijd fijn als mensen dat aangeven want zelf zie je dat volgens mij niet meer als het zover is. DIt even los van het feit dat dit grensoverschrijdend gedrag is en ik het echt niet vind kunnen dat je als juf een kind opzettelijk een kind pijn doet.
IK zou zelf ook nooit om 1 opmerking op hoge poten verhaal gaan halen. Maar dit is al een langer lopend verhaal he?? Als voorbeeld toen ts haar dochtertje met halen niet zag vroeg ze er naar bij de juf en die antwoord: "ja ze wilde dr jas/schoenen wel aan en weer niet aan en daar heb ik helemaal geen zin in hoor, als je dr zoekt zit ze binnen". Nou sorry als je als juf zo met mijn kind omgaat en mij zo aanspreekt dan ben je zeker nog niet jarig.
Nee natuurlijk niet, daar heb je groot gelijk in. Maar ik vind wel dat de eerste reactie dan naar die juf zelf moet zijn, en niet meteen boven haar hoofd naar de directeur. Zoals ik tot nu toe begrijp uit dit verhaal heeft TS de juf nog niet aangesproken. Dat lijkt mij de eerste stap.
En om dit bij het brengen te doen lijkt me ook niet verstandig, gezien je opgelopen emotie. Vraag een gesprek aan met de juf zodat er niet allemaal kinderen omheen hangen.
Misschien krijg ik nu wel wat mensen over me heen, maar goed het is maar een mening he.. Allereerst; Wat een vervelende situatie ! Maar; weet je het absoluut zeker dat ze je dochter geduwd heeft ? Of heeft je dochter misschien eerder wat van je boosheid opgevangen en daardoor wat bang geworden van de juf ? En iets wat kleiners groter gemaakt vanwege haar schrik voor de juf ? Ik zou voordat ik heel boos zou worden wel graag zeker willen weten of het verhaal helemaal klopt. Aan de andere kant als het wel waar is vind ik het wel erg zorgelijk en zou ik i.d. zo snel mogelijk in gesprek gaan. Ik denk niet alleen met de juf maar misschien met deze en een andere juf ( zo te lezen heeft ze op verschillende dagen andere juffen ? ) of met iemand van de schoolleiding. Het klinkt alsof de juf deze klas niet aan kan in ieder geval. Of niet geschikt is voor haar vak.. Gelijk naar social media enzo gaan zou ook mijn manier niet zijn. Volgens mij bereik je daar niet zo veel mee..
Als moeder had ik mijn kind thuis gehouden, en direct met de juf en directie een afspraak gemaakt. Als ik je verhaal zo lees, zou ik mijn kind niet meer in vertrouwen achterlaten. En dat is niet de bedoeling van school. Is er nog een andere school in de omgeving waar je je kindje naar toe kan doen?
Hèhè, eindelijk iemand die een beetje helder kan nadenken. Veel reacties zijn echt over de top. Je weet niet precies wat er gebeurd is, ga dan eerst na. Maak een afspraak met de leerkracht en stap er met een open mind in. Als het gesprek niet bevredigend is, kun je naar de directeur toe. En reacties als 'zet het op Facebook' etc: dan doe je precies wat je niet wilt dat er met jou of jouw kind gebeurt nl. asociaal om gaan.
De schoolinspectie doet er niets mee, niet anders dan vragen naar de juiste lijn. Heb je de juf, directeur, vertrouwenspersoon/bevoegd gezag gesproken en is het dan nog niet goed afgehandeld, dan komen zij in beeld.
Je geeft te minste normaal antwoord... Daar heb ik geen moeite mee. Maar dat ik niet spoor ging mij iets te ver. En gaf ook deels toe dat mijn reactie iets over de top was. Maar ik spoor wel... (toch) ...
Succes morgen, ik zou inderdaad wel rekening houden met de fantasie van kinderen, maar toch gezien de reactie van jouw dochter vrijdag ook wel "op mijn hoede" zijn.... Over het algemeen is het hier zo dat als ze het er direct uit gooit ze een beetje fantasie er in verwerkt heeft, als ze het echt ophoudt om aan mij te vertellen dan is het iets wat "echt" is, in ieder geval in haar hoofd, en waar ik dan ook heel serieus mee om wil gaan.
Daar zei ik ook niks van. Daar ben ik het helemaal met je eens. Maar ook de schooninspectie zal zeggen dat je eerst met de leerkracht zelf en dan met de IB'er moet gaan praten. Ben blij dat iemand anders dit ook ziet... Ja hoor, je spoort wel Is meer een uitdrukking. Mijn uitspraak was óók over de top en ook ik liet me meeslepen (mijn trigger was dan weer jouw laatste zin, die je nu ook hebt aangepast). Haha zo hebben we allemaal wel eens een kort lontje. TS: Als je in gesprek gaat met de juf, dan kán het best wel eens zo zijn, dat de juf je niet serieus neemt, dat ze het bagatelliseert. Probeer dat dan rustig te benoemen. Zo van: Ik merk dat je me niet serieus neemt en ik vind dat zorgelijk. Of zoiets. Of er nou wel of niet iets is gebeurd, je dochter denkt van wel en zij voelt zich niet op haar gemak. School hoort een leuke, veilige omgeving te zijn en dat is de verantwoordelijkheid van de juf. Dus zelfs al zou er niks gebeurd zijn (laten we zeggen: Stel dat de juf zegt dat er niks gebeurd is), leg dan tóch bij haar neer dat je dochter zich niet op haar gemak voelt en dat je wil dat zij daar iets aan doet. Op school is het nu eenmaal háár verantwoordelijkheid. Dat verzoek moet ze we serieus nemen, ongeacht of ze nu wel of niet toegeeft dat ze iets fout heeft gedaan. Oh en ik hoop ook dat je in je achterhoofd houdt, dat de juf misschien overspannen is, een burnout heeft of dat er misschien iets heel ergs in haar privéleven is gebeurd. Dat maakt het niet goed, maar verklaart wel wat. In dat geval moet de juf zelf hulp zoeken, om te leren hier mee om te gaan zonder dat de kinderen daar onder lijden. Misschien moet ze er wel even tussenuit of zo. Maar ik wil zeggen: Neem niet aan dat ze dit doet, omdat ze een sadistische feeks is of zo.
Ik vind het een goede tip. Maar lukt het ook zo niet, dan wil ik er wel aan toevoegen: je bent geen therapeut. Heb je aangegeven waar je mee zit en reageert ze, ondanks een begripvolle reactie, nog steeds niet hoe je hoopt, dan is het waarschijnlijk ook beter dat ze met iemand gaat praten die deze gesprekstechnieken heeft geoefend.
TS eerste post is van 19 januari, het is nu 4 februari, nog geen 3 weken geleden. Dus kindje zit nu 3 weken op school en zoveel "problemen" . Even de advocaat van de duivel spelen: Verwacht jij niet te veel van school? Is het allemaal zo gegaan zoals jij schrijft of "kleur" je het verhaal? Moet jij en je kind niet even wennen?