Nou dames! Ik maak even van de gelegenheid gebruik om mijn hart te luchten. Sorry alvast! *klaagmodus aan* Hoewel ik normaal van mezelf vind dat ik best stevig in m'n schoenen sta en mezelf niet snel laat opjutten, is dat nu écht helemaal niet zo. Ik ken mezelf echt niet terug. Los van dat ik minder stressbestendig ben en wat vaker écht heel blij of juist écht heel onblij, kan ik me nu ook reageren op echt onnozele dingen: - huilen! De appelstroop is op en die ben ik vergeten te kopen. (Er zijn gelukkig maar 6 andere soorten broodbeleg.) - argh! Er is iets van de waslijn gewaait. (Het is niet eens vies geworden, maar wat een ramp!) - gisteren in huilen uitgebarsten omdat m'n man 2 dagen van huis moet voor z'n werk. Is wel eens maanden weggeweest zonder problemen, maar nu denk ik opeens: oh nee! Wat als het vliegtuig neerstort?! En ook als hij naar z'n werk gaat ben ik bang dat hij een auto-ongeluk krijgt. Nou, dat heb ik echt nooooit gehad! Het is bijna onrealistische angst. - OMG! Ik irriteer me aan m'n tante die m'n nichtje ships geeft als ze niet gegeten heeft. (Wha! Normaal denk ik: ze zoekt zelf maar uit hoe ze haar dochter opvoedt. Maar nu opeens voel ik me er gefrustreerd over.) - Oh! En leden hier op 't forum. Ik kan niet zonder jullie en jullie zijn allemaal heeeel erg lief! <3 Serieus! Ik weet niet wat ik zonder zwangerschapsforum zou doen momenteel. Maar ik kan me zo boos maken als iemand schrijft "ik weet heus dat mijn test negatief is, maar als iemand me een heeeel klein beetje hoop voor de toekomst kan geven" en vervolgens komt er dan iemand die alleen maar schrijft: "ja, indroogstreep, jammer". (What the fuck! Dat wéten we, maar de vraag is hoop, niet het wegnemen van het laatste sprankeltje dat er nog was ondanks die omowitte test! Jeez! Een beetje positiviteit is toch niet zó moeilijk?!?!) Ik lach mezelf echt uit achteraf, als het weer over is gewaaid. Maar jemig, ik had dit nooit gedacht. Luchtige ik, opeens zo'n hormonen-huil-bom. *klaagmodus uit*
Thanks Vandaag ook weer: ik werd om 08.00u wakker van de deurbel. We wonen nogal veraf en zomaar iemand die onaangekondigd aanbelt gebeurt hier dus nagenoeg nooit. Mijn eerste gedachte was serieus dat er iets met m'n man was gebeurd. Natuurlijk was het gewoon de timmerman die gisteren iets was vergeten hier. Hopeloos!!
Omg. Ik had dat zo erg bij mn eerste zwangerschap! Ik kon janken om iedere scheet terwijl ik voor die tijd pas bij 2 films had gehuild in mn hele leven. Maar echt zodra ze geboren was, verdween het! Geen kraamtranen niks. Nu moet ik zeggen dat ik na mn zwangerschap net wat emotioneler ben ten opzichte van ervoor. Maar goed die zwangerschap was echt een hel voor mn relatie ook. Tot nu toe valt het mee bij deze
Hahaha zo herkenbaar. Ik was al een jankerd voor ik zwanger werd, maar nu.. Pfoe! Ik huil om iedere scheet. Van geluk: - oh my god we gaan een kindje krijgen en ik voel hem en oooooh *snif* - oh my god ik zwem nu voor het eerst sinds 10 jaar (dat was vanmorgen, true story, het is maar goed dat ik al nat was van het zwemwater ) - oh my god iemand heeft aan mij gedacht, wat lief Of ongeluk: - stel je voor dat er nu iets gebeurt (tijdens een groot concert waar ik deze week was) - er heeft een vogel op mijn schone was gescheten (true story, daarnet nog) - waaaarommmmmmm... (vul in) (grrrrr!) Ik kan er ook heel hard om lachen hoor, maar op de momenten zelf.. Pfff
Haha lekker he die hormonen.. hier valt t mee kan soms bozer reageren als "normaal" maar geloof dat dat t was.
Fijn dat ik niet de enige hormonenbal ben! Haha! @Lies1611 dat het na de bevalling meteen over was, biedt hoop! Hihi
Haha heerlijk die verhalen! Ik voel ook wel wat verschil... - huilen heb ik voornamelijk tot week 25 gehad. Bijvoorbeeld omdat ik super veel zin had in stokbrood met Boursin en Stokbrood in de auto vergeten was. Noouuu, echt in tranen uitgebarsten alsof de wereld verging - kon niet tegen het knipperlicht in de auto! Werd echt boos om het geluid. - iemand die in z'n 3 de ronde neemt, en dus max 30 km/h tijd... Kon/kan daar ook zo boos om worden! Doe normaal, schakel terug naar 2! - mensen die naast me zitten te kauwen... Of onnodige geluiden maken naast me - kan me soms ook zo irriteren aan lange verhalen. Normaal vind ik het natuurlijk lekker om onnozel te kletsen en te filosoferen. Maar nu, als iemand iets te vertellen heeft moet het zo kort mogelijk en alleen de nodige informatie geven. Een lange aanloop en ik ben afgedwaald. - kan slecht tegen rotzooi nu. En ben normaal echt heel chaotisch en een ontzettende rommelkont. Nu word ik echt onrustig van rommel in het zicht
Hier vandaag bijna het ijsmeisje over de toonbank getrokken . Ik bestelde yoghurt en aardbei en kreeg aardbei en yoghurt...
Zo herkenbaar. Gisteren is mijn dochter met opa en oma meegegaan met de camper. Zij zat al in haar stoel voordat alles ingepakt was, zoveel zin had ze er in. Ze gaat ook echt wel vaker weg maar gisteren heb ik de hele dag lopen huilen. Vandaag gaat het goed maar gisteren... Ook om bevallingsverhalen op de tv kan ik hard huilen. Zo mooi! Het is nu ook erger dan tijdens mijn vorige zwangerschap.
Oh, filmpjes op internet waar blijkt hoe groot de liefde tussen ouder(s) en kind is, hoe klein ook in beeld gebracht, pfffff, dan hou ik het echt niet droog!
Hier moet vriendlief het ontgelden, helaas voor hem. Standaard reageer ik op zijn opmerkingen vrij bot en heb het pas door als het al gezegd is. Zegt hij bijv 'er ligt eten in de tuin'. Zeg ik 'heb ik toch niet gedaan, je kunt het ook zelf opruimen'. Maar hij bedoelde alleen maar dat er een hamburgerverpakking lag die iemand waarschijnlijk in onze voortuin heeft gegooid (aan een fietspad gelegen, komt vaker voor). En dan vind ik het zo stom van mezelf dat ik zo reageer! Sorry schat, nog 4,5 maand.
Waar ik tot van de week alleen nog maar moest janken om filmpjes ed. Kan ik nu wel janken om alles. Alleen vandaag al: - de muisjes waren op, ik wilde muisjes!! Hallo... - er vloog een vlieg te dicht langs me, ga weg stomme rotvlieg (heb dit geloof ik wel 10x met tranen in mn ogen gezegd). - mn man die zegt dat het msischien niet handig is om het bevalbad op te zetten voor morgen ivm hygiene. En meer van dat soort stomme dingen... Nog maar een paar weken gelukkig.
Ik wilde deze week bij mijn moeder gaan wonen en scheiden omdat mijn man wéér niet had gestofzuigd Totaal overtrokken, onredelijke hormonale uitbarsting waarbij de nodige denigrerende scheldwoorden uit mijn mond kwamen. Shame on me. Die arme stakker.
:') thanks dames! Het doet goed om te lezen dat ik niet de enige ben! Nog los van dat ik bijna in m'n broek plas van 't lachen.
Ooooh, ja. Ik ben niet huilerig, maar mijn standaard emotie is momenteel kwaad. Als iemand me inhaalt op de snelweg en ik daarom vastloop achter een ander, als het gangpad wordt geblokkeerd in de supermarkt, als mijn vriend een goedbedoelde, maar net verkeerde (in mijn ogen) opmerking maakt, en zo nog een paar duizend dingen waar ik me normaal gesproken niet druk over maak, maar nu bijna moordneigingen van krijg....
Ja dit. Er is zo'n reclame waarbij het ongeboren kindje zo tegen de moeder praat en dan op het einde zie je ze dan samen zitten en dan zegt de baby zo van en eindelijk zie ik je dan, na al die maanden. Nou terwijl ik dit typ schieten de tranen in mijn ogen, lol. Verder eigenlijk vooral in het begin gehad, bij de film warhorse waarbij het veulentje wordt gescheiden van zijn moeder En een paar dagen voor mijn bevalling was ik lekker langs de mcdrive gegaan, valt mijn eten in de (nieuwe en schone) auto op de grond. Heb alles boos en huilend opgepakt, in de zak gesmeten en vervolgens maar weggegooid. Ik verrekte van de honger en keek er zo naar uit.
Hihi, hormonsters he Heb er ook wel last van af en toe. Bij mij was het trouwens juist erger geworden na de bevalling, tijdens Bv periode..