Wie kent goed de wet verplichte zorg? Ik wil iemand laten toetsen. Maar ik zit 2000 km verder op, ik zit er niet bovenop maar ik weet dat deze persoon niet meer zelfstandig thuis kan wonen. Problemen die er zijn: -psychische problematiek en ook slechte lichamelijke gezondheid. -geen persoonlijke higiene geen of slechte voeding. -grote huis vervuiling. -geld verkwisting -geen enkele bezigheid of sociaal contact. En zelf is er absoluut geen ziekte inzicht en een echte zorgmijder. Kan ik zelf deze melding maken ook al woon ik ver weg? Klinkt dit zorgelijk genoeg of moet er echt accuut levensgevaar zijn?
Iedereen mag een zormachtiging aanvragen. Wat je zo opschrijft zijn niet echt gedetailleerde dingen daardoor niet goed te beoordelen of dit nu kan. Eerste vraag altijd is is er al zorg aangevraagd en geprobeerd. Heb je overleg met de huisarts of andere naasten die er wel dichtbij wonen. Je moet namelijk voor het aanvragen van een zorgmachtiging echt een goed beeld hebben en dossier opbouwen. Dat men kan zien dat er heel wat andere dingen zijn geprobeerd dan meteen dwang zorg erop. Het is een ingewikkeld proces en als je dit zou willen doen zou ik daar bijv hulp bij vragen van de huisarts of de zorginstanties die er al bij betrokken zijn.
Ik denk eigenlijk dat je bij het meldpunt verwarde personen moet zijn. Dat is bij niet acuut gevaar. https://www.meldpuntzorgwekkendgedrag.nl/?utm_campaign=vws-meldpunt-10-2020&utm_medium=search&utm_source=google.nl&utm_content=ron-search-alg&utm_term=searchad-multi-device-cpc-performance Je kunt bij de gemeente waar de persoon woont bellen en dan vragen naar het meldpunt verward gedrag. Men is verplicht om de melding aan te nemen en te onderzoeken.
Bedankt voor je reactie. Huisarts/praktijk ondersteuner/case manager dementie zijn er wel bij betrokken (geweest) volgens mij is nu op wens van deze persoon daarmee het contact verbroken. Zodra hulpverlening te dichtbij komt wordt het contact verbroken ook omdat er volgens haarzelf geen sprake is van ziekte of psychische problemen. Ze kent haar rechten heel goed vanwege haar jarenlange werk traject in de gezondheidszorg. Ze heeft (oppervlakkig) contact met haar kinderen, maar dat is eenrichtingsverkeer. Contact opnemen of hulp vragen zelf doet ze niet, dat komt van ons en dan alleen om over het weer of over actualiteiten te praten. Wij krijgen nooit medische informatie daar heeft ze voor gezorgd dat alleen zij die krijgt. Een serieus gesprek om over haar eigen problematiek te praten en een plan op te stellenis niet mogelijk word weggewuifd of weg gelachen.
Nee hoor, iedereen kan als er zorgen zijn tegenwoordig een zorgmachting aanvragen. Want het gaat hier niet om acuut gevaar.
Als ik lees casemanager dementie dan gok ik dat dementie de hoofddiagnose is? Helaas kan je pas echt wat doen als er idd gevaar gaat komen op gezondheid, zichzelf of de omgeving kort door de bocht. Verder zou ik als naasten vooral proberen contact te houden en kijken of je niet teveel kan forceren. Als ze intelligent is en zelf tegen dingen aan gaat lopen dan daar op inhaken en dan kijken of je kan benoemen om daar hulp voor in te schakelen. Zodat je langzaam toch wat meer hulp erin kan krijgen. Je moet je namelijk heel goed realiseren dat autonomie voor een mens heel belangrijk is en dat je die lang intact moet laten.
Oef, dat traject gaan wij ook zachtjes aan in (kan jaren duren maar ook heel rap gaan). Wat ik van clienten (dan voornamelijk hun kinderen) meekreeg was dat ze eerst probeerde de huishoudelijke hulp van de thuiszorg er in probeerde te fietsen onder t mom van "dan hoef jij dat zware werk niet meer te doen, alleen maar lekker toch". Dan hadden ze in elk geval een paar ogen extra in dat huis en als de huishoudelijke hulp t idee had dat t niet voldoende was of dat er toch meer nodig was, dan ging dat naar de centrale terug en kwam dan weer bij de contactpersoon terecht. Maar dan heb je t wel over 20 jaar geleden. Mensen met dementie zijn extreem argwanend, alsof de wereld achter hun aan zit. Zomaar iemand van de thuiszorg daar binnen krijgen wordt vrees ik ook wel een ding, ook omdat je een indicatie nodig hebt.
Ik heb er geen verstand van, maar ik weet wel dat het een gigantisch moeilijk traject is waar heel veel regeltjes aan vast zitten. De gemeente en politie van de stad waar mijn ex woont zijn al minstens 1,5 jaar bezig (waarvan ik dat weet, misschien al wel langer) om voor hem een zorgmachtiging te krijgen. Hij is zwaar verslaafd, enorm vies huis, gevaarlijk voor zichzelf en anderen. De psychiater die ermee bezig is heeft ook duidelijk aangegeven dat hij levensgevaarlijk is voor zichzelf en anderen en dat er sterke vermoedens zijn van schizofrenie en een verstandelijke achterstand. En er zijn grote zorgen over zijn gezondheid. Ex weigert om waar dan ook maar aan mee te werken. Hulpverleners voelen zich bedreigd door hem (worden ook daadwerkelijk bedreigd) etc. Alleen al van Januari tm November vorig jaar lagen er 250 meldingen over en door hem bij politie. Ik heb het hele dossier gelezen en dacht echt no way dat een rechter dit niet goedkeurt. Zelfs de officier van justitie was er van overtuigd. Nou, de rechter heeft het gewoon afgewezen. Politie zei ook tegen mij we zijn er al zo lang mee bezig maar er zitten zo veel regeltjes en haken en ogen aan vast. Dus zelfs de officiële instanties krijgen het ontzettend moeilijk voor elkaar.
Wat is jouw relatie tot deze persoon? Als het gaat om dementie en deze persoon moet opgenomen worden, dan zal ze daar óf zelf toestemming voor moeten geven óf het zal uiteindelijk via een rechterlijke machtiging gaan. Edit: bij een gedwongen opname psychiatrie ligt dit weer anders.
Met dementie is het helaas nog ingewikkelder. Als iemand opgeven moment zo dementerend is dat hij of zij geen bezwaar meer aan kan tekenen en uiteindelijk gedwee mee gaat dan mag dat gewoon. De deur mag dan dicht behalve als de persoon dan actief aan geeft dat hij of zij weg wil. maar het is gewoon moeilijk antwoord geven zonder details. Dus mijn advies met dit soort situaties bespreek het ook met de hulpverleners die al betrokken zijn.