Zit er helemaal doorheen! Ben bijna 36 weken zwanger en het is zo zwaar. Mijn zoontje heeft nu gewoon echt zijn buien en dan is hij niet te genieten (zoontje is 1,5). Maar ik krijg zoveel harde buiken van al die strijd dat ik merk dat ik hem gewoon negeer, ik kan niks meer hebben kan moeilijk lopen en ben het zat! Opvoeden valt me nu zo zwaar dat ik merk dat ik bot tegen hem ga doen. Ik voel me zo schuldig! Ik krijg straks een ks dus kan niks voor hem betekenen dan. Ik voel me een slechte moeder en wou dat ik niet zwanger was straks heb ik er twee en blijf ik zo bot terwijl ik dat nooit was.. Wat moet ik nou? Aan mijn man heb ik ook niks als die thuis komt, jullie herkennen het vast wel binnen 5 sec kan het een ravage worden en hij denkt dat ik vanaf de ochtend niet opgeruimd heb terwijl ik elke keer als hij naar bed gaat opruim. Maar bukken gaat ook gewoon niet meer dus opruimen gaat ook twee keer zo langszaam.
Heel herkenbaar, alleen is mijn zoontje wat ouder. Ik probeer hem gewoon wat meer aandacht te geven. Dus vaker met hem spelen. Het huishouden schiet er nou toch wat meer bij in, dus dan spendeer ik die tijd liever aan spelen. Zo hoef je ook niet boos te worden. En oké, hij heeft de afgelopen weken nog nooit zoveel tv gekeken. Dan ga ik er op de bank bij zitten. Ik denk dat negeren trouwens goed is als hij iets fout doet. Dan is de lol er al gauw af. En ja, ik schiet ook wel vaker uit mijn slof en heb daarna ook meteen weer een schuldgevoel. Maar ik denk dat jouw zoontje het jou niet kwalijk neemt.. De volgende dag is ie dat allang weer vergeten
Ik kan me heel goed voorstellen dat je erdoorheen zit. Ik weet nog wel dat ik de laatste weken ook heel rustig aan heb gedaan, en dan had ik nog geen kindje rondrennen. En zeker met 1 1/2 kunnen het echte handenbinders zijn, zie ik wel om me heen. Ik ben bang dat er niks anders opzit als de "tijd uitzitten". Weet je al wanneer je de ks krijgt? Ik neem aan dat ze je niet langer laten lopen dan de 40 weken toch? Da's iig niet te hopen voor je. Heel veel sterkte iig.
Als eerste een schop onder de reet van je vent geven...Wat denkt hij wel niet. Bijna 36 weken zwanger en dan nog eisen gaan stellen ook wat betreft het opruimen.Hoe wilt hij dat gaan doen als je je ks hebt gehad?Laat hij het dan liggen totdat jij het kan opruimen na 6 weken herstel? Nu over je zoontje.Jou zoontje heeft dondersgoed door dat je moe bent,niet lekker in je vel zit en niet zo veel meer kan en kleintjes maken daar grettig gebruik van.Tuurlijk is het niet leuk als je bot reageerd maar een logisch iets aangezien je op jou manier ergerd aan hem.Even negeren kan echt geen kwaad hoor.Als dat helpt om je even tot bezinnen te laten komen dan gewoon doen. Probeer zo rustig mogelijk te blijven,je knul te betrekken bij opruimen en ga lekker kleuren aan de tafel zodat hij 1 op 1 aandacht heeft.Leer hem even voor zich zelf spelen al zal dat moeilijk worden als hij dat niet gewent is.Even door zetten dus meis. Je zult zien dat met kleine taakjes,tekeningen,zelf spelen en slapen je dag zo voorbij is.Hij al in een ritme gaat komen voor als de baby geboren is. Succes en als je je ei even kwijt wil mijn pb staat open
Meid, wat naar dat je je zo rot voelt! Goed om het hier even te spuien. Het is helemaal logisch dat je er af en toe erg doorheen zit, je lijf werkt niet mee, je hormonen spelen een grote rol en als je dreumes dan ook nog niet mee wil werken, schiet het niet echt op! Mijn suggestie: kun je geen hulp inschakelen? Is er niet een moeder, schoonmoeder, vriendin, buurvrouw of wie dan ook die óf even de zorg voor je zoontje kan overnemen, óf eventjes in je huis wat kan helpen? Kun je het speelgoed gewoon niet de hele dag laten liggen en alleen opruimen als de dag voor je kindje is afgelopen? Ik ben ook opgehouden met tussendoor opruimen, scheelt toch altijd weer minstens 1 opruimsessie. Kijk heel kritisch naar al je hh-werkzaamheden en doe het hoognodige. Enne, het feit dat je een keizersnee krijgt, daar kun je zelf natuurlijk niks aan doen. Dat is gewoon zo en het is heel vervelend dat je daarna een tijdje niets (of niet zoveel) kunt, maar dat is geen reden om je schuldig te voelen! Het voordeel is wel dat je zwangerschap er (hopelijk) bijna op zit en dat je lijf na het herstel van de ks weer mee gaat werken! Je hormonen komen ook weer steeds meer in balans en je zult zien dat je gaat genieten van je twee mooie kids. Tot die tijd klaag je gewoon lekker bij ons, we zitten er allemaal wel eens doorheen!!
Ik negeer inderdaad alleen als hij over de rooie gaat om helemaal niks of als ik iets afpak wat hij niet mag. Tv staat hier ook teveel aan. Maar als ik een pijnlijke buik heb dan heb ik gewoon de neiging om hem de schuld te geven terwijl hij niet eend snapt dat ik zwanger ben.
Helaas werkt iedereen doordeweeks inclusief moeder en schoonmoeder dus dat schiet niet echt op en trouwens hij zit nu in de ik wil alleen mijn mama fase... Pffff zo vermoeiend
Ik ben helemaal eens met Loontje. HOEZO heb je niks aan je man? Juist nu en straks na jouw bevalling is het zijn taak om even alles over te nemen. Het huishouding, je zoontje enz, hij moet jou nu ontzien. Ik zou het echt niet pikken hoor, kom op, je bent 8 maanden zwanger!!! En straks moet je herstellen van een zware buioperatie. Wie gaat er dan zorgen voor het huishouden, je zoon EN de baby? Je zoontje: kun je hem nu niet een beetje aanleren dat ie af en toe zelf kan spelen? Dat zal ie straks ook wel moeten als de tweede komt. En stout gedrag/ dwarsbuien inderdaad negeren. Als je een harde buik hebt, gewoon op de bank gaan zitten. Misschien hem even ernaast zetten en een boekje lezen? Heb je je box nog staan? Dat je hem daar af en toe in zet om af te koelen?
ik geloof er ook heilig in dat onze kinderen onze stemming goed aanvoelen. Toen ik hoogzwanger was van mijn tweede was mijn eerste bijna 1.5. Ik was al maanden ziek en kon bijna niet meer bukken. Op een gegeven moment heb ik mijn schaamte opzij gezet en mijn man gevraagd zo'n 'grijpertje' te halen (je weet wel, zo'n bejaardending) zodat ik dan af en toe nog iets van de grond kon rapen... Ik zat er goed doorheen en had dezelfde twijfels als jij. Maar geloof me, het komt goed... Hoogzwanger + dreumes is nou eenmaal een zware combi. veel sterkte met de laatste loodjes. Leg de lat laag, doe alleen het hoognodige en zet af en toe een dvdtje voor je zoontje op... Ik hoop dat hij nog een middagdutje doet, dan kun je af en toe even meeslapen.
ik vind het heel raar van je man die eist dat je opruimt op dit moment. hij moet opruimen!misschien ook vrij nemen om jou te helpen met je kindje.maar maak geen zorgen om je kind, als je er bij bent dan is het genoeg voor zijn gevoel. en je wordt straks 2de keer moeder. prachtig!die kracht zal je ook krijgen om voor beide goed te kunnen verzorgen.vrouwen zijn wonderbaarlijke wezens. het is echt zo. het zal je allemaal lukken!heel veel stekte.
Mijn zoontje kan gelukkig heel goed zelf spelen alleen verveelt hij zich snel, hij houdt van veel mensen bij elkaar dus alleen met mama verveelt snel dan. Tekenen is nog niet echt een optie hij snapt nog niet dat hij alleen op het papier mag tekenen en klimt dan uit zijn stoel om vervolgens alles te bekladden, niet echt een optie dus. Het is ook voornamelijk voor het eten dat hij zo moeilijk is, net als ik dus eten ga koken. Mijn man is 7 uur pas thuis dus om hem nou te laten koken. Mijn eetlust is door de stress/moeheid ook verdwenen dus maak me daar ook zorgen om. Ga gewoon vragen of ze de kleine niet met 38 weken kunnen halen ipv 39. Wie weet kan het als ik het echt niet meer trek?? Hij ligt nu lekker te slapen maar zou hem nu zo eruit halen om lekker te knuffelen omdat ik zo rot deed
Hij eist het niet hoor maar hij wordt humeurig van troep en dan is de situatie in huis niet leuk als er een kleine hummel bij loopt te krijsen. Hij kan ook niet vrij nemen want hij heeft niet veel dagen meer en die heeft hoi nodig als ik straks in het ziekenhuis lig en hij gaat daarna tijdelijk minder uren werken zodat hij er is als de kraamhulp weg is.
Ik heb hier hetzelfde probleem. Zoontje is nu 2 jaar en is de hele dag bij mij, behalve 2x in de week een ochtend psz. Ik heb op het moment geen energie om wat met hem te doen. Is trouwens van dag tot dag verschillend, maar vandaag zit ik er doorheen. Heb geen zin in het huishouden, geen zin om naar buiten te gaan want slecht weer, geen zin om eendjes te voeren, helemaal nergens zin in! En dan ook nog boodschappen doen, koken en ik werk als zelfstandige dus vanavond nog werken. Zit er echt helemaal doorheen vandaag. Manlief komt ook pas laat thuis. Ik woon in het buitenland dus mijn ouders en schoonouders zijn er niet. Vriendinnen werken. Het is erg herkenbaar hoor. En wat betreft je man: geef 'm eens een flinke schop onder z'n kont. Opruimen, hallo! Laat 'm het lekker zelf doen.
wij hebben niet zo heel groot huisje en een klein beetje rommel geeft al veel onrust in ons hoofd. Maar mijn man had als oplossing.... een schoonmaakster! Ik mocht zelf kiezen hoe vaak ze kwam, dus de laatste weken kwam ze iedere week even de grote dingen doen, omdat ik het niet meer kon en mocht doen! Gaf mij veel rust in mijn hoofd, kon me richten op de dingen die ik echt nog moest doen voordat de baby geboren werd Is er een klein speeltuintje in de buurt? Of iets anders waar je zoontje even lekker kan rennen en gek doen... is hij zijn energie een beetje kwijt en gaat hij rustig met mama een boekje lezen op de bank misschien ook wat fijner vinden.