@TS, ik heb niet helemaal teruggelezen hoor maar het is van kwaad naar erger gegaan bij de geboorte van jullie kleinste zoon toch? Misschien geven jullie, geheel onbedoeld, té weinig 1 op 1 aandacht aan jullie oudste zoon (wat ik mezelf érg goed kan voorstellen met zo'n klein manneke erbij) Misschien is dat een tip? Elke dag sowieso ook aandacht voor hem alleen... dingen die alleen hij mee mag doen, als de baby slaapt ofzo??
Angel: Ik kan me je reactie wel voorstellen. Alleen ik zie een heel groot probleem in de manier waarop ts er eerder mee omgegaan is, en dat los je niet op door hem in bed te blijven nemen of hem flesjes te blijven geven. Dit probleem is al zo groot in mijn ogen dat je dat echt niet meer oplost met onduidelijkheid. Consequent volhouden zou mijn advies zijn. Overigens heb ik begrepen dat dit probleem al een jaar speelt, dus dat is niet samengegaan met de komst van de kleinste. Ik ben gewoon van mening dat je dit niet op kunt lossen met flesjes en in bed nemen etc. Nog een paar maanden en hij slaapt helemaal niet meer! En jullie ook niet! Lovelydk: Ik heb mijn zoontje op die leeftijd ook nooit laten huilen maar nu hij ouder is ontkom ik er niet aan. En ik weet zeker dat als ik met flesjes zou beginnen ik hetzelfde drama als de ts zou hebben. En dat probleem moet in mijn ogen doorbroken worden, vooral in het belang van het zoontje. Hij lijdt naar mijn mening nog het meest onder een niet-consequente aanpak. Als iemand een topic zou openen waar dit nog geen patroon geworden is zou ik mogelijk een heel ander advies geven. Mijn advies geef ik op basis van het hele plaatje, het ontstane patroon.
Dit is trouwens de leeftijd waarop kleintjes om hun grenzen vragen. Als die niet gegeven worden gaan ze dwalen... Met als gevolg dat ze zich heel snel eenzaam en onbegrepen kunnen voelen. Want als mama de duidelijkheid al niet aangeeft: hoe komt hij dan zelf aan de duidelijkheid? Op wie kan hij anders vertrouwen?
Nikita, hier dus hetzelfde. Eerder liet ik Tygho ook niet huilen, nam hem gewoon bij me. Maar nu merk ik in alles wat hij doet dat hij verbanden kan leggen en dus weet dat wij hij doet gevolgen heeft. En ik wil niet dat hij denkt: Oh als ik huil dan komt papa of mama wel. Wij hanteren hier dus ook nu(Vooral sinds het 1,5 week geleden ineens groots drama werd) de regel van 5,10,15,20. En ik moet zeggen dat het effect heeft. Heb Tygho zojuist in bed kunnen leggen en hij heeft geen kik gegeven. Gisteravond daarentegen is hij meerdere keren weer wakker geworden en uiteindelijk ook in slaapgevallen nadat wij 10 minuten ervoor waren wezen kijken...Het kost wat strijd, en ja hij is schor van het schreeuwen...maaaaar hij gaat wel slapen.
En buiten liefde en zorgzaamheid heeft een kind die slaap ook heeeeeel hard nodig om de wereld nog een beetje te kunnen overzien!!
En wat ik ook heel belangrijk vind en van de week besproken heb bij het cb. Is dat de spraakontwikkeling kan lijden onder weinig slaap. Praten leer je in je slaap, en als jij niet slaapt leer je dat dus ook niet/minder. Ik vind dus mijn eigen rust minder belangrijk dan de ontwikkeling en rust van mijn kind. En daar heb ik opzich best wat slapeloze nachten voor over om hem te leren slapen. Heb genoeg dvdtjes om een paar nachten mee door te komen
Overigens schiet het consequent zijn er tijdens de zwangerschap en na de bevalling van de jongste vaak bij in: De oudste zit dan toch even wat vaker voor de tv tijdens de flesjes en krampjes. En je zegt toch even wat sneller ja als je net de fles aan het geven ben. Des te moeilijker is het om ineens weer consequent te zijn. Zijn allemaal factoren die het vast niet makkelijker gemaakt hebben! Toch is het belangrijk op een gegeven moment toch een knoop door te hakken. Hetzij over in bed nemen, hetzij het over de tienminuten regel. Iedere avond een andere beslissing nemen geeft heel veel onrust voor je zoontje. Je zult één lijn moeten trekken en dat minstens drie weken vol moeten houden wil het werken. Consequent zijn is voor je zoontje heel belangrijk. Of dat nu consequent bij je in bed nemen is of consequent in zijn bedje laten....
ik heb niet alles gelezen, maar ik heb er helaas ook ervaring mee. ook wij hebben bijna 1 jaar lang wakker gelegen. toch heb ik altijd volgehouden dat er wat mis was. ik ben zelfs midden in de nacht naar de ha post geweest met hem. heeeeel lang verhaal en ik ga het heel kort maken. meneer had al vanaf zijn geboorte last van verstopping. hij kon bijna nooit fatsoenlijk poepen. naar de ha geweest en die heeft foto's gemaakt van zijn darmen. deze zaten dus helemaal vol met ontlasting toen heeft hij (na lactulose siroop e.d.) een doosje (hoe heet het ookal weer?) uhhhhh hahahaa hij heeft pipetjes gehad die ik in zijn kondje moest doen en dan leegspuiten waardoor hij binnen 5 minuten heel veel moest poepen. na een weekje ging het slapen al een stuk beter. ik weet niet of je er iets aan hebt, maar ik zet het er toch even bij. succes
Nou ik denk dat ik er wel over mee kan praten ( dochtertje had nog nooit doorgeslapen totdat ze 2.5 jaar was ) .. Mijn dochtertje sliep eigenlijk vanaf de geboorte niet door en werd 5 tot soms wel 15 keer per nacht wakker , soms voor een paar seconden soms voor een paar uur !! Ik herken ook dat hysterische wat jij beschrijft en ik kan je maar 1 tip geven , vooral niet laten huilen !! Eigenlijk was er helemaal niets wat hielp bij haar ik heb haar gewoon getroost telkens wat laten drinken vooral hard tegen haar praten , dus eigenlijk gewoon een beetje wakker maken , maar niet te wakker ... en dan gewoon tegen me op laten liggen en weer in slaap proberen te krijgen ... dat is wat hier het beste werkt en waardoor ze het snelste weer slaapt ... ik heb ook letterlijk alles geprobeerd maar dan ook echt alles en ik kreeg constant de opmerking dat ze er gewoon overheen moet groeien .. Op dit moment word ze sávonds nog wel een keer of 2/3 wakker maar s´nachts niet meer zo vaak .. en ik weet het is ontzettend zwaar en moeilijk maar toch zul je door de zure appel heen moeten ben ik bang ..
Nou vanacht iets rustiger hier, om 4 uur begon hij met huilen en ik heb hem maar 2x terug hoeven leggen toen viel hij weer inslaap. Ik vind jullie echt super lief hoe jullie met me meedenken, Ook al zijn de meningen super verdeeld het helpt alleen al om te zien dat Bjorn niet de enige hummel is die er snachts zo`n drama van kan maken. Vraagje over het om de 10 minutjes terug leggen, vanacht ging het super hij werd er niet "gekker" op, maar eergisteren wel telkens als ik hem neerlegde werd hij nog hysterischer. Hebben jullie dat ook gehad? Is vanacht toeval geweest of zal het nu misschien met regelmaat zo rustig weer inslapen? Ik ga in elk geval vanavond ook het huis laten "reinigen" (mijn moeder geloofd dat het hier spookt omdat hier iemand is vermoord) dan is dat ook weer uitgesloten. En ik ga een osteopaat bellen kijken of die misschien ook iets kan vinden. Dan heb ik toch denk ik alles eraan gedaan. In combinatie met elke 10 minuten terug leggen.
Hier was het de eerste keer dat we de 5 (of in jou geval 10) min goed leggen ook drama! De volgende avond ging het al veel beter, en daarop was het al niet meer nodig! Nu hebben we soms nog dat hij wakker word en dan zeggen we, het is tijd om te gaan slapen, en dan gaat hij zelf al weer liggen
nou sorry hoor maar iedereen die zegt dat je je kind maar moet laten janken terwijl hij overgeeft van de stress spoort niet. je kan op zn minst naast hem gaan zitten en tegen hem praten/zingen, aai over zn bol, wat dan ook. maar een kind op zn kamer alleen laten janken terwijl hij overgeeft van pure stress vind ik echt niet normaal. heb je dat al weleens geprobeerd? naast em zitten gewoon? Zonder weg te gaan? je zegt dat hij hysterisch wordt als er geen fles is, maar daar ben ik het wel met de rest eens die heeft ie niet meer nodig. Maar als je hem naast zn bedje beetje probeert te troosten? Kost misschien heel veel aandacht en veel meer tijd eer dat dat werkt maar het is wel een heeeeel stuk kindvriendelijker dan laat maar braken en gillen. vind het echt bizar dat mensen dat adivies durven te geven. het is een kind hoor geen hond die je in de bench laat piepen
Als ik zo terug reken is het dus begonnen toen hij zo'n 9 a 10 maanden was. Wij hebben het toen ook gehad met Ben. Die sliep vanaf een week of 8 al netjes door maar werd rond de 9 maanden ook 's nachts weer wakker en lag dan te brullen. Als baby (de eerste 6 maanden) liet ik hem ook niet huilen maar er is een grens natuurlijk. Op een bepaalde leeftijd mag je ze echt wel ff laten huilen. Maar ik had in oei ik groei al gelezen en ook op het cb gehoord dat rond die leeftijd de verlatingsangst begon. Hij brulde misschien een minuut of 20 en viel dan toch in slaap en ik ben nooit er heen gegaan (als het langer had geduurd wel natuurlijk). Na een week ofzo sliep hij weer gewoon door. En nu pas toen hij zijn hoektandjes onder kreeg werd hij 's nachts ook even wakker en huilde hij even (paar minuutjes). Ook toen ben ik er niet heen gegaan. Op deze leeftijd weten ze dondersgoed dat jij toch wel komt als ze maar blijven brullen, en ja dat kunnen ze heeeeeeel lang volhouden. Ik denk ook dat het je consequent moet zijn en laten huilen. En ja als je dit een jaar hebt laten gebeuren is het natuurlijk niet met een paar nachtjes opgelost.
Nog even tussendoor: Overdag krijgt Bjorn alle aandacht iets wat bijna niet minder is geworden sinds de jongste er is, want Sven slaapt heel de dag boven. Bjorn speelt graag met auto`s die veel herrie maken en daarvan werd Sven me te veel wakker. Dus die slaap boven in zijn bedje zodat die wat meer rust krijgt. Alleen voor een flesje komt die naar onder en zodra Bjorn naar bed gaat komt Sven naar onder. Sinds de zwangerschap is er hier in huis wel heeeeeel erg veel veranderd.Dat klopt even een korte smaenvatting: Toen ik 5 weken zwanger was ben ik geoperreerd aan blinde darm ontsteking. Mijn man moest dus alles alleen doen in huis want ik was er niet (iets wat Bjorn nog niet had meegemaakt want mama is er altijd) In Januari zijn we begonnen aan een stevige verbouwing hier, sinds maart zijn we klaar (en is het weer rustig in huis) maar is er wel veel veranderd.(schoner en overzichtelijker). Ook ben ik in Januari met Bjorn alleen de stad in geweest en in de stad ben ik niet goed geworden en met heel veel toeters en bellen ( 2 ambulance autos, 1 motor ambu, 2 politiwagens en 1 motorpolitie(mijn man) de stad weer uit gehaald. Zonder Bjorn die moest in de politie auto mee naar mijn moeder. Ook dit zal veel impact hebben gemaakt op dat kleine manneke. Maar we praten er veel over (athans ik leg uit wat er is gebeurd). Tijdens mijn verdere zwangerschap heb ik 10 weken in het ziekenhuis gelegen. In het ziekenhuis wilde Bjorn niets meer van me weten, ik kreeg nog geen kusje meer van hem. toen ik eenmaal thuis was heeft dat best nog een paar weken geduurt voordat hij weer naar me toe kwam. Toen ik thuis mocht blijven (ik was bevallen) moest ik elke dag naar het ziekenhuis want Sven lag er nog (geboren met 34w) Nu is er sinds 3 maanden niets geks meer gebeurd, en alles is rustig. Ik verwacht ook niet dat na alles wat er gebeurd is Bjorn zomaar opeens rustig word en alles Poef voorbij is. Dat heeft tijd nodig dat snap ik. Maar zou ik na 3 maanden niet al verschil moeten merken? of ben ik te ongeduldig? overdag is het de liefste schat ik hoef maar zelden boos op hem te worden. we kunen heel leuk samen spelen maar ook alleen. Wel is het zo als we een dag naar een binnen speeltuin of het zwembad zijn geweest dan slaapt hij de hele nacht als een blok door. soms denk ik dat hij overdag misschien te weinig energie kwijt kan, en dus snachts te wakker is. Ik ben blij voor hem als hij straks naar de peuterspeelzaal mag. Maar goed stapje voor stapje eerst maar eens proberen met consequent zijn voor de nacht. Nogamaals dames bedankt!
Ik ben al vaker bij hem gaan liggen (hij had een eenpersoonbed dus dat ging prima) en na eenminutje of 10 wordt hij wel weer rsutig. Dan gaat hij tegen me praten (ik geeft geen atwoord terug ik doe alsof ik slaap) als hij geen reactie krijgt kruipt hij op me gaat aan mijn haren trekken en allemaal gekke dingen doen. Opzich is hij dan wel lekker rustig, maar hij slaapt niet en zoals ook al meerdere dames hier zeiden hij heeft zijn slaapje toch wel hard nodig Nu hebben we op zijn slaapkamer het oude ledikantje erbij gezet (ik dacht dat hij het bed misschien te groot vond) dus ik kan in zijn oude bed slapen en hij in het ledikantje. Maar ook dan gaat hij praten en spelen en contact proberen te zoeken, alles behalve slapen. Over het braken...Op advies van het cb heb ik hem laten huilen (ik weet ook niet alles en als je kindje al zolang huilt probeer je alles) Toen ik het welletjes begon te vinden omdat ik hem gewoon te hysterisch vond huilen ben ik toch naar hem toegegaan en toen zag ik dat hij gebraakt had. Geloof mij dat ik spijt had dat ik dat had gedaan (het laten schreeuwen zonder te gaan kijken) ik heb me er dagen schuldig van gevoeld (en nog als ik eraan denk) In de methode om elke 10/15/20 minututen te gaan kijken kan ik me wel vinden, maar gewoon blind laten brullen nee dat gaat me nu ook tever. Dan blijf ik liever tot zijn 18e opstaan (ik ga ervanuit dat hij dan wel doorslaapt)
Nee gelukkig is het niet op zijn kamertje gebeurd maar in onze huidige keuken (was vroeger de aanbouw) de vorige eigenaar was een Hells Angel en die heeft in ons huis een jongen vermoord en in de badkamer in stukjes gehakt. Later is de oude eigenaar ook vermoord. Als ik er zo over na denk....de eerste eigenaar is in onze slaapkamer gestorven de 2e eigenaar heeft hier gemoord en is zelf vermoord en nu wonen wij er......Alles blijft dood hierhahaha niet te lang bij stil staan
gatver. dat je daar nog durf te wonen. ik ben een best 'open' iemand...dus zou echt niet goed voelen daar te wonen. je weet wat ze ook zeggen van kindjes... die zien geesten!
Ms hier nog een tip waar je wat aan hebt. Op mijn werk maken we gebruik van een kleine kleurenklok. Met die klok kun je een tijdvak rood maken en dat loopt dan terug, zodat een kind goed kan zien dat er tijd voorbij gaat en dat het niet lang meer duurt voor er iets gaat gebeuren. Je zou die naast het bed van je zoontje kunnen zetten, dan kan hij zien hoe lang het nog duurt voor je weer komt. Verder gewoon de tien min methode aanhouden, dus niks zeggen als je komt, maar wel elke keer even de tijd bijdraaien. Je bent zo heel voorspelbaar. Het is handig om eerst overdag te oefenen met de klok, zodat je kindje snapt wat er gebeurt en jij je aan je afspraken houdt. Succes, Groetjes Clarike