Wat is het moeilijk om te genieten van mijn zwangerschap. Elke dag probeer ik het maar mijn lichaam maakt het onmogelijk. Ik begon met een zenuwbeknelling in mijn been, die er voor zorgt dat ik vaak pijn in mijn been heb en lopen word er niet makkelijker op. Toen bleek ik een buikbreuk te hebben die alleen maar erger word en zeker qua pijn. Vandaag was verschrikkelijk ik kan zelfs mijn zoontje van ander half niet meer tillen. Dan heb ik ook nog eens heel snel last van een harde buik, ik loop soms gewoon krom van de pijn in mijn buik. Hij lijkt wel van steen. Rustiger aan doen met 3 honden een zoontje en na mijn huishoudelijke taken in de avond uren mijn eigen bedrijf op poten houden en daarnaast nog een andere baan is dat haast niet mogelijk. Ik ga me steeds rotter voelen en zit niet lekker in me vel. vandaag erg rotgevoel over mijn gewicht, ik kan mijn eetpatroon niet in goede banen houden en ben nu met 28 weken 10 kilo aangekomen. Vanavond had ik ook een fikse bloedneus. Ben weer benieuwd wat de dag morgen brengt. Sorry voor mijn geklaag, maar soms moet het even van je af geschreven worden.
Knuffel voor jou, eventjes doorbijten nog! Hier ook vreselijke bekkeninstabiliteit en ik moet nog meer dan de helft, ik laat mijn zoontje ook 1,5 zoveel mogelijk lopen, zelf de trap op, zelf de auto in, zelf de buggy in en uit enzovoort. En verder zit ik in de ziekte wet dus geen stress wat betreft werk dat lijkt me wel heel vervelend. Maar vergeet niet dat harde buiken een teken zijn om het wat rustiger aan te doen ookal laat de situatie dat niet altijd toe.
Heel naar als ik het zo allemaal hoor. Maar het eerste wat ik denk, prioriteiten stellen. Je zal ergens een keuze moeten maken. Je hebt nog even te gaan. Kunnen de honden niet door iemand anders verzorgd worden?
Bedankt voor jullie reactie. Mijn zoontje laat ik ook zo veel mogelijk lopen. Ondanks dat is het nog noodzakelijk om hem vaak op te tillen. Ik probeer mijn rust te nemen maar dat kan gewoon niet altijd. Kleine vraagt een hoop aandacht en mijn hondjes waar ik altijd erg actief mee ben die moeten het al met kortere rondes doen. Het is vaak zo makkelijk gezegd maar in praktijk werkt het gewoon niet. Ik kan me huishouden niet uit handen geven. Maar goed. Moet zeggen dat ik nu al een aantal dagen betere dagen heb. Hopelijk blijft dit even zo.
Hier ook bekkeninstabiliteit en een zoontje van 1,5. Maar gelukkig geen honden en een man die thuis een hoop kan doen. En iets in de vorm van tijdelijke thuiszorg? Familielid die een keer in de week door het huis raast?
het lijkt wel of dit een topic van mijzelf is...behalve de zenuwknelling want die heb ik niet,wel val ik bijna omver van de pijnscheuten in mijn rechterbil door bekkeninstabiliteit (denk ik?) maar de buikbreuk heb ik ook(beetje eng ook hé als je recht komt uit je bed bijvoorbeeld?bovenop de pijn...)en de harde buiken maken dat ik al 5 weken moet rusten en liggen(handig net voor de feestdagen) je buik die en steen wordt en je letterlijk de adem en het bloed in je hoofd ontneemt....gezellig is anders.en dan het gevoel dat je niet mag klagen omdat je toch lekker zwanger bent en dat komt dan zo ondankbaar over...maar ik ben héél gelukkig met mijn kleintje,enkel de ongemakjes zijn geen cadeau veel sterkte voor jou,ik zal eens aan je denken wanneer ik me vannacht met veel pijn uit mijn bed probeer te sleuren omdat ik voor de 65ste keer moet plassen(harde buik!)
Ik wil je wel even heel erg veel sterkte wensen. Hier gaat alles ook bijzonder moeizaam, genieten kan ik er niet van helaas. Enige wat we hier gedaan hebben is een schoonmaakster voor de tijd dat ik zwanger ben 1x per 2 weken. Klinkt decadent, maar we hebben het echt niet breed, dus het was flink puzzelen. Maar het geeft me wel wat meer lucht!
Ik moet zeggen dat het de laatste weken iets beter gaat al ben ik bang er nog een kwaal bij te hebben durf het haast niet te zeggen. Sinds een aantal weken gaat lopen steeds moeilijker. Na een strand wandeling kon ik helaas niet meer op of om. Veel pijn in mijn bekken. Kon niet draaien, opstaan en zelfs liggen doet zeer. Vandaag maar even richting dokter. Het troost dat ik al weer ruim 33 weken zwanger ben en mijn vriend deze week nog vrij is van zijn werk. Al ben ik bang dat ik na zijn 2 weken thuis zijn in een diep gat ga vallen. Pfff Hoe ga ik het allemaal weer doen. Maar goed weer komen er wel. Ik hoop dat mijn herstel van de zwangerschap wat sneller mag gaan. En dat ik niet weer via keizersnede moet bevallen. Voor jullie ook veel sterkte. Het troost met de gedachten dat we er iets moois voor terug krijgen. En als je wat verder bent in de zwangerschap accepteer je het wat meer.
hier ondertussen ook helemaal kreupel,platliggen na een ziekenhuisopname na een placentabloeding én zwangerschapsdiabetes ...... het gaat dus niet altijd vanzelf