Ik moest een halfjaarlijks uitstrijkje laten nemen bij de gynaecoloog en toen heb ik gevraagd vanaf wnr we hulp konden krijgen. Dit kon vanaf een jaar (Ik ben wel van België). Na een jaar hebben ze dan onderzoeken gedaan. Bij mij begonnen ze wel met bloedtedtesten en een kijkoperatie, omdat ik 2 vmk achter de rug had. Kijkoperatie deed wel wat pijn moet ik zeggen en was ook erg gespannen (misschien daarmee). Alles was ok, dus ik heb wel nog zelf aangedrongen op zaafonderzoek. Ook alles ok. We moesten opnieuw een halfjaar proberen vanaf mijn laatste miskraam gerekend dan. Na dat halfjaar zijn we meteen mogen beginnen met IUI en ronde 2 was het raak. Ik zou als ik van jou was je moed bij elkaar rapen en gewoon naar de huisarts/gynaecoloog gaan. Je bent heus niet de eerste die met die vragen en onzekerheden afkomt hoor ! Ik moet zeggen dat het mij wel rust bracht toen we onder behandeling waren. Eindelijk terug dat sprankeltje hoop. Heel veel succes !
Hier heeft t bij elkaar 4 jaar geduurt.. (waarvan de laatste 11 maanden in de mmm) Wij wisten dat we een kindje samen wilde, maar wisten niet de stappen die gezet moesten worden, dus na veel zoeken en lezen, onderzoeken gehad, en manlief bleek nog steeds onvruchtbaar (hij had t voor de relatie met mij al eens laten testen), dus toen op zoek gegaan naar een ziekenhuis dat donor zaad heeft, eerst bij t AMC een lijst ingevuld met gegevens, na een jaar wachten toch maar eens gebelt hoe het ervoor stond.. toen kregen we te horen dat ze onze gegevens kwijt waren geraakt, en dat t hele riedeltje opnieuw moest.. plis een wachttijd van 5 jaar! Dit hebben wij niet gedaan, we zijn verder gaan zoeken naar een ander ziekenhuis, en kwamen zo bij isala zwolle, na een psychologisch onderzoek en iq testen voor mij en voor mijn partner, mochten we op de wachtlijst, die was bij hun anderhalf jaar toen.. Uiteindelijk mochten we in november 2017 met iui beginne, na 7x overgegaan op ivf, nu ben ik zwanger van de 2e cryo terug plaatsing Als we eerder hadden geweten waar we heen moesten had t hier geen 4 jaar geduurt, ik wil je alvast veel succes wensen!
Die eerste onderzoeken vallen echt mee. Ik moest bloedprikken en kreeg een inwendige echo. Mijn vriend moest een potje sperma inleveren. Wij zijn in aug begonnen met proberen en zaten in april al bij de huisarts. In mijn fam speelt vroege overgang dus ik maakte mij zorgen. En zie onderschrift voor de rest. Met mijn amh (eicelvoorraad) is weinig mis maar het ligg aan mn vriend. Wij vonden het ook wel echt een hele stap hoor, naar de huisarts gaan. Maar er was daarna wel een soort rust. Er zou gekeken worden of onze vermoedens klopten. En zodra je weet of er iets is en wat er is, kan je er iets mee. Sterkte met het maken van dit besluit! Zorg dat je er wel echt samen ingaat... er samen achterstaat
Zie mijn onderschrift! Ik was ook als de doods op naar het ziekenhuis te gaan en tja, je hoop echt dat er niks aan de hand is.. maar aan de andere kant je heb wel duidelijkheid en het brak mij gewoon op dat het niet lukte! Gewoon bellen Meis!! Het geeft uiteindelijk rust. En of je vriend er nou niet elke maand is, zou ik missxhien nog niet eens benoemen. Kan altijd nog!