Hoewel ik ergens al vanaf het begin wist heb ik het verdrongen. Mijn ex blijkt toch een ander te hebben. Hij verliet ons van de 1 op de andere dag toen mijn jongste net 5mnd was. De manier waarop (gewoon keihard laten barsten) zei eigenlijk al genoeg. Ik heb gevochten voor zijn contact met de kinderen maar hier kan ik niet tegenop. Die bewuste collega, zijn zogenaamde maatje! We hadden al eerder woorden over haar gehad, de berichtjes die over en weer gingen. Ik wilde hem geloven, ze nota bene hier nog op kraam visite geweest! Wat voel ik me belazerd en boos! Vooral de leugens en het beruchtje vriendinnetje boven de kinderen maken me woedend! Moest het even kwijt.
Hier ook zo'n fijne ex die zijn nieuwe vriendinnetje boven de kids stelt... Ongelooflijk! Ik weet precies hoe je je voelt! Mocht je willen praten en/of ervaringen uitwisselen, mag je PB-en. Sterkte meis... het is zeker niet makkelijk allemaaal.
Het is een onzettend k*t gevoel als je bedrogen wordt, het haalt je zo naar beneden, vooral als je die ander dus blijkt te kennen. Maar je weet nu in ieder geval hoe hij in elkaar steekt en hoe makkelijk hij iemand kan laten vallen.... Jij hebt je kinderen, onvoorwaardelijke liefde, en daar kan geen vent tegen op, zeker niet iemand zoals je ex. De looser is hij, die zomaar alles achter laat. Heel veel sterkte!
Bedankt voor jullie lieve reacties! Ben er nog kotsmisselijk van. Vanaf de dag dat ik haar ontmoette (ik was toen 16wkn zwanger van de jongstr) wist ik het en heb ik hem nog zo voor haar gewaarschuwd. Daarna is er nog zoveel over haar gezegd en is hrt snel berg afwaarts gegaan, maar ik wilde hem zo graag geloven. Ik wist het, maar de bevestiging is hard. Hij blijft gewoon door liegen en beweert overal dat het allemaal mijn schuld is (de scheiding) en dat hij vecht voor zijn kinderen. Ik vind het zo oneerlijk dat sommige mensen niet eens de moeite nemen de waarheid te vinden en heb de neiging het tegen iedereen te zeggen die ik tegen kom, maar ik hou de eer aan mezelf. Ik moet het beste blijven doen voor mijn kinderen maar mijn gevoel zegt dat hij ze niet verdiend! Jeetje, wat is dit keihard!
je woede is herkenbaar en gegrond. probeer zoveel mogelijk je gevoelens te uiten op welke manier ook (praat praat praat, lach huil, schreeuw gil of schrijf en schilder). Op een dag zul je merken dat je woede minder en minder is geworden.en dat is ook beter op een gegeven moment.je verdriet en woede zijn processen maar gaan echt over.dat is je enige troost. Maar nu ruimte geven aan je rouwproces...mocht je er niet uitkomen, schakel hulp in! (ook mij mag je altijd pb-en)
Jeetje, wat is je ex een laffaard!!!! Helaas kan ik hierover meepraten, en is mijn ex net zo'n laffaard!! Net als wat hierboven staat, Praat erover zoveel als je kunt/wilt. Uiteindelijk helpt dat echt! Het wordt echt minder. Ik heb vazen kapot gegooid, en op die manier ben ik toch wat woede kwijt geraakt!!! Helaas zie ik mijn ex zijn dinnetje nog weleens hier in het dorp. En dan heeeel lief toen tegen mijn dochter grrr! Mij mag je ook pb als je daar behoefte aan hebt! Heel veel sterkte meid!!!! Het is zwaar kl voor je nu, maar uiteindelijk zul je het een plekje kunnen geven!!!
Alles valt nu op z'n plek. Telefoon gebruik, 10 kilo afvallen, altijd laat thuis etc. Wat was ik naief!! Had wel vermoeden en heb het hem ook vaak gevraagd maar wilde hem geloven en was te druk met 2 kleine kindjes. Jeetje, dit speelde ws al toen ik dus net zwanger was. Ik voel me leeg, verdrietig en boos. Erover praten helpt maar heb toch het idee dat men snel denkt 'joh laat los en ga door' ik voel me teveel Ik vraag me af hoe dit in de toekomst moet gaan. Hoe kan ik hun ooit nog respecteren?? We zouden de sinterklaas samen vieren maar kan het niet opbrengen en dat vind ik sneu voor de kindjes!
Helaas ook hier een gelijkaardig verhaal met ex-man.... Wat betreft het samen sinterklaas vieren met de kids, klinkt heel leuk maar soms kan 'samen dingen doen' verwarrend zijn voor de kids. Wij hadden een afspraak dat we verjaardagen van de kinderen samen zouden vieren (McDonalds oid) en iedere keer kregen de kids toch weer een beetje hoop dat mama en papa weer samen zouden komen, of waren ze verdrietig omdat elk weer naar z'n eigen huis ging. Duidelijkheid is voor kleine kindjes heel belangrijk. Ach, toen de 2de verjaardag er zat aan te komen heeft de 'nieuwe vriendin' er alles aan gedaan dat het niet door hoefde te gaan dus probleem opgelost :x Inmiddels ben ik gelukkig in m'n nieuwe relatie en heb ik alles een plaatsje gegeven maar als ik zo'n verhaal lees gaan m'n haren toch weer rechtop staan. Sterkte meid!