Ik moet het gewoon even kwijt... Mijn vriend en ik hadden eerst afgesproken dat het nog maximaal 3 jaar zou duren voordat we aan onze eerste zouden beginnen. Ik vind dit gewoon veeeel te lang en na een goed gesprek hebben we besloten dat dit 2 jaar wordt. Uiterlijk februari 2015 gaan we er voor.. maaaaaaaar Ook bij vriendlief gaat het kriebelen.... en als we bij ons nichtje van 6 maanden (kindje van zijn broer) zijn dan vind hij het zo leuk zegt hij en hij wil ook super graag een kleintje van zichzelf, we hebben thuis een puppy lopen van bijna 6 maanden en af en toe behandelt hij die hond als zijn kindje hahaha super grappig! Laatst toen we bij zijn broer waren zaten we in een boek te lezen die we hadden gegeven aan zijn broer toen hij vader werd en daarin stond 'wanneer weet je of je er klaar voor bent' (voor mannen) en daarin stond onder andere van je behandelt je huisdieren als je kinderen en alle andere dingen klopten precies! Toen werd hij wel even met z'n neus weer op de feiten gedrukt hahaha. Toen we afgelopen weekend bij me schoonouders (zijn moeder en stiefvader) zaten had hij het erover dat er straks 3 baby's bij hun op de bank zouden zitten, het kindje van zijn broer, het kindje van de zoon van zijn stiefpa (wordt dit jaar geboren) en ons kindje. Dan zouden ze allemaal een shirtje aan hebben met: born in 2012, 2013 en 2014 zijn op een rij. Zei hij! Ik probeer niet te enthousiast te zijn want tja die afspraak maximaal 2 jaar staat alsnog.. Maar hij zegt zelf dat hij eerst zijn diploma wil hebben (mbo werken-leren) en daarna kijken we verder (school is klaar over 3 maanden). Tja zoals ik al zei ik probeer me enthousiasme in beperkingen te houden om grote teleurstellingen te voorkomen. Hoe ging dat bij jullie mannen? Ik heb wel al gemerkt dat minder er over praten zeker werkt! Eerst hadden we het er bijna elke dag over en werd hij echt gek van mij! (Ik misschien ook wel van mezelf..) Ik wou dit gewoon even kwijt
Bij ons zoontje was het heel duidelijk dat we het allebei wilde en er ook klaar voor waren. Nu was het bij mij al duidelijk en heb aan hem de "keus" gelaten, maar dat was zo besproken zo gezegd. Het duurde helaas alleen langer dan we verwachtte, maar ok. Bij de 2e zwangerschap was ik er meer klaar voor dan hij, maar aan gezien wij absoluut niet aan bescherming deden wist hij natuurlijk dat het een keer raak kon zijn. En toen het zover was heeft hij een gat in de lucht gesprongen van geluk. Helaas werd ons na 3 weken dit geluk alweer afgenomen. Het goede wat hier uit is gekomen is dat we er echt allebei voor 300% klaar voor zijn. Hij praat er natuurlijk niet elke dag over, maar ervaart het dan natuurlijk ook heel anders. Ik ben toch diegene die alles voelt etc. Slik je wel nog de pil? Misschien kun je daar anders al eens mee stoppen ivm ontpillen en condooms gebruiken? Mocht hij er dan eerder klaar voor zijn dan die 2 jaar, hoef je dat tenminste dan niet meer te doen.
Ik ben gestopt met de pil sinds vorige week (toen zou ik weer moeten beginnen) en ik laat einde van de maand een koperspiraal zetten (werd niet op tijd ongesteld -moest weer werken, dokter vrij, weekend ertussen- om het in mijn pilongesteldheid te laten zetten). Ik kan slecht tegen de hormonen zijn we achter gekomen en omdat ik ook alvast wil ontpillen maar we houden allebei niet van condooms.. Toen zijn we uitgekomen bij de koperspiraal, geen hormonen dus ook niet ontpillen van de hormonen en geen bijwerkingen (op een hevigere ongesteldheid na.. schijnt maar hoeft niet zo te zijn.. we gaan het nog merken)
Heeej Fleurtje!! Wat een leuk vooruitzicht! Ik snap dat je na deze uitspraak de hoop hebt dat hij sneller voor een kindje wil gaan! Maar inderdaad, er teveel over praten werkt meestal niet mee bij mannen. Wij zijn in Juli getrouwd, en hadden het er eigenlijk nog niet over gehad wanneer we aan kinderen wilden beginnen. Na een paar maanden kwam het eens bij ons ter sprake en vroeg aan mijn man of hij het ook al zou willen.. Toen zei hij "ja volgend jaar ofzo" wij gaan namelijk in Mei naar amerika met schoonouders en daarna zouden we dan beginnen.. Eind December kwam het weer ter sprake bij ins omdat ik graag al met de pil wilde stoppen om mijn lichaam en hormonen weer op orde te krijgen. Dus hij zei dat hij dat goed vond.. Maar hij wilde geen condooms gebruiken. Toen hebben we besloten om gewoon te stoppen met de pil en wel te zien hoe het loopt dus zijn we al in januari begonnen! Achteraf maar goed ook, ben nog steeeeds met m'n eerste cyclus bezig! Dus kleine kans dat t nog lukt voor Mei. Nu geven we het gewoon de tijd, hoewel het bij mij inmiddels wel heeeel erg kriebelt en er stiekem best veel mee bezig ben.. Maar als we in Mei pas waren begonnen, en dan met die lange cyclus had ik het helemaal rot gevonden! Wil gewoon zo snel mogelijk zwanger worden Veel succes! Zou het binnenkort nog eens heel voorzichtig bespreekbaar maken, maar zeker niet teveel! Hahaha
Hey! Leukleuk! En herkenbaar .. Ik was er al een paar jaar geleden klaar voor..mijn man toen nog HEULEMAALLL niet.. als ik al het woord baby in de mond nam had ie al bijna hyperventilatie-neigingen . Hij is ook 2 jaar jonger dan ik..zijn vrienden zijn allen nog vrijgezel en hij zat destijds in zijn 2e jaar HBO. In de tussentijd hebben we t er nog wel een aantal keer over gehad en heb ik aangegeven dat ik er toch nu wel echt klaar voor ben. Hij is gelukkig heel begripvol en is zelf ook wel echt gek op kinderen. Ik wilde gewoon erg graag een punt waar ik naartoe kon leven..iedereen om me heen werd zwanger of deed daar een poging toe. Het frustreerde me op een gegeven moment zo erg dat ik alleen nog maar daar mee bezig was. Ik heb hem toen ook echt gek gemaakt omdat ik er niet over op kon houden...We hebben toen afgesproken dat ik in december 2012 alvast met de pil zou stoppen om mijn cyclus weer op gang te krijgen en in juni dan voor t echhie . Inmiddels zijn we afgelopen januari getrouwd, heb ik 2 mooie cyclussen achter de rug en hebben we onze juni-afspraak verschoven naar april ! En dat laatste was niet alleen op mijn initatief ... dus manlief is nu gelukkig ook erg enthousiast! Misschien ook omdat ik hem heel veel betrek in wat je bijvoorbeeld wel en niet mag eten, hoe een baby groeit van week tot week enz. Dan leeft het ook wat meer voor hem ofzo.. Succes meid!! Probeer hem af en toe even subtiel te 'hinten' haaha! Ik zou hem niet gek maken door hem te overladen met continu praten erover idd
Leukleukleuk! Mijn vriendlief zei op den duur dat ik een soort baby-obsessie begon te krijgen, maar najah, hij vond het ook wel weer heel leuk om mij zo te zien smelten.. hij weet dat ik gek ben op kinderen. En dus ook op baby's.. Ghehe. Ik slikte nooit de pil, omdat ik het rommel vind maar ook omdat ik hem niet regelmatig slik, (dan slikte ik in 1 keer weer 3, en dan weer 1 enz enz) dan heeft het geen zin. En hij heeft stiekem een hekel aan condooms (welke man niet) en als we het dan eens zonder deden (vooral buiten mijn vruchtbare dagen om) dan zei ik weleens: straks ben je papa en dan zei ie ook: eigenlijk kan het ook niet he... maarjah. En uiteindelijk zei ie: Achjah, als het komt dan komt het.. En nu is het zelfs zo dat toen ik laatst negatief testte, hij zei: zit er niet een baby in je buik? En toen ik nee zei, was het even stil.. hij was stiekem teleurgesteld. Liiiiieeeef he, hahaha. Nu vind ie het dus helemaal leuk. Maar heb hem nooit gevraagd ervoor te gaan. We voelen gewoon dat we het willen. Hij zei laatst al: vind je .... geen mooie naam? Haha! En hij wist ineens wel waar de computer moet staan voor als we straks een babykamer willen tjah, en dat zonder een woord of een vraag!!!!!!
Beide willen wij graag een babietje, maar mijn vriend wil het liever pas midden zomer (of eigenlijk vind het het zo spannend dat het nog wel later kan, maar hij weet dat hij het dan uitstelt en wil heel graag een kindje, dus midzomer it is). Ik wilde vorig zomer al graag, of eigenlijk daarvoor al maar vanaf vorig zomer echt sterk. Vanwege mijn werk en nog wat andere zaken doen we het nu nog met condoom, maar ben ik al wel gestopt met de pil. Ik ben er erg veel mee bezig (dit forum lezen en zelfs mooie kinderwagens zoeken etcetera). Slik ook al multivitamines omdat ik uiteraard nu ook toevallig of 'per ongeluk' zwanger kan worden en ook omdat ik mijn vitamine voorraad goed op peil wil hebben. Gelukkig vind mijn vriend het allemaal heel schattig, helemaal niet erg en stiekem wel leuk. Zegt ook vaak dat ik een hele goede en leuke moeder zou zijn enzo. Wat echter niet zo goed werkt is als ik suggereer (of eigenlijk stel) dat we nu ook al wel kunnen beginnen met proberen. Ik denk dat mijn vriend en waarschijnlijk mannen in het algemeen dan wat teveel geconfronteerd worden met hun 'grote jongen worden'. Ze vinden het eigenlijk geweldig zo'n baby, maar het beangstigd ze ook. Hoe moet het met geld? Baan? Hebben we een goede woning? En het is net alsof ze denken dat ze nooit meer een biertje mogen drinken of naar een vriend mogen gaan. Eigenlijk denk ik dat we nu ook hadden kunnen beginnen met proberen, maar ik wil dat hij het ook écht wil en niet dat ik hem heb gepusht. Dus wacht ik nog graag even. Hij is namelijk echt geweldig, mijn vriend!