Indd K*t met een hoofdletter K. Bah bah,de moed zakt me weer behoorlijk in de schoenen. Ja dat is het mooie van een ovulatie test, even het gevoel hebben van een test met twee streepjes stiekem even een geluks momentje . Succes met klussen meis ik ga zo voor je hopen duimen en van alles en nog wat in de hoop op een positieve ZWANGERSCHAPS test en geen ovulatietest . Ik leg me er even bij neer, en over 10 dagen gaan we weer testen. Op naar de volgende ellendige ronde bahhhhhhhh
Nee indd totaal geen zin in. Zit net even te appen met een vriendin (ben ik het even kwijt zeg maar). Gaf aan dat ik steeds meer de neiging krijg om er gewoon helemaal mee te stoppen. Ik trek het af en toe echt niet meer. Die fucking spanning iedere maand en die teleurstelling er achter aan sjonge waarom. Ze appte misschien is het een idee om er "niet meer voor te gaan"maar ook niet aan de pil te gaan. Mijn vriend had dat afgelopen zomer ook al een keer gezegd maar dat kan ik echt niet . Ik wil het zo graag en al zo lang ik kan dat echt niet meer uit mijn hoofd zetten. Als we echt besluiten om te stoppen wil ik ook echt weer aan de pil. Dan pas kan ik het los laten
Ik snap helemaal wat je bedoeld! Alleen dan heb je pas echt rust. Tot die tijd denk je toch van ik voel m'n eisprong, zal er nu een innesteling plaats vinden, zal ik testen, toch maar een keer extra naar bed etc. Dan wordt het ook nog eens 'onzeker' omdat je je misschien een dag vergist kan hebben. Pff dit snapt niemand die er nooit zo mee bezig heeft hoeven zijn. M'n moeder, beste vriendin en vriend zeggen dan ook dood leuk (wel goed bedoeld hoor) misschien moet je er even niet mee bezig zijn. Dat kan nu dus niet meer! T is of zwanger worden of stoppen.. Tussen weg is er niet. Althans ik zie hm niet.
Hummeltje wat k*t zeg! Is zo leuk gezegd van iedereen niet mee bezig zijn maar net wat water zegt er zijn maar 2 opties. En zeker na zo'n gigantische tijd kun je er niet meer vanaf zetten of je moet het helemaal opgeven. dikke knuffel. Water veel plezier nog Rietje sterkte met het verlies van de tante van je man. Bij mij op het werk gaat het bij de meeste niet vanzelf. Ik was bij dochterlief de enigste in 8 jaar tijd die er met vlag en wimpel doorheen ging. Binnen 3 maanden zwanger en 42 prachtige en soepele wkn gehad. Alle andere collega's hebben of een zkh traject gehad of kregen miskramen of zwangerschappen die niet soepel verliepen. 1 collega is al een aantal jaar bezig en is nu naar België voor de laatste poging daarna houd het op . We hebben dus een team wat veel aan elkaar heeft. Mijn familie en vrienden weten dat we al een tijd in de molen zitten en al een hele tijd bezig zijn maar daar hebben we het meestal niet echt over.
Wat een toeval dat een hoop collega's hetzelfde doorstaan zeg. Kan me voorstellen dat je dan wel goed steun bij elkaar kan vinden. Een beetje hetzelfde als hier, maardan in levende lijven. Wat betreft het vertellen aan familie, wat ik al eerder schreef ik weet niet zo goed wat de toegevoegde waarde daarvan is. En ik zou ook niet weten hoe ik zo iets moet vertellen, en ook niet wat ik er mee wilt. Ik bedoel dan heb je het verteld, en dan? Bij mij in de familie zijn wij niet van die types die medelijden willen of constant de aandacht voor iets willen hebben. Ja mijn schoonzus is zo, en daarom wil ik het ook niet vertellen. Want altijd als jij een verhaal probeert te vertellen, weet zij het zo te draaien dat het altijd over haar gaat :x, dood moe wordt je daarvan. En aangezien mijn schoonzus ook een miskraam heeft gehad (maar niet zo lang bezig geweest is) weet ik nu al als ik het woordje miskraam in mijn mond neem, het uiteindelijk naar haar verhaal gedraaid wordt en daar pas ik voor . Als ik een keer samen met mijn moeder en haar man bent en er wordt echt specifiek naar gevraagd, iets van wanneer zou mijn aapie een broertje of zusje krijgen gaat ik het wel vertellen, of als we besluiten dat er echt geen tweede meer gaat komen.
Waar werk je stefanenlaura? Zoeken ze nog mensen wat fijn lijkt me dat dat je zo veel steun hebt aan elkaar! Hier weten m'n ouders het, en twee vriendinnen. Mn schoon familie weet dat we ervoor gaan en dat het nog niet erg lukt nut that's it. Mochten ze ernaar vragen dan vertel ik het gewoon hoor. Hummeltje Wat maar dat je schoon zus verhalen zo draait dat het weer over haar gaat! Heel irritant en snap dat je het dan niet wilt vertellen!
Hummeltje vervelend dat je door je schoonzus niet je ei kwijt kunt bij je familie. Ik vind zo'n mensen altijd lastig om mee om te gaan. Ik vind het fijn dat de belangrijke mensen in mijn omgeving het weten. Niet voor medelijden of de aandacht maar gewoon dat als ik er een keer met mijn hoofd niet bij ben (gebeurd regelmatig) of te moe ben door die stomme medicijnen dat ik geen smoesjes moet maken. Ik werk als klassenassistent op het speciaal onderwijs 4 tot 12 jaar. Ik heb nu groep 1-2 en kleine stukjes in gr 6 - 7 en 8. Helaas geen plekjes meer vrij . Ja is echt prettig dat ik bij een aantal dames 3 dagen in de week mijn stoom kan afblazen en hun bij mij. Is voor thuisfront ook wel fijn. Dat neemt niet weg dat ik nog steeds flink moet huilen als ik weer ongesteld ben geworden. Dit komt er pas uit als ik alleen ben.
Hallo Allemaal, We zijn weer terug van 3 dagen ertussen uit. Maandagochtend na controle in het ziekenhuis gelijk pregnyl dus het was gezellig in Zeeland. Voelde veel minder aan als een moetje haha! Zit weer op het wachtbankje, overmorgen beginnen met utro en over 2 weken vervolggesprek in het ziekenhuis over hoe nu verder...
Spannend Eiram! Fijn dat het gezellig was in Zeeland en nu maar wachten. Vervelend Hummeltje dat je zo'n schoonzus hebt, kan ik ook niet goed hebben als er iemand zo doet. stefanenlaura welkom. En over het vertellen aan anderen, hier weten alleen mijn 2 directe collega's en een goede vriendin ervan af. Ik heb het nog aan niemand verder verteld en al zeker niet aan de familie, niet dat ze het niet leuk zouden vinden, maar meer omdat we een paar slechte jaren hebben gehad op financieel gebied en een 2e kost natuurlijk ook. Maar ja ik wil zo graag een broertje/zusje voor mijn meisje zodat ze er niet alleen voor komt te staan later, maar ook in de hoop dat ze een kammeraatje heeft net als wat ik heb met mijn zus, wij schelen ook bijna 6 jaar. Ook ik zit weer op het wachtbankje, maar heb heel weinig hoop. Er is heel weinig geklust de afgelopen week, dus dat wordt gewoon weer door naar de volgende ronde.
Indd heelirritant zo'n schoonzus. En eigenlijk ervaart iedereen het zelfde met haar, maar goed dat is een ander verhaal. Oke Rietje je zit nu op het wachtbankje, ondanks dat er misschien weinig geklust is toch altijd weer spannend he. En Eiram jij ook op het wachtbankje? Ik merk dat ik nog steeds gefrustreerd bent dat het weer niet raak was deze ronde. Klink stom maar zit me nu zelfs te bedenken welk standje we de volgende keer beter kunnen doen om de kansen misschien te vergroten . Echt je gaat steeds stommere dingen in je hoofd halen. Alles voor een baby zullen we maar zeggen. Maar aan de andere kant dwalen mijn gedachten ook steeds vaker af naar het idee dat er gewoon geen tweede meer gaat komen. We zijn nu ander half jaar bezig, en ik begin het echt spuug zat te worden. Wanneer zou nou het moment komen dat je doet besluiten om te zeggen tot hier en niet verder..... Soms denk ik dat we op het punt beland zijn, maar dan denk ik ook weer ahhhh nog 1 maandje proberen. Maar nu zelfs die gedachten mij beginnen op te breken moet je toch serieus gaan nadenken hoe lang je dit nog wilt......
Eigenlijk vrij neutraal (in positieve zin). Hij zegt ook dat het waarschijnlijk voor een vrouw vervelender is als voor een man in die zin. Ik mis het zwanger zijn, het voelen van een kind in je buik het moederen over een baby, borstvoeding geven enzv mijn vriend weet niet wat dat is dus staat hij er heel neutraal in. Tuurlijk vindt hij het moeilijk dat het nog niet raak is maar hij heeft niet de ellende van een menstruatie. Op het moment dat ik ongesteld wordt is het heel confronterend een maand lang. Bij een man is het balen en een uur later zijn ze het gek gezegd vergeten. Ik mag echt blij zijn dat mijn vriend er zo in staat. Nooit zeuren rond mijn eisprong geen moeite om te presteren en er gewoon voor me zijn als ik dat nodig heb. Wat dat betreft laat hij de keuze bij mij. Als ik door wil gaan we door en als ik er klaar mee ben heeft hij daar ook vrede mee. Dus gelukkig geen druk van zijn kant uit
Hè wat naar Hummeltje dat je je zo voelt, maar o zo herkenbaar. Wel fijn dat je vriend er zo in staat, al zal dat ook niet altijd makkelijk zijn. Inderdaad het is en blijft elke keer weer spannend het wachtbankje, hoe klein de kans ook is.
Pff heftig hoor hummeltje die dubbele gedachtes. Dikke knuffel! Wel fijn dat je man erg soepel is in het hele gebeuren. Ik kan me echt nog niet voorstellen dat dl alleen door het leven moet. Er zijn ook echt dingen die ik bij een tweede anders zou doen en zou ook heel graag zelf een natuurlijke bevalling willen.
Rietje wat naar dat je financieel zware jaren hebt gehad. En ja een tweede kost geld maar als je veel bewaard van de eerste dan hoef je in principe niet veel meer te kopen buiten luiers en wat kleine dingen. Wie weet 1x kan genoeg zijn. Eiram fijn dat je een leuke vakantie hebt gehad hoeveel utrogestan slik je?
Gelukkig dat is fijn. Het klinkt een beetje als bij ons. Mijn vriend staat er net zo in. Al zijn we nog niet zover als jullie dus misschien veranderd dat nog. Zie net dankzij m'n banner dat m'n zoontje 2 jaar, 2 maanden, 2 weken en twee dagen oud is. Grappig.
Hummeltje wat een vervelende situatie! Is echt niet leuk als je je zo voelt en steeds moet denken aan het feit dat het er niet is. Ik herken het wel, het blijft zo steken dat het niet lukt. Zeker omdat het al wel een keer is gelukt. Stefanenlaura ik neem 2x 100mg per dag vaginaal. Dit zorgt voor een LF van minimaal 14 dagen bij mij.