Hey Lin, jeetje wat gaat het al hard bij jou. Je bolle buik vind ik niet confronterend, de tijd wel. Dat jij al 36 weken bent betekent dus dat wij die tijd ook al verder zijn....pfff 😌. Ik hoop dat je fijn je laatste loodjes kan beleven! Wat irritant Loenie, welke cyclusdag zit je nu? Zeksem, nee he. Super vervelend! Ik wil dat we nu een keer allemaal zwanger raken. Man ow man wat moeten wij een geduld hebben. Ik ben inderdaad nu 3,5 jaar bezig. Na 1 jaar proberen zwanger geraakt en na het zien van een kloppend hartje toch met 8 weken ons vlindertje verloren. Sindsdien niet meer zwanger geraakt. En ik mocht beginnen met iui twee maanden geleden maar na goedeuitslag HSG onderzoek mogen we in februari pas starten met iui. Dat vind ik soms erg moeilijk na 3,5 jaar.
Echt balen Wens dat je nog moet wachten. Volgens mij is dat wel standaard na een HSG, maar na zo'n lange tijd kan ik me heel goed voorstellen dat je er wel klaar mee bent. Hier 2,5 jaar bezig inmiddels en ruim 2 na mijn bbz dus ik was ook wel echt toe aan de volgende stap. Al moet ik eerlijk zeggen dat hoe langer het duurt hoe minder hoop ik heb dat het ooit nog gaat gebeuren. Ik twijfel zo erg aan mezelf en ben er soms volledig van overtuigd dat er iets mis is waardoor ik nooit meer zwanger zal raken. Zelf nu ik IUI ga doen heb ik soms zoiets van; het zal toch wel niet. Ik durf gewoon geen hoop meer te hebben ofzo. Maar goed, ik probeer wel positief te blijven, hoe moeilijk dat soms ook is. Inmiddels heb ik er alweer 2 follikelmetingen gehad en het is ineens heel hard gegaan. Zo hard dat ik a.s. maandag al de IUI heb Heel spannend, we gaan het zien....
Wow Loenie spannend! Zal voor je duimen maandag! Het gevoel dat jij hebt heb ik precies zo! Als mijn vriend praat over als we een baby 👶 krijgen dan.... Word ik al boos! Ik denk niet meer zo. Eerst zien dan geloven. Iedere maand zie ik een mooi eitje op de echo en daar gebeurt niets mee steeds.
Ja, precies! Ik denk er eigenlijk al lang niet meer over na hoe het zou zijn, dat durf ik niet ofzo. Toen ik net begon met spuiten hebben mijn vriend en ik heel voorzichtig een beetje gepraat alsof dat kindje er zou komen, gesprekjes zoals; als de box daar komt te staan moet dat en dat weg. En als het kindje er is mag het de eerste tijd lekker bij ons op de kamer slapen enz. Maar toch dat stemmetje in mijn achterhoofd he? Het lukt toch niet, waar praat je over
je omschrijft het mooi! dat het bizar is om te beseffen dat de tijd die ik zwanger ben jullie nog steeds bezig zijn! doet mij ook beseffen hoe dankbaar wij mogen zijn! en dat zijn wij ook enorm! dat niet meer denken hoe het zal zijn met een kleintje herken ik enorm! eerlijk.. eigenlijk heb ik het de eerste maanden van mijn zwangerschap (tot maand 6 ofzo) ook nog enorm tegen gehouden. en durf ik nu af en toe te dromen van ons kleintje als ik naar de box of het bedje kijk! en dan nog ben ik daar heel voorzichtig in! Denk echt een staartje van alles! Leonie ik duim voor je maandag! spannend! wens: bizar hoor dat je na je hsg zo lang weer moet tobben! Antonius was het hea? wij moesten het 4 maanden na de goeie hsg zelf proberen. nou daar ben je inmiddels wel voorbij toch?
Mag ik meekletsen? Wij zijn bijna 2 jaar bezig, ondertussen net met IUI begonnen. Zou het fijn vinden om eens te praten met mensen die er ook zo lang mee bezig zijn, ik snap best dat op het forum regelmatig mensen klagen omdat ze ál 6 maanden bezig zijn, maar soms is dat ook wel lastig. Bij tijd en wijle kon ik het goed loslaten, maar nu we de nieuwe fase ingaan met echte mmm merk ik dat ik behoefte heb om er over te praten soms..
Welkom Pimpelmeesje! Het is ook heel moeilijk, hier ook alweer ruim 2 jaar onderweg voor ons eerste kindje. Ook net gestart met IUI en terwijl ik de laatste maanden echt nergens meer vanuit ging merk ik dat ik toch wel weer een beetje hoop krijg. Dat maakt het lastig, want ik wil ook weer niet teveel hopen uit angst voor teleurstelling. Krijg je IUI met of zonder hormonen? Waar zit je nu in het traject? Ik heb gisteren de inseminatie gehad en zit dus op het wachtbankje. De tijd gaat nu al langzaam...
Ik heb precies hetzelfde; de angst voor hoop. Het werkte de laatste periode best aardig om gewoon er vanuit te gaan dat het nu ook niets zou worden (het was alle andere ronden daarvoor niks, waarom zou het nu ineens wel lukken?). Zo richting mijn menstruatie werd ik toch wel een beetje zenuwachtig, maar meestal kon ik het aardig loslaten. Nu is dat toch wel heel anders. Aan de ene kant kan ik me niet meer voorstellen dat het ooit zal lukken, aan de andere kant.... Ik krijg ook hormonen, maar wel een hele lage dosis; 25 eenheden Gonal-F. Ik heb namelijk wel een eisprong in mijn eigen cyclus, maar ik heb wel een lange cyclus en op de echo zijn er wat tekenen richting pcos. Ik zit nu op cyclusdag 5 en vanavond prik ik voor de 3e keer. Het prikken gaat mij nog niet zo makkelijk af als ik had gehoopt. Bij de 'prikles' voelde ik niets van het naaldje maar de eerste keer thuis wel. Daardoor schrok ik en liet ik hem de snel los, waardoor een druppeltje van de vloeistof op mn buik zat ipv erin. Gister ging gelukkig al een stuk beter Heb jij IUI met of zonder hormonen? Het wachtbankje blijft altijd lastig natuurlijk, hoewel ik straks wel het voordeel heb dat ik dan niet hoef te prikken Wat vind je man ervan? De verpleegster vertelde dat de man eventueel het spuitje mag leegspuiten, dat zag de mijne niet zitten haha. Het eventueel hebben van een baby komt hier ook ineens weer ter sprake, terwijl het er al heel lang niet geweest is. Durfden we allebei niet aan denk ik, mijn vriend heeft een nichtje dat het huis al compleet vol had staan met babyspullen, en toen bleek dat die baby op zich liet wachten. Dat leek hem zo erg, dat hij altijd een beetje voorzichtig is. Hij wilt ook niet zeggen wat hem eventueel leuke namen zouden lijken. Hebben jullie al spullen? Ik heb het eea gekregen, dat ligt ver weg op zolder achter een schot, ik zou niet eens meer weten wat het is. Mocht het ooit zo ver komen, zal het leuk zijn de boel uit te pakken.
Ja precies dat ja. Ik kon het over het algemeen ook goed loslaten, maar inderdaad had ik soms ook wel de kriebels vlak voor mijn menstruatie. Ik gebruik ook hormonen en dat prikken ging dus bij mij ook zo. Het proefnaaldje was echt appeltje eitje,daar voelde er helemaal niets van. Helaas bleken de naalden die ik zelf moest zetten toch iets anders, daar schrok ik ook wel een beetje van. Hier is ook wel eens een druppel verloren gegaan, maar dat zal iedereen wel eens hebben. Het prikken ging naar verloop van tijd wel makkelijker, maar sommige stukjes lijken gewoon lastiger te prikken of zoiets. Ook wel blauwe plekjes gehad en zelfs een keer een naald die zo bot was dat ik hem de eerste poging niet eens door mijn huid heen kreeg Ik gebruik menopur. Na 2 weken 75IE had ik helaas nog geen reactie, de dosis is toen opgehoogd naar 112,5IE en dat werkte wel. Op het laatst zelfs heel hard, mijn follikel ging in 1,5 dag van 14mm naar 21mm. Mijn vriend heeft het spuitje leeggespoten De arts vroeg het aan hem en hij vond het heel fijn om te doen. Zo werd een klinische behandeling toch iets intiemer eigenlijk. We vonden het beiden best bijzonder. Wij hebben helemaal geen spullen, ik durf er nog niet aan. Ik denk dat als ik eenmaal zwanger ben het ook nog wel een tijdje duurt voordat ik iets aan durf te schaffen.
Jeetje, das wel een flinke dosis. Had je veel last van bijwerkingen? Met deze dosis heb ik er (nog) geen last van, dus ik hoop dat ik niet meer nodig heb. Ik heb nu 2 rode stipjes waar ik heb geprikt, ik hoop niet dat ik straks 15 rode stipjes op mijn buik heb ofzo Volgende week maandag de eerste echo, vind t nu al spannend pffff
Ja, dat is ook spannend! Ik vond het echt een domper toen er niets gebeurd was... Hopelijk zie jij wel al iets moois maandag! Ik heb niet echt bijwerkingen eigenlijk. Heb ik het begin wel een paar dagen hoofdpijn gehad, maar dat is alles. Het valt me alles mee gelukkig. Die stipjes verdwijnen wel met een paar dagen, je ziet bij mij nog een paar stipjes zitten, maar lang niet zoveel als het aantal prikken die ik gezet heb.
Welkom pimpelmeesje! Jouw verhaal klinkt heel erg als die van mij! Ik spuit 35 gonal f, lage dosis. Bij mij eerder ook lange cyclus en 11 eicellen in een eileider dus vermoeden op pcos. Mijn vriend prikt mij gelukkig! Het lukt mij niet. Ik hoop elke keer heel stiekem tijdens de wachtweken. En als ik weer ongesteld word vind ik alles verspilde moeite en baal ik dat ik toch weer gehoopt heb. Ik blijf het hele gebeuren een mindf... Vinden! Wanneer is het onze beurt?!
Haha ja precies dat. Soms lijkt het ook zo onmogelijk dat het ooit waar zal zijn, dat ik met een dikke buik rond zal lopen... Het voelt soms net zo waarschijnlijk als dat ik leer vliegen! Ik denk wel dat de teleurstelling nu erger zal zijn, niet alleen omdat er meer hoop is, maar ook omdat de investering groter is met dat geprik en gedoe, lijkt mij wel lastig om er achter te komen dat dat voor niets is geweest. Maarrr meestal probeer ik positief te blijven Mindfull, not mindf*ck. Zennnnnnnn
Welkom pimpelmeesje! Jouw verhaal klinkt heel erg als die van mij! Ik spuit 35 gonal f, lage dosis. Bij mij eerder ook lange cyclus en 11 eicellen in een eileider dus vermoeden op pcos. Mijn vriend prikt mij gelukkig! Het lukt mij niet. Ik hoop elke keer heel stiekem tijdens de wachtweken. En als ik weer ongesteld word vind ik alles verspilde moeite en baal ik dat ik toch weer gehoopt heb. Ik blijf het hele gebeuren een mindf... Vinden! Wanneer is het onze beurt?!
Welkom pimpelmeesje! Ik snap jullie echt helemaal. Ik ben al twee keer spontaan zwanger geweest en had de eerste manden in de medische molen wel hoop. Als het gewoon wel werkt allemaal, moet het toch een keer weer lukken. Maar dan ben je opeens twee jaar na je laatste miskraam en dan is de hoop wel vervlogen. Ik ga r ook elke Kee vanuit dat t wel weer niet zal lukken. Iui 4 was bij ons mislukt. Dus weer gestart met iui 5. Gisteren een echo en het bleek allemaal heel snel gegaan. Donderdag alweer de inseminatie. Spannend. Ik prik gonal 50 eenheden en merk wel dat ik wat vaker moe en hoofdpijn heb. Maar van de ovitrelle heb ik ht meest last. Ik word daar echt heel erg moe van. Slaap die na de prik om 9 u al omdat ik te moe ben.
Wenssinds2013, dat klinkt inderdaad erg bekend. Is deze dosis voor jou voldoende? Hoeveel IUIs heb je nu gehad? Ik hoop dat ik niet meer nodig heb, maar we zullen zien.. Zeksem, wat raar dat het nu niet meer lukt, je zou toch denken "het kan dus het zal vast nog wel eens lukken". Toch niet altijd dus ik hoop dat t deze keer wel lukt, Lucky number 5! Heb wel n paar keer gelezen "bij de 5e IUI was het zo ver", misschien toeval maar je weet maar nooit..
Ik mag in februari beginnen met IUI. Wij zijn 3,5 jaar bezig en ben in die tijd 1x zwanger geweest. Dat werd een miskraam en dat is inmiddels ruim twee jaar geleden. Ik doorloop eigenlijk nu hetzelfde als jij minus de inseminatie grrrrr
Ooooja ik zie t nu in je handtekening, sorry. Je spuit dus alleen hormonen, de rest doe je zelf? Had je hierin geen keuze? Bij ons mogen we redelijk veel zelf kiezen. Mocht ook kiezen voor normale dosis hormonen om te starten, maar heb er zelf voor gekozen om met lage dosis te beginnen.
Wij hadden ook geen keuze eigenlijk. Het enige wat we konden kiezen is wel of geen behandeling Bij ons in het ziekenhuis bekijken ze gewoon per stel wat de meeste kans geeft. Ik zit hier nu 3 dagen na de IUI en ik word al helemaal gek van mezelf. Aan de ene kant toch die hoop en aan de andere kant nog steeds die overtuiging dat het toch niet gaat lukken. Het blijft lastig en de uren kruipen voorbij. Van de ovitrelle heb ik trouwens geen last op iets gevoelige tepels na. Dat begon de dag na de spuit en is nu alweer bijna weg. Wel ben ik erg moe en chagrijnig en ik weet niet zo goed of dat van de spanning komt of van de utrogestan. We wachten het maar weer af...