Oei dat is lang Loenie! Dan ben je wel blij als je eindelijk van dat prikken af bent. Pimpelmeesje, die stap is dan wel weer groot naar 50. Ik moet 37,5 zetten en daar gaat het bij mij heel goed mee. Nou meiden ik ben vandaag op de verjaardag van mijn dochtertje die 7 jaar is geworden ongesteld geworden. 3 dagen te vroeg en had dus ook al een tijdje bruinverlies. Het voelt een beeeetje omdat het precies vandaag gebeurt dat het universum wilt zeggen dat het gewoon bij deze mooie meid blijft en een tweede er niet in zit voor ons. Of zeg ik nu hele gekke dingen?
Ik geloof niet zo in n universum dat dingen tegen ons wilt zeggen. Ik geloof eerder dat je lijf wel anders gaat werken met al die troep, maar ik snap wel dat het superkut is sterkte wens! We zullen zien met 50, gelukkig wel snel weer n echo..
Balen Wens! En dat universum... Ik snap dat je het denkt, zo lang vruchteloos proberen doet soms heel rare dingen met een mens, maar er klopt natuurlijk niets van. Het is wel enorm k*t dat je precies op de verjaardag van je dochter ongesteld wordt, dat moet heel dubbel voelen. Nog gefeliciteerd trouwens! Hier inmiddels 8 dpo... Voel me zoals altijd, volledig symptoomloos dus.
Als ik inmiddels symptomen heb op dag 15, anders wacht ik tot de officiële testdag (dag 18). Maar als ik niet zwanger ben dan ben ik voor die tijd vast al ongesteld.
wens: Ik kan me niet voorstellen dat het universum tegen je zal zijn! Laten we het maar houden dat het universum je die dag graag uit je spannning wilde halen en je dan maar liet weten dat het weer niet gelukt is. Hoe frustrerend en terleurstellend ook! Hopelijk hebben jullie snel meer geluk!! pff je moet nog lang wachten met testen leonie!!
Ja, het duurt echt verschrikkelijk lang. Ik zei gisteren nog tegen mijn vriend; dit zijn echt de 2 ergste weken uit mijn leven Gisteren helaas behoorlijk chagrijnig en verdrietig, ik heb er gewoon echt geen goed gevoel over. Zit in mijn hoofd allang weer bij de volgende ronde. Waardoor ik me weer schuldig ga voelen dat als ik er zo van overtuigd ben dat het toch niet lukt dat het dus ook niet lukt (zie je Wens, ik heb ook van die rare gedachten). Ik baal er behoorlijk van dat ik zo negatief ben, het is echt zo'n negatieve spiraal waar ik in zit. Waar moet ik nou in godsnaam vertrouwen vandaan halen dat het echt wel goed komt? Moet mezelf echt weer even gaan herpakken, want dit is ook niet leuk
Nee dat is het ook niet, maar ik heb precies hetzelfde. Dus heb niet echt tips. Het klinkt allemaal zo logisch wat je zegt en het is ergens misschien een stukje zelfbescherming!? Mijn vriend zei gister nog iets van, als de kleine er komt moeten wij op zolder slapen. Dat klonk even heel fijn alsof het nog steeds een optie is. Het is natuurlijk ook nog een optie want ik mankeer verder niets wat een zwangerschap in de weg zou staan. Maar toch voelt het steeds meer als een onbereikbaar doel. Sterkte met het vervelende gevoel!
Ik snap wel dat je bang bent om positief te zijn, de teleurstelling is terecht iets om bang voor te zijn. De kunst is denk ik om te proberen zo min mogelijk verwachting te hebben. Ik heb toevallig het yoga magazine zitten lezen van de week in de wachtkamer van het ziekenhuis, en daar ging het weer veel over de kracht van denken. Als je voor jezelf een mantra maakt, bijvoorbeeld "zonder verwachting accepteer ik wat er op mijn pad komt.", dan voelt dat natuurlijk helemaal niet waar, maar als je t vaak genoeg zegt wordt het vanzelf waarheid. Beetje zweverig, maar zo beïnvloed je wel je eigen emoties, al is het makkelijker gezegd dan gedaan. Misschien de moeite waard om te proberen en ondertussen denk ik ook positieve gedachten voor je! *virtuele knuffel* Dit gaat trouwens wel over het beïnvloeden van je emoties, ik geloof persoonlijk niet dat als je maar vaak genoeg denkt aan wel of niet zwanger zijn/worden dat dat dan zorgt dat je het wel of niet wordt. Daar zijn die eitjes en zaadjes veel te eigenwijs voor.
Thanks meiden! Hoe rot ik het ook voor jullie vind, ik ben toch blij dat ik niet alleen ben in dit stomme traject. @Wens, is jouw vriend ook veel nuchterder en positiever? De mijne wel, hij heeft er af en toe ook flink de balen in hoor, maar hij zegt ook vaak tegen mij; die kleine komt er wel, jij zal zo'n goede moeder zijn. Voelt echt goed als hij dat zegt. Ook bij ons is er geen oorzaak gevonden, dus daar moeten we ons maar aan vast houden. Het is nog niet bewezen dat het niet meer gaat lukken. Ik heb een tijd geworsteld met mijn bbz. Gedachten als; zie je wel, er was toen iets mis met dat vruchtje, er is gewoon iets mis met mij en daarom lukt het nu niet meer. Maar vandaag bedacht ik me ineens; dat vruchtje was misschien niet goed, het is wél ver genoeg gekomen om zich daadwerkelijk in te nestelen. Dat wil wat zeggen toch? Dat biedt toch kansen? @Pimpelmeesje, je hebt helemaal gelijk hoor, die zaadjes en eitjes staan me echt niet uit te lachen en te roepen; als jij denkt dat het niet lukt dan doen we het lekker niet. Zo werkt het inderdaad niet. Thanks voor je tip. Ik vind het niet zweverig, zo werkt het gewoon, dat negatieve gevoel veroorzaak ik natuurlijk ook gewoon zelf door zo te doemdenken. Ik kan dat natuurlijk weer om gaan buigen naar andere gedachten. Eigenlijk moet ik ook gewoon iets gaan doen, ik zit nu veel te veel te denken en te zitten en te hangen. Nogmaals thanks meiden, ik voel me geloof ik alweer wat beter
Hoi meiden, Ik krijg op ee of andere manier geen melding meer als er iets gepost is hier. Dus alles gemist.... @wenssinds2013 wat ontzegt jammer dat het niet gelukt is. Baal enorm met je mee. @loeni ik begrijp je echt helemaal. Het is ontzetten moeilijk om er nog in t geloven dT het ooit gaat lukken. Ik heb hetzelfde. Hoe langer het duurt hoe minder hoop ik heb. Ik zit inmiddels op dpo 7. Nog een weekje te gaan dus. Ik heb ergens volgende week een gesprek met onze gyn. Aangezien we al 5x iui hebben gehad is het volgens het ziekenhuis handig om over de vervolg stappen na Te denken na 6 iui. De mogelijkheden zijn nog 3 extra iui of starten met ivf. Krijg hier wel de kriebels van. Nooit gedacht dat het zover zou komen. We willen beide niet direct starten met ivf. Zijn er nog niet aan toe. Ergens heb ik hoop dat het gelukt is dit keer en hoeven we geen beslissingen te nemen
Zeksem, IVF lijkt mij ook een grote stap. Voor ons is het nog niet zo ver, wij hebben hierna nog 5x iui te gaan, dus ik hoef daar nog niet over na te denken. Gelukkig sta je er natuurlijk volledig vrij in of en wanneer je IVF wilt gaan doen, maar hopelijk is het gewoon niet nodig.
Ik denk ook niet dat ik gelijk voor IVF zou gaan, ik vind dat ook een grote stap. Maar ook net pas begonnen met IUI, hoop dat het voor ons allemaal niet nodig is Zit in de wachtkamer, duurt lang.... Ik ben nerveus ook, snap niet waarom t is maar n echo
Ik was ook nerveus hoor, zeker omdat er de keer daarvoor niets gebeurd was. Bij mij was er wederom niets gegroeid, maar ik had ook nog geen ophoging gehad, dus hopelijk zie jij wel wat! Succes hoor!
Er was n eitje gerijpt dus nu mag ik ovulatie testen doen en uiterlijk zondagavond pregnyl prikken, dan is dinsdag de inseminatie. En dan begint de echte ellende hahaha.
Dag meiden, Ik lees al een tijdje mee omdat ik in hetzelfde schuitje zit als jullie. Al drie jaar bezig en binnen een half jaar zwanger. Helaas een miskraam met 8 weken en sindsdien niet meer zwanger geweest. In het voorjaar is middels een kijkoperatie endometriose bij mij gevonden. We mochten dus snel met IUI beginnen. Op dit moment ben ik bezig met poging 4.. het wil dus helaas nog niet. Ik spuit 50 gonal f. Morgen heb ik een echo, ik zit dan op cd 10. Spannend weer, de wachtweken vind ik echter het ergste. Die spanning steeds en de hoop. Ik voel ieder pijntje en weet dat het met ongesteldheid te maken heeft, maar toch de hoop als er nog geen bloedverlies is..