Pfff... ze moeten je wel hebben wens de laatste tijd. Ga duimen dat je kuurtje snel helpt en ook weer gauw op weg mag voor je wondertje. Ik heb de afspraak voor morgen alweer staan voor de uitgangsecho. Ben benieuwd hoe het er bij mij uit ziet. Fijne avond, sterkte en knuf
Hoi Dames... hoe is het met jullie? Hier gaat het prima. Komend weekend weer heen voor de fm en dan hopen op meer als 1 eitje. Hoop dat jullie ook een beetje opgeknapt zijn. X
Dat had ik ook gehoopt mutskuh... wel heel fijn voor je!! Heerlijk geen hormonen en prikken in je buik! Lekker van genieten! Bij mij gaat t niet goed. Buikpijn houdt aan en in mijn urine zitten bloedcellen. Hij is op kweek gezet dus hoor morgen meer. Maar zat ook te veel suiker in mijn urine. Dus moet morgen bloed prikken. Ik maak me zorgen. Ik hoop dat ze na deze uitslagen een echo maken van mijn buik (nieren en blaas) ga er wel op aandringen. Hoop op twee eitjes voor je Desi! Fingers crossed!
AH jakkie Wens, is ook wat, wanneer krijg je de uitslag? Wat naar dat deze rustmaand hier op uit loopt. muskuh,lekker dat je even van je rustmaand geniet. Desi, op naar IUI 5 Hier 2 testen gedaan (te vroeg mag pas 2 april) we met early test maar negatief. Met m'n moeder ging ineens zo achteruit.. ik dacht wie weet is het lot ons goed gezind en kan ik haar nog mooi nieuws brengen. Dinsdag afscheid genomen, daarna is mijn moeder in slaap gebracht en houden ze haar in slaap. We hadden gehoopt voor haar maar ook voor ons dat t dan ook snel voorbij zou zijn. Alleen m'n moesje is een taaie tante. We kunnen niet anders dan wachten.... en laat ik daar nou expert in zijn....
Dag lieve dames, Lees af en toe nog steeds met jullie mee. Ik zie dat een aantal dames er een beetje door heen zitten. Begrijp het helemaal! 4 maanden geleden zou ik nooit verwacht hadden dat ik nu zwanger zou zijn en dat het goed zou gaan. Ik had het na een kinderwens van 4 jaar, twee miskramen met 14 weken en 6 iui behandelingen allemaal al opgegeven. Het moederschap was vast niet voor mij weggelegd. En dan ben je opeens wel zwanger en blijkt het dit keer wel goed te gaan. Ik g richting de 18 weken nu. Soms lijkt het alsof alles een droom is. Zooo blij en gelukkig ben ik, zijn wij. Het blijft spannend en de angst om geen kloppend hartje te horen komt weleens naar boven. Maar ik geloof er eindelijk in dat ook ik mama mag worden en kijk uit naar de geboorte van ons kindje. Als het mij gegund is zal jullie beurt ook vast komen. Daar ben ik echt van overtuigd. Blijf erin geloven 😘
Heel veel sterkte missmarijke! Wat onwijs verdrietig dit te moeten lezen! Ik hoop dat je de komende tijd de kracht kan vinden hier doorheen te komen!
Wens he bah het zit jou ook echt niet mee he? Kan me voorstellen dat je je zorgen maakt! Weet je inmiddels al meer? Wow zeksem 18 wk alweer! Hoop dat je nu echt kan gaan genieten! Desi succes met iui 5
@missmarijke wat een verdrietig nieuws meid. Heel veel sterkte gewenst en dikke knuf. @wens hoe is het met jou nu? Ben je al weer wat wijzer? @mutskuh , @zeksem fijn dat jullie ook nog steeds meelezen en meeleven, doet een mens goed. Vandaaf fm gehad op dag 10 , er zaten waarempel 2 follikels 13 en 14mm. Nu duimen dat ze allebei doorgroeien en dinsdag weer IUI
Dag lieve meiden, Hier ook weer n update van mij. Wat fijn dat alles goed gaat Zeksem! Fijn dat er ook iemand goed nieuws komt brengen Maar Wens, wat balen dat er nou weer wat aan de hand is hoop dat het onschuldig blijkt te zijn! En Marijke, wat ontzettend k*t heel erg veel sterkte Ik begin deze week eindelijk het gevoel te krijgen dat ik van die hormonen af ben. Voorlopig blijf ik er ook vanaf, want we hebben gister heel vervelend nieuws gekregen. Mijn vriend heeft 2 ouders met hartproblemen, dus ik wilde dat hij zich liet checken (chloresterol, bloeddruk etc) om te voorkomen dat hij ze ook vroeg ontwikkelt. Hij is 36, dus ik vond dat een mooie leeftijd om te starten met af en toe een check-up. Hij heeft alleen een flinke angst voor alles medisch (het fertiliteitstraject was al een flinke kluif voor hem), dus het heeft een paar maanden discussie, tot aan ruzie, geduurd voordat hij dan eindelijk mee ging naar de huisarts. Alle bloedwaarden en bloeddruk waren perfect, maar ze hoorde een klein ruisje dus voor de volledigheid moest hij toch even langs de cardioloog. Gister was de afspraak, eerst een echo&ecg en dan de arts spreken. Ik was samen met z'n moeder meegegaan, want ik moest na de onderzoeken naar mijn werk. Ik had ook nooit verwacht dat er iets zou zijn, hooguit een pilletje dat hij zou moeten gaan slikken en waarschijnlijker een preek dat hij meer zou moeten sporten en iets zou moeten afvallen. Maar toen ik bijna op mijn werk was werd ik gebeld of ik om wilde draaien; hij zat op de eerste harthulp. Niet eens om zijn hart, maar hij was zo in paniek geraakt door het nieuws dat hij niet naar huis mocht. Zijn aortaklep blijkt namelijk niet goed te zijn aangelegd; ipv 3 klepbladen heeft hij er maar 2, en die lekker ondertussen heel erg. In 1 opslag ging hij van gezond naar een uitzicht op een katheterisatie, CT-scan en uiteindelijk een openhartoperatie waarbij ze de klep gaan vervangen voor een kunstklep. Ik kan het nog steeds niet bevatten. Natuurlijk was hij wel meer moe, maar we hebben ook nogal wat stress gehad de laatste 2 jaar, en hij kon wat minder hebben, maar hij wordt ook wat ouder.. Het positieve is dat we er supervroeg bij zijn; de lekkende klep heeft nog geen schade aangericht. Had ik niet al die tijd ruzie met hem gemaakt om hem te dwingen toch te gaan, dan waren we er over jaren pas achter gekomen en was het veel risico-voller geweest (en ja, ik heb de ik-moet-hier-een-baby-gaan-maken-dus-ik-moet-gerustgesteld-zijn-kaart gespeeld). Anderzijds is het nog steeds een risicovolle operatie, en is dit 1 van zijn ergste nachtmerries. Sorry voor mijn enorme verhaal, ik moet het echt even kwijt. Ik probeer me groot te houden voor hem, maar ik vind het doodeng. Uiteraard stoppen we voorlopig met de fertiliteitsbehandeling. Krijg wel een beetje het gevoel dat dat misschien dit de bedoeling was, deze fase in gaan met een kleine baby erbij is natuurlijk nog minder fijn, dus misschien heeft onze baby hierop gewacht en zal het hierna wel lukken. Het zal een aantal weken tot 3 maanden duren voor hij geopereerd wordt en dan nog 1 week ziekenhuis en 8 weken revalidatie, dus ik kan in ieder geval goed ontgiften..
Pimpelmeesje wat een verhaal!!!! Wat goed dat je er zo op zat! Misschien heb je onderbewust wel wat aangevoeld. Wat mega spannend voor jullie allebei! Ik wens jullie veel sterkte op de dag van de operatie en het herstel daarna. Ik zal vanavond een kaarsje voor hem branden!
Marijke wat heftig Meis, wat is het hard gegaan. Ik kan je alleen maar zeggen zeg alles tegen haar wat je wilt en koester ook deze zware tijd. Hoe stom dat ook klinkt. Ik ben mijn vader verloren toen ik 21 was en ik weet nog wel hoe intens dat voelde,het verdriet. Zon intens gevoel maar tegelijkertijd zon bevestiging van jullie liefde! Het is moeilijk en zwaar maar tegelijkertijd heel mooi dat je het voelt.
Hier kwam niets uit de echo maar loop nog wel met pijn rond.als t eind van deze week niet over is moet ik weer naar de huisarts. Vandaag ben ik 9 jaar samen met mijn vriend en net deze ovu gedaan met waterige urine. Ik denk dat mijn ei eraan komt. Dus toch maar gebruik maken van de natuurlijke cyclus, you never know. En mutsuh en zeksem super fijn te horen!