Gisteren ben ik bij een kinderdiëtiste geweest en het probleem is dat het beeld van de kinderen nu veranderd, de kinderen zijn nu dikker. Terwijl de kinderen die nu mager lijken goed zijn. ook mijn zoon is niet 1 van de diksten, maar wel heel lang. Het CB zegt ook zo zien wij ze het liefste en de diëtist geeft ook aan dat ze zo goed zijn. Alleen dat het beeld op straat veranderd en dat wij als ouders van "dunne" kinderen daardoor aangesproken worden, terwijl onze kinderen niet te dun zijn maar gewoon goed. Hadden ze 65 jaar geleden geleefd bijvoorbeeld dan waren ze normaal geweest haha. Nee ik krijg het advies om gewoon zo door te gaan, mijn zoon eet namelijk heel goed en eet precies zoals ze eten moeten op deze leeftijd van hem. Ook in het groeischema doet hij het keurig! Zijn gewicht lijn er tussen in of iets onderin en zijn lengte lijn aan de bovenkant. Voor mij was het goed te horen dat mijn zoon absoluut niet te mager is maar gewoon goed is en dat het beeld veranderd op straat en dat het daardoor komt wellicht hebben jullie hier ook wat aan als ouders van "dunne" kinderen gewoon zo doorgaan dus! Mijn zoon is nu 1.08 groot en weegt 16,6 kilo. een vriendje van hem met dezelfde leeftijd is nu 1.08 groot en weegt 22 kilo! hij is dus te zwaar terwijl tegen zijn ouders wordt gezegd "lekkere gezonde hollandse jongen" terwijl ik vind dat mijn zoon de gezonde hollandse jongen is hahaha
tegen mij is gisteren ook gezegd: we zien het liefste de ribben bij de kinderen. 8 jaar en 64 kilo? pffff. Ik ben op diëet nu en wil naar 74 kilo toe dit past bij mijn BMI nl. ik denk nu echt dan is zij maar 10 kilo lichter als mij en nog maar 8 jaar
Als ze verder gezond zijn zou ik me er niet druk over maken. Iedereen is zoals hij/zij is. En er valt altijd wel wat over om te pesten, is het niet te dun dan wel te dik, de haarkleur, of er is vaak ook helemaal geen reden. Als ze niet zo gezond zijn kun je contact hebben met je huisarts maar anders lekker laten zoals het is. Onze oudste is 22 kg. en 1.28 en onze jongste is rond de 95 cm. en weegt nog geen 12 kg. Is ook een magere met ribbetjes en knietjes die uitsteken. Verder is hij goed gezond en maak ik me ook totaal geen zorgen.
Hier ook een mager meisje, van 3 jaar. Komt qua lengte prima in de curves uit, maar qua gewicht eronder. Van het CB kreeg ik eindeloze tips over extra snoepmomenten e.d. terwijl er nooit gevraagd is of ze gewoon goed eet. En dat doet ze fantastisch! De papa is ook zeer slank en het past gewoon bij mijn dochter. Ik moest onlangs met haar naar de kinderarts (vanwege iets anders) en daar werd wél direct gevraagd hoe ze het in t dagelijks leven doet. Ik kon beantwoorden dat ze prima haar bordje leegeet en gewoon energie voor 10 heeft. De kinderarts was helemaal tevreden en zei dat het ook maar om een getalletje ging. Mocht er nu wel sprake zijn van verminderde energie, dan kon ik terugkomen voor een afspraak met een diëtist. Maar dit verwachtte de KA ook echt niet. Kortom; ieder kind (mens!) zijn eigen gestel. Zijn ze lichamelijk fit? dan is er weinig aan de hand. Alleen wel erg sneu natuurlijk als ze ermee gepest worden.
Ik denk dat jij het een beetje verkeerd op vat.. Ik zeg niet dat je altijd iets aan kunt doen, ik zeg dat je er VAAK iets aan kunt doen. Volgens mij heeft dat niets met kortzichtigheid te maken. Het eigen schuld dikke bult verhaal is écht je eigen interpretatie! VAAK en niet altijd!! heeft overgewicht toch te maken met te veel of niet goed eten. Ondergewicht kan je dus ook hebben als je genoeg eet en gevarieerd en gezond. Dat wilde ik er mee zeggen. Over ondergewicht hoor je nou eenmaal veel minder als over overgewicht. Ik heb met mijn verhaal absoluut niet willen stellen dat overwicht je eigen schuld is. Dat proef ik toch een beetje uit jou reactie.
Het blijft lastig. BMI is ook niet per persoon specifiek afgesteld, en een richtlijn... Mijn dochter is heel lang mager/dun geweest, altijd onderin de curve en lengte/gewicht verhouding ook altijd dun. Maar goed, ze at ook voor geen meter, dus voelde ik de druk nog groter om er "iets aan te doen". Zeker bij kleine kinderen blijft dat lastig. Mijn dochter is geen grote eter, eigenlijk helemaal geen eter Als het niet hoeft, eet ze niet. Zo zijn er ook kindjes die de hele dag honger lijken te hebben, ook al zijn het gezonde dingen die ze eten. Zelfs kinderen die niet te veel eten, en toch te dik zijn. Soms weet je ook gewoon niet waarom, of kun je er weinig aan doen. Ze is trouwens nu (vandaag toevallig gemeten en gewogen) 12 kilo en 88 cm. Valt dus nu echt mee, ze is goed gegroeid! Met een jaar was ze 73 cm en 8,3 kilo. Wat ik wel merk is dat de dunnere kindjes niet als "gewoon" worden gezien, terwijl dat "hollands welvaren" wel wordt gezien als normaal en goed. Vandaag zei de CB verpleegkundige het heel positief: 'Nou, de krantenberichten over kinderen met overgewicht kunnen jullie tenminste ongeneerd aan je voorbij laten gaan!' En zo is het. Ik hoef er gelukkig niet zo veel aandacht aan te besteden, als ik zorg dat ze regelmatig iets eet, zoveel als lukt. Lukt het wat minder, dan zijn we creatief en eten we wat gemakkelijker. Een halve krentenbol voorop de fiets gaat nog altijd gemakkelijk weg, gelukkig! Maar ik voel me niet meer schuldig dat ze wat dun is, maar ben juist trots op mijn meisje. Ze is ook heel lenig en lichamelijk kan ze heel veel. Koprollen, handstand, allerlei gekke toeren samen met mijn man. Dan ben ik blij dat ze lekker slank is, en er niets in de weg zit! Wees maar trots op je smalle kids! Ze hebben er tenslotte zelf geen last van en als ze 18 zijn, zijn ze blij dat ze geen overgewicht hebben!!
Ik heb een zoon en een dochter die klein en smal zijn. Mijn dochter van 4,5 is 105 cm en weegt 15 kilo. Mijn zoon van 2,5 is 89 cm en weegt 12 kilo$ Heb op het cb altijd te horen gekregen dat ze gewoon goed hen lijntje volgen, en ze eten gewoon goed. Zijn eigenlijk nooit ziek en hebben energie voor tien. Wel vervelend voor je kinderen dat ze worden gepest met hen figuur. Maar denk dat het ook met aanleg te maken heeft.
Ik word een beetje verdrietig van hoe vaak mensen "te dik" en "te dun" in de mond nemen als het om kleine kinderen en zelfs baby's gaat. Zoals laatst dat item bij RTLnieuws. Zolang de lengte en gewicht van een kind op de groeicurve worden geplaatst is alles tussen de -2 en +2 prima. Wordt er naar de uitersten gegaan kan een ouder wel voedingsadviezen krijgen, want man, wat heerst er weinig kennis van wat gezonde voeding, ook bij consultatieburo's en dat vind ik zorgwekkend! BMI mag je helemaal niet berekenen voor een klein kind.
Ik ga gewoon uit van de curve van het cb/schooldokter. Daar vallen mijn twee oudsten onder de -2 lijn. Ik heb het BMI berekend omdat iemand daar naar vroeg. Even jullie eerlijke mening: dit is een foto van mijn oudste, afgelopen zomer. Toen was ze ruim 8 jaar. Ik vind haar erg dun, vooral haar armen en benen. Zeker als ik haar vergelijk met haar leeftijdsgenoten die 'normaal' van postuur zijn. Wat vinden jullie?
Ik vind haar ietspiepietsie dunnetjes maar niet bijzonder. Ze eet goed, is vrolijk, gezond? Goed toch! Ze is alleen niet precies gemiddeld. Ik geloof dat ik ook zoiets was toen ik jong was! En nu heb ik weinig moeite om mijn gewicht op peil te houden dus ik hoop voor je dochter dat dat voor haar ook zo zal zijn. Geen zorgen maken hoor. Nee dan dat kindje wat hierboven genoemd wordt, 8 jaar en 64 kilo. Ik ben nu vier maanden zwanger en weeg 64 kilo! Met mijn 1 meter 70!
Ik vind haar ook erg dun, maar ik zie ook een mooi meisje! Maar omdat ze onder de -2 lijn valt, heeft een consultatieburo-arts of huisarts nog nooit een verwijzing voor een dietist gegeven? Maar dan nog is veel erfelijk bepaald en lengtegroei kan je niet beinvloeden.
hoe was je zelf en je man dat jullie jong waren? ook sprieten, dan is het erfelijk en zolang ze goed eten en genoeg energie hebben is het prima. geen enkel kind is Het gemiddelde kind. Alleen het vervelende is dat je meiden gepest worden, ik zou dat met de school opnemen, dat het toch wel prettig zou zijn als ze in ieder geval een lesje iedereen is gelijk dik, dun, blauw, geel enz. zouden geven (evt. nogmaals). probeer eroverheen te stappen, is lastig maar dan maak je het voor je meiden ook makkelijker als jij zo iets hebt van ze weten niet beter.
Ik ga er verder heel 'makkelijk' mee om. Ik zal mijn meiden nooit laten merken dat ik ze dun/mager vind. Het is meer door de reacties van anderen (naar mij en naar mijn kinderen toe) dat ik er wel eens van 'baal'. Het is niet dat ik er een enorm issue van maak hoor, maar soms zou ik het wel eens makkelijk vinden (in de 1e plaats voor mijn dochters) als ze iets dikker zouden zijn. Maar dat ze gezond zijn is het belangrijkste! Ik merk wel dat mijn oudste er erg mee bezig is. Vanmorgen ging ze op de weegschaal in mijn slaapkamer staan. Joepie zei ze, volgens mij weeg ik nu echt wel meer als de vorige keer! Ik wil eigenlijk helemaal niet dat ze daar al mee bezig is. Voor mij is dat toch een signaal dat ze er extra overnadenkt. Dat kan geen kwaad, maar ik weet dat het komt omdat ze zich (na reacties van anderen) gaat vergelijken met leeftijdsgenootjes.
In mijn jeugd waren al mijn vriendinntjes zo dun. Ik was gemiddeld, maar langer dan gemiddeld en heb een stevige bouw; brede schouders, brede taille. Als ik nu foto's van mezelf van toen zie, was ik gewoon hartstikke normaal en zeker niet te dik. Toen ik ging wedstrijdzwemmen en volleyballen kwamen die brede schouders en lengte goed van pas en kwam ik meisjes tegen met dezelfde bouw, dat was wel verademing, want bij mij in de klas zaten alleen van die ballerina'tjes.
Ik zie een beeldschoon meisje en zie kinderen liever iets aan de dunne kant dan aan de (te) dikke kant. Mijn dochtertje is ook een lichtgewichtje, ze is 22 maanden en weegt nog geen 10 kilo bij een lengte van 82 cm ongeveer. Ze eet goed en is kern gezond. De assistente van kinderarts (woon in spanje) wil dat we elke maand komen wegen maar ik geef daar geen gehoor meer aan, als mijn dochtertje onder het lijntje zit doen ze er ook niets aan. Zolang mijn dochter gezond is, goed eet en een vrolijk kindje is die normaal functioneert vind ik het allemaal wel goed zo. Een ieder heeft zijn eigen bouw en volgt zijn eigen lijntje.
ik vind haar slank, maar niet mager. Maar een mooie meid hoor. Ik snap je punt wel heel goed. Volle kindjes zijn tegenwoordig normaler dan slankere kindjes. En ook al zijn de gezondheidsrisico's minder (ook niet altijd trouwens) kan te slank ook net zo vervelend zijn dan te vol. En daar loop jij tegenaan, en dan kom ik in dit topic al 2 reacties tegen die dat gevoel dus bevestigen, jammer hoor. Want het helpt jou dus niet. Te slank is niet altijd beter dan te vol. Maar goed, ik vind je dochter er nog steeds gezond uit zien. Maar ik snap je zorgen, mijn moeder heeft die zorgen over mij en mijn zusje ook gehad. Als wij buikgriep hadden was mijn moeder helemaal in paniek, want wij konden echt niks missen, ook al aten we normaal gesproken als dijkwerkers. Het is met ons helemaal goed gekomen, en je zou echt niet zeggen dat we zoveel te slank zijn geweest. Nu gewoon een mooi figuur, en dat is hartstikke fijn. Zoveel mogelijk proberen die opmerkingen te negeren, hoe moeilijk ook. Vaak is het uit afgunst hoor, let maar eens op welke ouders dat zeggen Zij zouden willen dat ze zulke slanke kindjes hadden. Ik zou ze zeker niet meer vettigheid en snoep geven, dat haalt nl niks uit. Je zou altijd met een dieetiste kunnen praten, weet wel dat het bij ons niks uithaalde, maar niet geschoten is altijd mis. We zijn nu ook weer 20 jaar verder he ik gebruik expres geen termen als dik en dun, omdat ik dat net als zogelukkig geen goede ontwikkeling vind.
Wat vroeger normaal postuur was voor een kind, is nu "dun". Herken het wel hoor, onze oudste is ook dun. Ook altijd onder de onderlijn en heeft niets bij te zetten. Kan me er nu niet meer druk om maken, maar heb dat wel gedaan. Ze is 4jaar en is 105cm en weegt 13 kilo. Onze jongste is ook dun, maar heeft een bredere bouw waardoor het niet opvalt. Zij is 95 cm en weegt 11 kilo. ach ze zijn gelukkig, spelen lekker dus dat is mijn meter of het goed met ze gaat. Succes met je kids!