Wij hebben een dreumes van ruim anderhalf en ze kan bij tijd en wijle erg temperamentvol zijn. Op zich geen enkel probleem, maar de laatste tijd hebben we wat issues met bezitterigheid als er andere kindjes bij zijn. Dit weekend bijvoorbeeld was het bij ons thuis samenspelen met een dreumesvriendinnetje geen succes, omdat die met veel speelgoed niet mocht spelen van Ise ('mij! mij!'). En vandaag toen ik haar op ging halen op de opvang mochten de andere kindjes niet spelen met de dingen waar zij net mee bezig was. Ze riep 'mij! mij!' en griste dingen uit handen. Ik vroeg aan de juf of zulk bezitterig gedrag normaal was voor kindjes van haar leeftijd. Maar de juffen herkennen zulk bezitterig gedrag eigenlijk helemáál niet van haar. Zij zeggen dat Ise daar altijd alles deelt en sociaal en meegaand is. Ook op de andere opvang waar ze naar toe gaat zeggen de juffen dat ze een rustig kindje is en hoor ik nooit iets over boze buien ofzo. Nu vraag ik me af: komt het door mijn aanwezigheid? Het lijkt bijna alsof ze wanneer ik (of haar papa) in de buurt is, zich 'gesterkt' voelt en zich opeens heel bezitterig gaat gedragen naar andere kindjes toe. Kan het inderdaad zo zijn dat onze dreumes juist dóór de aanwezigheid van papa of mama zulk bezitterig gedrag vertoont? En zo ja, wat kunnen we daar dan aan doen?
ik ben geen prof maar mijn eerste gevoel zou zijn dat dit een fase is, dat het vanzelf overgaat zodra ze beseft dat als iemand met haar speeltje speelt, dat ze het dan ook weer terug krijgt en niet voorgoed hoeft af te staan. wat je eraan kunt doen, geen idee, er komen vanzelf kindjes op haar pad die het niet pikken en de speelgoed niet afstaan, heb je dat al eens gezien? hoe reageerd ze dan? misschien kun je haar spelenderwijs leren dat ze het speelgoed weer terug krijgt ook al staat ze het even af.
Ik hoop ook dat het een fase is! Op de opvang zit ze ook met grotere kindjes, maar wie weet leert ze daar juist wel van dat die haar ook nooit met 'hun' speelgoed laten spelen Voordel is wel dat het daar niet haar eigen speelgoed is dat ze moet delen. Want het is natuurlijk ook wel lastig om in je eigen huis je eigen speelgoed in de handen van een ander kind te zien. Buitenshuis is het al een ander verhaal. Bij een vriendin thuis met een kindje van een paar maanden ouder (die onze meid ook niet met haar speeltjes wilde laten spelen) werd onze meid wat stiller en afwachtender. Als dat andere kindje haar iets uit de handen trok, dan liet ze dat redelijk over zich heen komen. Maar bij een vriendin thuis met een ietsje jonger kindje voerde onze dame de boventoon en eigende ze zich het speelgoed toe... Onder kinderen geldt keihard het recht van de sterksten. Ik denk inderdaad dat ze toch het beste van andere kindjes kan leren hoe je kunt delen en samenspelen, en dat dat waarschijnlijk nog wel een tijdje (maanden, jaren?) duurt voordat ze dat echt aankunnen De juf op de opvang zei ook dat het kon komen dat onze meid zich in onze aanwezigheid vrijer voelde om zich te uiten, ook in negatieve emoties zoals boosheid en bezitterigheid, dan als wij er niet zijn, dat ze het dan meer in houdt zeg maar. Ik ga in ieder geval proberen voor mezelf (samen met m'n vriend) te bepalen hoe wij met zulk gedrag om willen gaan en dan moet ik mezelf er gewoon aan houden dat ik ook in gezelschap niet afwijk van hoe ik wil opvoeden. Als iemand nog meer tips heeft, welkom!