Ik ben nu 28 weken zwanger en ben gastouder. Nu heb ik al vansf het begin van mn zwangerschap last van mn bekken en het wordt niet minder door alle fysio en oefeningen. Bij mn zoon en dochter ben ik gestopt met werken met 28weken omdat ik toen niet meer op mn werk kon komen door mn bi. (Werkte in een winkel) Nu heb ik het probleem niet dat ik niet naar mn werk kan en ik kan gaan zitten wanneer ik dat nodig vind, maar het wordt er niet minder pijnlijk door. Ik heb 1 gastkindje van 2,5 dat totaal niet meewerkt. Hij heeft problemen met zn motoriek en kan niet klimmen, valt vaak, loopt moeilijk en ook praat hij nog erg weinig en slecht. Tis een heel lief jongetje, maar ik vind het nu best zwaar met hem. Gelukkig heb ik het op dit moment verder rustig en heb ik nog een meisje van net 2 die lekker vlot is met alles en nog 3 bso kindjes die zich prima redden. Door het jongetje (die ik 2dagen achter elkaar heb) ben ik savonds erg moe en heb ik veel pijn, ook merk ik dat ik minder gemotiveerd ben en dat vind ik sneu voor de kinderen. Stoppen gaat helaas niet want dan heb ik geen inkomen en zitten die gezinnen met een probleem. Ik ga met 34 weken met verlof en ben echt aan het aftellen. Ik baal hier zo van, ik had gehoopt dat het allemaal makkelijker zou gaan omdat ik thuis werk, maar helaas valt het me bijna net zo zwaar als toen ik in de winkel werkte. Sorry voor deze klaagzang, ik moet het ff kwijt. Misschien heeft iemand tips om mn motivatie weer een beetje terug te vinden voor deze laatste weken.
Hoi dorisn, dat lijkt mij ook heel zwaar hoor. Ook dat gemotiveerd zijn...heb ik ook last van maar ik werk op kantoor (kan nog doen alsof ik druk bezig ben. Maar nog 6 weekjes! Probeer het zo te zien...nog even volhouden.
Het gemotiveerd blijven komt mij ook bekend voor, maar helaas blijft bij mij ook echt het werk liggen als ik half achterover leun. Wel een kantoorbaan, maar nu met bijna 32 weken zwanger en nog goed 4 weken werken te gaan begin ik het flink zwaar te vinden. Vanaf 2uur smiddags ben ik bekaf en 's nachts slaap ik bijna niet meer door de rugpijn. Ik probeer de humor erin te houden en toch elke ochtend weer met frisse moed er tegenaan te gaan, maar ben nu ook aan het kijken naar mogelijkheden om minder belast te worden of een dutje tussendoor te kunnen doen. Anders ben ik bang dat ik ipv met 36 weken ook eerder met verlof ga moeten.
Kan me voorstellen dat dat erg zwaar is. Hoop dat je de motivatie kunt vinden voor de laatste loodjes. Je zegt zelf dat je het sneu vindt voor de kindjes, dus doe je er dan echt goed aan om door te gaan? Je geeft aan dat de ouders een probleem hebben als je stopt, maar als je je niet voor de volle 100% kunt inzetten... Ik zou dat als ouder willen weten. Financieel heb je het hard nodig, maar als je lijf het echt niet trekt...
Het is zeker niet zo dat ik niks doe met de kindjes, maar ik moet mezelf er echt toe zetten om bv met ze te gaan knutselen. Ik doe het allemaal, maar merk dat het me wel moeite kost. Ik heb wel bij de ouders aangegeven dat het zwaar voor me wordt en ze hebben er begrip voor. Het minder wandelen ed compenseer ik door met mooi weer naar een omheind speeltuintje te gaan waar ze zelf een hoop kunnen en nu met het mooie weer kunnen ze ook weer makkelijker buiten spelen in de tuin.
Ik heb de knoop doorgehakt. Ik stop per 30maart iig met het jongetje dat motorisch achter loopt omdat dat het zwaarste is. Het andere dag kindje moet ik even kijken hoe het gaat en het bso kindje kan prima omdat hij ruim 6 is en maar weinig komt. Ik ben blij dat ik altijd mn geld voor de belasting ruim achter de hand heb gehouden en dat ik het dus kan opvangen. Moet het alleen nog met de ouders bespreken, maar dat doe ik vanmiddag als het jongetje opgehaald wordt. Zal voor de ouders wel ff balen zijn, maar ik weet dat mijn vervanging al wel plek heeft voor hem dus dat kan zo overgaan. (Had ik even terloops geïnformeerd) Ik hoop dat ik dan wat minder pijn heb en wat meer andere dingen kan doen. Wordt hier niet heel blin van momenteel.
Snap je heel erg goed. Ik vind het knap dat je deze knoop hebt doorgehakt. Je moet toch voor jezelf kiezen!! Ik heb ook ernstige BI en ben nu 21 weken zwanger. Ik ben zelfstandige en kan dus niet in de ziektewet of iets (zul jij ook hebben). Ik kan niet meer dan 4 uur per dag werken (incl reistijd) en lig de rest van de dag in ziekenhuisbed omdat zitten te pijnlijk is en de klachten verergerd. Ik vond het ook vreselijk moeilijk maar heb een deel van mn werk moeten uitbesteden/verzetten/afzeggen. Moeilijke keuzes maar noodzakelijk om naar je lijf te luisteren. Vind het knap dat je de knoop hebt door gehakt. Nog een weekje.... hoe reageerden de ouders?
De ouders reageerden goed, ze zagen het natuurlijk al een beetje aankomen. Vandaag de laatste dag met het zware kindje en dan nog 3weken een heel makkelijk meisje en een bso jongen van 6. Dat moet denk ik wel gaan lukken, het is dan hooguit 2dagen een paar uurtjes. Het meisje komt alleen even spelen, broodje eten en slapen en de bso jongen red zich prima zelf en speelt graag met mijn kids en vind een spelletje doen ook erg ook leuk.