Het is al weer een jaar geleden dat ik mijn peanut ben verloren. Na 2 jaar proberen en een iui behandeling toch zwanger geworden van ons eerste kindje, maar ik was hem na een paar dagen al kwijt. Op 1 januari een miskraam gehad met 5 weken en 4 dagen, zo'n heftig ervaring, emotioneel aswel fysiek. Echt een bevalling maar dan zonder kind, want voor mij nog heftiger maakte dan toen ik beviel van mijn zoontje. Het was en is onwerkelijk dat ik daarna gelijk zwanger ben geworden van mijn mannetje die nu op mijn ligt te slapen. Zo dubbel, ik heb altijd gedacht dat peanut de weg heeft vrij gemaakt voor L. Maar ik had peanut ook een leven gegund, maar ik zou voor geen goud L. hebben gemist. Hij is zo lief en zo leuk...zo dubbel, maar ik ben dankbaar en verdrietig en verliefd op mijn mannetje...We hebben peanut in de tuin begraven. Vanavond hebben mijn man, L. en ik bij hem gestaan en een kaarsje gebrand. Ook al was ik maar 5 weken zwanger van peanut, hij zal altijd een plekje hebben in mijn hart. Gelukkig nieuw jaar dames, ik hoop voor diegene die ook net een miskraam hebben gehad steun vinden in mijn verhaal. Geef de moed niet op ook al maak je nu iets vreselijks mee. Je weet niet hoe je leven er na een jaar uit zal zien.