hey, Ik leg even iets uit, (hopelijk lukt t me ook) 1 mei 2008 waren we gestopt met de pil, na 2x icsi een hsg en 11x IUI-D waren we op de valreep nog zwanger geworden (we zouden namelijk stoppen met de mmm) mijn zwangerschap was heel heftig, vanaf 6 weken doodziek, 15 kilo afgevallen, 4x in t ziekenhuis gelegen met uitdroging.. sonde gehad.. ik ben doof geworden aan 1 oor waarschijnlijk door de druk van het vele overgeven. vanaf 20 weken de juiste medicatie gehad en sindsdien niet meer in het ziekenhuis gelegen. wel nog beroerd, niet alles kunnen eten, en af en toe dagen dat ik alsnog aan t spugen was... toen flinke bi erbij gekregen, en vanaf 34 weken ook zwangerschapssuiker. ik heb totaal niet kunnen genieten van de zwangerschap. Ik kon niet wachten tot de zwangerschap voorbij was, en ik me beter kon gaan voelen. maar nu... nu is mijn meisje er , en ik geniet van haar.. maar ik mis mijn buik en mijn zwangerschap zo erg! wou dat ik er meer van had kunnen genieten, als ik er al aan denk dat ik het nooit meer mee ga maken voor een 2e keer (willen ook echt maar 1 kindje) nooit meer schopjes.. een groeiende buik... nooit meer bevallen... ik kan er bijna niet over praten zonder te huilen, nooit gedacht dat ik het zo erg zou missen. Ik bekijk dagelijks mijn buikfoto's en word er zo verdrietig van.. ik vind het ook zo oneerlijk dat we na een zware mmm periode zo'n kut zwangerschap hebben gehad. is het normaal dat ik mijn buik zo erg mis? ik kan aan bijna niks anders meer denken... wil mijn buik terug..... herkend iemand dit? ik moet er ook echt dagelijk om huilen, kan t op een of andere manier gewoon niet verwerken... liefs DA
Ik kan er soms ook erg verdrietig van worden.. Maar nu vooral omdat mijn derde zwangerschap een hele fijne was (vorige twee met HG, bi, huizenstress etc). Voor mijn gevoel heel abrupt bevallen terwijl ik daar nog niet op gerekend had en dus voor mijn gevoel niet echt toe kunnen leven naar het bevallen, baby erbij, niet meer zwanger zijn etc etc. Kan er nu dus ook nog best heel erg verdrietig om worden.. Maar misschien is het bij jou ook het hele proces dat je moet verwerken? Het niet zwanger worden, de behandelingen, de zware zwangerschap en dan nu een klein kindje en het ontzwangeren.. Is veel wat je dan doorgemaakt hebt en een plekje moet krijgen. Misschien wordt het minder als de tijd vordert (bij mij na de eerste wel vrij snel). Probeer mijzelf nu zoveel mogelijk te richten op mijn drie prachtige meiden en te genieten van wat ze nu doen, kunnen en hoe ze zijn, want hoe fijn die laatste zwangerschap ook was een nieuwe zwangerschap komt er definitief niet meer (man zich laten steriliseren) dus achteruit kijken heeft niet zoveel zin probeer ik mijzelf maar voor te houden. Echt bewust genieten van nu en wat er allemaal nog komen gaat zorgt er voor dat ik er minder mee bezig ben.
ja het is ook alles bij elkaar, de mmm de zwangerschap.. t gemis.. vraag me af of ik er uberhaupt wel overheen ga komen. ik heb t idee dat ik er abnormaal veel moeite mee heb. Ben nu aan t wachten op de foto's van de bevalling (had een fotograaf erbij) ik hoop dat die foto's me zullen helpen bij t verwerken. jij ook hg.. pfff.. dat vond ik echt heel erg zwaar.
Zo erg als jij had ik er gelukkig geen last van, maar dat vond ik al een verschrikking. Hoe ellendig moet jij je wel niet gevoeld hebben.. Zo lang gehoopt op een (blijvende) zwangerschap en dan krijg je dat ook allemaal nog even op te verstouwen. Pfoe. Lijkt mij ook enorm heftig om je lijf zo te zien reageren (eerst niet zw worden, dan zw en dat allemaal). Misschien is het niet onverstandig anders je gevoelens eens te uiten met de huisarts (als je daar fijn mee overweg kunt) of anders toch eens met een gespecialiseerd iemand die je kan helpen met alles hopelijk wat meer een plekje te geven? Zijn zoveel verschillende soorten hulpverleners dat er misschien iemand je wel enorm kan helpen. Wat bijzonder trouwens een fotograaf bij je bevalling! Geniet van jullie dochtertje en ga je gevoelens niet opkroppen hoor.. Bespreek het met je man, gyn, hier op het forum, schrijf het voor jezelf op ergens: laat het niet allemaal in je hoofd zitten.
ja zit er idd ook over de denken, dat als ik t niet zelf kan, om naar de ha te gaan.. ik wacht t nog even af... t is nog vrij vers allemaal natuurlijk.
Het meis, Ik herken je verhaal zo! Wij willen ook maar 1 kindje en ook al heb ik een top zwangerschap gehad ik miste mijn buik zoooooo erg! Ik kan nog wel eens jaloers zijn op een zwangere vriendin! Ik wil echt maar 1 kindje maar zou zo nog 10x zwanger willen zijn. Ik vond het zo bijzonder en mooi. Die mooie bolle buik,het trappelen,dat bijzondere 'ik ben zwanger' gevoel. Zelf bevallen vond ik een mooie (wel wat pijnlijke ) ervaring. Maar goed met zwanger zijn krijg je er een kindje bij en dat willen we niet en dus komt er ook geen buik meer. Ik relativeer door tegen mezelf te zeggen dat ik na 4 zwangerschappen waarschijnlijk ook weer mijn buik en zwangerschap zou missen. Dus Tsja ooit komt voor elke vrouw het moment dat het 'de laatste keer is'. Ik ben blij dat ik het minstens 1 maal heb mogen meemaken en moet zeggen dat ik er nu inmiddels al stukken minder last van heb als net na de geboorte. Neem de tijd meid! 9 maanden op en 9maanden af!
Hier ook hg zwangerschap ... wat een.ellende was dat!! Maar herken.je gevoel... ik ook via icsi zwanger en alles bij elkaar zou.ik toch zo graag weer een.kindje in mijn buik willen.. maar te gelijke tijd ook zo bang om weer al die maanden mij zo slecht te voelen! Zo dubbel. het verlangen naar een zwangerschap maar niet naar dat gevoel van de vorige maar naar al die mooie momenten die je achteraf veel mooier had willen.beleven.. ben.wel.nieuwsgierig welke medicatie jij kreeg? bij mij werkte niks wat ze voor schreven.. hadden er ook maar 2...
ik heb in t begin emesafene gehad, dit hielp maar een paar dagen, daarna primperan.. maar ook voor een paar dagen.. toen een tijdje zofran gehad, dit hielp wel redelijk, maar spugen en misselijkheid bleef wel aanhouden.. uiteindelijk hielp ook dit niet meer.. toen heb ik met kerst en nieuwjaar 2,5 week in het ziekenhuis gelegen, en hebben ze uiteindelijk haldol voorgeschreven.. nou echt een wondermiddel!!
Natuurlijk is dat niet erg meis! Je hebt een zware tijd gehad met zwanger worden en het zwanger zijn. Dan is het moeilijk om te genieten en nu jullie meisje er is ga je pas echt beseffen wat je gemist hebt door het vele ziek zijn (je had HG toch?) HG is ontzettend heftig en het is helemaal niet stom of raar dat je daarom toen minder van je zwangerschap hebt kunnen genieten en je daarom nu de positieve dingen van je zwangerschap mist,zeker als je je buikfoto's terug kijkt. Ik kan mij voorstellen dat je door het vele ziek zijn de zwangerschap een soort van naar achteren schuift omdat je ook veel bezig bent met je zo goed mogelijk voelen,hoe lastig dat toen ook was. En nu,nu is ze geboren en voel je je weer goed,ben je niet meer ziek en dan komen de herinneringen terug van momenten dat je wel genoot,de schopjes,je groeiende buik,de periode waar je naar toe leeft dat ze geboren is enz... En zeker als je het bij 1 kindje wilt houden kan ik me echt voorstellen dat je het nu moeilijk hebt en je de zwangerschap ondanks het ziek zijn toch mist. Het idee dat je het niet meer mee zal maken,is moeilijk. Het is hoe dan ook een hele bijzondere tijd,zeker als je moeilijk zwanger bent geraakt. Ik mag van veel geluk spreken dat ik makkelijk zwanger raak en enkel de eerste weken van een zwangerschap ziek ben,maar dan nog niet eens zo erg zoals jij het gehad hebt,maar ik kan het me echt goed voorstellen hoe je je moet voelen. Ik mag zeker niet klagen over mijn zwangerschappen (al doe ik dat stiekem wel hoor) maar dit is ook mijn laatste zwangerschap en ik weet nu al dat ik het ook moeilijk zal gaan vinden dat ik straks nooit meer een kindje in mij zal dragen,geen schopjes meer zal voelen en geen groeiende buik zal hebben. Laat staan in jou situatie. Maar meis,kijk naar je mooie kindje! Ondanks dat je zo ziek bent geweest heb je wel een mooi kindje op de wereld gezet,je hebt het volgehouden ondanks het ziek zijn en dat doen lang niet alle vrouwen je na! En laat dat verdriet dat je voelt omdat je het nooit meer mee zal maken gewoon lekker gaan. Huil er om wanneer jij dat wil,gewoon lekker laten gaan! Maar kijk dan ook naast je en zie je kleine babytje die jou zooooo gelukkig gaat maken de rest van je leven! Stop je gevoelens niet weg,praat er over met iemand die je vertrouwd zoals je man,moeder,goede vriendin etc... Lucht lekker je hart! Succes meis! Het komt echt goed!!!!
oh wat hebben ze jou veel verschillende dingen gegeven! mij primperan alleen maar... en.hielp niks. in totaal min. 3 maanden.in zh gelegen... had wel v haldol gehoord maar kan f niet meer voor me halen waarvan. wel goed om te weten dat er meer is. ik heb uiteindelijk tpv voeding gehad.. hierdoor sterkte ik aan en dat heeft mij t meest geholpen. Geniet lekker v je kleintje!! Heb je wel verdient!!
ik lees nu pas jou stukje.. oef de traantjes rollen alweer... ik heb ondertussen mijn bevallingsfoto's gehad, vind ze heel mooi en bijzonder, maar t helpt me niet... alles word alleen maar erger. eergister ben ik ingestort, kon alleen nog maar huilen.... ik ben echt dankbaar voor mijn kleine meisje, maar heb ook t idee omdat ik me zo verdrietig voel, ik niet optimaal van haar kan genieten.. ik heb besloten om morgen de huisarts te bellen. mijn verdriet heeft de overhand, en ik wil meer kunnen genieten van mijn meisje, wil me meer mama voelen. Ben bang dat als ik nu niet stappen onderneem ik dalijk met een depressie zit..
Goed dat je naar de ha gaat! Denk dat het wel goed kan helpen bij het verwerken. Bij mij hielp het ook om voral veel te praten met mensen die hetzelfde hadden meegemaakt. De eerste keer dat ik f2f met iemand sprak die ook hg heeft gehad was echt een openbaring. En nu eigenlijk nog steeds. Op Facebook hebben we trouwens ook een nederlandse besloten hg praatgroep, ook veel herkenning! Wat je trouwens ook niet moet vergeten is dat je nu ook midden in de kraamtijd zit. Door de gierende hormonen worden dingen net wat heftiger. Niet dat dat een reden zou zijn om niet naar de ha te gaan hoor. Wens je heel veel sterkte!