Alabama neemt strengste abortuswet van Amerika aan

Klopt, de vroegst geboren baby die het overleefd heeft, is geboren na een zwangerschapsduur van 23 weken en 6 dagen. Daarom wordt de grens op 24 weken gelegd.

 

Volgens mij is er een baby met 21 weken geboren die het ook overleefd heeft.

 

Tegenwoordig kijken ze naar de baby. Als deze met 23 weken en 4 dagen wordt geboren en het redelijk goed doet en de ouders het willen dan trekken ze ook alles uit de kast.
Je kan niet precies op de dag af zeggen hoe lang je zwanger bent. Hoewel het meestal wel klopt zit er toch een kleine foutmarge.

Om die reden worden er eigenlijk nooit abortussen uitgevoerd na 22 weken. Tenzij medisch. Maar ubehaubt wordt het lastig een arts te vinden voor een echt late abortus. T is ook niet echt een leuke klus om zo maar te zeggen

 

Er zijn al onderzoeken naar kunstmatige baarmoeders ipv couveuses, waardoor de overlevingskansen voor zulke vroeggeborenen zullen toenemen

 

Oh, ik studeer fysiotherapie voor kinderen en daar zei mijn professor dat het 23w6d is, maar misschien is ze dan verkeerd.

 

In Denemarken is dit al het geval.

 

Maar op dat termijn zul he bij een abortus toch ‘gewoon’ moeten bevallen of niet?

 

volgens mij wel ja. Je hoeft dan maar tot 5 cm ofzo , en je hebt geen persweeen nodig.

 

Nee dat is het verschil tussen een medische abortus en een op sociale grond. Ivm gevoeligheid op dit onderwerp even een link naar de kliniek in NL die als een vd weinige dus late termijn abortussen uitvoert. Hier staat de uitleg.
Maar als je dus een ‘sociale’ abortus laat uitvoeren heb je GEEN keus op een bevalling.

https://www.bloemenhove.nl/nl/verwijzer/abortus_hulpverlening/dilatatie__evacuatie_(de)

Geloof mij. Niemand maar dan ook niemand doet of ondergaat dit zomaar.
Arts moet 100.000 procent overtuigt zijn van de noodsituatie. Mijn ma werkt in ziekenhuis hier in de buurt. Zij vangen de vrouwen op die complicaties krijgen. Hele verdrietige verhalen
Soms voert het ziekenhuis ook wel eens de abortus uit wanneer een meisje bijvoorbeeld ziek of heel fragiel is. Vinden de gyneacologen niet tof om te doen.

Edit;
Heb overigens echt diep respect voor deze abortusartsen. Ik heb zelf nog even contact gehad met de arts waar ik mee had gesproken destijds. (Casa Den Haag) Het gesprek met haar heeft me zoveel kracht gegeven destijds. En wilde haar graag laten weten dat ik de juiste keus had gemaakt door mijn kindje te houden. Heb haar een brief en geboortekaartje gestuurd. Kreeg een hele lieve kaart terug.
Ze was echt fantastisch en doortastend. Had binnen letterlijk 20 seconde door wat er speelde en wist mij precies te zeggen wat ik moest horen om echt een keus te maken. Die niet gebaseerd was op wat alsen en vage gevoelens maar op verstand.

 

Mijn vriendin heeft destijds in Rotterdam een abortus gehad bij 17 weken zwangerschap.
Zij heeft juist het idee dat ze helemaal niet goed begeleid is en ondervindt hier nog dagelijks grote problemen van. Ze heeft enorme spijt (eigenlijk meteen al).
Ze had toen al 2 kinderen en had het idee dat ze een derde er echt niet bij kon hebben. Haar relatie zat niet helemaal lekker en het was voor haar een wanhoopsdaad.
Ik ben met haar mee geweest naar de nacontrole en vond het ook een ijskoude bedoeling daar.
De sfeer in de wachtkamer, maar ook de houding van de arts.
Dat kleurt misschien mijn beeld dat ik juist helemaal geen respect heb voor deze artsen.
Ze kreeg een mooie folder met dezelfde informatie. Het is prachtig omschreven maar het houdt dus gewoon in dat ze een gezonde foetus doodknijpen en in stukjes verwijderen.
Daar kan ik geen respect voor hebben, sorry.

 

[QUOTE="Whoopy, post: 22326075, member: 115051]
Dat kleurt misschien mijn beeld dat ik juist helemaal geen respect heb voor deze artsen.
Ze kreeg een mooie folder met dezelfde informatie. Het is prachtig omschreven maar het houdt dus gewoon in dat ze een gezonde foetus doodknijpen en in stukjes verwijderen.
Daar kan ik geen respect voor hebben, sorry.[/QUOTE]


Sorry voor mijn botte taal alvast maar ergens maakt deze reactie me een beetje boos.

Ja je moet er maar zin in hebben om iemand die van haar feutus af wil te helpen door zoiets gruwelijks te doen. Die artsen doen dat omdat ze denken je te kunnen helpen met iets heel wezenlijks. Die helpen te voorkomen dat een kind opgroeit in een situatie waar het absoluut ongewenst is of zo onverstandig om te laten komen dat dit de enige optie is.
Die wanhoopsdaad van je vriendin is echt haar eigen keus geweest. Ze is zelf naar die kliniek gegaan. Ze heeft zelf aantoonbaar gemaakt in een noodsituatie te verkeren. Ze heeft er nog een week overna moeten denken en is vervolgens over gegaan tot de abortus. Heeft alle documenten getekend. Had tot het laatste momemt nee kunnen zeggen...
Die arts heeft haar niet van de straat geplukt en naar binnen gesleurd.
Als je met 17 weken nog een abortus ondergaat doe je dit niet zomaar in een opwelling. Sterker nog de Nederlandse wet staat die opwelling niet eens toe met de verplichte bedenktermijn.

Nou misschien heb ik dan geluk gehad met zo’n doortastende arts. Maar heb destijd dus ook wat documentaires gezien. Waaronder after Tiller. En ik vind het knap wat deze artsen doen. Er zijn maar weinig mensen toe in staat denk ik. En ze bewijzen een dienst aan de maatschappij.

Overigens hoop ik wel dat die vriendin een goede psycholoog heeft. Het een plekje geven lijkt me vreselijk moeilijk.
De angst om spint te krijgen had ik ook. Want ik wist dat ik het kindje een liefdevolle familie kon bieden.

Ik werd weggestuurd met de woorden: wat doe je hier eigenlijk? Je hebt een huis, je hebt werk, je hebt een lieve familie die je support, je wil zelf kinderen maar de timing is niet handig? De vader wil dat je een abortus ondergaat omdat hij ineens geen verantwoording wil? Meid ga van de zwangerschap genieten, vergeet die man en eis straks volle bak alimentatie tzt. Hij staat buiten op je te wachten want hij durft niet mee naar binnen?
Ga maar heel duidelijk tegen hem zijn. En oh.. ik wil je hier nooit meer zien. Wel met een knipoog en als je echt hulp nodig hebt dan helpen we je. Maar met andere woorden ben je helemaal besodemieterd om hier met dit verhaal aan te kloppen.

Ze helpen er trouwens ook mannen van hun vrichtbaarheid af. Ik vermoed als mijn ex mee naar binnen was gegaan dat hij zonder ballen weer buiten had gestaan

 

Ze kwam er inderdaad pas laat achter. Niet pas bij 17 weken hoor.
Volgens mij bij een week of 10, maar ze bleef twijfelen.
Omdat met name haar man het echt niet zag zitten, heeft ze pas zo laat de knoop definitief doorgehakt.
Verder heeft ze het met niemand gedeeld. Haar vader wist van niks,andere vriendinnen heeft ze niks verteld en ook mij heeft ze het niet verteld.
Toen ik terugkwam van mijn zomervakantie, was het allemaal al achter de rug.

 

Sorry voor mijn botte taal alvast maar ergens maakt deze reactie me een beetje boos.

Ja je moet er maar zin in hebben om iemand die van haar feutus af wil te helpen door zoiets gruwelijks te doen. Die artsen doen dat omdat ze denken je te kunnen helpen met iets heel wezenlijks. Die helpen te voorkomen dat een kind opgroeit in een situatie waar het absoluut ongewenst is of zo onverstandig om te laten komen dat dit de enige optie is.
Die wanhoopsdaad van je vriendin is echt haar eigen keus geweest. Ze is zelf naar die kliniek gegaan. Ze heeft zelf aantoonbaar gemaakt in een noodsituatie te verkeren. Ze heeft er nog een week overna moeten denken en is vervolgens over gegaan tot de abortus. Heeft alle documenten getekend. Had tot het laatste momemt nee kunnen zeggen...
Die arts heeft haar niet van de straat geplukt en naar binnen gesleurd.
Als je met 17 weken nog een abortus ondergaat doe je dit niet zomaar in een opwelling. Sterker nog de Nederlandse wet staat die opwelling niet eens toe met de verplichte bedenktermijn.

Nou misschien heb ik dan geluk gehad met zo’n doortastende arts. Maar heb destijd dus ook wat documentaires gezien. Waaronder after Tiller. En ik vind het knap wat deze artsen doen. Er zijn maar weinig mensen toe in staat denk ik. En ze bewijzen een dienst aan de maatschappij.

Overigens hoop ik wel dat die vriendin een goede psycholoog heeft. Het een plekje geven lijkt me vreselijk moeilijk.
De angst om spint te krijgen had ik ook. Want ik wist dat ik het kindje een liefdevolle familie kon bieden.

Ik werd weggestuurd met de woorden: wat doe je hier eigenlijk? Je hebt een huis, je hebt werk, je hebt een lieve familie die je support, je wil zelf kinderen maar de timing is niet handig? De vader wil dat je een abortus ondergaat omdat hij ineens geen verantwoording wil? Meid ga van de zwangerschap genieten, vergeet die man en eis straks volle bak alimentatie tzt. Hij staat buiten op je te wachten want hij durft niet mee naar binnen?
Ga maar heel duidelijk tegen hem zijn. En oh.. ik wil je hier nooit meer zien. Wel met een knipoog en als je echt hulp nodig hebt dan helpen we je. Maar met andere woorden ben je helemaal besodemieterd om hier met dit verhaal aan te kloppen.

Ze helpen er trouwens ook mannen van hun vrichtbaarheid af. Ik vermoed als mijn ex mee naar binnen was gegaan dat hij zonder ballen weer buiten had gestaan [/QUOTE]

Natuurlijk heeft de arts haar niet naar binnen gesleurd. Ze was daarvoor al een keer eerder geweest, maar door haar twijfel heeft ze het toch maar niet gedaan. Een paar weken later besloten om het toch maar wel te laten doen.
Zij dacht dat haar situatie onmogelijk was. Door het niet met iemand anders, behalve haar man te delen, zag ze alleen maar leeuwen en beren. Haar man wilde ook absoluut geen kind meer. Achteraf had ze hulp genoeg kunnen hebben en bleek haar situatie helemaal niet zo hopeloos.

Bij die docu (after Tiller) zie je dat er late abortussen worden gedaan om medische redenen. Ik heb iig geen verhaal voorbij zien komen van moeders die "gewoon" geen kindje wilden krijgen op dat moment.
Dat vind ik een heel ander verhaal. Dat gebeurt in Nederland altijd in een ziekenhuis en niet in een abortuskliniek.

 

Het is heel verdrietig van die vriendin. Maar dit valt echt de arts niet te verwijten. Die heeft gewoon gedaan waar zij om vroeg.
Het is jammer dat mensen dit soort essentiele dingen voor zichzelf houden. Mensen zijn niet voor niks sociale wezens.
Daar valt nu niks meer aan te doen en ze zal het moeten doen met het gegeven dat er opties waren waar ze geen gebruik van heeft gemaakt.
Wat natuurlijk ongelooflijk pijnlijk moet zijn. En ik hoop echt dat ze een goede psycholoog heeft.

After tiller behandeld ook andere abortussen. De eerste is een meisje dat al ruim 25 weken zwanger is na een verkrachting en haar kop in het zand heeft gestoken. (Wat ik me kan herinneren) en een heel jong meisje wat ook echt al ver zwanger is maar nul toekomst heeft met een kind.
Een frans me vrouw wordt geweigerd die al 35 weken zwanger is van een gezond kind.

Maar in de usa mogen die abortussen dus in die drie klinieken nog tot na de 30 weken. (32?)
En vrouwen mogen altijd bevallen van de baby ipv de manier zoals in NL.

Eigenlijk vind ik dat dit in bepaalde gevallen hier ook mogelijk moet zijn. Hier moet je voor de 24 weken een besluit nemen. Terwijl juist sommige afwijkingen beter wat later in de zwangerschap zijn te beoordelen.
Zo lang dit dus ook echt gaat in een arts patiënt relatie. En nooit om een kind dat gezond is of maar een kleine afwijking heeft.
Het moet echt iets zijn waarbij vrijwel onomstotelijk vaststaat dat je een kasplantje creëert dan wel dat het kind een hele kortenlevensverwachting heeft.

 

Net zoals euthanasie mogelijk is tot het eerste levensjaar in extreme situaties, is ook een late abortus mogelijk in vergelijkbaar extreme situaties.

Maar daar komen veel meer dingen bij kijken dan bij een abortus tot 24 weken.

https://www.lzalp.nl/zorgvuldigheidseisen

In de vlindertuin loopt nu een topic van een moeder die na haar zwangerschap van 25 weken is ingeleid vanwege een heel ernstige aandoening (in België).

 

Maar geldt deze wet ook als voor de 24 weken al bekend is dat er een grote kans bestaat dat het kind geen menswaardig leven kan lijden maar dat men toch liever nog een aantal weken aanziet hoe alles zich ontwikkeld.
Bijvoorbeel bij een hartkwaal kunnen die paar weken een enorm verschil maken in het stellen van een prognose.

 

En het stijgende percentage ernstig meervoudig beperkten stijgt hierdoor de laatste jaren. Alles heeft zijn keerzijde...