Wat ontzettend naïef zo'n idee. Jij denkt dat meisjes en vrouwen die verkracht zijn diezelfde of volgende dag bij de huisarts zitten? En de map werkt niet altijd he?
Maar niet iedereen gaat dus naar de politie. Wat denk je van meiden die verkracht zijn door familie. Of in een kelderbox door jongens. Of in een loverboysituatie zitten? De schaamte, bang om niet geloofd te worden. Hoe zie je dit voor je?
Ik ben niet naïef, als er een onderzoek gedaan moet worden dan wordt dit wel zsm gedaan. Inderdaad werkt de map niet altijd, maar wat ik zeg is de zwangerschap verder gevorderd dan ben ik er dus ook in dit geval niet voor.
Dat kan, ik heb niet gezegd dat ik geloof dat al die meiden meteen naar de politie gaan, maar die optie is er dus de meiden die het wel doen kunnen daar dan gebruik van maak.
maar is het niet zo dat mensen tegen abortus zijn omdat ze zeggen dat het kindje in stukjes word gehakt om.zo eruit gehaald te worden? maar is dat nog zo? ik dacht dat vrouwen gewoon moesten bevallen ongeacht hoeveel weken je zwanger ben? ja ik weet niet gelukkig nog nooit meegemaakt, vraag me alleen af waarom mensen zo tegen anti abortus zijn.. is dat bovenste nog wel van toepassing is het vreselijk maar neem aan dat de embryo eerst overlijd alvorens dit gebeurt??
Maar even een persoonlijke vraag dan van mijn kant: stel, jij wordt verkracht, krijgt een MAP en bij de volgende menstruatie bloed je gewoon. Want veel vrouwen worden de eerste maand gewoon ongesteld. Jij denkt niet zwanger te zijn, maar de maand erop bloed je niet en je gaat testen en je blijkt inmiddels 8 weken zwanger te zijn. Nog even los van het feit door wat voor hel je de afgelopen 6 weken bent gegaan emotioneel gezien. Zou jij de zwangerschap dan voldragen en het kind ter adoptie afstaan? Maanden door een emotionele hel moeten gaan? Of het kindje houden en verwachten dat je ervan zou gaan houden? Naar hem kijkend in het besef dat dit een kind is uit een vekrachting? Hopend en biddend dat ie qua karakter niet op zijn vader gaat lijken? En dan is dit nog maar even een schets bij een onbekende dader, niet eens een van incest. Ik denk dat jij werkelijk geen enkel idee heeft wat verkrachting/incest met iemand doet en ik wordt hier eigenlijk behoorlijk boos om, aangezien ik hier helaas wél ervaring mee heb. En meer nog: verdrietig omdat er helaas mensen zijn die zich niet kunnen inleven in mensen die bovenstaand wél is overkomen. En nee, ik ben niet voor abortus in het algemeen, maar ik vind ook dat er uitzonderingsgevallen zijn en dit is er voor mij een van.
Percentage seksueel misbruik door een bekende en zelfs familielid is groter dan door een willekeurig persoon. En heel eerlijk denk ik dat het door armoede daar ook vaker voor zou komen (meer stress, vaak ongeschoold of lager geschoold, geen stabiele thuissituatie). Door deze wet geef je die mannen nog meer macht en zadel je de vrouwen op met de problemen want geen verkrachter/incest pleger zal geen vaderrol op zich nemen. Waardoor de vrouw in armoede achter blijft, rond blijft lopen met een stigma en de kans kleiner is op een goede opleiding om zo het cirkeltje te doorbreken. Want dit zal vooral de armere laag treffen vrees is, als je geld hebt kun je makkelijker uit wijken naar een andere staat immers. Daardoor zijn ze voor de tweede keer slachtoffer; beide keren hebben ze geen keuze gehad.... (En ik ben echt voor een keuze, laat iemand zelf kiezen of ze de gevolgen willen dragen of niet: dat is niet aan mij of aan de staat om daarover te oordelen want het is niet mijn leven, niet mijn zwangerschap) Ook in geval van niet met het leven vereenigbare afwijkingen; de keus word je ontnomen om ervoor te kiezen of je je kind eerder in liefde wilt laten gaan of dat je je kind met liefde voldraagt. Je moet nu voor optie 2 gaan....
Ik heb zelf ooit een overtijdsbehandeling gehad zoals dat dan heet. Dan krijg je dus pillen die een miskraam veroorzaken. Wel in een vroeg stadium (volgens mij was ik rond de 6/7 weken zwanger). In een later stadium had ik er zelf waarschijnlijk toch teveel moeite mee gehad om het te laten aborteren ondanks de (misbruik)situatie. Maar ik ben hier ook wel benieuwd naar...
Klopt, ik heb hier gelukkig geen ervaring mee en ik kan mij niet voorstellen wat dit moet zijn. Daar ben ik ook heel dankbaar voor. Maar wat ik mij ook niet voor kan stellen is dat je leven kan met de gedachte dat je dan wel een kindje het leven hebt ontnomen. Ik vind het verschrikkelijk voor jou wat jou is overkomen en ik hoop echt dat je dit ergens een plekje kan geven (al weet ik ook niet of deze woordkeuze juist is) Toch veranderd dit nog steeds niet mijn visie voor abortus, echt niet! Wat ik absoluut niet wil onderschatten wat het moet zijn om zo'n zwangerschap uit te dragen, maar ik geloof dat je met alle mogelijke uitkomsten een verschrikkelijke last hebt om mee te dragen.
Volgens mij knippen ze inderdaad nog het kind in stukjes zonder dat het eerst overlijd, maar dit weet ik niet 100 procent zeker. Waarom ik zo anti - abortus ben is omdat ik geloof dat vanaf het allereerste begin het een mens is door God geschapen. En ik ben mij er zeker van bewust dat dit in hele moeilijke situaties zoals verkrachting etc.ook kan gebeuren, daar heb ik mijn visie al over uitgelegd. Maar ik geloof ook echt dat ik het leven van mijzelf en dat van mijn kind niet zelf mag beëindigen in welke situatie dan ook, tenzij het leven van de moeder in gevaar is.
Waarom in dat geval wel? Is het leven van de moeder dan ineens meer waard dan dat van het ongeboren kind? En de meiden die daar mentaal (nog) niet toe in staat zijn moeten de consequenties maar gewoon dragen...? Die worden dan extra bestraft?
Wat ik nooit zo goed begrijp is dat mensen die zo anti abortus zijn wel voor de doodstraf zijn. Waarom is moord (zoals zij het noemen) in het ene geval zo erg en in het andere geval wel gerechtvaardigd? En dat is dus ook zo in de VS (om even ontopic te blijven) in de staten waar deze wetten worden ingevoerd vaak het geval. Ik probeer het niet te veroordelen maar zou het wel graag willen begrijpen.
Ik kan mij voorstellen dat je dit zo voelt, toch geloof ik dat het mentaal ook niet te verwerken is als je abortus hebt laten doen. Ik blijf er dan bij dat ik het een betere optie vind om dan te kiezen voor adoptie.
Maar in feite zeg jij hier dat een vrouw geen abortus moet plegen dat zij het moet accepteren, want er is een leven geschapen en dus is het het lot of de wil van God dat dit kind er komt. en het maakt dan niet uit HOE en op welke manier. Zij moet het maar accepteren. Want alleen God beslist over leven of dood.... Tegelijkertijd zeg je ook dat wanneer het lot of de wil van God is dat de moeder sterft wanneer het kind blijft leven, het dan wél beter is wanneer het kind geaborteerd wordt. Is het kind dan ineens minder belangrijk? En dus mag een mens (dokter/moeder/vader etc) ineens wél beslissen over leven en dood? Even voor de duidelijkheid: ik ben goed christen, maar bovenstaand verhaal kan er bij mij niet in. Dit werkt niet op deze manier. Dit is meten met 2 maten.
En helemaal als ze dan het doen vanuit een Christelijke achtergrond. Dacht toch echt dat in de 10 geboden stond dat gij niet zult doden... En doodstraf is moord door de staat.
Maar dat vindt JIJ. Wie ben jij om te bepalen dat dit voor een ander zo is? Om on topic te blijven. Ik vind het diep triest dat een stel rimpelige oude mannetjes dat van achter hun bureau denkt te kunnen bepalen voor dames die dit écht meemaken.
Ik vind dit altijd zo’n lachertje. Verkracht door je familielid, op brute wijze. Dan ook nog zwanger... kind heeft totaal geen toekomst want de situatie waar het in komt stelt niks voor. Dat kindje móet komen. Zo belangrijk zijn ongeboren baby’s. Tenzij moeder in gevaar is, dan boeit zo’n baby ineens niet meer. Erg logisch