Ik wordt even helemaal niet goed van mijn schoonfamilie. Echt het zijn best lieve mensen maar al van af het begin van mijn zwangerschap bederven ze een hoop van de voor pret voor mij. Meenstal kan ik nog tegen mijzelf zeggen dat ze het allemaal goed bedoelen en dat ik mij niet overal wat van aan moet trekken maar nu gaat dat even niet meer, en voordat ik hier een enorme ruzie met hun om krijg of dat mijn vriend alles weer moet aanhoren (hij kan er toch niks aan veranderen) schrijf ik het hier maar van mij af. Al direkt in het begin vonden schoonouders en schoonzus het nodig om vooral mij maar ook mijn vriend wel te laten merken door de nodige opmerkingen dat wij geen flauw idee hadden waar we aan begonnen en als wij ergens een mening over hebben is dat standaard fout en zien wij alles verkeerd. Schoonzus heeft een peuter en die slaapt nog steeds bij haar in bed en die doet een middag slaapje op 6 uur s,avonds om pas echt op bed te gaan tussen 12 en 2 uur ,s nachts. Ik heb nooit tegen hun gezegt dat ze dat anders zouden moeten doen want tenslotte is het niet mijn kind. Ik heb echter wel aangegeven dat ons meisje niet bij ons in bed komt te slapen omdat ik dat te eng vind (angst om boven op de kleine te rollen in mijn slaap) en omdat ik ons bed ook graag voor mijn vriend en mij wil houden. het komentaar wat ik daar op kreeg was niet mis en toen ik in een ander gesprek iets zei over het dochtertje van een vriendin die nu 2 jaar is en ,s avonds om 8 in haar bedje ligt wat ik dus ook heel normaal vind wist ik ook niet waar ik over sprak want het is zielig om een kind een vaste bedtijd te geven Goed met deze meningsverschillen valt nog best te leven maar dat ze het nu in hun kop hebben gehaald om mij te willen voorschrijven wat ik wel en niet van ons geld voor ons kind wil kopen gaat echt veel en veel te ver. De afgelopen weken hoef ik maar te zeggen dat wij voor bv kleertjes gaan kijken en dan krijg ik al te horen, nee dat MOET je niet doen want van de kleine van schoonzus is er genoeg. Opzich lief dat we veel krijgen maar ten eerste is dat een jongetje en krijgen wij een meisje en ten tweede dit wordt ons eerste kindje en ik wil zelf ook wat dingen aanschaffen (doe ik ook wel) Zelfde verhaal met een baby kamertje, het was belachelijk dat wij er 1 wilden kopen want zij hadden ja wel een bedje (als de kleine dan echt niet bij ons in bed mocht slapen) en voor de rest is volgens hun toch allemaal grote onzin om meubeltjes te kopen. prima dat zij dat vinden maar hun hoeven het niet te betalen en het staat ook niet bij hun in huis! Het laatste en grootste strijdpunt is nog wel dat schoonouders er van uit gaan dat ze een heel groot deel van de opvoeding voor hun rekening gaan nemen. Ik krijg steeds te horen hoeveel stress het wel niet voor hun is dat wij een baby krijgen, want nu krijgen zij het nog veel drukker. Ik weet dat zij een groot deel van de tijd voor ons neefje zorgen en dit geeft ook stress tussen schoonzus en schoonouders omdat daar toch ook verschillende meningen zijn wat betreft de opvoeding. maar ik ben niet mijn schoonzus, mijn vriend en ik hebben bewust gekozen voor ons kindje en de zorg dragen wij ook zelf! Hoe vaak wij ook zeggen dat zij de grootouders zijn en daar straks van moeten genieten maar dat wij zelf onze kleine opvoeden, het dringt gewoon niet door. Op alles komt comentaar of is niet goed en helaas kan ik er niet voor weg lopen aangezien ze in de zelfde plaats wonen. Al een aantal keer zijn er situaties (ook wat niks met de kleine te maken had) hoog opgelopen en ik ben elke keer weer heel erg van slag en heb hierdoor ook al erg vaak harde buiken gekregen maar zelfs als ik dat zeg plus dat mijn arts mij met klem heeft gezegt dat ik stress moet vermijden wordt er totaal niet geluisterd en dat doet eigenlijk behoorlijk pijn. is het zo raar dat ik zou willen dat ze gewoon eens enthousiast zouden reageren als wij wat vertellen/willen aanschaffen of in iedergeval niet alleen alles maar zouden afkappen? Als ik loop te zeuren mogen jullie het rustig zeggen want ik weet dat ik nu door de hormonen feller reageer dan normaal..
Nou...wellicht bedoelen ze het goed, maar ik zou de verregaande beoeizucht toch óók niet zo waarderen. Het is JULLIE kind. Jullie bepalen waar het slaapt en waarin, welke kleren het draagt en hoe het wordt opgevoed. Familie moet daar volgens mij geen rol in hebben, die moeten gewoon lekker opa en oma of oom en tante zijn. Doe wat voor jullie goed voelt en, hoe moeilijk ook, laat hun opmerkingen zoveel mogelijk voor wat ze zijn. Laat het je zwangerschap sowieso niet verpesten hoor! Wat ik wel is in je verhaal, is het standpunt van je partner, trouwens.
Ik vind helemaal niet dat je zeurt, ik zou ook gek worden als anderen mij gaan vertellen wat ik wel of niet moet doen. Kan je het contact niet verminderen, ookal wonen ze indezelfde woonplaats, dat je hun gewoon voorlopig even niet opzoekt of op bezoek laat komen? Een ander ding wat je kan proberen, schrijf een brief aan je schoonouders waarin je duidelijk maakt dat je weet dat hun het goed bedoelen maar dat je eigenlijk liever wil dat zij niks meer zeggen over de toekomst van jullie kindje, en of ze dat dan ook willen respecteren. ik vind het vaak makkelijker om zulke moeilijke dingen te schrijven, dan te zeggen, omdat ik met schrijven rustig na kan denken wat ik wil zeggen en het kan proberen niet op een botte manier te doen. En verder kun je vragen aan je vriend of hij voorlopig ervoor wil zorgen dat jij niet mee hoeft daarnaartoe op bezoek en als hun bij jou op bezoek willen komen, dat je dan lekker naar een vriendin gaat en je vriend alleen met hun laat..of is dat erg onaardig van mij gedacht? Nou ja in ieder geval jij komt voorop hier, zij hebben niks te willen, dus ik geef je groot gelijk
Mijn vriend heeft de zelfde mening als mij en hij heeft hierom al meerdere keren ruzie met zijn fam gehad maar hij kan het niet veranderen en ik vind het voor hem niet leuk om steeds maar over zijn familie te klagen terwijl hij zich zelfs al ik niks zeg zich al steeds bij mij verontschuldigt voor het gedrag van zijn fam. hun negeren is echt niet mogelijk gezien ze in het aangrenzende huis wonen en wij een tuin delen. Zowel mijn vriend als ik negeren hun op dit gebied zoveel als mogelijk en vertellen ook helemaal niet veel meer over wat dan ook met de kleine te maken heeft, maar het blijft vervelend omdat ze steeds weer beginnen te zeuren. vandaag heb ik ook heel goed duidelijk gemaakt dat wij ongeacht hoe zij er ook over denken dus wel zelf spulletjes kopen en mijn vriend heeft ze laatst al meegedeelt dat ze goed op weg zijn om de hele band te verpesten en dat als zij roepen dat wij hun en hun meningen moeten respecteren dit ook anders om het geval moet zijn:
Oh nou die had ik zo even onder de tafel geluld hoor. Wat denken ze wel niet zeg. Gewoon recht op de man af zeggen dat het JULLIE kindje is en JULLIE er voor gaan zorgen. En aangeven dat je er niet van bent gediend dat ze overal commentaar op hebben want dan zijn ze niet welkom. Sorry hoor maar je moet nu ingrijpen anders ben je straks je kind aan je schoonouders kwijt en gaan die dingen doen achter je rug om. Mijn vent heeft er een handje van om tegen me te zeggen dat ik er wel van terug ga komen om 's nachts bv te gaan geven. Heb de laatste keer nog even duidelijk gemaakt dat ik volledig bv wil gaan geven dus ook in de nacht. Nog een keer zo'n opmerking en ik plof.
Zie je ik lees met een half oog en zie dat jullie er al een aantal keer iets van hebben gezegt. De volgende keer als ze weer beginnen je spullen pakken en weg gaan. Zijn ze bij jullie thuis verzoek je hun om je huis te verlaten. Denk dat de boodschap dan wel duidelijk is. Succes meid
jeetje dus het zijn ook je buren! Ja dan wordt het een heel vervelend verhaal....ik snap dat je dan moeilijk kan omzeilen. Misschien als hun beginnen te zeuren gewoon weglopen (als je in de tuin bent) en de deur dichtdoen. ach ik kan me zo goed voorstellen dat je er stress van krijgt, ookal loop je weg, je voelt je er rot bij en dat gevoel gaat niet zomaar weg. Misschien nog één keer het gesprek met hun aangaan dat je dit echt zo niet langer trekt en of ze zich alsjebleft niet meer met de baby enz. willen bemoeien? Anders ben ik bang dat je misschien toch op zoek moet naar een ander huis? Is dat een optie? Misschien ben je er nu één twee drie dan niet mee geholpen maar heb je er straks dan wel wat minder gezeur van als jullie ergens anders wonen.
Als jij er zo'n stress van krijgt, je vriend er ook ontzettend moe van wordt en je met 99,9 % zekerheid kunt zeggen dat de situatie i.p.v. beter alleen maar slechter wordt. Is het misschien een overweging waard om ergens anders te gaan wonen??? Mijn vriend komt uit een dorpje waar iedereen zich met iedereen bemoeid. Ik heb bij hem aangegeven dat ik niet in dat dorp kom wonen, omdat ik anders doodongelukkig zou worden. We zijn in de stad gaan wonen. Nu is dat in jou situatie wel heel drastisch, maar je kunt misschien toch wel in hetzelfde dorp op stadje blijven wonen, maar dan wat verder weg. Soms is letterlijk afstand nemen ook goed om figuurlijk meer afstand te creeëren. En jullie zullen een stuk gelukkiger zijn. Jullie hebben het nu al een paar keer aangegeven..Je geeft zelfs aan dat er al ruzies door zijn ontstaan. Hopen op beterschap is echt weggegooide energie.
Het probleem met verhuizen is dat wij dit huis nog maar net gekocht hebben en het huis waarin schoonouders wonen is ook van ons. De situatie was nu eenmaal zo dat zij geen andere kant op konden en ze toen ze hier kwamen wonen ook totaal anders waren. Eigenlijk zijn ze volgens ons ontevreden omdat ze nu kleiner wonen ed, maar dat is nog geen excuus. Gisteravond zijn er nog een paar uitspraken gedaan van hun kant en toen heb ik nog eens duidelijk gezegt dat zij recht hebben op hun mening maar dat wij onze eigen gang gaan. vanmorgen heb ik ze nog gezien en wonder boven wonder bleef het rustig. Mischien dat de boodschap eindelijk is aangekomen.
Jeemig. Nu hoeven mensen niet van dankbaarheid op de knieën te vallen, maar ze lijken me niet erg blij met de moeite doe jullie deden..
Hmmmm ontevreden en ondankbare mensen dus als je het zo bekijkt. Meid je bent weer duidelijk geweest en je kan niet anders dan dat blijven doen. Gewoon elke keer weer duidelijk zijn dan zou het toch een keer aan moeten komen he.
Ik snap dat je hier wel verdrietig van wordt hoor meis. Het maakt het allemaal niet leuker zo.. Idd, blijf bij je standpunt. Blijf het elke keer herhalen als ze weer beginnen. Maak er een soort van mantra van die je kunt herhalen Dit is ONS kindje, WIJ voeden het op, WIJ nemen de beslissingen en WIJ willen niet dat jullie je op deze manier met ONZE keuzes bemoeien!
Net als Lynn al schreef, misschien is een brief schrijven naar je schoonouders wel een goed idee. Bij ons liep het ook compleet uit de hand met schoonmoeder na de bevalling. In die brief hebben we duidelijk alles uitgelegd. Ze kan heel dramatisch doen als ze de situatie niet naar haar hand kan zetten, maar goed, wij zijn volwassenen, wij zijn de ouders en het zijn onze regels. Verder raad ik je aan niet met ze in discussie te blijven gaan over dezelfde onderwerpen. Zodra ze daar weer over beginnen, gewoon zeggen 'dat hebben we besproken, jullie kennen onze mening en daar blijven we bij. Ga jezelf niet steeds verdedigen, want dat is nergens voor nodig. En anders kun je ze altijd nog even op de brief wijzen, als je die gaat sturen, dat ze die nog maar eens door moeten lezen. Sterkte!
Goh zou haast denken dat je het over mijn schoonfamilie hebt! En ik maar denken dat ik de enigste was met zo'n familie, echt waar wat jij schrijft is bij ons precies hetzelfde. En nog gekker wij zijn ook bijna buren.. Ik snap je helemaal, bij mij is pasgeleden na 3 jaar de bom gebarsten! Ik ging er eerst niet tegenin, maar nu ga ik overal tegenin en geef ik ook MIJN mening. Eerst durfde ik dat ook niet want ze werden gewoon kwaad als je iets wou doen waar hun het niet mee eens zijn. En inderdaad wij MOESTEN ook alles maar overnemen van mijn schoonzus. Nou mooi niet dus hé! En als we iets gekocht hadden wouden ze weten hoe duur het was, en natuurlijk was dat volgens hun altijd te duur en belachelijk! Als ik je verhaal lees gaan mijn haren weer overeind staan. Ik heb ze dus goed de waarheid verteld en dat is dus niet goed gevallen bij hun, maar jammer dan bij mij is alles ook niet goed gevallen wat ze allemaal zeiden. En uiteindelijk is er maar een beste oplossing.... verhuizen! Echt waar.. ik snap dat dat niet zomaar gaat, want wij willen ook dolgraag verhuizen maar wonen hier ook nog maar 2 jaar en zo makkelijk gaat niet. Maar wij houden hoop dat we over een paar jaar wel weg zijn, en onze vrijheid terug hebben zonder dat er op onze vingers gekeken word en ongegeneerd commentaar word gegeven. En zoals jo79 zegt is het misschien ook goed om duidelijk te zeggen dat jullie al hebben besloten hoe jullie de dingen gaan doen... en klaar basta niks meer zeggen. Wij nemen nu ook onze eigen beslissingen en betrekken ze nergens meer bij, want ze kunnen het dan gewoon niet laten om zich ermee te bemoeien. En als we iets gekocht hebben zien ze het vanzelf wel staan. Nou heel veel succes!
Pffff wat een situatie!!! Je schoonouders komen op mij inderdaad ook een beetje ondankbaar over. Ik vind het eerlijk gezegd nogal wat dat jullie ze in principe onderdak geven..... Ik zou proberen ze zoveel mogelijk te negeren, als ze weer eens commentaar hebben gewoon niets terug zeggen. Het heeft toch geen zin om er elke keer tegenin te gaan, jullie verschillen nu eenmaal te veel van mening. Misschien moeten ze maar gewoon "in de praktijk" zien hoe het gaat, dat jullie je kindje inderdaad zelf opvoeden en dat ook nogeens hartstikke goed doen. Een brief werd al geopperd maar dat zou ik persoonlijk niet doen, vaak komen dingen op papier veel botter over dan dat je het eigenlijk bedoelde, misschien escaleert het dan en zit je dan helemaal in de stress (wat natuurlijk ook niet goed is voor je kindje). Je zegt zelf al dat er toch niets aan de situatie verandert kan worden, dus gewoon je schouders ophalen en denken klets maar een eind heen (ik weet het makkelijker gezegd dan gedaan!). STERKTE!!!!
Wow.. dit lijkt me echt vreselijk! Mijn ouders bemoeien zich gelukkig nergens mee haha! En ze wonen 1,5 uur rijden van ons vandaan.. ook erg prettig. Als ik jou was, zou ik er in elk geval even lekker tussenuit gaan! Want dit is niet echt prettig zwanger zijn lijkt me. Jammer dat verhuizen zo moeilijk zal zijn! En deze tijd maakt het er ook niet makkelijker op! Maar wat betreft hun mening: Nee, ze hebben geen recht op hun mening wat dat betreft. Of nou ja, ze mogen wel een mening hebben, maar ze mogen die niet zomaar uiten. Een mening hoor je eigenlijk alleen te geven als iemand daarom vraagt, anders niet!
hey meid, hoe herkenbaar je verhaal, maar om nou te gaan verhuizen : BELACHELIJK!!! dat zou ik persoonlijk nooit doen !!!! je doet er goed aan om je mening te geven en meer niet ! gewoon afstand nemen, en het hun laten uitzoeken!! laat ze maar praten laat ze maar denken, jij en je man weten wel beter! hier ook SO die te pas en te onpas oppe stoep staan, ze wilde in mijn kraamtijd elke dag komen toen we 1x nee hadden gezegd heeft ze de hele avond gejankt omdat ze zich niet welkom voeld!!! hoe belachelijk.. maar ja ze zeggen dat tegen mijn vriend en niet tegen mij !! het belangrijkste is dat jij en je vriend op 1 lijn zitten .. trek je eigen plan ! en idd kom des noods een paar weken niet bij je SO wie weet gaan ze dan vragen of er iets is!! geniet van de laatse paar weken van je zwangerschap
jeetje ja wat een verhaal, ik heb er niet echt ervaring in, maar ben het zeker met de rest eens dat ze echt geen commentaar MOGEN hebben op hoe jullie het doen. het is idd jullie kindje en jullie beslissen hoe of wat, wat je zelf ook al zei, jullie hebben bewust voor een kindje gegaan, dus dan weet je ook heus wel waar je mee bezig bent. het enige wat ik nog kan zeggen is dat ik je veel sterkte wens en echt hoop, dat het goed komt, want kan me voorstellen dat het op deze manier geen doen is, en als ik zo vrij en ''gemeen'' mag zijn, ik heb gelezen als ik het goed begrijp dat het huis waarin je schoonouders wonen van jullie is, en ik zou dan zo erg zijn om te zeggen van moet je goed luisteren, als jullie zo door blijven gaan, mogen jullie ons huis ook niet meer gebruiken, tis toch van de zotte dat hun jullie willen gaan vertellen hoe of wat. en over dat bedtijd daar wil ik ook wat over kwijt, kindjes moeten juist een vaste bedtijd hebben, en zeker niet zo laat! sorry als ik me eigen opwind maar zo ben ik nou eenmaal vind het niet normaal dat hun zich er zo mee bemoeien! nogmaals heel veel sterkte en hoop dat het op den duur ook wel doordringt! liefss
Wat een rotte situatie zeg!!Hebben jullie toevallig dezelfde huisarts? Als dat zo is, zou ik de huisarts inlichten over de situatie (hij of zij heeft je toch op het hart gedrukt stress te vermijden). Wellicht dringt de situatie tot je schoonouders door als de huisarts ze op de situatie wijst en het belang van je gezondheid daarin! Misschien is het al genoeg als je zegt dat je je door de hele situatie zorgen maakt over je eigen gezondheid en dat je de huisarts daarover hebt ingelicht. Misschien opent dat hun ogen! Sterkte! Ook met de laatste loodjes!
Ik denk dat schoonfamilie vaak een probleem is bij dit soort veranderingen. Ik had het zelf met mijn schoonmoeder. Al zij je van hoe of wat er werd ja gezegd en nee gedaan. Ik heb er toen diverse keren wat van gezegd. Ze heeft zefs gehuild dat ze het allemaal niet zo bedoelde (oo niet fijn hoor) En die keren daarop deed ze dit weer. En mijn man gaf me wel gelijk maar ik moest niet doordraven. Probeerde het ook wel met beleid. Nu gaat het stukken beter en doe ik die kleine met een gerust hart naar mijn schoonmoeder. Een vriendin van mij gaat gewoonniet meer vanwege het bemoeizucht. Vind ik wel hard maarja het kan. Ze had er trouwens ook een handje van dat wanneer ik op zondag ff bakkie kwam doen een heel medisch mankementen lijst op te noemen en dan moest ik dinsdag die kleine daar brengen. Nu zeg ik gewoon. Hou maar op want dinsdag is die kleine hier en ik wil met en gerust hart gaann werken. Nou dan doet ze dat en is er niets aan de hand. Kern van het verhaal haha. Soms is het zeggen van frustraties goed alleen let wel op de manier hoe! Ze bedoelen het goed zoals iedereen die ales beter weet. Jij moet doen wat jij wil en wat jij vind dat goed is en als je hulp nodig hebt vrag je erom. Schoondochters krijgen toch vaak kwade gezichten (dat is in mijn omgeving vaak zo)