Dag dames, We hebben 2 kindjes van 4,5 en 2,5. We zien onze toekomst met het liefst 3 kindjes. Gezien mijn leeftijd (35) wil ik er niet al te lang mee wachten en ook willen we niet al te grote leeftijd verschillen tussen de kindjes. Mijn partner heeft geen enkel twijfel om er voor te gaan. We zijn al zelfs 1 ronde bezig. Maar nu komt het, Ik twijfel.....ALWEER, zucht 😩 De redenen dat ik twijfel: Beide kindjes slapen door..eindelijk! De "rust" is weer wedegekeerd in huis. We hoeven niet meer met onze inboedels te sjouwen als we "even" weggaan. Dochtertje gaat al naar school, zoontje volgt snel. Als ik nu zwanger zou raken dan moet ik met zoontje EN de baby, mijn dochtertje van school halen. Etc. Etc. Etc. Financiële redenen om er niet voor te gaan hebben we niet. En we wonen in een ruim huis met voldoende slaapkamers. Zijn er nog meer dames die in dezelfde situatie zitten of zaten? Zijn er dames die ondanks alle beren op de weg toch de knoop hebben doorgehakt om er toch voor te gaan(of juist niet). En willen de dames die nu een derde kindje hebben hun ervaringen delen hoe het nu gaat met 3 kindjes. Ik wil echt niet meer twijfelen, want ik wil er echt voor gaan. Ik zie onszelf met z'n vijfen gezellig aan tafel later en lekker op vakantie. Altijd wel iemand thuis, etc, etc. Gewoon een gezellige boel. Ik weet, het ideale plaatje uit een boekje, maar dat wil ik! Maar puntje bij paaltje...😩 Alvast bedankt voor het lezen.
Hoi 0lifantje, ik herken mij helemaal in jouw situatie. Wij hebben altijd een groter gezin gewild en mijn kinderen hebben dezelfde leeftijden als jouw kinderen. Een paar maanden geleden ben ik met de pil gestopt en ik weet wanneer mijn vruchtbare dagen zijn... alleen... ik maak er geen gebruik van. Vlak voordat ik ongesteld word, denk ik: Ah wel jammer. Maar als ik dan weer klaar ben en mijn vruchtbare dagen aanbreken, slaan de twijfels weer toe. Heel stom, want we willen echt wel een kindje, maar omdat het inderdaad nu weer zo goed gaat, we zijn mobieler dan ooit etc. ben ik bang dat ik van voor af aan ga beginnen...
Als er bij jullie een 3e komt, is de 1e al weer iets zelfstandiger, en al snel gaat de 2e naar school. En daarna heb je nog een paar jaar de jongste overdag alleen thuis. Toen hier de 3e geboren werd, konden de oudste 2 al wel helpen met bijv. luiers en doekjes aangeven. Zelf zoveel mogelijk aankleden, zelf naar het toilet gaan etc. De baby ging gewoon mee in het dagelijkse ritme, en at bijv. al snel met de pot mee. Geen potjes, maar gewoon vers eten. Je wordt er vanzelf handig in, en je kan de oudste 2 allebei een taakje geven als jullie de deur uit moeten. Ze vinden het vast heel leuk om je te helpen met de verzorging, en voelen zich daardoor groot en serieus genomen. Maar het is een persoonlijke keuze.. Hier kwam er zelfs een vierde bij En ook die ging gewoon in het ritme mee.. Nu zijn de kinderen nog relatief jong, en meestal zijn ze erg flexibel. Het went heel snel, een derde, en daarna wil je nooit meer anders (Je ideaalplaatje!) Succes met de keuze!
Hier ondanks een heleboel beren ook voor een derde gegaan. Eigenlijk valt het me qua drukte alles mee. Ik zag ook erg op tegen het halen en brengen naar school, maar eigenlijk is het nog opvallend vaak droog als je erop let en dan ga ik gewoon wandelend de oudste twee uit school halen. Vriendinnetjes neem ik zo ook mee naar huis, ook geen gedoe met of het wel in de auto past en ze zijn meteen allemaal lekker afgemat als we thuis aankomen . Soms moet er iemand even op zijn beurt wachten. Goed voor hun karakter. De oudste twee helpen wel eens met iets halen, of een flesje geven. En omgekeerd zorg ik dat de baby af en toe bij papa blijft of bij oma en dan gaan we met de oudste twee alleen iets leuks doen. Zodra de baby slaapt doe ik een spelletje of zo met ze. En op de momenten die belangrijk zijn voor de oudste twee (boekje lezen voor het slapen gaan bijvoorbeeld) zorgen we dat we er ook echt voor ze zijn. Het lastigste vind ik nog dat ik van tevoren nooit weet hoe een dag gaat lopen, omdat voedings- en slaaptijden nog variëren. Maar ja, dat duurt ook maar max. 1,5 jaar en op deze manier is het prima te doen. Ik heb jouw twijfel dan weer bij een vierde. Lijkt me zo leuk voor de jongste omdat zijn zussen zoveel ouder zijn, maar ja, dan moet ik met het ritme van een dreumes, een baby en twee schoolgaande meiden rekening houden...
Hier was het net zo, ook lang getwijfeld over de derde, maar de wens bleef sterk. Voor ons is het ook het grotere gezin wat we graag willen echt niet persé nog een keer een zwanger/baby met al het bijkomstige 'gedoe'. Nu loopt alles lekker hier (en dat is wel eens anders geweest), maar onze jongste is pas 2,5 en het voelt al zo lang 'makkelijk'. Die eerste drukke periode is maar heel kort en hoewel het de laatste keer pittig was, zijn we er wel weer uitgekomen en dat zal met deze ook weer zo gaan (hopelijk). Ik maak me nu tijdens de zwangerschap ook niet meer druk erover, het zal best wel even pittig worden, maar die tijd is natuurlijk ook wel weer heel bijzonder en het gaat ook weer voorbij Het voelt goed om de knoop doorgehakt te hebben.
Hier ook 3 kinderen. Net 4, bijna 2 en nu bijna 6 maanden. Erg leuk! Maar het kan ook erg druk zijn. (ziekenhuis bezoeken, voor de jongste 2 moeten we al regelmatig naar orthopedie) Soms heb ik het gevoel elke dag wat te ''moeten''. Maar je hebt altijd drukke en rustige periodes. Ze kunnen gelukkig wel erg goed met elkaar overweg. Hopelijk ook als ze groter zijn. Hoe meer kinderen des te meer geluk en gezelligheid, maar ook meer zorgen en drukte Als geld en alles geen rol speelt... volg je gevoel.
Iedereen super bedankt voor jullie reacties. Helpt enorm om te lezen dat er meer vrouwen zijn. En vooral dat het wel losloopt eenmal het kindje geboren is. Ik hoop dat er meer meiden hun verhaal willen doen hier.
Hier ook zelfde dilemma's gehad, maar de wens was te groot. Hoop nu over een maandje nummer 3 te mogen verwelkomen oudste zijn hier 4 en 5 (bijna 6). Alle praktische bezwaren wogen namelijk toch niet op tegen 'het gevoel'. Rationeel kun je nog zo goed nadenken maar het gevoel is uiteindelijk wel het sterkst is onze ervaring (mits er inderdaad net als bij jullie geen financiële of echte gezondheids zaken zijn die heel reëel zijn) Wat mij een jaar geleden uiteindelijk over de streep trok is het besef dat we nooit spijt zouden krijgen van nog een kindje van ons erbij, hoogstens dat het eerste jaar weer even super druk is. Andersom kan ik me heel goed voorstellen dat we spijt zouden krijgen als er geen kindje meer zou komen en het straks niet meer kan S6 met beslissen!! Ik denk wel dat niemand je kan vertellen hoe druk het is met 3. Dat is zo afhankelijk van het soort kinderen/ouders/instelling/omstandigheden.