Hallo dames,... Ik vraag mij al een poosje af hoe het zit met de betrokkenheid van andere partners met betrekking tot de zwangerschap. Ik ben nu voor de tweede keer zwanger, wellis waar nu van een andere man, maar toch.. ik zie weinig verschil. Ik ga alleen naar de gynaecoloog in het ziekenhuis, ik koop alleen de spulletjes,... ik doe alleen het huishouden...en de baby kamer schiet ook niet echt op. Als ik dan zijn hand pak en zeg voel eens, dan trekt hij uit beleefdheid zijn hand niet terug, maar zie wel aan hem duidelijk dat hij niet gedwongen wilt worden tot voelen aan mijn buik. Een spontane aai of knuffel kan er ook niet af als ik in bed lig. Wij hebben 2 kinderen thuis wonen 12 en 5,5 (jongens) en moeten allemaal doorgeschoven worden qua kamers. 1 kamer moet van de grond af worden opgeknapt.. de jongste (tot nu toe) kan hup de volgende kamer in. Ik ben nu 29 weken zwanger en de kamer is dus nog niet klaar en dus ook de baby kamer niet, wat ook ff aangepakt moet worden want het wordt een meissie ipv jongen.. Ik weet niet echt wat normaal gedrag is van een man hier in.. maar ik ben erg onrustig en zeer prikkelbaar de laatste tijd omdat ik meer verwacht van een partner dan wat hij doet. Of stel ik mij nou aan en is er niks aan de hand... wie weet raad.. Liefs Suusje
Ik ben pas voor het eerste zwanger. Maar hier gaat het tot nu toe toch wel anders. Ik moet ook eerlijk zeggen dat als mijn man zo zou doen zoals die van jou dat ie van mij echt de volle laag zou krijgen... Ik vind het niet leuk klinken. Mijn man gaat mee naar alle controles/echos en dat zijn er nogal veel en het is in ons beiden nooit opgekomen dat hij een keer niet mee zou gaan. Het is voor hem lastig te regelen met zijn werk, maar hij doet het toch elke keer. Desnoods neemt ie een halve dag vrij er voor. Kwa kamer klaarmaken en spullen aanschaffen, dat had ie het liefst allemaal al gedaan. Maar daar rem ik hem in af omdat het nog veel te vroeg is in ons geval. De afgelopen weken ben ik zo misselijk geweest dat ik niet kon werken. Ondanks dat ik hele dagen thuis zat kookte mijn man elke avond na een lange dag werken. Omdat ik niet tegen de geuren kon. Ook alle boodschappen heeft hij steeds gedaan en al wat er maar geregeld moest worden, omdat ik de deur niet uit kon. Ik vind dat jouw partner vooral ook wel eens actie mag ondernemen met die kamers, hij kan toch niet verwachten dat jij dat als zwangere vrouw gaat doen lijkt me. Je bent samen zwanger, zegt mijn moeder altijd
Hier hetzelfde! Mijn mannetje is ook enorm betrokken. Hij werkt veel extra om rond de bevalling lang thuis te kunnen zijn. Als hij niet aan boord is, klust hij zich thuis 3 slagen in de rondte, om alles op tijd af te krijgen. Doordat hij zoveel weg is, komt het wel eens voor dat ik alleen op controle ga. We zorgen er wel voor dat hij bij elke belangrijke afspraak en alle echo's aanwezig kan zijn. Verder zit hij juist heel vaak aan mijn buik en hangt hele verhalen op tegen de baby (uit zichzelf). En zo kan ik nog wel even doorgaan. Ik ben het met de moeder van gerbera eens dat je samen zwanger bent. Ook zou mijn vriend in jouw geval de volle laag krijgen..
tuurlijk is de een meer betrokken dan de ander.... maar ik vind die van jou ehhhmmm nou hoe zal ik t omschrijven... wel erg afstandelijk... het is toch ook zijn kindje... zijn wondertje... die van mij ligt soms met zn oor op mn buik (al wel bij 10 weken ofzo... niet dat je wat hoort maar ach hij wou dat s proberen) zit zo af en toe eens aan mn buik.. maarja nog weinig te voelen hihi ging in t begin overal mee heen, tot we constateerden dat er bij de verloskundige weinig te beleve viel dus dat doe ik nu maar alleen maar zoals echo's enzo wil hij ook graag mee... en vroeg laatst de echoscopiste de oren van de kop hahahaha ook met bloedprikken gaat hij mee omdat ik er niet zo tegen kan.... dus tsja.. ik vind t persoonlijk vreemd dat hij ZO afstandelijk is.. en samen zwanger vind ik zelf altijd maar gek klinken maar het is wel een kind wat je samen ontworpen hebt...
Mijn man is wel betrokken, maar niet heel overdreven... Hij gaat niet altijd mee naar de vk, dat wilde hij in 1e instantie wel, maar ik vind het onzin dat hij voor hooguit 10 minuutjes een uur van zijn werk weg moet. Daar heeft hij het gewoon veel te druk voor. Naar belangrijke afspraken en echo's gaat hij wel mee en ook voor de partneravond van de zwangerschapsgym maakt hij tijd, hoewel hij eigenlijk moet overwerken. Hij voelde eerst wat meer aan mijn buik dan nu, maar nu zie je het van buitenaf ook bewegen wat het voor hem weer iets echter maakt. De babykamer wilde hij heel graag vlot af hebben, daar heb ik hem wat in afgeremd. Hij heeft wat klussen betreft 2 linkerhanden en ik ben een timmermansdochter dus wat dat betreft is het hier omgedraaid; ik heb alles geverfd en in elkaar gezet hihi! Maar hij komt wel heel vaak bij me kijken als ik bezig ben en als ik vraag of hij ergens mee kan helpen, dan doet hij het ook. Van de week werd de kinderwagen geleverd en die hebben we samen in elkaar gezet en uitgevonden hoe het werkte, ik wilde hem vervolgens meteen in de berging zetten, maar mijn man wil hem graag nog even in de gang laten staan, voor hem is dit weer iets tastbaars. Misschien beseft je man het gewoon niet zo goed en kan hij er zich niets bij voorstellen. Maar als je er zo mee zit, moet je het misschien eens met hem bespreken. Waarschijnlijk is hij zich er helemaal niet van bewust dat jij er zo mee zit dat hij zo weinig betrokken is.
Poeh ik word gewoon kei-moe van mijn man! Moet wel zeggen dat wij een gigantisch traject van 12jaar achter de rug hebben, dat scheelt misschien? Mag ik even voelen (negen weken zwanger en daarvoor ook al he..), hele dagen en dan praat hij tegen onze kruimel hahahaha.. Serieus ik word er moeeeeee van...Hij bedoelt het lief maar let op alles wat ik doe..zou je dat wel eten, mag je dat wel eten..Ik ben nu een aantal weken stikmisselijk : je moet wel eten hoor, hij kijkt die hapjes zowat naar binnen.. Hij is heel erg betrokken. Alleen is hij minder gecharmeerd van mijn ziek zijn. We hebben een zoontje en mijn man werkt fulltime plus een studie erbij, ik werk 20 uur..druk gezin, als ik dan weer es op de bank lig en niet in staat ben om te koken is hij wat geirriteerd..later biedt hij dan wel weer zijn verontschuldigingen aan..maar toch..
Ik ben blij dat ik een man heb die naar alle ziekehuisafspraken (ivm icsi) is meegegaan, alle echo's gaat ie mee en hij vind het ook leuk samen spulletjes uit te kiezen! Hij geeft elke morgen voordat hij gaat werken de baby een kus en het opstapje dat ik gebruik voor de oven, moet ook de deur uit... stel je voor dt ik er vanaf val. De ramen doe ie voor me zemen etc. Hij is heel erg betrokken en ik moet lachen om dat overbezorgde van hem. Ik denk niet dat alle mannen zijn zoals de mijne, maar een middenweg van niet zo geinteresseerd tot heeeeel erg betrokken zou mooi zijn toch? Succes met je 'verbouwing' en verhuizing van de jongens.
Mijn man is ook niet zo betrokken. Bij de eerste zwangerschap had ik hier ook veel moeite mee maar inmiddels weet ik dat hij er gewoon anders in staat als mij. Hij vind het hele zwanger zijn niets aan, vind het veel leuker als de baby er is. De babykamer is sinds vorige week pas helemaal klaar. Maar nu de eind datum steeds dichterbij komt merk ik wel dat hij het toch wel spannend begint te vinden. Heel af en toe voelt hij even aan mijn buik en dan vind ie het wel weer genoeg. Sommige mannen staan er nou eenmaal anders in.
He, vervelend zeg! Qua kamers zou ik zeker even vragen wanneer hij van plan is eraan te werken want jij wil het met je nesteldrang waarschijnlijk op tijd klaar hebben? Mijn man is bij mn 1e zwangerschap 1x meegeweest naar de verloskundige, misschien 2x maar we vonden het beiden zonde van zijn tijd. De echo's gaat hij wel mee, maar de controle's niet, die zijn gewoon "saai" vind ik. Bij de 1e heb ik het kamertje ook zelf opgeknapt, maar nu is hij wel bezig met de kinderkamer klaar te maken voor de beide kids. Wel weet ik van hem dat het voor een man heel anders voelt, die zwangerschap. Het gebeurt in jou lijf, jij voelt alles, en ook na de bevalling moest hij flink wennen hoor!
Ik begin me bijna af te vragen of je man wel blij is met de zwangerschap... Mijn man was net aan het mee lezen in het topic over de reacties op het nieuwe. Hij vroeg of ik even de laptop aan de kant wilde zetten, waarop ik heel bot vraag: 'Waarom, ik ben aan het lezen' Bleek hij met tranen over zijn wangen naast me te zitten: 'nou, ik wil gewoon even met je knuffelen' was zijn antwoord. Best lief zo'n sentimentele man Hij wil mee naar alle echo's, is al druk namen aan het verzinnen en wil echt overal bij betrokken zijn. (ik had ook niet anders verwacht trouwens aangezien ik ook al geen kattebak meer mag aanraken sinds ik gestopt ben met de pil )
ik heb 2 totaal verschillende ervaringen mijn ex raakte mijn buik nooit aan, was wel betrokken en ook trots dat hij papa werd, maar ook gewoon doodbang voor alles, vond het heel eng dat hij het kind zou voelen, was wel druk met de babykamer want hij is immers timmerman, maar ik klus ook graag dus meibels in elkaar zetten heb ik meegeholpen, bij de bevalling lag hij harder te puffen dan mij had het echt moeilijk hihihi bu ben ik zwanger van de 2e en mijn partner vindt het prachtig, houdt mijn buik veel vast, soms wordt ik s'nachts wakker en heeft hij d ebuik nog steeds vast, praten tegen de buik oor erop leggen, hij is tot nu toe altijd mee geweest naar de verloskundige (mijn exnooit alleen 1 echo) behalve de laatste keer omdat hij uitgerekend op die dag voor het eerst kon gaan werken na 10 weken werkeloosheid, ik krijg kopjes thee aangereikt, helpt me als ik mijn sokken niet meer aankrijg enz enz. maar klussen kan hij niet, hij begon wel met behang aftrekken en heeft me ook een halve dag geholpen met behangen, maar daarna niet meer. en ik ben geen afwahter, als ik ergens aan begonnen ben gaat het ook oor tot het af is, dus verven en meubeld heb ik grotendeels gedaan, kreeg wel hulp als het nodig was ik vindt de 2e situatie toch fijner, maar goed mijn ex is ook niet voor niks mijn ex. Misschien zou je hem eens kunnen vragen waarom hij je buik niet wil aanraken of gaat klussen, kan zijn dat hij daar voor zichzelf een hele goede reden voor heeft, dan kun jij ook uitleggen hoe jij je voelt vee; s6 en ik hoop dat je kan genieten van je zwangerschap!
Mijn man, die tot een jaar geleden nog zei nooit kinderen te willen, is heel erg betrokken. Hij aait al vanaf dag 1 over mijn buik,hij probeert vrij te krijgen om mee te gaan naar de vk, begint spontaan te klussen in huis etc... De dingen rondom de zwangerschap laat hij wel aan mij over (kraamzorg regelen, afspraken vk e.d.). Jammer dat jouw man niet zo betrokken is. Ik kan me voorstellen dat je dat mist en misschien moet je dat ook bij hem aangeven. Misschien vind hij het wel heel eng allemaal? Weet hij niet zo goed hoe hij er mee om moet gaan? Veel sterkte!
Hier ook een vriend die er niet heel veel mee heeft. Moet ook zijn hand op mijn buik leggen en dan nog is hij meer geinteresseerd in het nieuws wat hij dan aan het kijken is bijv. Wat betreft spullen is het wel zo dat hij weer degene was die de wagen bijv uitgebreid getest en geprobeerd heeft maar ik koop ook veel spulletjes zelf of met mijn ouders. Nou is mijn vriend op dit moment heel erg druk met werk (wat vanaf 1 januari weer gelukkig voorbij is) en snap ik wel dat hij met zijn hoofd even ergens anders zit. Maar ondanks dat hij niet zo heel veel laat merken betrapte ik hem vorig weekend wel dat hij heel erg lang naar fotootje van 3D echo op zijn foon zat te staren . Hij had niet in de gaten dat ik het zag maar vond het wel weer schattig om dat te zien. Mijn vriend is nogal een koele kikker maar ik merk dat hij toch op zijn manier wel naar de geboorte toe leeft. Misschien niet op mijn manier en hoe ik het zou willen maar niet iedereen is hetzelfde en vind het ook een beetje belachelijk dat er dan meteen geschreven word of je man wel een kind wil of niet. Tuurlijk wil hij een kindje maar voor mannen is het toch altijd anders dan voor ons. Voor hun word het tastbaar als het kindje er is. De mijne is met veel bezoeken bij de gyn tot nu toe wel mee geweest maar nu ik steeds de afspraken op een dag heb dat hij echt geen vrij kan nemen ga ik of alleen (is nog maar 1 keer geweest) of neem mijn mams gewoon gezellig mee. Die vind het ook prachtig .
Voor mijn man is het wel anders dan voor mij. Ik doe zeker het meeste, vooral qua regelen. Maar hij is zeker betrokken. Het voelen van de baby vind hij geweldig, hij kan zo een halve avond met zijn hand op mijn buik zitten. Spullen kopen vind ik ook leuk net als bezig zijn in de kamer. Natuurlijk moet ik hem ook wel helpen herinneren en soms pushen om wat te doen. Maar dat vind ik niet zo heel erg. Vind ik het wel vervelend, dan praat ik met hem over mijn verwachtingen. Misschien moeten jullie dat ook doen? Daarbij ben je 29 weken en moet je nog aardig wat doen... Ik zou hem erbij sleuren..! Of lekker alles zelf doen...
Mijn man heeft met zwanger zijn ook niet veel, bij de eerste vond ik dat erg moeilijk, ik dacht soms dat hij er niet blij mee was. Nu weet ik gelukkig wel beter, mijn man heeft met zwanger zijn niet zo veel, maar is wel een geweldige papa, zou mij niet beter kunnen wensen voor de kids. Dus ja, ik snap dat je af en toe het jammer vind, vind ik zelf ook, het hoeft echter helemaal niet te zeggen dat hij het niet leuk vind. Wat betreft de kamer, mannen hebben vaak wat duidelijkheid nodig. Heb je al eens precies gezegd wanneer en waarom je de kamer af wilt hebben? Gewoon zoiets van, die en die datum moet de kamer klaar zijn, punt. Mijn man ging/gaat ook niet mee naar standaard controle's en dat hoeft voor mij ook helemaal niet. Als er iets speciaals is of bij een echo gaat hij wel mee.
Mijn man gaat mee naar alle echo's en gyn bezoeken. Een hand op mijn buik leggen of een "aai" geven doet hij ook. Maar merk wel dat nu de kleine soms ook aan de buitenkant voel baar is hij het ook nog leuker begint te vinden. De klussen in de babykamer doen we samen. Maar mee gaan om kleertjes te shoppen zie ik hem niet zo snel doen hoor. Winkel in winkel uit is aan het dan ook echt niet besteed en mag ik dan ook met me moeder doen. Als ik jou was zou ik toch even aan je partner uitleggen dat je van hem meer verwacht. Zeker met de babykamer zou ik in jou geval echt in de stress schieten omdat het best wat werk is. Als je weet dat de kamer klaar is,eens wat meer knuffels en betrokkenheid krijgt kan je ook veel meer genieten van je zwangerschap. Misschien als je het duidelijk uitleg begrijpt hij het. Mannen moeten soms even wakker geschut worden, jammer genoeg. Ik hoop dat het werk en probeer nog even van de laatste 11 weekjes te genieten.
Wat jammer dat je man zo doet ik herken dit dus niet. Ik ben nu voor de 3de x zwanger en het lijkt wel of hij iedere zwangerschap veel meer betrokken is. Hij kust mijn buik geregeld , voelt de kleine vaak schoppen ( al vind hij dat nu eng omdat het best veel beweegt) en hij gaat iedere controle mee naar de gyn. Betreft de dingen die moeten gebeuren herken ik het wel. Ik ben gaan zoeken voor een kinderwagen en hij vond hem mooi dus heb hem gekocht, het wiegje heeft hij nog niet uit de kelder gehaald maar dat doet hij wel als ik erg aandring Nee ik herken het niet eigenlijk.
Ladies, dank je wel voor jullie reacties,.. fijn dat er toch nog partners zijn die betrokken zijn bij een toch wel bijzonder iets... Gisteren heb ik (om 2 uur 's nachts) wel even duidelijk gemaakt hoe ik vind dat het gaat. En hem gezegd dat ondanks ik weet dat de zwangerschap niet gepland is,ik wel wat meer sympathie verwacht. Toen ik vertelde dat ik vandaag (dinsdag) naar de gynaecoloog moest zei hij opeens ohw,...hoe laat? Dus ik zei 14:30... hmmm zegt tie dan kan ik niet mee,... Nee zei ik, dat klopt,... ik hou geen rekening meer met je met afspraken maken,... want of het is te vroeg of het is te laat ivm de schoolgaande kids.... ik kan er geen rekening meer mee houden als jij dat ook niet doet. Heb gezegd dat ik alles laat bezorgen en verzorgen voor de oudste... stukadoor, vloerbedekker, schilder, gordijnen laten maken... en als het moet een verhuizer, maar ik wil dat het vóór de tweede week van Januari klaar is. Inderdaad nesteldrang als je het niet kan uiten is zwaar irritant.... thnx ladies...
Wat is er belachelijk aan: Ik begin me bijna af te vragen of je man wel blij is met de zwangerschap... Daar is niets lulligs of verwijtend mee bedoeld!! Het kan toch dat haar man er eigenlijk niet zo blij mee is. Dat TS mij aanvalt over die reactie prima, maar jij?? Ik heb het toch niet over jou partner?! En dan daarbij, is mijn reactie nu echt reden om zo kort door door de bocht te reageren??? TS succes met je man, ik hoop dat hij nog wat bijdraait en misschien inderdaad maar eens het gesprek aangaan waar je je 'teleurstelling' in aangeeft, misschien heeft hij wel een duidelijke reden voor zijn 'houding' ten opzichte van jou en de zwangerschap
Och jeetje, ik zie net je eigen reactie pas... Het is dus helaas niet zo raar gedacht van mij... Jammer is dat toch dat hij zo 'afstandelijk' is hierin...