Mijn dochtertje is nu 10 maand oud en de laatste 2 weken volgt ze me overal waar ik heen ga. Ze kruipt me de hele tijd achterna en wordt vervolgens boos als ik haar niet op pak. Ze doet dit bij de oppas of bij opa en oma niet, alleen bij mij. Is dit nou verlatingsangst? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan? Ik ken dit niet van mijn zoontje, dus dit is allemaal nieuw voor me
hoi, hier is wel veel over te vinden in boeken enzo. ik vond dat oei ik groei het het makkelijkst uitlegt (er is veel verkeerd aan dat boek, maar dit leggen ze toch wel goed uit): soms verandert de wereld van een kindje heel plotseling omdat ze ineens iets meemaken (zoals tandjes) of begrijpen (zoals diepte zien, maar rond 10 maanden is het iets anders hoor, zoals dat ze ineens doorheeft dat als je weg bent je misschien wel niet terugkomt) en daar schrikken ze van. en als ze bang zijn willen ze terug naar waar het veilig is, bij papa en mama. het is tijdelijk. maar heel vermoeiend. ik kon een week of 2 geen glas water uit de keuken halen zonder dat ik een huilend kind achter me aan had. maar toen was het ineens weer voorbij. lekker veel op schoot nemen, veel knuffelen, veel kiekeboe spelen.
Ik zit ook al ruim een maand in die fase.. Niet zelf kunnen spelen, mijn kont doet pijn van op de grond zitten de hele tijd! Ik ga er maar in mee en hoop dat het snel over is.
Ja, vermoeiend is het inderdaad Weet ook wel dat het erbij hoort hoor, maar heb ook nog 3 jarig mannetje rondlopen dus kan niet continue met haar op schoot zitten Ik vind het dan wel weer raar ofzo dat ze dat alleen bij mij zo doet en niet als ze bijvoorbeeld bij onze gastouder is... Of is dat normaal bij verlatingsangst?
Ja dat is echt verlatingsangst. Bij onze dochter is dat nu ook aan de gang en word er soms doodmoe van. ze wilt de hele dag opgepakt worden en knuffelen. Ook wel weer heel lief Als ze bij oma is heeft ze er geen last van
Hier speelt het nog steeds, de ene dag meer dan de ander. We spelen veel 'verstoppertje', bijvoorbeeld achter een deur of naast het bed, blijven praten als we uit beeld zijn en verder veel knuffelen