Hier maandag het vervolgonderzoek naar de rechter nier die dus veel te klein is maar wel 100% functioneert. Dan weer wegen en meten en ik ben zo benieuwd. Eind november was ze 77,5 cm 9720 gram. Aangekomen is ze dus nauwelijks als ze vorige week zondag 10 kilo woog. In de lengte zeker wel dat merk ik aan haar kleding. We hebben meteen de follow up bij in het AZM
Heel verhaal..... Rechter nier werkt maar voor 24%....... En er was wel een duidelijke verwijding van de urineleider te zien wat reflux waarschijnlijk toch aantoont.... Vervolgstappen zijn een blaasonderzoek via een katheter 😁 en daarna eventueel opereren zodat de vernauwing overgeven wordt. Nu veel kans op urineweginfecties en verslechtering van de rechter nier. Dit kwam wel even binnen na eerder bericht dat hij het voor 100% deed alleen wel wat harder moest werken omdat hij te klein is.
Jeetje Frannie, snap dat die wel even binnen is gekomen 24%. Hoop dat ze de vernauwing tzt kunnen opheffen!
Oh wat rot van die nier. Hoop dat ze haar kunnen helpen. Raar dat het eerst is gezegd dat het goed was, dan reken je er niet meer op
Heel raar; de verwijde urineleider die de kinderarts zag en ook gemarkeerd was door de radioloog in opleiding werd niet benoemd in het rapport van de echo.... Toch wil de kinderarts graag vervolgonderzoek omdat de reflux enorme schade toebrengt aan de nier. Nu afwachten wanneer we moeten komen....
Was je vandaag in 'ons' ziekenhuis? Of weer in Maastricht? Wat voor onderzoeken gaan er nu nog gebeuren?
Even weer een upje anders is het jammer als deze zal sluiten! Morgen moeten we naar Maastricht voor het blaasonderzoek dan gaan ze kijken of er echt urine terugvloeit naar haar nier. En dan donderdag de uitslag en het verdere plan.
Ja wel spannend.... Ze moet morgen 2x antibiotica krijgen en dan door tot we donderdag de uitslag horen. Dat is omdat het onderzoek risico geeft op een infectie. Ben er niet blij mee maar het is wel nodig.
Dan is het inderdaad een pittig onderzoek. Wat gaan ze precies doen? Toch niet weer hetzelfde als de laatste keer? Dan ging toen zo mis
Hallo allemaal...na veel dubben toch besloten mij hier aan te sluiten. Ik zie wel dat er veel mensen zijn met eerder geboren kleintjes. Onze zoon is met een spoed keizersnee gehaald met 34.5 omdat het helemaal niet goed ging met hem in de buik. Eenmaal uit de buik krabbelden we beiden erg snel op, ik herstel snel, en hij doet het super (nu nog sonde voeding maar verder doet hij alles zelf en ligt hij sinds een paar dagen in een bedje) Toch heb ik wat onvrede, sowieso lopen er onderzoeken, ze hadden een klein vlekje op zijn hersentjes gezien en willen over een paar weken een mri doen. Dit is spannend en eng...logisch..alle testen zie je vol spanning tegemoet. Maar waar ik vooral tegen aan loop, en ik dacht misschien zijn jullie hier bekend mee, is de kraamperiode. Ik mag dag en nacht bij hem zijn maar dat trekt onze dochter niet. We zagen haar witter worden, en meer gespannen, toen ik vorige week maandag naar huis ging heeft ze in de avond een flinke huilbui gehad waarin ze zei hoe bang ze geweest was. Ben allang blij dat ze verder geen details weet. Hoe zijn jullie of komen jullie, de kraamtijd door? Ik loop hier tegen een muur aan. Kraamvrouw ben je als je baby in de wieg of het ledikant ligt, dan is alles wat je "niet mag doen" de moeite waard... Nu mag je niets, want hey je bent kraamvrouw, maar mijn kleine is er niet. Ik kan het niet goed uitleggen, dus hoop hier wat herkenning te vinden. Snappen jullie wat ik bedoel?
Kraamtijd heb je helaas niet als prematuurmoeder. Zelf bevallen met 32+6 na PE/HELLP middels een keizersnee. Na 5 dagen was ik thuis en de 6de dag, hup in de auto want de kleine werd overgeplaatst. Vanaf die dag elke dag reizen (wel met mijn man hoor, kon zelf nog niet rijden) en na tien dagen zat ik zelf weer in de auto. Ook ik had toen al een kind rondlopen (nu nog ) die het heel erg moeilijk heeft gehad. Daarom ervoor gekozen om eenmaal per dag naar de kleine te gaan nadat de oudste op bed lag. Hij werd in die tijd met grote regelmaat huilend wakker, had geen vertrouwen of ik wel weer thuis zou komen als ik simpelweg naar de winkel ging en wilde bijna ook niet met z'n vader mee ergens naartoe, bang dat ik dan weer weg zou zijn als hij thuis zou komen. Ik heb veel met hem gepraat op zijn niveau. Ik had het idee dat dit wel hielp. Al heeft het zeker wel 4 maanden geduurd voordat er weer rust in zijn koppie kwam. Want toen zijn broertje eenmaal thuis was, was hij bang dat zijn broertje weer weg zou gaan. Je hart breekt hoor op zulke momenten... Op fb is er een pagina speciaal voor kleine kanjers. Wellicht heb je daar behoefte aan. Ook daar vind je veel (h)erkenning.
Idd, welke kraamtijd. Die is er niet. Wat vervelend (zwak uitgedrukt) dat jullie oudste de spanning voelt.. Bijgaand de link naar kleine kanjers https://m.facebook.com/groups/470928729691016?src=email_notif