Wat veel herkenning, wij zijn ietsje verder nu Onze jongens zijn met precies 34 weken geboren (hellp) 1660 en 2185 gr eerst weekje in het streekziekenhuis gelegen. Daarna bacterie opgelopen en ziek geworden toen over gebracht naar een Nicu (Nijmegen heeft er ook 1) aan mij. Onderschrift kun je zien dat t niet helemaal goed is gegaan...mijn kleine bengel is nu bijna 21 mnd. Heeft er hard voor moeten vechten, doet alles op zijn eigen tempo maar doet t prima! Het is een vrolijke lieve dreumes en lekker eigenwijs Moet nog steeds vaak denken aan het begin, kraambezoek in een ziekenhuis slaan we over! Maar genieten van ons mannetje doen we dubbel!
Jeetje ongeduldje, daar schrik ik echt van. Pfff wat een heftige periode moeten jullie hebben meegemaakt. Lijkt me ook erg dubbel, verdriet maar ook weer een soort vreugde omdat je andere ventje wel het gevecht heeft gewonnen. Enorm zwaar zeg!
Vlindertje herkenbaar hoor van dat borstvoeding. Eerst had ik overproductie maar met de tijd steeds minder, heb me kapot gekolfd zelfs dure pillen gehaald, niks wilde helpen het was op. Heb maar 6 weken borstvoeding gegeven, daarna nog gebruikt wat ik nog ingevroren had. Daarna gewoon Nutrilon gegeven, snel overgeschakeld naar nutrilon voor hongerige baby's. Het komt echt wel goed met jouw kindje. Mijn dochter was 1396 gr, over een week word ze 1 jaar en ze is 75 cm, dikke 10 kilo en kruipt als de beste, gaat overal staan, lopen langs de bank en tafel. Ze probeert zelfs al losse stapjes te zetten. Groetjes
Hoi meiden, Sorry dat ik zomaar kom 'binnenvallen', maar ik merk aan mezelf dat ik een beetje 'herkenning' nodig heb. Mijn oudste is prematuur geboren met 33+1. Hij woog slechts 1460 gram en heeft hard moeten knokken. Nog steeds is hij dun en klein en soms krijg ik zoveel commentaar op/over hem. Ik kan er zo verdrietig van worden! Hij is een mannetje die continu eigenlijk aandacht nodig heeft. Hij kan prima zelf spelen hoor, maar is erg luidruchtig en druk. We lopen nu ook met hem in het ziekenhuis in verband met zijn oogjes en naar z'n gehoor wordt ook onderzoek gedaan. Soms zit ik er gewoon even helemaal doorheen. De kinderarts zegt dat ik me niet te druk moet maken om wat anderen zeggen, dat je vaak ziet dat prematuur geboren kinderen wat 'ander gedrag' vertonen dan kinderen die à terme geboren zijn. Hoe hij is vind ik ook geen probleem, hij is lief mooi en perfect. Maar ik ben soms zo bang dat anderen hem niet leuk of lief vinden. Begrijpen jullie wat ik bedoel, of ben ik echt een zeur?
Ik denk dat ik wel begrijp wat je bedoelt vlinder1987. Mensen zien hem als een 'normale' kind, maar prematuren hebben al een moeilijke start gehad en dat vergeten mensen snel. Ons dochtertje is gisteren helaas weer opgenomen in het ziekenhuis. Ze zeggen nu voor een langdurige periode, maarja wat is langdurig? Ze moest vrijdag voor de mri naar utrecht en daar merkte ze ook onze problemen op. Ze ligt nu in nieuwegein vanwege de slechte groei, slecht drinken, zichzelf totaal niet op temperatuur kunnen houden en het spugen. Maandag gaan ze pas echt onderzoeken, voor nu heeft ze een sonde in en krijgt dus hoe dan ook alle voeding binnen. De ferro is ook aangepast, ze kreeg echt te veel voor haar gewicht. Ben wel blij dat we serieus genomen worden, je voelt je toch al snel een overbezorgde ouder. Ik hoop dat ze snel de oorzaken kunnen vinden
Heel veel sterkte vlindertje! Onze kleine wondertje is geboren met 24 wk en 2 dg. En is na 3,5 maand ziekenhuis afgelopen vrijdag thuis gekomen. Het genieten kan nu pas echt beginnen. Ik kan het nog steeds niet geloven. Ons kleine meisje weegt nu 3300 kg (geboorte gewicht was 795 g). Wij zijn zo trots op haar!
Wauw dat is dan eindelijk genieten zeg!!! En lekker gegroeid ook! Daar mag je zeker trots op zijn!! Hier hebben ze nog ff te gaan. C sinds gisteren uit de couveuse en A zal deze week ergens volgen als hij het goed blijft doen met neusbril.
Hoi allemaal, Lang getwijfeld maar wil jullie toch wat voorleggen. Onze zoon is geboren met 34+2 en heeft verder een prima start gehad. Sinds ongeveer januari 2013 is hij enorm gaan veranderen in zijn gedrag en is nu af en toe echt onhandelbaar. Bijten, slaan, schoppen gillen etc. Dan heeft hij ongeveer vanaf dezelfde termijn enorm 'last' van extreem hoofdbonken in zijn slaap. Hij bonkt zo erg dat hij bijna constant een blauwe plek heeft op zijn hoofd en hij heeft een kale plek op zijn hoofd. Soms halen we hem helemaal bebloed uit bed en dit is natuurlijk heel heftig. Zijn bed is helemaal afgeplakt met kussens op advies van de kinderarts, helaas lijkt het van kwaad tot erger te gaan en zijn wij echt een beetje radeloos. Als wij bij hem gaan kijken tijdens het bonken is hij amper aanspreekbaar, echt tussen slapen en waken, is hij helemaal verkrampt en daardoor loodzwaar om op te tillen. Als we hem dan pakken om te kalmeren gaat ie heel hard gillen dat ie het eng vind en begint te schoppen en te tieren. Van de week de kinderarts weer gebeld want dit gaat gewoon niet meer! Is er iemand die dit herkend en ons kan adviseren in wat we moeten doen?! Ik lees heel veel op internet dat het allemaal vrij normaal is maar naar ons idee is het nu wel heel extreem! Van de week lag zijn hele neus weer open Onze kinderarts ging nu weer contact opnemen met de kinder neuroloog in het academisch ziekenhuis en daar hoor ik volgende week meer over! Misschien herkend iemand dit!! Wij weten niet meer wat we moeten denken en het lijkt echt op hetgeen beschreven wordt op internet (parasomnia) maar wij maken ons toch zorgen. Sorry voor het lange verhaal! Edit: misschien herkend iemand dit van een andere aandoening? Dan kunnen wij dit misschien ook voorleggen aan de arts... Bedankt!
@januari2010, Jeetje wat heftig zeg, ik heb geen tips voor je maar wil jullie heel veel sterkte wensen...
Dankjewel, het is ook echt heftig maar wil ook niet zeuren bij een arts. De diagnose lijkt ook te kloppen als ik het zo op internet lees maar toch knaagt het.
Wat heftig januari. Heb je al iets gehoord van het ziekenhuis? Ik kan je niet helpen met ervaringen, maar als jou gevoel zegt dat het niet goed zit, zit je echt niet te zeuren hoor
Nog niks gehoord... Het lastige is dat de verschijnselen echt wel overeen komen met wat er op internet staat over parasomnia's waaronder het bonken valt... De laatste keer is er wel gesproken over medicijnen maar om zo'n jong kind er nu medicijnen voor te geven, dat geeft me ook weer geen goed gevoel. Voel me op de een of andere manier toch een zeur. Ik loop daar ook met de jongste dus voel me echt zo'n ziekenhuisloper Gelukkig nam de kinderarts het wel serieus op anders voel je je helemaal zo ellendig. Ik zal het van de week laten weten!
Vandaag contact gehad met kinderarts, hij wordt overgenomen door de kinderneuroloog in het academisch ziekenhuis, nu weer afwachten.
hoi hoi, even een vraagje aan de mama's met een kindje van 1 jaar of ouder... wat hebben jullie je kindje voor hun 1e verjaardag gegeven?! mijn meisje is nog zo ontiegelijk klein (9mnd & 5,7 kilo) wat kan ik voor haar kopen waar ze echt iets aan heeft...