Hoi lieverd, na wat opstart problemen goed, maar ik merk dat tussen 11.00 en 19.00 uur het het meest pijnlijk is, dus we gaan het zien. Morgen om 11.40 mag ik terug komen en gaat mijn eigen ha kijken ipv van zo een co miepje Ik heb ook met de medicijnman gebeld en hij gaat me wat geven voor de pijn tijdens mijn ongi zodat ik (hoop ik) al die medicijnen niet hoef te nemne steeds! (lees 3 zarixell per dag, en dat is al de max wat je mag) we zullen kijken of het werkt En jou temp mooi laag! Hoe is het met je ovutestje? Ik ben benieuwd wanneer je eitje zal komen
Oke, nou ik hoop voor je dat je snel geen pijn meer hebt want dat is ook niks.. Hihi ja me 2 .. vanmiddag denk maar even een testje ertegen aan gooien. Mja vorige ronde wassie dag 10/11 ook 36.7 vloog daarna nog 2 dagen omhoog naar 36.9 en toen weer 3 dagen 36.7 en toen daarna pas ei 36.6 Dus ik hoop dt het nu wel me ei is.. hihi ben ook benieuwd wat ovu testje doet
Wies: Ziet er goed uit uit denk ik, je kaartje. Hij laat een mooie constante stijging zien. Wanneer ga je testen? Ik heb het hier opgegeven. Mijn lijf is stom. Mijn temperatuur is all over the place en de pukkels ook. Gister een heel open gesprek gehad met mijn vader over wat er nu allemaal aan de hand is. Ik vind het momenteel moeilijk om te beslissen wat ik nou wil. Onze kinderwens is heel groot. Maar onze financiele problemen zijn ook groot. We staan bijvoorbeeld allebei bijna max rood, ik heb nog mijn studieschuld (maar ben ook nét afgestudeerd) en werken allebei niet fulltime. De financiele situatie maakt dat ik zeg: Nog even wachten. Maar het hart zegt: het komt wel goed, het kan wel, ik wil niet meer wachten. Nu dat hele PCOS-gedoe om de hoek is komen kijken en blijkt dat ik niet zomaar zwanger zal raken en dit ws met behulp van Clomid moet gaan gebeuren hebben we wat meer mogelijkheden tot 'plannen'. Wanneer gaan we beginnen met Clomid etc. Komende menstruatie ga ik uiteraard gewoon bloedprikken, ga ook gewoon voor consult enzo naar de gynaecoloog. Ik vraag me alleen af of het nu misschien wijzer is om weer terug aan de pil te gaan en af te wachten fo ik in juli een vast contract krijg, onze financieen op orde te krijgen en dán met Clomid te beginnen. Iemand advies? Mijn kaartje slaat weer helmeaal nergesn op hoor, dus ik ga niet uit van eisprong, laat staan zwangerschap. Maar, daar zit ik niet zo mee, gezien bovenstaande. De kans om spontaan zwanger te raken is héél klein en gezien mijn temperatuur is dat vast niet gebeurd.
BB: Jemig meid, dat is al niet wat, die pijnstillers. HOop dat de medicijnen van je Tovenaar gaan werken!
Unox: Jeetje die 2 factoren zijn indd heeel moeilijk te combineren samen. Ene kant denk ik: ach het komt altijd wel weer goed, zie al die mensen uit de bijstand of die jonge school meisjes maar eens die zwanger raken, bevallen en het dan ook redden. Maar aan de andere kant moet IK er persoonlijk niet aan denken die onzekerheid in geld. Wij zelf hebben door dat ik maar 20uur kan werken (lichamelijk you know) ook geen vetpot hoor... wij sparen vast 100,- per maand en zouden dan 250 pmnd ernaast nog over moeten houden maar waar dat soms heen vliegt??? *zucht* Maar we hebben goed gesproken en gerekend en het moet goed te doen zijn is ons gezegd En we staan tot nu toe ook nooit rood aan het einde van de maand... Misschien is het beter om het indd even uit te stellen tot je meer zekerheid en dudelijkheid over alles hebt? Maar de vraag is vooral: kun je dat? Omdat de kans kleiner is (hij is er wel hoor!) door je PCOS zou je ook kunnen zeggen, mocht het gebeuren dan gebeurd het maar we gaan er eventjes niet gericht voor. Dus niet meer tempen/ovutesten/cyclus berekenen ivm je eitje enzo.... Meteen aan de pil gaan zou ik persoonlijk niet doen, want daarna kan je lijf weer helemaal van slag zijn misschien?! mocht je je verhaal of iets kwijt willen... je mag me altijd pben he! Maar dat weetje dikke knuffel voor jou lieverd!!
unox... hoop niet dat je het erg vindt dat ik ook even reageer... (als buitenstaander) maar wil even benadrukken dat het belangrijk en fijn is dat je van een zwangerschap ECHT zou kunnen genieten en kan beleven zoals jij/jullie het wil(len)..... Tuurlijk zal alles wel op zn pootjes komen..... maar toch is het fijn als je bijvoorbeeld, de meubeltjes/kleertjes etc. etc. die je echt wil.... En je tijdens een zwangerschap echt druk moeten maken om geldzorgen, de kosten van bijvoorbeeld een bevalling etc. etc., legt toch een schaduw er overheen.... Een eerste zwangerschap komt noooooit meer terug.... ik heb mijn eerste ook (door andere zaken) fout beleefd.... en tja een tweede of derde is, voor anderen mensen toch minder bijzonder.... Tuurlijk begrijp ik het "kriebel" gevoel hoor........ nog steeds (een beetje)..
Nja, mij is verteld (mede door een bevriende radioloog) dat de kans op baarmoederkanker wat verhoogd is als je niet regelmatig een bloeding (ontrekkings- of menstruatiebloeding) krijgt. Nou zal je d'r niet gelijk ziek van worden hoor, maar het is toch even schrikken als je dat hoort. Bovendien denk ik dan maar... mijn cyclus is zowel voor als na het stoppen met de pil gewoon niet regelmatig, dus de pil lijkt daar verder weinig invloed op te hebben. Maar ja, dat van slag raken is inderdaad een nadeel. Misschien even overleggen met de gynaecoloog. Als FF mijn ei goed heeft opgespoord dan zou ik deze week ongesteld moeten worden en heb ik de week daarna een gesprek bij de gyn. En ergens blijft toch dat spook 'Wat nou als het helemaal niet lukt, ook niet met Clomid'. Maar goed, dat zien we dan wel weer. Ik blijf er wel nuchter onder maar ben toch wel aan het afwegen. Een kind op de wereld zetten is niet zomaar iets. En gebroken nachten door een huilende baby én geldzorgen is ook niet fijn.
Ha, Seth, dank je. Het is inderdaad wat je beschrijft. Als het nu komt, dan komt het en dan komt het ook echt wel goed. Maar geldzorgen én een kleine.. dat is niet genieten. Dat is overleven. En da's nu al moeilijk genoeg.
Unox: dat gespook over wat als het niet lukt, gaat ook door mijn hoofd! Het is heel stom want inmiddels weet ik heel goed dat je een kindje niet neemt maar krijgt! En dat het krijgen al een groot wonder is! (al wist ik dat altijd al wel natuurlijk) maar ik heb altijd voor mijn 25ste moeder willen zijn, nou zou je denken dat als je op je 22ste stopt je toch echt wel voor je 25ste mama mag zijn, maar dat is nu toch niet meer zo heel logische. Ik heb zitten kijken en als het eind juli niet raak is (hihi als mij cyclus zo blijft en ik ben in juli zwanger dan ben ik op mijn verjaardag uitgeteld!!! hoe bijzonder!) dan ben ik niet meer mama onder de 25 En ik weet dat ik daar niet over mag zeuren want ik ben nog jong en alles is nog mogelijk en ik ben "pas" 1.5 jaar bezig... maar dat doet me wel even echt verdriet, dat besef. Mijn moeder, oma's, schoonzusje, schoonmoeder, tante zijn allemaal met hun 24/25ste mama geworden en dat wilde ik ook zo graag! Niet alleen daarom natuurlijk, maar gewoon omdat ik zooo van mijn vriendje hou, en heel graag mama&papa wil zijn! Gezien we eind mei pas terug mogen komen, ze ik deze rondes als het wennen aan het idee dat ik dat toekomst beeld moet laten varen, en dat gaat soms ook met down momenten. Maar ik probeer positief te blijven! echt lieve unox, het komt goed voor ons allebei! (en alle andere) dat moet gewoon!! Hoe dat blijft een grote verassing, wanneer dat nog meer!
Ohh ik begrijp jullie echt , ik had een paar dagen geleden ook echt een dippie, heb zitten huilen als een klein kind! *schaam* Maar t lucht wel ff op, heb nu weer zo van met frisse moed er weer tegenaan ! xxx
Ik heb altijd tijdens mijn ongi zo'n baal periode, maar meer omdat ik het al rot vind dat ik ongi ben geword (ofcourse) en dan ook nog eens zoveel last van de ongi moet hebben:x als ongi weg is indd weeer met frisse moed er tegen aan en zien wat deze maand en ronde weer gaat brengen... in alle opzichten
Hallo Dames Ook ik wil even reageren Ik ben namelijk zo een mama die in principe NIKS had toen ik zwanger raakte ik had geen eigen woning, wel een baan maar die moest ik opzeggen. bij me ouders constant ruzie waardoor ik naar een vrouwen opvang ben gegaan. EN als resultaat alles is goed gekomen. Ben nou alweer mama van 2 kids en nooit echt problemen gehad en altijd ook geleeft van weinig. Wat belangrijk is is dat je mensen om je heen hebt die je steunen, ze hoeven niet alles voor je te kopen dat zeker niet en je hebt ook instanties waar je terecht kan als je weinig inkomen hebt hoor. Dus ik zeg niet wachten gewoon door gaan. Het komt allemaal wel goed en in deze crisis is niks zeker, ook niet over een paar jaar. En ik zelf die nu studeert met 2 kids ga ook echt niet wachten voor een 3de ik weet dat het goed komt en wij redden het wel, je moet de wegen alleen kennen/vinden.
Ohw en bij de 2de was even bijzonder hoor Ik heb 2 totaal verschillende bevallingen gehad, en vond ze allebei super bijzonder en het dragen van mijn kindjes was ook even bijzonder beide keren
BB ik word gewoon helemaal sprakeloos van je. je zou idd denken je bent nog jong dus dat moet gwn zo lukken, maar jullie zijn inmiddels alweer 1,5 jaar verder dat is idd niet wat je in je hoofd had toen je er samen voor koos om ervoor te gaan. Ik vind het echt naar ik ben niet zolang bezig als jou maar ik begin nu ook al te denken van wat als.... Ok ik heb al 2 kids rond rennen dat maakt wel verschil en daarom lijkt het me zo erg om zo lang te moeten wachten Ik heb echt zoveel respect voor jou en de andere vrouwen die zo lang bezig zijn en zo sterk blijven
DAT bedoelde ik dus niet.... daarom schreef ik voor anderen.... bij een eerste reageert iedereen leuk.... krijg je kaartjes, felicitaties... babydingen etc. etc... bij een tweede komen er al minder kaarten, minder kraamvisite.... en bij een derde.... tja... werd er zowat gevraagd of ik wel goed bij mn hoofd was.... OOK ben je TOCH anders met een volgende zwangerschap bezig... de tijd gaat een stuk sneller als je een ukkie hebt rondlopen en je bent wat nuchterder..... je herkent dingen van je vorige zwangerschap.... en ook met kopen enzo is niet alles "nieuw" meer.... bij een eerste zwangerschap hangt meer "sprookje" omheen.... omdat alles nieuw is.... maar elke zwangerschap is bijzonder.... de reden dat ik op mijn laatste geboortekaartje als tekst had: elke keer weer een wonder, ieder mensje zo bijzonder.....
nee ik vatte het ook niet anders op hoor wou alleen even mijn kant erbij zetten hihi Maar bij mij was juist andersom, bij mijn eerste had ik geen geboorte kaartje miss ook omdat ie veel te vroeg kwam dus had andere dingen aan mijn hoofd dan een geboorte kaartje. Bij mijn 2de had ik wel geboorte kaartjes en kraam visite enzo bij de 1ste ook wel visite maar dat was weer anders want die kwam in het ziekenhuis en ja dan laat je ook niet iedereen zomaar naar je kind kijken die aan t vechten is voor zn leventje. En ja het shoppen ja dat is bij de eerste idd wel anders. bij de 3de zak hopelijk ook weer heeeeel anders zijn, bij de 1ste en 2de keer had ik geen steun van de vader 1ste keer liet ie me gewoon in de steek en de 2de keer heb ik hem niet eens gemeld, had geen zin in weer telleurstelling(lang verhaal) en nu dan wel een bevalling met partner als ik zwanger mag worden. en ja dat heb ik ook hoor dat ze me met grote ogen aan kijken als ik praat over een 3de. Heb ik niks mee te maken zij hoeven het niet te dragen of op te voeden
ok liggen we op een lijn....... jullie iig veel succes met zwanger worden.... ... en ik hier met hopelijk ongesteld worden...
Nou zeg je maakt me verlegen hahaha Ik DENK dat ik er zo goed mee kan omgaan omdat in mijn omgeving maar 2 stellen het weten (1buren, 1vrieden) en er dus verder niemand in onze omgeving mee bezig is. Ja ik krijg vaak die vraag: we haden al kindjes verwacht joh! weet je wel... dat soort opmerkingen. Maar ik zeg dan: Ik zou wel willen, maar viendlief nog niet en dat accepteer ik. Ook vriendje zegt hetzelfde, dat hij er nog niet aan toe is. Dit gelooft men en de vragen blijven weg Ook ben ik door veel lichamelijke tegenslagen en gedoe erg positief kijkend naar dingen, en net wat ik zeg: als ik ongi ben wel een dip, maar daarna maar weer vol ertegen aan gaan Het is niet wat je hoopt, wilt, en (iemand toe) wenst. Maar het is de waarheid, onze waarheid, en daar moeten we nu aan gaan werken. De wens is groot genoeg om alles samen aan te kunnen, dus goed komen zal het