Maar los daarvan, wordt in dit proces ook gekeken hoe de situatie was voordat de relatie begon, of voordat de kinderen kwamen? Wordt er gekeken wat de arbeidsplaatsen van de ontvangende partij toen waren, en of er überhaupt sprake is van een 'nadeel obv onderlinge afspraak om te stoppen met werken'? Stel een vrouw is advocaat, heeft heel hard geknokt voor haar carrière en trouwt met een leuke vent die na de middelbare school gestopt was met leren en alleen een beetje in een winkel heeft gewerkt. Wat is die vrouw hem dan ECHT verplicht na de breuk? In principe kan hij best wel weer een baan vinden waar geen vektechnische eisen aan gesteld worden, en zou hij zonder hun relatie waarschijnlijk niet zo snel op haar salarisniveau komen. Moet zij dan daar jarenlang voor opdraaien, zolang hij weigert om weer in een winkel te gaan werken net als vroeger? Of heeft ze wat dat betreft iets in te brengen?
Nee, eens, dat is zeker niet mogelijk. Vaak zal dan sprake zijn van een gedeeltelijke uitkering en gedeeltelijk partneralimentatie. Amdaa, volgens mij wordt daar niet naar gekeken en heeft in jouw voorbeeld de vrouw hier ook niets over te zeggen. Er is geen sprake van iets als sollicitatieplicht ofzo. De partneralimentatie wordt wel volledig ingehouden op de bijstandsuitkering. Ik neem aan dat wel meer wordt overgehouden als de ontvanger wel een gedeelte werkt, dus dit zou kunnen motiveren
Daar was ik al bang voor .. (dat er niet gekeken wordt of die partner vóór de relatie überhaupt iets deed aan eigen werkontplooiing, want hoe kun je dan spreken van achteruitgang?) Ik heb het even nagezocht: partnerbehoefte (van de ontvanger) wordt bepaald als 60% van oorspronkelijke levensonderhoudsbehoefte van het gezin - kosten van evt kinderen. Inkomen uit werk wordt hier op ingehouden, net als bijstand. Daar is dus geen verschil tussen.