En dat niet reageren op Manque is niet bewust. Ik probeer alles zoveel mogelijk te beantwoorden. Maar ik zal nog even terug lezen.
En begrip, ik vroeg een klein beetje begrip. Maar dat betekent niet dat we haar gedrag accepteren en er niks mee doen. Dat is toch wel duidelijk in mijn brief?
Nette brief. Je gaf aan dat een aantal ouders nog niet gereageerd hebben. Ik vind dat niet vreemd, als je mij deze brief had gestuurd en mijn zoon speelt niet of nauwelijks met jouw dochter zou ik ook niet reageren. Ik zou de brief lezen en het daarbij laten. Niet omdat ik er negatief tegenover sta. Ik zit in een soort gelijke situatie, mijn oudste zoon heeft ass en zit op regulier onderwijs. Doorgaans red hij het hier prima, maar als het 'fout' gaat zie je wel echt verschil tussen hem en een gemiddeld kindje. Tot op heden heb ik nog maar een enkele ouder ingelicht. Juist vanwege onbegrip en onvoldoende kennis erover. Daarom vind ik het juist dapper omdat je het deelt.
Ik snap je punt, maar een kindje met enkel adhd en daar wat ander gedrag omheen kan ook niet zomaar naar speciaal onderwijs. Men wil het liefst zoveel mogelijk kindjes op regulier onderwijs en dus zitten er nu kindjes met diverse achtergronden op regulier onderwijs. Mijn zoon met ass gaat ook naar regulier onderwijs, op dit moment zou ik hem waarschijnlijk niet eens op speciaal onderwijs kunnen krijgen als ik zou willen! En dan is het zelfs nog maar de vraag of hij beter af is op speciaal onderwijs.
Het zijn idd de ouders waar mijn dochter weinig of niet mee speelt. Ik had ook niet van iedereen een antwoord verwacht. Maar daar zijn de problemen ook niet mee. Dat zijn meer de meisjes waar ze veel mee optrekt. Dat was ook mijn zorg, het evt. onbegrip en hokje waar ze in gestopt zou kunnen worden. Ik heb uiteraard wel advies gevraagd, aan de directrice, vriendinnen en mijn moeder en zus. Allen zeiden direct; doen!! Uiteraard blijf je onzeker. Want niet iedereen is hetzelfde en het is inderdaad de andere kant.
Ik ben het er ook mee eens dat speciaal onderwijs gewenst is wanneer de situatie echt onhandelbaar is. Dat is gelukkig niet het geval. Wanneer het beter is voor het kind en de omgeving, zou ik daar zeker voor open staan. Natuurlijk heb ik dit een keer gevraagd bij de leerkracht en zij gaf aan dat dat absoluut niet aan de orde is.
Ik bedoelde ook niet dat ze naar het speciaal onderwijs zou moeten hoor . Maar meer dat het van jonge kinderen behoorlijk veel gevraagd is om begrip te hebben voor een kind dat ander gedrag vertoond. Om de simpele reden dat het voor sommige kinderen zelf moeilijk te begrijpen is. Of dit steeds te bedenken wanneer er iets voorvalt. Helaas werken de bezuinigingen rondom het sbo ten nadele van de kinderen die er best eens profijt bij zouden kunnen hebben. Uiteindelijk is het niveau van onderwijs daar hetzelfde, maar wel met een andere behandeling tegenover de kinderen. TS, ik snap dat je het nodig vond om een keer extra voor je dochter op te staan. Maar laat ik het zo zeggen; ik zou dit niet zo hebben aangepakt. En dat mag ook, iedereen heeft zijn eigen manier.
Natuurlijk mag dat, we zijn allemaal anders. Iedereen doet het op zijn eigen manier. Ik heb het nu zo gedaan. Heb mijn gevoel gevolgd. Ik ben ook trots op mijn kind en zie ook heel veel mooie kanten van haar. Iedereen wil toch dat zijn/haar kind ook lief en leuk wordt gevonden?! Ik wel in ieder geval. Dat is misschien mijn manco. Dat is wat ik ook mee wilde geven. Buiten de rest natuurlijk. We laten ook weten het allemaal heel vervelend te vinden en vragen een terugkoppelling waar nodig. Ik hoor en zie nou eenmaal niet alles. Ik ben wel heel benieuwd hoe jij het zou beetpakken!?
Het is niet je manco, dat is normaal en dat wil elke moeder voor haar kind. Ik zou dit liever face tot face toelichten tegen de mensen waarvan de kinderen ook echt contact hebben met mijn dochter. Door het face tot face aan te pakken kun je gelijk de reactie zien van de mensen en kunnen ze ook gelijk vragen stellen. Ik snap dat dat per mail ook kan, maar ik ben sowieso iemand die het liefst de reactie face tot face peilt. De rest in de groep zou mij dan niet zoveel uit maken. Zolang de mensen waar dochter ook bij in huis komt (speelafspraakjes, feestjes), dit maar weten en begrijpen.
Een mooie brief, hoop dat het ook de juiste uitwerking geeft. Wij hebben er juist voor gekozen het niemand te vertellen op school (3 weten het ivm dat ze vriendinnen zijn), omdat ze eerst wel pittig was, maar dat was in groep 2 en nu door de medicatie gaat het prima! Ik was toch te bang voor negativiteit en dat ze er op af gerekend zou worden en dat wil ik niet. maar begrijp jou beslissing ook....
Dat is inderdaad nog beter, maar dat vind ik weer heel erg moeilijk. Zo had ik de tijd goed over mijn woorden na te denken. Als ik het face to face zou doen, denk ik niet dat ik had kunnen vertellen ik nu heb gedaan.
Ik hoop het ook echt, maar ik ben ook wel een beetje bang. Heb ik het wel goed gedaan? Het laatste wat ik zou willen, is dat ik, haar eigen mama, het nog erger zou maken. Het komt echt uit mijn hart en ik heb echt goed over mijn woorden nagedacht, maar ik ben er nog steeds onzeker over.
Lastig! Mijn man heeft dyslectie en adhd. Bij mijn middelste vermoedden de logopedisten (twee) dat hij grote kans heeft dat hij het ook heeft. Hij kan zich gewoon niet concentreren, totaal niet, heel veel faalangst, allergieen van eten waar hij op reageert.. Toch zou ik niet ervoor kiezen ouders een mail te sturen. Ik zou er voor kiezen alleen de ouders te informeren die direct in contact komen met mijn kind. Mijn ervaring is dat ze meestal een zelfde groep vriendjes hebben en niet de hele klas. En dan zou ik het informeel houden en vragen bij het ophalen van het spelen hoe het gegaan is, en dan uitleggen wat er speelt. ALs er op school dingen gebeuren vind ik dat de taak aan de juf of meester om dat op te pakken. In overleg met ouders zodat die toestemming kunnen geven en evt meewerken eraan. Een brief over je kind de deur uit doen krijg ik het gevoel dat de privacy van je kind geschonden wordt. Dus ik zou ervoor kiezen om alleen de ouders in te lichten bij wie mijn kind wel eens speelt. Mocht er bv een kinderfeestje zijn zou ik van tevoren even de ouders in lichten. Net zoals ik ze inlicht dat hij allergisch is en puffers gebruikt, het noodzakelijk.
Vervelend hè! Hoe reageert jouw zoon op verkeerde voeding? Merk je het ook in zijn gedrag? Ik heb het bewust alleen naar de moeders van de meisjes uit de klas gedaan. Het zijn eigenlijk allemaal wel vriendinnetjes. Bewust niet naar alle ouders gedaan. Met de jongens ook nooit problemen. Ik ga niet meer twijfelen. Heb goed overdacht en recht uit mijn hart geschreven. Ik ga uit van de reacties die ik heb gekregen. Dat zijn eigenlijk de belangrijkste personen. En dat was goed. Nu afwachten hoe het gaat lopen. Bedankt voor al jullie reacties!
Goed gedaan vind ik. Wij zijn ook open over de beperkingen van onze kinderen. Mijn oudste met autisme zit op regulier onderwijs, en toen hij van school wisselde (dit schooljaar) heeft hij gelijk in de klas verteld dat hij autisme heeft en daardoor soms anders doet. Juist daardoor wordt er tolerant gereageerd en voorkomen we tot nu toe pesterijen. Voor hem is dat ook prettig, hoeft ie minder op zijn tenen te lopen.
Ik lees trouwens hier ook over Adhd en pijn doen, pesten etc. Dat heet niets met Adhd te maken maar gewoon met karakter kind of achtergrond. Kinderen met Adhd hebben juist over het algemeen een groot rechtvaardigheidsgevoel en zijn gevoelig. Wat wél is, is dat kinderen met Adhd uit hun slof kunnen schieten bij overprikkeling. Ik heb ook Adhd en (in mijn geval) teveel geluid is voor mij ondraaglijk. Dan reageer ik soms ook extreem. Laat staan een kind.
Dat pesten is zeker niet het geval! Ze kan wel heel erg uit haat slof schieten en dat is idd vaak een rechtvaardigheidsgevoelskwestie. Ik heb zelf ook AD(H)D en herken sommige dingen heel erg. Zelf nooit iets mee gedaan, want ik vond het toendertijd echt onzin. Nu pas realiseer ik me dat het best wel een grote invloed heeft gehad op mijn leven...en nog steeds.
Dat teveel geluid is zo herkenbaar. Ik koppelde het daar nooit zo aan, maar ik kan daar helemaal gek van worden. Leuk weer met zo'n kleintje en al dat speelgoed wat geluid maakt. Word daar soms echt koekoek van.