Alweer zo herkenbaar wat jullie allemaal schrijven! Het wachten...ik kan daar slecht tegen. Nu zitten we weer in de klusfase, maar vooral de tijd totdat ik weer ongi moet worden vind ik frustrerend en lang! Ik heb ook periodes waarin ik probeer m'n kop in het zand te steken. Misschien is dat maar goed ook, want als je er altijd mee bezig bent kan dat ook niet goed zijn. Maar het afgelopen half jaar wel een paar keer een verschrikkelijke dip gehad: m'n schoonzus die ongepland zwanger bleek te zijn van hun vijfde (!), op kraamvisite bij een goede vriendin, een collega die laatst vertelde dat ze zwanger was (wat ik totaal niet aan had zien komen). Gelukkig gaat het nu wel weer redelijk! Kijk er bijna naar uit als het januari is en we weer naar de ferty- arts mogen! Ik heb ook wel ovutesten en temp. kaartjes gebruikt, maar werd daar alleenmaar gefrustreerd van! Dus ben ermee gestopt. Nu gewoon maar zien hoe het loopt, positief blijven! Alles is inderdaad goed gebleken na de tests, dus ook het zaad van m'n man. Dus je zou toch zeggen dat het gewoon ene keer moet lukken?!?!
*doet zomerdansje voor de eierstokken van Lief* @ Kenia: Jullie mogen dus in januari weer terugkomen, dan hebben jullie je 'half jaar zelf proberen' voltooid? Pff, wat een enorme tijd eigenlijk he! En wat moeilijk inderdaad, als er dan zoveel mensen in je omgeving zwanger worden, alsof het niks is! Ik ben oprecht blij voor ze, maar af en toe gooien ze met opmerkingen die echt heel hard aankomen.. Maar dat zullen ze zelf ook niet begrijpen als het zo makkelijk raak was..
Mamcharlotte hier ook zo goed als zeker naar de volgende ronde hoor. Vanmiddag nl wat rood gehad bij afvegen, zal dat morgen en overmogen ook nog wel hebben en dan zet het 2e kerstdag echt door. Heel fijn zo met de feestdagen Denk dat ik toch de gyn maar eens ga belleen volgende week om die fase naar mijn ei wat te verlengen. ben benieuwd of ze dat wil. Had dat laatste keer nl ook aangegeven maar toen wuifde ze dat gewoon weg. En vervelend zo he die opmerkingen ooit van anderen. Zelfs nu wij al kids hebben vidnt ik het soms nog lastig als ze vragen of er geen derde komt. Toen de jongste een jaar was hoor ik het heel veel. Maar nu ze al weer ruim 2 is wordt het wat minder ik denk dat ze het niet meer zo verwachten. Moeilijkste waar ik vooral mee zit is hoe lang blijven we het proberen. Mijn man en ik hebben nl besloten geen MMM in te gaan voor een derde. Dus geen IUI of IVF of zo. Maar ja wanneer hak je dan de knoop door dat je stopt met proberen? Wil nl niet eeuwig iedere maand die teleurstelling hebben. Maar wennen aan het idee dat er dan sowieso geen derde komt kan ik ook nog niet. Merk nl aan mijn man wel dat het voor hem ook steeds verder weg komt te staan een nieuwe zwagerschap. Je raakt al weer zo snel uit de babytijd he. Over een half jaar gaat de oudste al naar school en de jongste is ook al overdag zindelijk dus ben eigenlijk al "uit de luiers'....
@ spijkervrouwtje: Naar he, ongesteld zijn met kerst.. Bah! Ik heb er altijd zo vreselijk veel last van.. Hoe lang (of hoe kort) is je LF nu? Is die een beetje te kort misschien? Hoop dat de gyn hierbij wil helpen, erg flauw dat ze dat wegwuift! Wat een lastige situatie voor een 3e.. Kan het me goed voorstellen dat je het moeilijk vindt om te bepalen wanneer je nou de knoop doorhakt om te stoppen met proberen.. Hoelang hebben jullie over Isa en Vera gedaan?
ja ik denk zelf dat het probleem dus in mijn korte LF zit. De laatste tijd begint bgint bij mij de roze afscheiding al op dag 6/7 na mijn ei. En dan daarna nog een dag of 3 geregeld rood met afvegen waarna het daarna echt doorzet op dag 11. Dus dat zou een LF van 20 dagn zijn. Maar ikheb het idee dat het rood steeds meer wordt voor mijn ongi en ook mijn ongi heirdoor korter. Dus denk dat ik bijd e gyn het maar 'n beetje ga aandikken en zeg dat ikd us al ongi ben vanaf dag 8 Bij Isa was ik in ronde 14 zwanger en had ook net de stap naar het ZH gezet toen ik tijdens de onderzoeken toch spontaan zwanger bleek te zijn. Na een half jaar zijn we toen voor nr 2 gegaan met het idee dat het wel weer lang zou duren en toen telde ik in ronde 2 al aan. Heerlijk was dat!! Toen Vera 10 mnd oud was zijn we voor nr 3 gegaan en inmiddels dus in ronde 20 beland .
@ mamacharlotte: helaas werden wij niet voor een half jaar naar hius gestuurd, maar zelfs voor een jaar! In januari zijn we dan definitief 2 jaar bezig! Ik merk nu, als ik de verhalen lees, dat deze tijd dus wel verschilt per ziekenhuis. @Spijkervrouwtje: ja die vragen van anderen he! Toen wij net getrouwd waren, 1,5 jaar geleden, kregen we ook vaak te horen: 'en wanneer komen de kinderen'? Tsja, ging dat maar zo gemakkelijk! Ik denk dat er sommige mensen inmiddels onbewust toch weten dat het misschien wel niet wil lukken bij ons, dus de vragen worden ook steeds minder. Ik kan me voorstellen dat voor jullie de knoop doorhakken moeilijk is. Soms hoor je trouwens ook wel dat juist nadat de druk eraf is, sommige vrouwen toch nog zwanger raken. Als jullie de knoop doorhakken, gaan jullie daar dan ook iets aan doen?
Ja ik denk dat als we de knoop doorhakken dat ik ook een spiraaltje laat zetten en alle babyspullee ga verkopen. Ik wil niet dat als de meiden dadelijk bijv 6 en 7 zijn ineens zwanger blijkte zijn. Nee dan wil ik die babyfase ook aflsluiten en verder gaan met ons leven. Hoe moeilijk dat ook zal zijn in het begin maar goed voorlopig blijf ik hopen dat een derde wondertje ons gegund is. Ik denk maar zo het is ons 2 x gelukt waarom een derde keer dan niet
@Kenia, bij ons hebben de onderzoeken best even geduurd of zijn jullie voor het jaar naar de gyn geweest? Dus als wij dat half jaar zelf proberen door zijn zitten we ook op de 2 jaar he.. Dus dan komt het toch op hetzelfde wel uit? Of begrijp ik je nu verkeerd? Reageer later verder!
@ Lief: ja ik bedacht inderdaad ook dat we dan ongeveer even lang bezig zijn. Bij ons duurde de onderzoeken ongeveer 1 cyclus. Wanneer mogen jullie weer naar het ZH? En wat verwachten jullie dat er dan gaat gebeuren? @Spijkervrouwtje: voorlopig maar hoop houden dan! Ik snap soms ook niks van het lichaam: als alles werkt, waarom lukt het dan niet? Zeker als je er al 2 hebt, dan weet je zeker dat het moet lukken...Het wordt wel eens vergeleken met dobbelen: hoe vaak gooi je 6? Soms heel vaak, soms nooit. Ik wilde nog zeggen dat ik voor jullie zou duimen, hopen dat de ongi uitblijft. Maar ik begrijp bij beide dat de ongi zich weer aandient. Balen...Hopelijk beinvloedt het de kerstadgen niet te veel!
@ Kenia: Pff, zelfs voor een jaar! Dat is best een lange tijd zeg.. Kan me zo voorstellen dat je er onwijs naar uitkijkt om weer terug te mogen! Lief in ieder geval dat je duimt!! Hier weer wat bruinverlies.. en ik voel me helemaal niet lekker, dus de ongi zal wel gauw komen.. Happy holidays hoor.. :x Ik heb altijd extreem veel last van mijn ongi en ben dan echt ziek.. Dus ik zie er heel erg tegenop weer! Meiden, hele fijne dagen!!
@Kenia, ik ben pas geweest en wij moeten ook een half jaar zelf proberen, alleen mag ik over 3 maanden al heel eventjes terug omdat ik utrogestan heb meegekregen om mijn LF wat te verbeteren/verlengen. Maar ze gaan dus sowieso komende half jaar verder niks doen. Dus pas ergens rond juni 2011 weer en dan zijn we ook 2 jaar bezig Bij mij hebben de onderzoeken etc van juni 2010 t/m december 2010 geduurd veel wachten haha. @mamaC, wat vervelend zeg dat je er ook nog eens zoveel last van hebt sterkte!
Dank je wel, Lief! Ik heb trouwens vanmorgen nog wel getest, maar er was echt bijna niks op te zien, dus ik geef het op voor deze ronde Mijn lichaam zegt ook al een paar dagen aan alles dat ik ongi ga worden, dus eigenlijk zit ik mezelf misschien voor de gek te houden met die testjes (maar waarom zijn ze dan niet gewoon spierwit??). Ik moet wel zeggen dat ik er net echt even flink doorheen zat.. Heb zo zitten huilen. Waarom is het nou al 15x niet gelukt? Wat is er mis? Pff.. Maar dat zullen jullie ongetwijfeld wel heel erg herkennen..!
Je ziet dus wel iets op je testjes? Ik heb de paar keer dat ik getest heb echt alleen spierwitte test gehad gelukkig (anders ga je zo twijfelen enzo). En tuurlijk herkennen we de teleurstelling! Heeft je vriend/man je wel getroost? Ik huil zelf niet zo snel maar 2 rondes terug stonden ook een paar dagen de tranen telkens maar in mn ogen hoor..
Ja, er was toch wel vrij snel 'iets' te zien. Maar lang niet genoeg (wat mij betreft) om hem ook maar positief te noemen.. Gisteren precies hetzelfde.. Ik heb dit in ronde 10+11 ook al eens gehad, alleen waren die wel iets donkerder. Toen had ik ook wel 'klachtjes', en samen met een zeer vermoedelijke innestelingsbloeding op 7 dagen na mijn ei, denk ik toch dat er toen wel IETS zat.. Maar inderdaad, normaal blijven die testen echt spierwit, ook bij mij. Dus ik ben nu inderdaad ook weer aan het twijfelen, dat maakt het nog moeilijker en verwarrender. Vriendlief heeft wel getroost, maar toch staat hij er zo anders in (ik voel me er daardoor af en toe heel alleen voor staan). Hij heeft zoiets van: "Het komt wel.. nieuwe ronde, nieuwe kansen.." Ik huil ook niet gauw, maar vaak als die helse ongesteldpijnen (vorige maand zelfs bij flauwgevallen.. ) beginnen in combinatie met het verdriet, dan willen de tranen wel komen..
He wat naar, ik snap het helemaal dat je het dan even allemaal niet ziet zitten hoor! Ik heb godzijdank geen last van mn menstruaties dat moet er nog eens bijkomen zeg En voor mannen is het idd toch anders hoor.. die van mij is ook zo nuchter, daarom zit ik ook op het forum haha.
Ben vannacht zooo ongesteld geworden.. Ik werd om ongeveer 3 uur wakker van die vreselijke pijn, ik had het niet meer.. Tegen heug en meug een pil ingenomen, maar helaas hielp die pil om half 7 nog niet.. Daarnaast ben ik ook nog flink aan de diarree gegaan (excuus..) Heel slecht geslapen dus. De ergste pijn is nu gelukkig voorbij, maar wat is het toch vreselijk Ik ben ontzettend moe. Maaar, gelukkig was ik wel thuis (en niet in de auto of bij schoonouders op de bank) en is de ergste pijn nu voorbij.. Hopelijk kan ik nu weer even verder kijken en even genieten van de kerstdagen. Hoe gaat het met jullie? Ik hoop dat jullie ook lekker genieten van de kerstdagen, even alle zorgen opzij en lekker gezellig met familie zijn!
Mamacharlotte balen meid. Hier ook al weer flink rood met afvegen dus morgen zal de ongi wel echt doorzetten precies zoals ik verwacht had. ik heb op hoofdpijnna niet zoveel last van mijn ongi. Soms wel flink buik/rugpijn maar daar deze keer nog geen last van gehad. Hopelijk toch een fijne kerst en voor alle andere meiden ook: fijne feestdagen!
Dag allemaal! Ik hoop dat jullie, ondanks de ongi, toch nog een leuke kerst hebben gehad! Wij zijn kerstavond en 1e kerstdag bij mijn ouders geweest en 2e kerstdag bij mijn schoonouders. Lekker geschaatst gisteren! Mijn moeder had stiekem (mijn broertjes weten niks van nze kinderwens af) een krantenartikel over zwanger worden in m'n tas gedaan. Zo lief dat ze aan ons denkt! @MamaCharlotte: wat heftig dat je elke keer zo'n last hebt van je ongi! Kunnen doktoren daar niet iets aan doen? Als je flauw valt lijkt me dat toch niet helemaal goed! Ik heb gelukkig niet zoveel last, meestal alleen wat buikkrampjes. Ik kan me er dus weinig bij voorstellen. Kom op meid, houd de moed erin! De testen waren positief, dus het MOET gewoon kunnen! Ik heb soms trouwens ook wel van die huilbuien, idd vaak rond de periode van mijn ongi. Bij mij is het precies zo: manlief troost me wel, maar staat er toch heel anders tegenover. Zij hebben die hormonen niet, zij worden niet elke maand ongi! Daarom zit ik ook op dit forum! @All: ik zit weer op 't wachtbankje. Weet niet precies wanneer mijn NOD is, maar dat zal ergens halverwege volgende week wel zijn.
Ik heb een heerlijke kerst gehad, en het duurt nog voort want ben nu bij mijn familie Heerlijk nog vakantie, zo ist leven goed Ik neem ook voorzichtig plaats op het wachtbankje, ik ben met de utrogestan gestart voor het eerst.. ben benieuwd, ik geloof er niet zo in dat ik hiermee ineens zwanger zou zijn, beetje te mooi om waar te zijn Ik heb ook echt op het moment geen enkel verdriet, stress of boos gevoel echt helemaal relaxt, hoe het kan ik heb geen idee.. het zal zo rond 9 dpo (normaal het eerst bruinverlies) vast wel weer terugkomen, althans de stress dan, echt verdriet heb ik er gelukkig nog niet om. Kunnen jullie er ook wel zo nuchter naar kijken? Soms voelt het een beetje of ik een uitzondering ben hier.. tuurlijk doet het mij wel eens pijn, en ben ik gestresst om ongesteld te worden, maar ik heb geen maandelijkse huilbuien of frustraties bij kraambezoek ofzo.. Scheelt misschien dat ik momenteel geen zwangere vriendinnen enzo heb? En een vriendinnetje van mij zit juist in de ICSI behandelingen (die mislukken..) waardoor ik zoiets heb van: ach wij hebben zo'n mooi perspectief, het komt bij ons nog wel, en anders hebben we nog zoveel medische mogelijkheden. Het relativeert ofzo.. En de afgelopen ronde rust (alsin: niet zwanger mogen raken) heeft mij wel goed gedaan, merkte dat het fijn was om er heeeel even uit te stappen.
Mijn buien wisselen heel erg. De ene keer gaat het goed, de andere keer heb ik het echt moeilijk. Ik heb vorige maand ook een rust periode gehad. Even er bewust niet mee bezig zijn. Ik vond dat ook heerlijk! Maar ja, dat kan je natuurlijk niet blijvemn doen, anders is het nooit raak! Heerlijk he, vakantie!