Hier wordt er meestal ook 's ochtends afgesproken of een paar dagen van de voren. Dan komt ze springend de klas uit, en is eerder bang dat ík ben vergeten dat ze mag gaan spelen haha. Persoonlijk ben ik wel flexibel (werk thuis) en dochter kan alleen op vrijdag niet, maar de meeste andere kinderen hebben zo hun vaste dagen dat ze mogen/kunnen afspreken. Dus voor hun (moeders) dan wel handig om dat te plannen.. Omdat ze er m.n. 's middags vaak zelf niet zijn (maar bso/oppas/oma/papa) en de moeders het toch meestal regelen..
Wat doen jullie trouwens als een ander zich verantwoordelijk gaat voelen voor jouw kind. Mijn dochter valt (zoals zo velen) regelmatig op de knieen en zij, omdat ze er wel bij is, voelt zich dan verantwoordelijk om ee een pleister op te plakken. Of mij te bellen als ze huilt. Waardoor ik het gevoel krijg dat zij denkt dat ok mijn.verantwoordelijkheden afschuif. Wat niet de bedoeling is. Dus hoe kan ik er voor zorgen dat mijn dochter lekker kan spelen zonser dat een ander zich verantwoordelijk voelt of dat ik er op aangekeken wordt dat ik haar (al) alleen laat spelen. Had,wel al bedacht dat we misschien te vlug van stapel lopen. Te lang laten.spelen bijvoorbeeld. Dus wat korter en mogelijk niet alleen fietsen. Maar verder? Wil natuurlijk ook niet gezien worden als 'die moeder dat....". Xxx
Wat bedoel je met de laatste zin? Tis toch jou kind en het zijn toch jouw keuzes? De enige die je verantwoording moet afleggen ben jezelf toch?
Wat heet verantwoordelijk voelen voor een ander kind? Als een kind huilt of valt kijk ik altijd of de moeder in de buurt is zo niet zal ik ook helpen of een pleister plakken. Lijkt mij raarder als je iets ziet gebeuren en je doet niets toch? Of bedoel je dat niet?
Als zij zich prima vermaakt zou ik haar daar niet mee straffen door haar dat nu af te nemen. Fietsen idem. Ze moet het toch leren en daar hoort vallen bij! Ik zou afspraken met haar maken dat ze geregeld even komt buurten bij jou voor wat eten, drinken, een plas en ook als ze valt. Zo heb je de controle ( en verantwoordelijkheid) zelf in handen.
Mja toevallig tijdje terug hier ook jochie voor op de stoep... Plat op z'n gezicht op straat omdat hij struikelde.. Tand door z'n lip... Dan ga ik hem toch niet laten liggen.. Nou gebeurt er wel vaker wat en ik kijk altijd even of het echt paniek is of dat he meevalt anders sta ik de halve middag buiten... Maar dit jongetje viel keihard EN bleef liggen... Uiteindelijk met een theedoek met ijs thuis afgeleverd. En dat doe ik niet omdat ik denk dat het zo zielig is dat zijn ouders het niet hebben gezien. Maar omdat het me niet helemaal goed leek dat hij niet huilde en niet opstond.
Mijn dochter spreekt ook volop af. Ik heb wel verschil gemerkt tussen spelen met grote en kleine kleuters. Ik heb toch liever dat ze nog met de kleintjes afspreekt. Maar misschien komt dat, omdat hier al 2x een grote kleuter is komen spelen die mijn dochter influistert om nog een snoepje/ijsje/koekje/etc. te vragen. Mijn dochter weet gewoon dat ze één ding krijgt en als ze honger heeft, is er een fruitschaal. Maar ze komt het dus wel -in opdracht- vragen. Bij mij mogen ouders ook een kopje koffie o.i.d. drinken. Niet iedereen wil dat. Ik heb zelf ook niet bij iedereen koffie gedronken. Loslaten hoort erbij, hoe moeilijk het ook is. Ik zou eerder kiezen voor niet te lange speelafspraakjes. 1 à 2 uur vind ik lang genoeg, daarom zit ik niet te springen op speelafspraakjes op woensdagmiddag. Ook omdat ik mijn dochter, sinds ze op school zit, zo veel moet missen de hele week.
Hm, dat doen sommige 4 jarigen hier ook wel. Ik merk wel dat ze bij mij het onderste uit de kan proberen te halen 'Heb je ook hagelslag en chocolademelk?' En ook bij mijn dochter de baas proberen te spelen. Wat ze tot op zekere hoogte (nog) pikt. Ik merk vooral verschil tussen mijn dochter en kindjes die competitie met andere kindjes meer gewend zijn (kdv en/of een grote broer). Ondanks dat ik zie dat ze meer tot haar recht komt bij kindjes die net als zij gewend zijn (dan is zij veel dominanter), vind ik het ook wel goed/leerzaam om juist te zien hoe die andere kindjes dat doen. En een lange middag maakt mij niet uit, als ze zichzelf maar wel een beetje kunnen vermaken. Dat verschilt ook nog wel per kind.
Inderdaad! Het is onze keuze en verantwoordelijkheid! Maar ik kreeg een beetje het gevoel dat we er raar op aangekeken worden. Ze is 'nog maar 4'. De 1 vind dit prima de ander vind je een slechte moeder. Dat je 3 x per uur je hoofd om de hoek steekt wordt niet door iedereen gezien. Als zij valt en mama is er niet .... Maar goed ik zie ook steeds dat vrolijke koppie voor me, flinke blos op haar wangen. Heerlijk!! Dus morgen gewoon weer lekker spelen op het veld. Xxx
Ik vind dit dus heel normaal (en fijn!). Je kunt het hier wel mee vergelijken (alleen dan kapotte knie). Echter wordt er dan bij gezegd dat ze zich verantwoordelijk voelt, mijn dochter nog maar 4 is... Niet slecht bedoeld, denk ik, maar ik wist dus niet echt wat ik hier nou van moest zeggen... Overigens verder een leuk mens. Alleen dit is,wat lastig X
Ik denk ook niet dat het slecht bedoeld is, ik zou het niet erg vinden als iemand zo'n opmerking plaatst.
Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal in een maatschappij: dat als er wat is wat de ouders even niet zien, een ander even oppakt. Zou ik doen als de buurkinderen op hun snoet gaan en zo in paniek raken dat ze zelf de weg naar huis niet meer vinden, en zou ik dus ook fijn vinden als een ander dat doet. Beetje geven en nemen zeg maar
Laatst zelfs nog gedaan in de dierentuin... Stond een jochie naast de speeltuin onbedaarlijk te huilen..... En iedereen liet hem gewoon staan Heb het ventje opgetild... Bleek z'n oma kwijt te zijn. Die er gelukkig al vrijwel meteen aangelopen kwam ook. (Die zaten net als wij gewoon koffie te drinken terwijl de kinders speelden) Niks aan de hand.. Hij was gewoon even kwijt waar ze zaten.
En zo hoort het inderdaad ook. Begreep later van mijn vriend dat hij ook met grote regelmaat op hun dochter heeft gelet op t veld. Dus ik ga er maar vanuit dat het bedoeld was als een goed bedoelde opletter. Xxx
Ik zou ook geen kind dat gevallen is laten liggen... Ook geen volwassene trouwens. En ook als een kind huilt zal ik vragen wat er is of bv. of hij/zijn papa of mama kwijt is of wat dan ook.
Hier gebeurt het gewoon niet. We wonen onderaan de dijk, aan de andere kant de haven. Hij is 4 jaar en 2 maanden en heeft geen zwemdiploma. We hebben een ontzettende grote tuin, om de schuur heeft mijn man een pad gelegd zodat ze rondjes kunnen fietsen, zandbak, tuin vol speelgoed, en hij /ze vermaken zich prima achter. Hij wil wel eens voren spelen, maar dat gaat niet door. Hij zou namelijk ook zo verzinnen om maar eens naar oma te fietsen drie km verderop en wonend aan een rijksweg. En ik heb nou eenmaal nog een kleintje in huis, ik kan niet elke seconde op deoudste letten, dus hij blijft gewoon netjes in de tuin Oh en hij heeft een ernstige spraaktaalachterstand en praat nederlands met ondersteunende gebaren (praat klinkertaal). Ik kan hem niet bij andere kindjes laten spelen omdat hij dan gewoon niet kan communiceren en nu kennen andere kinderen hem en weten dat hij zo is, maar de ouders van die kinderen vinden het lastig. Ons zoontje trekt zich ook terug van andere kinderen en wil ook niet gaan spelen hierdoor. Hij gaat vanaf na de vakantie naar een cluster 2 onderwijs hiervoor..(smiley bedoel ik dat hij lange dagen moet gaan maken en met het busje naar school, de school is perfect voor hem) Hij kan dus ook als hij buiten speelt en er iets is, niet aan buitenstaanders vertellen wat er is.