Ik zou haar de vrijheid niet ontnemen, maar een aantal afwijkende scenario's met haar doornemen en afspreken wat ze dan moet doen. Dus in dit scenario: Als je met een vriendje bent en je vriendje wil iets doen wat niet mag, dan mag ze daar wat van zeggen. Doet het vriendje het dan toch, dan mag ze niet mee doen en in sommige (welke? Dat duidelijk afspreken!) gevallen naar huis toe gaan om het te zeggen.
Hier spelen mijn kinderen ook veel en vaak buiten, heerlijk met de buurkinderen. Ze weten hun gebied , ze mogen tussen 3 speeltuintjes spelen (krijg je een soort van driehoek), als ze hierbuiten willen of willen ze bij iemand anders binnen of achter het huis spelen dan moeten ze dit even komen vragen. Hieraan vast zitten meteen de consequenties voor als ze zich niet aan de regels houden. En dan mogen ze dus de rest van de week alleen nog maar achter het huis spelen en de volgende week mogen ze het weer proberen. Heel af en toe proberen ze het uit, maar dan zijn ze daarna ook wel weer voor langere tijd "genezen".
Ach je voelt zelf wel aan wat goed is voor je kind denk ik. Het ligt ook echt aan waar je woont (stad of dorp) en hoe de ligging van je huis is ten opzichte van speeltuinen en grasveld. Nu ligt het bij ons best ideaal, maar wel achter het huis en net geen zicht erop. Vanaf dat de oudste 6,5 is mag ze zonder toezicht spelen, wel altijd samen met een vriendje of vriendinnetje, ik wil niet dat ze gaat rondhangen in d'r eentje. Ze is nu 7,5 en speelt af en toe buiten met vriendinnetjes, er wonen hier 2 meisjes met wie ze speelt en 1 jongetje uit haar klas.. Als het hier een kinderrijke buurt was geweest met kindjes die allemaal buiten spelen, had ze het vast meer gedaan. Het is duidelijk wat ze mag: in het speeltuintje en bij de kinderen hier in de straat mag ze naar binnen zonder te melden. Zijn er 3 dicht bij elkaar dus dat is goed te doen als ik haar zoek De jongste van 5 mag echt nog niet zonder toezicht buiten spelen. Die vertrouwt iedereen blindelings dus dat lijkt me niet zo'n goed plan.
Is toch heel simpel: dochter kon de vrijheid niet aan. Uitsloven voor vriendje is drogreden, JOUW kind doet niet wat ze beloofd heeft, dus is ze daar niet aan toe. Broertje van 5 had wel in het water kunnen geraken of er had iets kunnen gebeuren met oversteken of erger, je weet het niet. Mijn oudste is 10 en speelt nu pas met vriendjes in het parkje om de hoek. Broertje van 5 mag NIET mee.
Ja iedereen doet het op zijn eigen manier en dat is maar goed ook, anders hadden we allemaal dezelfde kinderen. Het hele verhaal heeft goed indruk op ze gemaakt. Misschien toch maar die enkelband om 😉
Ga jij nou die moeder nog veroordelen ook cactusje? Kinderen sla je niet! Je bent gestoord geloof ik hoor. OT: Dit is wat kinderen doen,grenzen verleggen. Een 5jarige mee geven met een 7jarige vind ik niet kunnen. Die van 5 moet zich zelf kunnen redden en ook los van een broer of zus zijn gang kunnen gaan met buiten spelen. Of kinderen wel of niet alleen buiten kunnen spelen ligt echt aan de wijk, kind en hoe de andere kinderen zijn. En bij een 7jarige in de speeltuin zitten om een beetje op te letten is echt niks om je dood te schamen. Het is niet dat je ze nog het klimrek op gaat helpen. En in de speeltuin zitten op een bankje is voor moeders ook gezellig.
Het is niet zo dat dochterlief op haar broertje moet passen buiten, ze spelen gewoon graag samen. En ik vind dat een veiliger idee, beide kanten op. Het komt vaker voor dat zoon zijn zus naar huis begeleid omdat ze zich weer eens heeft bezeert dan andersom. Maar zl gaat voorlopig niet zonder begeleiding hoor, hij moet nog iets meer van zich af kunnen bijten en wat minder lief zijn voor iedereen 😜 Ik ga regelmatig wel mee naar de speeltuinen omdat onze jongste dan ook mee kan, en ik heb hier echt nog nooit een moeder erbij gezien! En bij sommige kinderen vond ik dat echt onverstandig. Er zijn ook 2 zussen die zgn zoooo lief voor elkaar zijn, in de speeltuin loopt de oudste alleen maar te schreeuwen en te commanderen naar haar jongere zusje, die alles ondergaat en erg stil en terug getrokken is dan.. ik vraag me af of moeders dat wel weet. Ik schrok er gewoon van.
Waarom elkaar aanvallen om keuzes die gemaakt worden? Ik neem aan dat iedere ouder het beste met zijn/haar kind voor heeft en met die gedachte bepaalde keuzes maakt? Tuurlijk is dingen bespreekbaar maken goed, maar dat kan ook op een open, niet veroordelende manier, toch? Het maakt mij niet zoveel uit wat anderen ervan vinden dat mijn dochter nog niet alleen buiten mag spelen: ik maak die keuze op basis van hoe mijn dochter is en op basis van de omgeving waarin we wonen. Kan dat anderen een andere mening hebben, maar zij gaan dan meestal uit van hun eigen situatie en het lijkt me dat die niet altijd en op iedereen van toepassing is.
Ja klopt is ook zo, ligt ook aan je kind mijn gevoel zegt nu iig niet doen het kan zomaar anders zijn over een half jaar. Wel heerlijk als je wat meer speelgelegenheden hebt in je eigen buurt. Vriendinnetjes wonen helaas wat verder weg van haar, maar ze spreekt vaak af na school
Maar dat is dus wel iets wat ik moeilijker vindt. De oudste zal natuurlijk eerder verantwoordelijkheden krijgen de de jongste. Natuurlijk wordt er dan tegen de jongste gezegd dat zij helaas dingen niet mag die haar zus wel aankan. Maar zielig vindt ik dat weer wel. Dan zou ik met haar bv knutselen in huis of zo zodat zij ook iets leuks mag en wat afgeleid is. Hoe pakken jullie dat aan onder de zusjes en broertjes? @mirjam helemaal waar, gelukkig is iedereen anders
Ik vind dat er te veel variabelen zijn om een oordeel over een ander te vellen. - Karakter kind, mijn oudste is erg van de regels en houdt zich hier ook altijd aan, hij mag dus ook verder weg (naar een skatebaan verderop in de wijk) dan zijn zusje. De jongste is van het verkennen van haar grenzen, over het algemeen blijft ze in het afgesproken gebied, maar soms ook niet. Haar controleer ik om de zoveel tijd of ze er nog wel is. De oudste krijgt de jongste niet onder zijn hoede ,dat loopt alleen maar uit op ruzie. - woonomgeving. Wij wonen in een woonerf waar weinig verkeer komt. Ons gedeelte is omzoomt met speeltuintjes (naast ons huis een speeltuin, aan het einde van ons blok een speeltuin en tegenover ons een speeltuin en daar moeten ze tussen blijven) Ook hebben we hier veel sociale controle, gaan mijn kinderen over de scheef is er altijd een buurtbewoner die ze hierop aanspreekt, doen ze zich pijn is er altijd hulp, rijden er vreemde auto's staat er altijd wel iemand een oog in het zeil te houden. Mijn ouders en mijn schoonmoeder wonen aan drukke doorgaande wegen, daar spelen mijn kinderen niet op straat maar gewoon achter het huis. Mijn ouders wonen voor een park als ze daar willen spelen gaan wij mee geen haar op mijn hoofd die er ook maar aan denkt om ze daar alleen naar toe te laten gaan. Tja tegen mijn jongste zeg ik gewoon dat ze het nog niet mag ze nog te jong is, dit levert natuurlijk weerstand op en verdriet maar daar moet ze mee leren omgaan. Nu accepteert ze gewoon dat haar broer meer mag dan dat zij mag.
En als iemand mijn kind slaat vraag ik die persoon gewoon om zich te bukken waar haar kind bij staat. Even goed voor schut zetten. En zal ik zeker ook zeggen dat die persoon heel erg stout is want kinderen slaan doe je niet.
joh heb dat filmpje gezien, dat gaat echt te makkelijk, kinderen vertrouwen dat wel , en ik moet zeggen, tuin er zelf ook in bijna , wie wil die kleine puppies niet zien toch?? goede reminder zeg!
Ben het met je eens maar het hangt er denk ik wel vanaf waar je woont. Mijn oudste is 4,5 en speel al vanaf 4 jaar alleen buiten, wij wonen in een rustige buurt, geen drukke weg en alle kinderen kennen elkaar van de PSZ of school. Mijn dochter is heel veranderwoordelijk, ze zal ook nooit naar een onbekende plek gaan, water komt ze ook niet in de buurt. Mijn jongste is 2,5 maar ik weet nu al dat die nog wel voor problemen gaat zorgen, ik zeg nog wel eens voor de grap, die is pas 6 jaar als ze alleen buiten mag spelen.
Hier mogen ze sinds ze vier zijn alleen buiten spelen. Eerst moesten ze kan vertrouwen winnen en zat ik letterlijk achter het raam te kijken hoe het met ze ging. Nu is de oudste bijna 8 en gaat het loslaten opeens een een rap tempo. Ze mag nu alleen oversteken in de wijk en gaat ook zelf allerlei vriendinntjes ophalen. Voorwaarde is wel dat ik weet waar ze naartoe gaat. Heerlijk vind ze het.en ze is nooit verder gegaan dan dat ze mag. Ik snap heel goed dat het heel erg verschild waar je woont. Zo zou ik haar in de stad nooit alleen buiten laten spelen. Wat ik me wel afvraag is. Wat nou als je kind niet alleen mag buiten spelen en ze gaat bij een vriendinnetje spelen. Vertel je er dan bij dat ze niet alleen buiten mag spelen ?
QueenC: de middelste geniet van de rust als zijn zus buiten is 😂 dus die hoef ik niet af te leiden. De jongste krijgt vaak een driftbui als zus naar buiten gaat want die wil oohooohooook 😉 Soms gaat grote zus dan ook stilletjes naar buiten, niet stiekem maar gewoon zonder een uitgebreid afscheid.
Linda84: eigenlijk nog nooit over nagedacht 😲 ik vraag het zelf altijd wel aan de ouders van het vriendje / vriendinnetje of ze buiten mogen spelen. Ik ben mijn zoon wel eens gaan halen bij een vriendinnetje en toen zaten ze aardig ver uit beeld, later bleek dat dat speelterrein omheind was gelukkig.
Een kind van 7 is niet verantwoordelijk voor een kind van 5. Verder mijn jongste wil ook dol en dol graag buiten spelen maar ze is nog te jong. Ze mag wel nu op de galerij en in het trappen huis naast mijn huis spelen met kinderen. In de zelfde flat maar ze mag niet de galerij af en met de lift naar benden. Pas was ze er vandoor gegaan en voor straf moest ze binnen blijven. Ze vroeg mag ik benden spelen nee zeg ik. En ze deed het toch de buiten deur stond nog open. Had ook een zeer boos meisje en ze was diep verdrietig maar goed uit gelegd dat ze nog te jong is ze is net vijf ook. Ja maar broer mag wel alles ja maar die is ook bijna 10 jaar ouder. Ze ziet het verschil heel duidelijk. En over moeder een ander kind een tik geven. Als er een tik gegeven woord dan doe ik het zelf( ben niet voor maar ook sporadisch niet speciaal tegen) maar een ander hoeft het zeker niet te doen. Een andere moeder mag mijn kind wel te recht wijzen als het echt gevaarlijk of iets echt heel stouts gedaan heeft. Dat mag zeker. En daarna van mij zeker ook nog eens een uitbrander. Zal hier nog een jaar of 2 buffelen zijn en dan zal ik er toch aan moeten dat ze beneden alleen mag gaan spelen hou mijn hart vast.