Vind eigenlijk dat er sowieso meer moeders buiten moeten zijn en niet alleen vanuit het raam alles in de gaten moeten houden. Moeders (en vaders!) zijn er ook voor om er iets van te zeggen als kinderen wat doen wat niet mag. En dan heb ik het niet over een beetje kattenkwaad, maar denk aan dat bericht van laatst, van die jochies van 12 die een klein kind in het water gooiden. Was denk ik niet gebeurd als er een volwassene in de buurt was. Maar ja, ik ben schijnbaar één van de weinigen die vind dat álle volwassenen álle kinderen mogen aanspreken op ongewenst gedrag, niet alleen hun eigen kids. Het gros vind dat men zich me hun eigen zaken moet bemoeien. Ben blij dat ik in ieder geval één buurvrouw heb die er net zoals ik over denkt...
Ik heb (alvast ) 6 jaar ingevuld. Ik weet t niet zeker natuurlijk. Justin is altijd erg voorzichtig en met 6 jaar leren ze inzicht te krijgen. Wij wonen in een dorp. Hmm zit net te denken, dat is al over anderhalf jaar ^^ naja, ik weet t niet. Iig tussen de 6 en 8 jaar. Míts hij ook zijn zwemdiploma heeft (vind ik belangrijk).
Hier thuis is t lastig, ik woon op een flat dus geen tuin ofzo. Als meiske naar buiten naar de speeltuin gaat, ga ik dus mee. En dat zal nog wel ff zo blijven Op de camping ligt onze caravan pal aan de speeltuin. En daar speelt ze dus wel gewoon zelf, of ik nou in tuin ben of in caravan. Ze weet dat ze het speelveldje niet af mag en als ik roep (fluit) dan komt ze meteen de tuin in.
Ik heb er maar 7 jaar van gemaakt. Hier is het nogal een drukke buurt qua verkeer, voor de speeltuintjes moet je toch een paar keer oversteken en ze grenzen allemaal aan de straat. Hij schiet nu ook wel eens de straat op, dus hij moet echt wel inzicht krijgen voor hij alleen buiten kan.
Ik denk zo rond 6/7 jaar, maar vind het wel moeilijk. Ik lijk de enige te zijn die haar kinderen pas op die leeftijd alleen buiten laat spelen, want hier spelen ook regelmatig kindjes van 4 jaar buiten. Vind dat zelf echt te vroeg, we wonen wel in een redelijk rustig gedeelte van het dorp, maar wel met veel water.
ik vind dat je daarin gelijk hebt, maar dan kom ik dus weer op eht punt waarop ik zei dat er de afgelopen 12 jaar onoemlijk veel veranderd is in de maatschappij. toen mijn kindjes kleiner waren was die sociale controle er nog. je kon een kind aanspreken op zijn gedrag iedereen sprak mijn kinderen eventueel aan. was het te gek dan werd je erbij gehaald. ik heb dan ook een hele tijd terug met stomme en stijgende verbazing een topic gelezen hier dat mijn zin onderstreept. het ging over een kindje was flink aan de arm gepakt was door de juffrouw omdat ie doodleuk op een ander kindje zijn hoofd stond te timmeren. 20 pagina's zwaar verontwaardigde moeders. nou die juf dit en die juf dat en als het mijn kind was had ze hem niet aan moeten raken. dat is precies wat er vandaag de dag aan de hand is in onze maatschappij. je mag niks meer. ik zou geen juf willen zijn vandaag de dag hoor. wat had juf dan moeten doen. hij stond doodleuk op het hoofd van een kindje te timmeren met het een of ander. gewoon maar door laten gaan dan? de reacties die gegeven werden over die juf en wat ze kon verwachten van hun, de moeder, waren waren niet mals. en dat is volgens mij het probleem. we zijn allemaal veel te veel met Ik bezig, er is geen WIJ meer. probeer maar eens een kind van iemand anders ergens op te wijzen. je hebt zo een megaprobleem tegenwoordig. ik vind dat ontzettend jammer en beangstigend.waar gaan we naartoe in deze tendens. iedereen denkt bij voorbaat het slechtste over iemand anders. in elk bosje ligt een potenciele verkrachter. iemand die je kind wil tegenhouden omdat het de straat op dreigt te rennen of wanneer het valt is een aanrander. en ga zo maar door. geef mij de tijd maar van toen ikzelf klein was, toen iedereen zich nog gewoon met iedereen kon bemoeien. toen je gewoon een kindje op kon pakken als het gevallen was zonder bang te hoeven zijn voor een reactie. dat laatste heb ik dus serieus gehad van de winter. bij een sporthal liepen een aantal mensen in een rij en het had gesneeuwd. er liep een moeder met een kind en een heel stuk achter haar liep een kleiner kind van haar. op een goed moment viel ze in de berm languit in de sneeuw. ik aarzelde want mama keek al niet vriendelijk maar dacht dit is te gek en heb het kindje op de benen gezet en wilde het een handje geven om naar mama te brengen. die gewoon stug doorliep en niet op of om keek of op het huilen reageerde. het kindje wilde geen handje geven en ik stond klaar met mijn uitgestrekte hand en probeerde haar al pratend te kalmeren met aan de andere hand mijn zoon van anderhalf. mama kreeg eindelijk door dat ze een kind miste en keek op. nou ze kwam met een kwaad gezicht aangelopen, trok het kindje mee en keek mij heel vuil aan. tot zover dus je poging tot hulp en troosten. dat is dus de reactie die je tegenwoordig krijgt als je een kindje probeerd te helpen. en waardoor ik soms weleens in twijfel sta of je uberhoubt nog iets moet doen.en dat vind ik ronduit bezopen en is niet zoals ik mijn kinderen wil opvoeden. je moet elkaar helpen en aardig zijn voor elkaar. en als een kindje valt of mama kwijt is dan loop je niet gewoon door. maar dat wordt dus steeds lastiger in deze maatschappij die zo ontzettend ik gericht is.
Ik heb gestemd op '4 jaar'. Wij wonen in een rustige buurt, de achtertuin grenst aan een autovrij straatje met een speeltuintje, hier kunnen de kids dus heerlijk en veilig spelen. Ik ga wel om de haverklap kijken.... net als alle andere moeders en vaders hier in de buurt, dus hier gelukkig ook veel controle.
Ik dacht altijd 6 a 7 jaar, maar mijn nichtje van 7 speelt al een paar jaar alleen buiten, doet inmiddels ook wel eens een klein boodschapje op de fiets en ze kan die verantwoordelijkheid prima aan. Andere kinderen van die leeftijd in die buurt doen dat ook. Haar jongere zusjes spelen ook alleen buiten, ze zijn 4 en 5 (bijna 6) jaar. Maar die hebben dus ook al wel hun zwemdiploma (die van net 4 ook al!) en ze hebben een grotere zus die zich verantwoordelijk gedraagt. Ik vind het wel lastig en spannend hoor, maar je wil ze toch ook niet teveel beperken. Hier gaat het voorlopig nog niet gebeuren in ieder geval, Eva is echt nog te klein.
Hier wil ik even vanuit ervaring op inhaken. Het blijft wel een kind, dus als er iets gebeurt zal d eoudste zich altijd schuldig blijven voelen, want zij had dan op haar kleine zusje moeten passen. On topic zal ik dan ook even reageren: Ik weet niet wanneer kk alleen mag buiten spelen. Wij wonen met rondom water, dus sws als er een diploma gehaald is. En als het kind zich verbaal kan afweren van enge mannen.
heel af en toe mag mijn zoontje met buurjongetje mee een rondje spelen. maar ik hou hem altijd in de gaten eigenlijk. ik denk dat ik vanaf een jaar of 4/5 hem wat losser durf te laten.
Mijn zoontje was ruim 3,5 toen hij alleen een blokje om het huis mocht (en mama snel van de voortuin naar de achterruin liep om te horen of alles goed ging ). Dit heb ik een tijdje zo gedaan en later bleef ik zelf binnen en dat ging goed. Nu is hij bijna 5 en sinds een paar maanden mag hij oversteken naar het pleintje om daar te spelen. Het is niet echt heel erg druk in de straat en hij weet dat hij zich aan de regels moet houden, want anders moet hij direct naar binnen. Mijn dochter van 3 mag van mij alleen een blokje om het huis met haar kinderwagen als ik voor in de tuin aan het werk ben. Verder laat ik haar nog niet alleen naar buiten, behalve in de tuin. Daar vind ik haar nog net te jong voor. Misschien volgend jaar als ze ruim 3,5 is.
Het is niet dat ze op haar zusjes moet passen, maar ik bedoel meer dat zij het goede voorbeeld geeft. Ze spelen meestal niet eens samen. Maar persoonlijk vind ik met 4 jaar alleen buiten spelen te jong, maar het ligt ook aan het kind en gezin. Ik denk dat Lisa op jongere leeftijd alleen buiten mag spelen dan Eva bijvoorbeeld.
Wij wonen in een kindvriendelijke wijk waar ze ook redelijk voorzichtig rijden. Achter ons huis is een grasveld waar je vanuit de tuin op kijkt en waarvandaan je niet de openbare weg op kan lopen. Onze jongste is bijna 3 en mag daar op spelen als ik de tuin ben. Haar broer en zus waren 5 toen ze dat veldje af mochten. Ze mochten dan alleen een blokje om, niet de stoep af. Of naar het pleintje aan de overkant met een wip. Toen de oudste 6 was wilde hij wat verder. Onze middelste is 6 maar heeft die behoefte niet. Ik denk dan ook dat het wel per kind verschilt maar heb op 6 gestemd.
Wij wonen in een kindvriendelijke straat met alleen bestemmingsverkeer en veel sociale controle mijn stiefzoontje was 4 toen hij begon met buitenspelen nu is hij 5 en speelt hij elke dag buiten met de buurjongens van 7.
Ikzelf mocht alleen buiten spelen toen ik een jaar of 6 was, maar toen hadden we dus een grasveld achter ons huis waar we konden spelen. Wij wonen in een flat in het centrum en dus niet echt gelegenheid om buiten te spelen, het speeltuintje is 3 straten verder, maar je moet dan toch een paar keer oversteken en dat mag hij nog niet alleen van mij en denk dat hij voorlopig bij ons in de stad nog niet alleen mag/kan buitenspelen. We hebben ook een caravan op de camping en daar is het dan wel weer anders daar mag hij vanaf dat hij 3 was gewoon op het pad spelen en denk vanaf volgend jaar een rondje maken.
Hier met 4 jaar ongeveer. Wij wonen in de kinderrijkste wijk van Nederland . Ik vind het zelf spelen ook passen bij het naar de basisschool gaan. Ze kunnen zich dan ook aan wat regels houden enz. Mijn dochter van 3 speelt nu met de buurmeisjes wel eens buiten, die zijn 4 en 5 en die spelen zelf buiten. Nu is mijn dochter echt een wegloper maar de laatste tijd blijft ze goed voor de deur spelen, maar dan nog, soms heeft ze het gewoon echt niet door dat ze verder weg gaat dan mag. Ze loopt idd ook zo de straat op zonder het door te hebben. Gelukkig wonen wij aan een woonerf. Ze mag alleen bij goed weer op straat spelen, want dan pak ik er een tuinstoel bij zodat ik zicht op haar heb en ik heb natuurlijk geen zin om in de regen buiten te zitten als ze dan toch buiten wil spelen moet ze in de tuin. of met haar broer en zus (11 en 10) De oudste twee waren ook 4 en mochten dan achter in de speeltuin, niet voor want daar reden toen nog bussen. Inmiddels mogen de oudsten ook de wijk uit. Ze fietsen nu zelf naar school, hun sport, vriendjes (scheelt een boel gehaal en gebreng...) of naar het zwembad. Mijn dochter heeft een vriendinnetje en die wordt nog steeds overal heengebracht en opgehaald... pfff deed die moeder ook met haar broer tot eind groep 8... Overigens kijken heel veel kinderen niet uit, ook niet als ze op het VO zitten... hoe vaak ik wel niet een leerling heb die gewond op school arriveert...
Ik weet het nog niet, ze is net 4 en ze heeft nog niet alleen buiten gespeeld. Sowieso kan ze niet zomaar hier in of uit de tuin zonder dat haar kleintje broertje gelijk ook achter haar aanrent, dus dat is al niet zo handig. Met oversteken kijkt ze ook niet altijd goed uit en als ze naar het speeltuintje wil (hier vlakbij) moet ze sowieso oversteken. Ik wil dat ik goede afspraken met haar kan maken over het spelen met andere kinderen, dat ze eerst even meldt als ze ergens bij een ander kind wil gaan spelen of meegaat, denk dat ze dat nu nog wel eens kan vergeten. Al denk ik wel dat ze voor haar 5e alleen buiten mag spelen van me. Overigens speelde ik vroeger al behoorlijk jong buiten, maar wij woonden aan een plein en ik had grotere zussen, er waren veel moeders die een oogje in het zeil hielden, dat scheelde.