Dit is iets waar je in mee moet groeien als ouder, denk ik. Ik ben met mijn oudste begonnen met het meeslepen van een tuinstoel en net buiten mijn tuin gaan zitten zodat ik haar kon zien. We wonen tussen twee veldjes waar de kinderen kunnen spelen. Dan komt vanzelf het moment dat je even naar binnen gaat om wat te doen. Totdat ze wel zelf naar buiten gaan. En dan zal je in het begin nog vaak gaan kijken en daar komt dan steeds meer tijd tussen. Is eigenlijk een vertrouwenssituatievdie een kind moet ‘verdienen’. Het ene kind heeft meer controle/toezicht nodig dan het andere. Ik verbind er dus geen leeftijd aan. Het is kind én woonsituatie afhankelijk. Mijn zoon is 5 en gaat nu gerust buitenspelen zonder dat ik mee ga. Ik ga dan om de zoveel tijd even kijken. Maar vaak komt hij zichzelf even melden. Hij heeft geleerd om me goed op de hoogte te houden, dus vertellen als je een tuin van een vriendje in gaat, vertellen als je weer naar het speeltuintje gaat etc. En dat doet hij keurig, dus durf ik het zo prima aan. En wat ik ook een verschil vind, is als hij helemaal alleen buiten is, of wanneer er veel buurkinderen zijn waarmee hij speelt. Bij het laatste is er veel sociale controle ook van andere moeders. Is hij meer alleen dan ga ik echt vaak kijken.
Oh ja, en ik heb hem ook geleerd dat hij met niemand mee mag gaan zonder te vragen, dus ook geen buurkinderen, buurvrouwen, aardige opa’s, etc. Dat is natuurlijk geen garantie, maar ik leer hem liever dat hij het gewoon altijd moet vragen dan dat hij zelf een inschatting moet maken of iemand ‘aardig genoeg’ is.
Wij hebben een soort pleintje achter ons huis waarop ze mogen fietsen, steppen enzo. Ze zijn tussen de 3,5j en 5j. Wel weten ze dat ze daar niet van weg mogen gaan en kijk ik bijna elke minuut of ze er nog zijn. De speeltuin moeten ze voor oversteken en dat mag dus niet, ook de oudste van 5j niet. Ik wil ze wel goed kunmen zien en horen, vanwege het verkeer en omdat ik niet iedereen zomaar vertrouw. Wel zeg ik tegen de oudste vaak dat ik er met de jongste twee achteraan kom, als we naar de speeltuin gaan. Dan kan ik monitoren hoe het gaat met oversteken bijvoorbeeld. Ik vind het alleen buiten spelen afhankelijk van de woonsituatie en het kind. Als we een speeltuin voor de deur zouden hebben had ik het prima vinden. Terwijl ik genoeg buurkinderen van 3 wel alleen in onze speeltuinen zie, of rondjes fietsen op straat.
Bij zoveel twijfel zou ik het niet doen. Hier is onze zoon een paar keer met de buurmeisjes naar de speeltuin geweest toen hij 4,5 was .. speeltuin is paadje door achter ons huis, geen drukke weg of water in de buurt. Afgelopen weekend is hij ook even alleen geweest (hij is nu 5). Maar ik zou hem dus nog niet een hele middag 'vrij'laten. Met een halfuur ga ik wel even kijken, al was hij zelf weer naar huis gekomen voor die tijd.. Maar ik kan met hem ook heel goed afspraken maken. Bij opa&oma speelt hij ook al op straat met de buurmeisjes daar en er zijn duidelijke afspraken over hoe ver hij mag.. zodra buurmeisjes verder gaan, komt hij naar huis.. Misschien een gps horloge nog een idee?
Bij twijfel inderdaad niet doen. Ik heb een meisje van oktober 2016 die net zo is als je jou dochtertje beschrijft. Ze knuffelt ook gerust een vreemde.. . Ze zijn nog erg jong en een ongeluk zit in een klein hoekje. Mijn dochter mag dus ook niet alleen. Ze heeft een grote broer van 7 en een kleine broer van 4. En ik ga gewoon met alle 3 mee. Ik kan mijn oudste van 7 daar ook niet de verantwoordelijkheid voor geven. Hier is ook water in de buurt. En het speeltuintje is op een paar minuutjes afstand. Dus ik kan het ook niet aankijken. Om me heen zie ik het wel gebeuren dat kleine kinderen alleen spelen. En ik zie ook situaties waarbij het soms maar net goed gaat. Ik ga ook geen lange tijden met hun naar de speeltuin. Op een vrije middag wat langer dan na een lange schooldag. En ik maak er ook gelijk mijn zon momentje van...
Nou exact dit dus. Paar weken geleden dook ze achter de balie in de winkel om de verkoper (een oudere man, beetje opa leeftijd) compleet out of the blue een knuffel te geven. Ik blijf erbij, zij is de eerste die voorop meeloopt met een compleet vreemde, hebben ze nog niet eens een puppy voor nodig.
Klinkt als of jullie er beide nog niet klaar voor zijn. Zoon is iets ouder maar mag niet alleen weg om te spelen. Er zit 1 speeltuin een beetje in de buurt maar dan moet hij voorbij de parkeerplaats van een supermarkt die niet overzichtelijk is. Via de andere kant mag hij wel naar de winkel.
Ik lees een beetje in je bericht dat je bang bent dat je haar onterecht kort houdt of te beschermend bent, maar ik vind dat helemaal niet hoor. Het ligt toch ook enorm aan het kind wanneer hij/zij toe is aan alleen buiten spelen. Volgens mij is jouw dochtertje dat niet (en dan vooral met het oog op water en geen diploma's, dat zou voor mij een absolute no go zijn). En al ben je te beschermend, tussen nu en 18 jaar zit een hele lange tijd om los te laten. Het zou goed zijn denk ik om het in kleine stapjes te doen zoals ik al eerder las. Mijn zoon is ruim 6 en mag no way alleen naar buiten. Het is hier veeeel te druk en totaal niet kind vriendelijk. Hij is wel absoluut zo gedrild dat ie niet met vreemden praat of er iets van hen aanneemt. Maar dat ging vrij makkelijk bij hem, zal denk ik aan het kind liggen. Gelukkig neemt ie wel een plakje kaas weer aan bij de kaasboer enzo haha.
Ook eens. Hier mocht ze het ook al en Z. Gaat vrolijk mee. Bij ons zit de speeltuin ook net buiten de poort en als ik op de bank zit kan ik ze zien, geen water, niet oversteken Maaarrr in principe maakt het weinig uit bij wie het wel en niet mag, zolang jij het niet vertrouwd zou ik het niet doen. Je hebt goede argumenten waarom het misschien nog wat vroeg is.