Hoi Dames, Ik ben er 6 weken geleden achter gekomen dat ik zwanger ben.. ben nu 8,5 week zwanger.. mijn ex is de vader met wie ik absoluut niet meer samen wil zijn, dit wist ik al veel langer maar toch zijn we samen gebleven.. nu ben ik zwanger van hem en zijn eerste reactie was weghalen.. we hebben ontzettend veel ruzies gehad waarin hij zelfs erg agressief werd.. toen heb ik besloten om voor mijn veiligheid en de veligheid van mijn kindje afstand te nemen en hem dus niet meer alleen te ontmoeten.. omdat wij er samen echt niet uitkwamen hebben we uiteindelijk samen met een vriendin van me gepraat die therapeut is.. daarna ging het iets beter maar na elkaar 1 keer alleen gezien te hebben bewees hij alweer dat hij alle druk echt niet aankon en werd weer agressief waarna ik weer besloot om elkaar niet te zien.. nu is de situatie dus zo dat hij niet wil dat het kindje komt, maar dat ALS ik het besluit te houden dat hij alle verantwoordelijkheid op zich wil nemen en geen stap achteruit zal doen.. hij zou het liefst willen dat het kindje dan bij hem, zijn moeder en zus zou wonen.. om een of andere reden vertrouwd hij me neit met dit kindje... dit doet me erg veel pijn.. omdat ik nu al erg veel van het kindje houd en er alles voor zou doen als ik het laat komen.. En dit is dus ook gelijk waar ik mee zit.. of ik het wel of niet moet laten komen.. ik sta er helemaal alleen voor.. mijn moeder is er niet meer en met mijn vader en de rest van mijn familie heb ik geen contact.. Ik ga naar school en wil deze heel graag afmaken.. financieel en de zorg zal ik denk ik op zich nog wel aankunnen al zal het erg zwaar worden, maar waar ik mee zit is het feit dat mijn ex zo veranderd is.. hij is marokkaans maar altijd heel rustig geweest, ik had hem eigenlijk meer onder de duim als andersom.. maar nu het over zijn baby gaat, gaat hij echt over alle grenzen.. hij heeft het erover dat hij mijn vriendinnen niet bij mijn baby in de buurt wil en dat als hij zich zorgenmaakt om de baby dat hij om 2 uur s nachts voor mijn deur zal staan, dat hij wil dat het kind in ieder geval 3 van de 7 dagen en nachten bij hem is.. dit maakt me allemaal zo bang.. ik weet niet waar hij toe in staat is.. en ik weet ook neit wat voor rechten hij heeft.. een straatverbod zal hem echt niet tegen houden.. dus hoe kan ik mezelf en mijn baby beschermen? buiten dit twijfel ik heel erg of ik dit aan kan en of ik dit al wil aangezien ik pas 19 ben.. mijn vriendinnen begrijpen het wel maar toch zijn ze ook weer met hele andere dingen bezig, wat natuurlijk ook logisch is op die leeftijd.. ik kan het ze niet kwalijk nemen.. Ik weet dat het gezien de gehele situatie beter zou zijn om het weg te halen, maar mijn hart kan mijn baby niet loslaten.. Ik weet echt niet met wie ik hier over zou moeten praten, dus ik zou het heel fijn vinden om een reactie van jullie te krijgen... Liefs
Hoi, Je zit in een erg lastige situatie, maar toch gefeliciteerd met je zwangerschap want dat is wel iets bijzonders! Erg lastig allemaal maar het belangrijkste is nu denk ik dat je goed nadenkt of je de kleine wilt houden of niet. Of je denkt dat je in staat bent om de verantwoording van je kleine helemaal op je te nemen, het is nogal wat hoor! Daarnaast zal je wel steun moeten krijgen van iemand, en ik heb niet het idee dat je echt vriendinnen hebt waar je wat aan hebt op het moment, maar alleen red je het ook niet. Mocht je de kleine houden is verhuizen dan een optie? Als je vreest voor je eigen veiligheid + die van de kleine lijkt me dat namelijk het beste. Qua rechten weet ik niet hoevaak je ex de kleine zou mogen zien maar ze kijken zeker naar wat het beste is voor je kleintje, dus als jij aangeeft dat hij agressief is dan is het nog maar de vraag of ze de kleine uberhaubt naar hem toe laten gaan. Erg lastig... Succes in ieder geval!
Hey meis, Wat moeilijk allemaal, maar in ieder geval gefeliciteerd met je zwangerschap, dat is echt iets heel moois! Ik weet verder allemaal niet precies hoe alles zit, maar het enige wat ik je wel kan vertellen, is dat als jij niet samen met je ex een erkening laat doen dat dit kindje zijn kindje is, dan heeft hij geen enkel recht op het kindje, en kun je dus het kindje volledig zelf opvoeden, zonder dat je kindje bij je ex hoeft te zijn! Ik hoop dat je ondanks alles wel van ej zwangerschap kan genieten, en ik raad je aan om met iemand te gaan praten die je kan helpen Je vk kan je hier vast mee helpen naar wie je toe kan gaan voor hulp! Bel die dus voor advies, dan word je verder geholpen! Heel veel succes met alles!
He meisje, Wat een ontzettend moeilijke situatie. Ik vind het heel erg voor je dat je hier doorheen moet. Ik wil je een paar dingen adviseren. Ik ben het er ook mee eens dat je het kindje NIET moet laten erkennen door je ex. Probeer je zoveel mogelijk van hem af te sluiten en geen contact meer met hem te hebben. Dat idee van dat het kindje bij zijn familie moet gaan wonen, kun je meteen van de tafel vegen. Niks daarvan. dan krijg je het kindje nooit meer te zien. (sorry dat ik zo fel ben) Ik wil je ook adviseren om met iemand te gaan praten. Bijvoorbeeld iemand van het FIOM of van het maatschappelijk werk. Vooral het FIOM is er in gespecialiseerd mensen te helpen die ongepland zwanger zijn geworden. Hier kom je alleen niet uit meid. Laat iemand je helpen.
gefeliciteerd! jeetje meid, wat vervelend ik denk dat je je eigen gevoel moet volgen , en als ik zo lees dan wil je het kleintje houden. het is een hele bijzonder ervaring om zwanger te zijn, het gevoel als je voor het eerst zn hartje hoort, de eerste echo, de eerste schopjes....dat is onbeschrijfbaar. wat je vriend betreft....hij mag je niet bedreigen, als ie dat wel doet kun je het beste denk ik naar de politie gaan, en elke keer als hij dat doet aangifte doen. hem niet het kind laten erkennen. hij kan na de bevalling op zn vroegst naar de rechter stappen,(een advocaat kost veel geld) en eisen om een vaderschapstest en een omgangsregeling , maar als jij kan aantonen dat ie je bereigd heeft dat staat ie een stuk minder sterk, de rechtbank handeld in het belang van het kind en dat is dus geen agressieve vader. het is natuurlijk extra zwaar als je voor je gevoel op niemand teug kunt vallen, maar je moedergevoel zal steeds sterker worden en je overlevingsdrang ook, voor alles een oplossing.....komt tijd komt raad, in deze periode kom je er ook achte wie je echte vrienden zijn, of maak je misschien wel nieuwe betere vrienden. maak eerst voor jezelf een keuze....wat wil jij, het zit in jouw buikje, ja je bent jong , maar er zijn nog veel jongere moeders die het ook prima redden.......geloof in jezelf succes veel liefs sonja