hallo allemaal, ik weet niet wat ik moet doen.. hopelijk kan iemand mij helpen... ik ben 28 jaar en ben afgelopen donderdag erachter gekomen dat ik zwanger ben.. per ongeluk.. ik ben bijna 4 jaar samen met mijn vriend, maar op het moment dat hij het hoorde sprongen alle stoppen bij m door.. hij wil absoluut geen kinderen meer. hij heeft er namelijk al 3 bij zijn ex. op het moment dat hij hoorde dat ik zwanger was, zei hij dat ie geen kinderen meer wil en dat hij eigenlijk al een jaar lang bij me weg wilde omdat hij zijn gezin miste... maar vond het moeilijk om dat tegen mij te zeggen.. maar omdat ik nou zwanger ben, vertelde hij dat ie het nou wel moest zeggen.. ik begrijp dat hij geen kinderen meer wil, maar ik ben tegen abortus. ik weet niet wat ik moet doen. hij zegt dat als ik het wil houden dat hij zijn verantwoordelijkheid wel oppakt, maar hij wil ook terug naar zijn gezin... wat moet ik nou doen? ik zit al vanaf donderdag te janken, ben er kapot van dat ie niet meer bij mij wil zijn en eigenlijk al een jaar lang tegen mij gelogen heeft... ik ben zwanger heb heb nog geen 1 keer kunnen lachen... wie kan mij helpen? alvast bedankt..
hey hey in iedergeval gefeliciteerd met je zwangerschap tja denk niet dat ik je kan helpen ik hoop dat je een goede keuze maakt ik lees dat je tegen abortus ben dus dat zal hem niet worden en het is ook een hele moeilijke keuze natuurlijk ik hoop dat hij zijn belofte nakomt kwa met op zich nemen van het kindje maar ja hij heb al een jaar tegen je gelogen natuurlijk ik vind het een moeilijke situatie in iedergeval ik zou zeggen volg je hart wat jij wil xx
allereerst wil ik je feliciteren met je zwangerschap. Wat rot dat je in deze situatie zit zeg. Maar ik lees dat hij je eigenlijk aan het lijntje heeft gehouden dat hele jaar. Als je tegen abortus bent is het antwoord al duidelijk. wat betreft je vriend moeilijk verhaal, ik denk dat hij zelf de keuze moet gaan maken maar het moet niet zo zijn dat dit erg lang gaat duren ik vind dat je een ultimatum moet gaan stellen aan hem wat hij nou precies wil. Terug naar zijn gezin of samen met jou een gezin vormen met dit nieuwe wondertje. Als hij terug naar zijn gezin wil zit er niks anders op dan het beste er van proberen te maken en proberen van je zwangerschap te genieten. Stress in deze tijd is zo kwetsbaar voor een prille zwangerschap. Meid ik wil je heel veel sterkte wensen met alles. sunny
Lieve Indi, Wat een afschuwelijke situatie voor je. Kan me voorstellen dat je verscheurd wordt door verwardheid en verdriet. Allereerst dan toch van harte gefeliciteerd met je zwangerschap meid. Hoe dan ook is er weer een klein wondertje ontstaan. Even los van wat jouw vriend allemaal wel of niet wil, wat wilde jij zelf eigenlijk met je leven? Wilde jij wel graag kinderen? Zo ja, dan zou ik er vol voor gaan meid. Over de relatie met jouw vriend: het is natuurlijk vreselijk om te moeten horen dat hij al zolang twijfels heeft aan zijn gevoelens voor jou en dat hij eigenlijk terug wil naar zijn gezin. Ik heb zelf zo mijn ervaringen met een twijfelende man en ik kan je maar 1 ding adviseren: laat hem alsjeblieft gaan. Als hij niet graag meer bij je wil zijn, moet je het vooral niet gaan zitten rekken uit angst om alleen te staan. Ik heb er zelf in mijn vorige relatie meerdere jaren en break-ups over gedaan en heb er een complete burnout aan overgehouden. Ook al wil je nog zo graag, gevoel laat zich niet dwingen. Over of hij gelogen heeft: vind ik nogal een zwaar woord. De liefde en gevoelens zijn zulke bizar moeilijke dingen. Het lukt vaak niet in 1x om moeilijke beslissingen te nemen of echt naar je gevoel te luisteren. Misschien dat hij er daarom zolang over heeft gedaan? Wel een waanzinnig lullig moment om er nu mee te komen. Tsja, met zo'n groot iets als een zwangerschap is het er kennelijk 'op-of-onder'. Ik kan alleen maar zeggen dat ik uiteindelijk een veel fijnere relatie heb gekregen, met iemand die er echt voor gegaan is. Mijn leven is nu zoveel beter. Veeeel minder spanningen enzo. Ik wens je heel veel sterkte in deze moeilijke tijden. Weet dat het uiteindelijk met jou goed zal komen! xxx
allereerst bedankt voor jullie lieve reacties... ik wil heel graag kinderen ja, maar is het verstandig en eerlijk als ik weet dat er vanaf het begin geen vader in huis zal rondlopen? en ik heb net te horen gekregen van een goede vriendin van mij dat als ik het zou houden, ik een grote egoist zou zijn... en heel mijn toekomst zou naar de klote zijn zegt ze... ik weet het niet meer.. ik ben net een zombie, ik eet amper en jank de hele dag. dus ik denk dat ik datgene moet doen waar ik eigenlijk tegen ben.
Wat een rotsituatie zeg. Er zijn zat vrouwen die het lukt zonder vader. De reactie van je vriendin vind ik echt niet kunnen trouwens! Hoezo een egoist? Dat ben je duidelijk niet als je WEL gaat voor je baby! En hoezo je toekomst is naar de kl#*#? Ik snap wel dat dit niet de toekomst is die je voor ogen had, maar om nou te zeggen dat je toekomst naar de kl*(#* is, dat vind ik wel heel kort door de boch en zo zie ik het echt niet! Wens je veel sterkte! liefs Shaar
Wat is wijsheid. Wie weet is dit kind wel happy zonder papa? De een groeit op zonder vader en is happy de ander krijgt een rot vader en wilde liever geen vader. Kan ook allemaal weer andersom bekeken worden. Zolang jij een goede moeder bent komt alles vanzelf op zijn pootjes terecht. Je weet t alleen nooit van te voren hoe en wat. En ik denk dat je moet kijken naar wat JIJ als persoon te bieden heb aan je kleine.. En of je het aan kan alleen. En als vriendinnen jou niet kunnen steunen met welke keuzes je ook maakt dan zijn t geen echte vriendinnen.. Snap dat ze n mening hebben maar je toekomst is echt niet naar de klote hierom. Dr komt n heel mooi stuk toekomst bij.. Iets wat puur van jou is en van jou houd en andersom.. En dat kan n ander je niet bieden zomaar...
hallo meid, wat een moeilijke situatie! maar de reactie van je vriendin vind ik ook niet kunnen! ze zou je beter steunen! daar zijn echte vriendinnen voor ik begrijp je ergens wel want ben ook niet voor abortus! en zoals de andere dames hier al gezegd hebben het is niet omdat je je kindje alleen gaat opvoeden dat het daarom niet gelukkig kan zijn! heb je geen vriendinnen die je een beetje kunnen steunen of lieve ouders ofzo? je moet een keuze maken die jij zelf het beste vind ondanks andere mensen er anders over denken! hoop dat je de juiste keuze maakt! in ieder geval veel sterkte!
Hi Indi, Eventjes een paar vraagjes tussendoor: - hoeveel weken ben je eigenlijk zwanger nu? - ben je financieel onafhankelijk van je vriend? - heb je een opleiding? Ik vind eigenlijk dat je bij wijze van spreke naar niemands advies moet luisteren t.a.v. wel/niet het beebje laten komen. Het gaat alleen maar om wat jij wil meid. Volg je intuitie en niet de goedbedoelde adviezen van anderen! Ik zou het gezien je omstandigheden wel verstandig vinden dat je even een gesprek bij je huisarts aangaat. Misschien kan hij/zij je tijdelijk wat rustgevends in superlage dosis voorschrijven want volgens mij ben je totaal over de rooie. Dat is niet goed voor jou en voor je beebje. Verder kan ik me ook voorstellen dat het slim is om met spoed een paar gesprekken met een psycholoog of een maatschappelijk werker ofzo te voeren. Je zit toch in een soort shock-fase. Zij kunnen er helemaal voor jou zijn en hebben als het goed is geen bevooroordeelde meningen. Kan je verder wel bij vrienden/familie terecht? Alle sterkte. Neem het dag voor dag.
gefeliciteerd met je zwangerschap, al voelt het misschien nog niet zo bij jou. Toen ik je verhaal over je vriend las, dacht ik maar 1 ding: Wat een *&%$*> Zeg aub dat je daar niet meer over twijfelt? Kom op meid, hier hoef je toch niet over te twijfelen? Je hebt hem niet nodig. Neem snel een wijs besluit. Je leeft maar 1x. Je vriendin je egoistisch noemen? OMG! Kon ze met niets beters komen om je door deze hel heen te sleuren? Dit is niet een besluit dat je zomaar neemt. Een kind komt misschien nu slecht uit, maar misschien ziet je leven er over een paar maanden heel anders uit? Heb je het als alleenstaande ouder wat te bieden? En zeg nou zelf... Je blijft misschien niet je hele leven alleen. Ik heb een abortus laten plegen toen ik 18 was: Je krijgt spijt. Ondanks dat het missschien wel de juiste is... je krijgt spijt. Het is een vreselijke emotionele ervaring. Het moment zelf is vreselijk, maar de maanden erna nog erger. Dit is mijn ervaring.. Heel veel sterkte deze periode.
Hey Indi, als je tegen abortus bent NIET DOEN. Je gaat uiteindelijk heel veel spijt krijgen (denk ik, ik spreek uit ervaring). Bovendien; behalve je vriend dumpen, zou ik ook je 'vriendin' dumpen. Jeetje zeg, als je wat steun nodig hebt krijg je zoiets. Lekker zeg... Zo en dan nu naar jou! Als je het kindje laat komen, komt alles vast wel goed. Er zijn meer mensen die alleen zijn, soms geen geld hebben en soms zelfs geen dak boven hun hoofd MAAR ze kunnen toch voor een kindje zorgen. Luister naar je hart, overzie je verplichtingen en kies voor JEZELF! Jij weet wat je kunt. Jij weet wat je wilt. En jij weet wat je NIET wilt en kunt. Laat anderen niet jouw keuzes maken, zij krijgen niet de consequenties te verwerken JIJ wel. Heeeeeel veel succes en wijsheid gewesnt! Liefs
Hoi Indy, Ik las je verhaal en schoot direct 4 jaar terug in mijn verleden. Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten. Mijn ex wilde alleen niet terug naar zijn gezin, maar niet met me verder. Kwam ie ook mee aanzetten toen ik vertelde dat ik zwanger was. Liep er ook al een jaar mee rond! Tja, en wat te doen dan he?! Ik kan me voorstellen dat de beslissing errrrrug moeilijk is. Zoals iemand hiervoor al schreef; wat je vriendin zegt is onzin, echt! Als jij er van overtuigd bent dat jij aan de behoefte van een kind kan voldoen, dat je een stokje hebt, dat je door kan geven dadelijk, ben je alles behalve egoistisch. Ik had dat niet destijds. Ik was financieel niet onafhankelijk, ik was lichamelijk ziek, had geen woonruimte buiten mijn ex etc etc. Ik heb gekozen voor een abortus. Ik kan je vertellen dat dit een ongelofelijk moeilijk proces is. Ook daarna. Ik kan er nog steeds volledig achter staan met mn verstand, maar mijn gevoel is toch heel wat anders. Wat je redenen ook zijn; het blijft een feit dat je je eigen kind "verwijderd". Daarom denk ik dat je heel goed moet beseffen waarom je de keuze zou maken. Denk er heel erg goed over na en maak niet eerder de beslissing dan dat je gevoel en verstand hierin op 1 lijn liggen. Zoals ik al zei; ik kan er verstandelijk nog steeds 100% achterstaan, maar dat neemt niet weg dat ik er niet nog steeds om huil. Het was het meest vreselijke ooit. JE schrijft dat je "tegen" abortus bent en dat zei ik ook altijd met alle gemak, totdat je zelf op een moment als dit komt. Volgens mij kan je niet tegen of voor zijn in dit geval tot je het zelf hebt meegemaakt. Denk denk denk dus.....en laat die man aub gaan. Waardeloze reactie, maar dat zal iedereen je zeggen Liefs en sterkte Marieke
Dit is geen vriendin! Een echte vriendin steunt je, welke beslissing je ook neemt... Neem de tijd om een beslissing te nemen. Je zit nu nog vol emoties (begrijpelijk), hierdoor is het lastig om een goede afweging te maken. Praat met mensen die wél het beste met jou voor hebben (je ouders?). Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Een egoist én je toekomst naar de klote? Als je toekomst naar de klote zou zijn door je beslissing het kindje te houden, getuigd dat juist van geen egoisme, lijkt mij... Als je echt een egoist was, zou je nog niet eens twijfelen of je het zou houden of niet, dan liet je het weghalen. Denk er goed over na en volg je gevoel! En ik sluit me bij de rest aan: dumpen die vent én die griet ook!
hallo.. ongeloofelijk al die lieve reacties! ze geven zo onzettend veel steun, het maakt me wel een stuk sterker, echt waar heel erg bedankt.. ik ben vandaag bij de dokter geweest en ik ben 5 weken en 6 dagen zwanger! ik moest nog even goed nadenken over wat ik wil en dan moet ik volgende week terug komen. en om even noppie haar vragen te beantwoorden: ik heb een eigen woning, ben niet afhankelijk van mijn vriend en werk al 8 jaar in de kinderopvang. groetjes indi
jeetje wat heftig meid ik wou je even sterkte wensen en laat je neit beinvloeden door vrienden of vriendinnen het is jouw leven. ik hoop dat je er uit komt en het ziet er nu heel donker uit maar er groeit en wondertje in je en die heef hier neit om gevraagd net als jij. probeer hem/haar te geven wat je in je ehbt en het is echt heel erg dat iemand je aan eht lijntje houd voor een jaar en nog gewoon sex met je heeft en vervolgens gewoon weg loopt van je nog maals heel veel sterkte meid het word beter. liefs
Hi Indi, Goed van je dat je naar huisarts bent gegaan! Je zwangerschap is nog heel pril, dus je kan volgens mij rustig de tijd nemen een en ander even te laten bezinken en niet overhaast een beslissing te nemen. Wat dat betreft: 'time is on your side'. Verder lijkt het erop dat je flink wat voorwaarden voor het krijgen van een kind op orde hebt: - je bent financieel onafhankelijk. - je kindje zou straks misschien mee kunnen naar jouw werk? Heel handig! - je hebt eigen woonruimte. Bovendien heeft je vriend ook nog aangegeven WEL zijn verantwoordelijkheden voor het kindje te zullen nemen straks, ondanks dat jullie relatie waarschijnlijk niet meer een partnerrelatie zal zijn. Kortom: je staat er als 'alleenstaand ouder' eigenlijk qua objectieve voorwaarden goed voor lijkt me? Nu dus onderzoeken hoe je er intuitief/emotioneel voor staat. Daar kan ik je niet mee helpen, behalve dan dat jij op je interne kompas moet afgaan. Maar die is eventjes op hol geslagen natuurlijk. In het licht van de informatie die je me geeft verbaasd me de reactie van jouw vriendin me eigenlijk nog meer. Tis niet alsof je net een heel speciale opleiding bent begonnen die je zou moeten afbreken of dat je net een eigen bedrijf begonnen was o.i.d. Wat bedoelt ze dan met dat je je toekomst zou verpesten? Kansen op een andere man vergooien ofzo? Of is ze religieus van aard? Waar is je vriend nu eigenlijk? Wonen jullie samen? Heb je nog contact met hem gehad?
Sluit me hier volkomen bij aan! Abortus vind ik echt niet nodig en je krijgt er geheid zoveel spijt van omdat je er al tegen bent. Toen ik zwanger bleek was ik eerst ook alleen maar BANG, BANG en BANG. Echt paniek voor al het onbekende. En al die veranderingen in mijn leven. Maar het is echt waar ze zeggen: je went aan het idee om een kind te krijgen en alles valt sneller dan je denkt op zijn plek. Je leeft er naar toe! Ik ben ZOOOOOOOOOO blij dat ik mijn kindje gehouden heb en niet de angst heb laten spreken. Als ik nu die echo foto zie van mijn kleintje kan ik wel huilen dat ik ooit even aan een abortus heb gedacht! Ik weet zeker dat jij je ook zo gaat voelen. Het moedergevoel is ontzettend sterk en groeit naarmate je langer zwanger bent. Het is ongelooflijk, maar ik voel nu alleen maar: mijn kindje gaat voor alles!
Hoi Indy, wat een moeilijke situatie zeg, erg pijnlijk.... Over wat je "vriendin" zei: mensen schijnen te denken dat je leven ophoudt als je een kind krijgt. Je toekomst is niet vergooid, hij ziet er nu alleen anders uit. Je leven zal worden verrijkt met dit jonge leven, jij bent niet degene die met lege handen achterblijft. Als je besluit dit kleintje te laten komen, zal je moederinstinct je er doorheen slepen! Sterkte, DeeLighT