Sterkte! Heel moeilijk om een wens te hebben die niet op jezelf haalbaar is (financieel wel, maar zonder biologische vader in liefdesrelatie in beeld zoals jij dat wilt). Als ik jou goed begrijp, heb je een wens voor een tweede kindje in een stabiele liefdesrelatie met man. Niet voor 'een tweede kindje ongeacht de (financieel goede) situatie'. Dat eerste is helaas niet 'af te dwingen', en ook dan geen blijvende zekerheid, maar wel een fijn uitgangspunt wat voor jou een must is. Uiteraard bekruipt mij ook de gedachte 'een 2e kan nu nog wel' en een (niet-biologisch) liefdevol gezin met vaderrol kan altijd nog, maar die 2e dan niet meer misschien. Maar daar heb je vast zelf meer dan voldoende over nagedacht. Ik hoop dat jouw leven toch nog die andere wending neemt, en anders dat je deze wens mettertijd los kunt laten en gelukkig bent met wat er wel op jouw pad is gekomen en nog komt.
Ja het is lastig, ik zal er misschien wel afscheid van moeten nemen maar heb nog twee jaar de tijd vind ik zelf.
Ik begrijp je redenatie wel dat je geen donor wil. Maar ben je dan serieus op zoek naar een partner? Via een serieuze datingsite kan je echt wel een leuke mannen ontmoeten. Sterkte meid, ik hoop dat het je nog gegund is.
Ik denk dat de kans dat een gewoon stel gaat scheiden en dat de kinderen papa dan nauwelijks of helemaal niet meer zien, misschien nog wel groter is dan wanneer je kiest voor een donor die vooraf heel, heel, heel goed heeft nagedacht over de rol die hij gaat spelen in het leven van het kind, ongeacht de relatie die hij (niet) met de moeder heeft, en waar jullie het samen over eens zijn geworden..
Je moet inderdaad zelf je grens bepalen hoever je wilt gaan om deze wens te vervullen. Wel is het krijgen van een kind natuurlijk altijd een egoïstische keus. Hopelijk vind je nog de man waarmee je samen de wens in vervulling kunt laten gaan. En anders hoop ik dat je het een plekje weet te geven. Sterkte ermee in ieder geval!
het gaat om het uitgangspunt bij mij! ik word er zo moe van om elke keer te horen zo van ja als je gaat scheiden kan de man ook niks meer voor zijn kinderen doen of een man kan overlijden. ja dat kan maar in eerste instantie ga je daar toch niet vanuit?
Hmmmik denk eerderdat je een ideaal beeld nastreeft van heb hebben van een kindje samen met je droomman. Sorry. Bedoel het helemaal.niet hatelijk ofzo. Maar als het echt om het krijgen van nog een kindje ging dan zou het met een donor ook kunnen. Je oudste is neem ik aan ook super gelukkig met een lieve mama. Er is natuurlijk altijd de kans dat je volgende week een gewéldige man tegen komt maar dat die geen kinderwens meer heeft. Ik bedoel reëel gezien is die kans heel groot. Ik denk dat je voor jezelf moet bekijken wat je belangrijker vind. Nog een kindje ondat je ren kinderwens hebt. Of wachten tot je iemand vind met wie je een kindje wil en dan hopen dat hij dat ook wil en wat als je die persoon niet vind. Kun er dan meeleven dat je nooit voor een donor bent gegaan.
Ik snap je verdriet en twijfels, je frustratie en ook zoals het voor jou ideaal zou zijn. Wel vind ik je vrij hard uit de hoek komen (iemand die je de kant van donorschap uit haar perspectief wil laten zien noem je meermaals egoïstisch....) richting sommige dames hier die serieus reageren op je openingspost en proberen met je mee te denken. Zij proberen kanten te belichten door hun eigen situatie aan te halen waardoor je misschien nog mogelijkheden ziet waar je eerder niet aan hebt gedacht of om je uit de dip te helpen of wat dan ook. Het is goed bedoeld, natuurlijk heb je een eigen mening en daar mag je voor uit komen, maar dat boze en onbeleefde hoeft niet in mijn ogen. Ik wij je heel veel succes wensen en hoop dat je alsnog die diepe wens uit kunt laten komen op een voor jou ideale manier.
Nee natuurlijk ga je daar niet van uit. Ik vind jouw visie ook heel logisch en hoe meer je schrijft, hoe duidelijker het is dat je heel weloverwogen een keuze hierin hebt gemaakt voor jezelf. Dat is alleen maar prijzenswaardig te noemen. Aan de andere kant is het juist heel lastig om dát te vinden wat je wil als je alle specificaties al voor ogen hebt, en nogmaals, dat is juist niet slecht, maar het maakt de zoektocht langer. En dan weer terug naar de éne kant; als het gaat gebeuren, jij vind de liefde van je leven en je krijgt je huisje boompje baby, dan is dat wat jou betreft ook voor altijd. Jij stapt volgens mij niet blind van verliefdheid een relatie in. Waardoor de kans op uiteindelijk mislukken minimaal is eigenlijk. Volgens mij is, mits je dat niet al gedaan hebt, de tijd gekomen om serieus te gaan daten. En natuurlijk heb je datingsites, ook hele serieuze. Maar wellicht ben jij meer gebaat bij een echt matching bureau. En dan in de zin van "de detacheerder onder de uitzendbureaus" net iets serieuzer, doelgerichter en ervaringsdeskundiger dan een matchende computer van een website. Mits je voor zoiets open staat uiteraard.
Nee ik vind die vrouw an sich niet egoistisch. Ik vind een donor niks. Een ander vindt ivf niks. Of adoptie.
Eh, nee, daar ga je niet van uit. Net zo min als dat je er bij een donor van uitgaat dat hij jullie gemaakte afspraken niet na zou komen, die je eventueel zelfs contractueel vast kunt leggen (wat meestal wel de gang van zaken is in dit soort situaties). Misschien nog wel minder, zoals ik net aangaf, omdat diegene juist vanaf het begin af aan al handelt in het belang van het kind en niet wat de relatie betreft. Maar goed, ik zei dat alleen maar omdat ik dacht dat je eerder schreef dat je wél openstond voor een donor die wél een rol in het leven van het kind zou spelen, zoals bijvoorbeeld een homoseksuele man. Ik sluit me verder bij Meintje aan. Jammer dat je alle goedbedoelde reacties zo negatief ziet en daar zo aanvallend op reageert. Ik zie hier voornamelijk een hoop vrouwen die mee proberen te denken..
Ik denk dat je bedoelt dat je het van jezelf egoïstisch zou vinden, zonder te oordelen over anderen, toch?
Ik zie dat eerlijk gezegd niet. Ts geeft in haar OP al aan dat een donor voor haar geen optie is. Later licht ze dat nog toe, waarbij ze duidelijk maakt dat ze zich er echt in verdiept heeft en het een weloverwogen keus is. Ik vind haar reacties helemaal niet als aanvallend, maar als verduidelijkend. (Zeker gezien het feit dat ze vandaag in een dip zit.) Wat ik hier vervolgens zie, zijn vooral vrouwen die het probleem willen "oplossen", terwijl de realiteit is dat het niet oplosbaar is, althans, niet binnen haar grenzen. Het is in haar situatie zeer onwaarschijnlijk dat ze ooit nog zelf een tweede kindje zal krijgen. Als je leven zo loopt dat diepe wensen niet uit kunnen komen, is dat gewoon klote. Dat is moeilijk om mee te dealen. Ook voor de omgeving. Dus hoe begrijpelijk het ook is dat iedereen met haar wil meedenken... ze heeft er niks aan. Ze heeft vooral behoefte aan steun. Zoals ze zelf al zegt: het is een eenzaam probleem. Ze wil gewoon haar ei even kwijt en horen dat het leven oneerlijk is.
In mijn ogen is dat 'meedenken', alleen zijn het kennelijk geen opties voor TS. Daarnaast geeft TS dit aan, waardoor het lijkt op dat er toch een mogelijkheid is, maar dat ze daar vooral heel huiverig voor is. Alsof de deur op een kiertje staat, maar iemand anders hem nog even open moet duwen. Logisch toch, dat mensen die hebben ervaren dat het op die manier ook kan, hun verhaal delen? Maarja, dan komt ineens het argument dat je de zekerheid niet hebt dat zo'n donor daar ook aan blijft voldoen, maar anderen mogen niet zeggen dat dat met een relatie-man precies hetzelfde is, 'want daar ga je niet vanuit'.. En prima hoor, als iemand zich gewoon kut en ellendig voelt en virtuele knuffels wil, wil horen hoe oneerlijk het inderdaad is en dat mensen het begrijpen, heb ik ook heel vaak, maar zég dat dan, in plaats van drie keer te roepen hoe egoïstisch de mensen zijn die wel voor een donor kiezen of hebben gekozen..
Tja een partner vinden die binnen een 'houdbaarheidsdatum' vader wil worden lijkt mij ook geen lekkere binnenkomer en insteek.. Straks heb je wel een kind maar blijkt de man toch niet zo'n leuke huisgenoot, man, vader .... Ik zou een donor in dit geval een beter optie vinden. En dan kun je daarna nog altijd de tijd nemen om een leuke man, vaderfiguur erbij te zoeken.
Ik heb je ook niet aan willen vallem hoor TS of mijn mening willen opdringen. Het voelde voor mij meer een beetje naar dat je het egoïstisch vindt om een donor te nemen. Zoals iemand al eerder zegt leek het er even op dat de keuze voor een donor voor jou een kleine optie was, vandaar dat ik mijn ervaring wilde delen. Zoals ik al zei:, jij moet voor jezelf gaan kijken wat prioriteit voor jou heeft, het kindje of het hele plaatje. Een lieve man kan je later ook nog tegen komen en dan kunnen jullie samen genieten van de kindjes die jij al hebt.
Ik kan me jouw gevoel heel goed voorstellen. Voor mij is het ook altijd geweest dat ik alleen kinderen wilde als de ander daar ook voor de volle 100% voor ging. BAM zijn zou ik nooit willen of kunnen. Juist omdat mijn vader zo moeilijk bereikbaar was (figuurlijk, hij woonde gewoon bij ons in huis), heb ik altijd alleen kinderen gewild van een man die ook echt vader wilde zijn. Dat is ook het moeilijke, je hebt pijn om 2 aspecten en aan de kinderwens zit toch een tijdklok. Ik snap heel goed dat je vandaag gewoon een k*tdag hebt. Misschien een stom huilprogramma kijken om het even helemaal te kunnen laten lopen? Ik hoop dat je morgen weer wat zonniger ziet!
Lijkt me inderdaad heel verdrietig ts. Ik kan me heel goed voorstellen dat je ergens ook grenzen voelt over hoe je het zou willen. Ik hoop natuurlijk voor je dat je onverwachts toch nog een leuke man tegen komt, maar of dat nu wel of niet gebeurt het is nu gewoon heel rot. Een hele dikke digitale knuffel.
Sterkte. Wat moet dat moeilijk zijn! Ik snap heel goed dat je grenzen hebt betreft hoe ver je gaat om je droom te verwezenlijken. Jij hebt vandaag gewoon een hele dikke knuffel nodig!