Hoi dames, Ik zal even mijn situatie samenvatten en ik heb jullie advies/mening nodig. Want ik ben eigenlijk nog steeds in shock van zijn reactie. Ik ben getrouwd en heb een baby van bijna 1, ondertussen ben ik ong 9w zwanger van ons 2e baby. Mijn man en ik hebben een haat-liefde relatie. Vaak ruzie om de domste dingen, maar we konden niet met elkaar en al helemaal niet zonder elkaar leven. Dus we zijn in therapie gegaan om normaal met elkaar te kunnen communiceren. Daar zijn we nu een aantal weken mee bezig en het ging se goede kant op, totdat ik hem gisteren vertelde dat Ik zwanger ben. Zijn wereld stortte in, en hij wilt scheiden van me. Ik snap dat hij in shock is, dit is ongepland en de de ideale moment maar wel super welkom voor mij. Zijn reactie doet mij zo een pijn. Maandenlang vechten om ons huwelijk te redden, en dan op zo een belangrijk moment mij laten vallen. En het ergste is, dat als ik een abortus pleeg hij wel verder wilt gaan.
Dit lijkt mij duidelijk genoeg.. Ik wil ook zeggen dat ik het heel erg naar vind voor jou deze situatie, want een kind maken doe je niet in je eentje, het is lekker makkelijk om voor hem te zeggen: haal maar weg....dus niet!!! Doe niks tegen je wil in, ook al hou je nog zoveel van je man, als je een abortus pleegt tegen je wil in om je man bij je te houden dan ga je daar spijt van krijgen, wie zegt dat de relatie na de abortus stand houd? wie zegt dat je dit niet als wrok tegen hem gaat voelen? Dit is een moeilijke situatie, ik zou met hem een goed gesprek aangaan, en dan je opties afwegen.. Persoonlijk als ik heel eerlijk ben,en dit zou mij overkomen zou ik never nooit een abortus plegen om me vent bij me te houden.. Heel veel sterkte
Je hebt hem gisteren verteld dat je zwanger bent en op 4 november (!!!!) had je een echo. Ik snap niet waar jij mee bezig bent en in wat voor ongezonde relatie jij zit...
Nou nou, misschien iets minder veroordelend? Ik vind dat je nogal snel conclusies trekt en niets toevoegt aan dit topic. @ ts, wat een moeilijke situatie. Kan het zijn dat je man gewoon is geschrokken en hier op een later moment anders over denkt? Soort verwerkingstijd? Of denk je dat hij bij deze mening blijft? Als het laatste het geval is dan moet je voor jezelf gaan nadenken wat jij wilt, hoe zie je de toekomst? En past hij daar nog wel in? Ow en wellicht een onderwerp om te bespreken tijdens een therapie sessie? Heel veel sterkte en gefeliciteerd met je zwangerschap.
Ik heb hier weinig ervaring mee maar goed als het slecht gaat dan us hij misschien ontzettend geschrokken ervan omdat jullie in een moeilijke situatie zitten en het uit opwelling gezegd heb misschien, zou het bij hem even laten bezinken en op een rustig moment verder erover praten. Natuurlijk is het een shock als jullie er net samen er proberen uit te komen en er komt ineens onverwachts nieuws wat weer heel je wereld op ze kop zet, zo kleintje veranderd de zaak natuurlijk weer, en kan je relatie op de proef stellen. Eigenlijk zoals sophie hierboven heb gezegd.
Hoe kom je op die datum? En klopt ik weet het al een tijdje maar door de situatie waarin we zitten heb ik het bewust voor me gehouden. En ook omdat tijdens de eerste echo niks te zien was. Maar goed je reactie is overbodig.
Bedankt voor je reactie, dat is ook iets wat ik nooit zal doen. Ik vind het gewoon heel moeilijk omgaan met zijn reactie
Ik snap dat hij geschrokken is, was ik zelf ook toen ik erachter kwam. Maar hij loopt al maanden te roepen dat hij nog eentje wilt en ik vond dat niet het juiste moment ervoor. Ik ben gewoon heel erg in de war. Maar van 1 ding ben ik wel zeker en dat is dat Ik de baby ga houden.
Wat een vervelende situatie! Sterkte in ieder geval.. Wat ik niet snap is dat hij blijkbaar al maanden loopt te roepen dat hij nog een kindje wil.. en nu is het zover en dan wil hij ineens van je scheiden? Of je moet maar abortus plegen? En hij was er zelf bij toen jullie onveilig vreeën.. en iedereen weet wat er dan kan gebeuren, ookal is het maar 1 keer.. Heel veel sterkte! En gefeliciteerd met je zwangerschap
Wat vreselijk moeilijk. Misschien is zijn eerste reactie heel erg heftig en heeft het tijd nodig. Woorden zijn er soms uit voor je er erg in hebt en als ik het zo lees is verbale beheersing niet jullie sterkste kant. Ik wil het niet goedpraten dat je zoiets zegt tegen je vrouw, maar het kan een 'eerste reactie' zijn. Kwets elkaar niet meer dan nu al gebeurd is en bespreek dit met jullie therapeut als je man er klaar voor is. Natuurlijk is dit een enorme beproeving in zo een moeilijke periode. Ik wens jullie alle kracht en liefde.
Daar heb je zelf over verteld op het forum. En ik vind het echt onvoorstelbaar verdrietig dat je onder deze omstandigheden zwanger bent geraakt. Voor alle betrokkenen, maar vooral de kinderen. Die gun ik een stabiel en liefdevol thuis.
Joh doe is niet zo onaardig. Haar relatie is misschien niet zoals het moet zijn op dit moment maar ze waren er allebei bij en bovendien zijn ze gewoon getrouwd. Het is helemaal niet gek om dan meerdere kinderen te krijgen. En bovendien is het niet bepaald aan ons om daar een oordeel over te vellen. Daarnaast als die vent van haar regelmatig heeft aangegeven er nog een te willen hoe kan zij dan weten dat hij ineens zo reageert als ze dan toch zwanger is. Voor het zelfde geld was meneer super blij. Afijn. Heel veel sterkte. Snap best met die vage echo dat je nog even gewacht hebt met de bom te droppen al voelt je man zich daardoor misschien wel wat gepasseerd. Misschien maar snel een afspraak met de therapeut maken en het uitpraten voor zover mogelijk. Maar als je relatie zo slecht is dan moet je misschien, hoeveel je ook van hem houdt, de keus maken om er een punt achter te zetten. Een relatie vol ruzie is geen fijne basis voor kindertje. en ook niet voor jezelf. Heel veel sterkte
Aangezien jij al een tijdje wist dat jij zwanger was en het hem niet vertelde, denk ik dat jullie relatie helemaal niet beter ging de laatste tijd. En dat het communiceren dus ook niet de goede kant op ging, want dit is toch wel een HEEL groot deel van de communicatie die duidelijk fout is gegaan. Dus zijn gedachte is eigenlijk helemaal niet zo gek om te willen scheiden. Uiteraard is het niet de meest slimme optie met straks twee kleine kinderen. Maar ik zou zijn gevoelens wel serieus nemen, en jullie relatietherapeute een belletje geven.
Bedankt voor de lieve begripvolle reacties, rest is echt allemaal overbodig en daar heb ik op dit moment niks aan.