Hier een meisje van 10 en die gaat savonds absoluut niet alleen op de fiets. Ook al is het maar 5 minuten fietsen van de sport. Heen mag ze zelf, in het donker fiets ik haar tegemoed. Hier in de buurt was een paar maanden terug een paar keer een man gesignaleerd die kinderen aanhield/aansprak die van de sport terug kwamen. Sindsdien fietsen alle kinderen hier samen of worden ze opgehaald door een ouder. We hebben het hier over een donker en wat afgelegen fietspad. Ook de sportclubs adviseren dit.
Mijn moeder is nu 67 en is verkracht toen ze 18 was. Denk niet dat het aan de tijd ligt, maar dat zij gewoon pech (en jij geluk) had om zo iemand tegen ge komen.
Tja, je kunt het overbeschermend noemen, ik vind het eerder roekeloos en onverantwoord om je dochter alleen in het donker te laten fietsen. Diegene die echt kwaad wil laat je dochter echt niet met rust omdat ze bitch face laat zien.
Moeten jouw dochters altijd een chaperone hebben dan? hoe zie je dat voor je als je kinderen zeg 16 of jongvolwassen zijn? En is in het donker dan letterlijk in het donker, zoals om 5 uur in de nederlandse winter? Hoe ver ga je hierin en hoe lang wil je daarmee doorgaan? Alles heeft zn grenzen natuurlijk, maar een (bijna)volwassene moet zich in Nederland gewoon vrij kunnen bewegen. Ik zie mijn dochter niet als een weerloze deerne die voortdurend bang moet zijn voor struikrovers. Als je je moet laten leiden door angst om alles wat er eventueel met je kind zou kunnen gebeuren, kan je maar beter niet aan kinderen beginnen.
Ik voel me bijna, bijna, een ontaarde moeder maar hier fietsen ze al vanaf hun achtste in het donker terug naar huis. Na de training, rond 18.00/18.30. Is niet ver, halve km ongeveer en we wonen hier erg veilig, gebeurt nooit iets. Geen garanties uiteraard, maar ik vind het veilig genoeg om ze zelf te laten fietsen. Ze gaan ook ‘s ochtends zelf naar school, dan is het in de winter ook nog donker.
Denken dat er niets kan gebeuren is ontzettend naïef en de kans is misschien klein, maar ik wil het risico niet lopen en zeker niet voor mijn dochter. Ze mag overal heen straks en alles kan, zolang ze maar niet alleen naar huis gaat en dat is overdag door het dorp om 17 uur een ander verhaal dan in de avond/nacht langs een rustige weg. En mijn dochter is helemaal niet weerloos en ik zelf al helemaal niet na jarenlang boksen, maar ook ik ga niet alleen de straat op. Zou moeten kunnen, maar het kan niet helaas. Mijn moeder heeft er 50 jaar later nog last van, kleine moeite om niet alleen over straat te gaan om zoiets te voorkomen.
Kleine moeite? Sorry maar dat zie ik toch echt anders. Afspreken met vrienden, avonddiensten en nachtdiensten werken, mijn hele studentenleven met verenigingen en bestuurswerk, sporten in de avond... je wil echt niet weten hoe anders mijn ontwikkeling tot wie ik ben was geweest als ik me niet s avonds alleen op straat had begeven. Jij laat je leiden door het trauma van je moeder. Dat doet geen recht aan de werkelijke objectieve risico's. Wat verbied jij je dochters nog meer om ze te beschermen tegen wat er eventueel zou kunnen gebeuren? Online seksueel geweld, bij het uitgaan, diefstal, ongelukken...
Alsof alles wat hierboven staat heb ik ook gedaan, dus dat dat niet zou kunnen is je reinste flauwekul. Leiden door trauma van mijn moeder (en mijn zus btw) is echt onzin. Dat jij ergens anders voor kiest is prima, maar dan hoef je niet iemand anders meteen overbeschermend te noemen. Ik vind je hierin echt naïef.
Naief? Verre van, geloof me. Een ander perspectief van risico's inschatten en afwegen, omgaan met risico's en situaties lezen, dat zeker. Ik heb sinds ik mama's nest op mn zeventiende verliet altijd in de stad gewoond. Oh en daarvoor, de eerste bus van kwart over 6 naar mn werk op mn vijftiende, overstappen in de metro tussen de dronken torren. Stinkend? Ja. Irritant? Soms. Onveilig? Nooit. En bijvoorbeeld in mn studententijd had bijna niemand een auto hoor. Gewoon op een barrel zonder licht naar huis uit de societeit. Dan waren al onze ouders in jouw perspectief blijkbaar naief. En al mijn oh zo naieve collega's crossen op hun fietsjes door de grote stad na middernacht.
ik vind je echt ongelooflijk overtrokken reageren. Deze opmerking is hetzelfde wanneer ik zou zeggen: als je niet van plan bent tijd te maken voor je kinderen om hen te halen en brengen naar hobby's kun je beter niet aan kinderen beginnen Ik vind het ook niet oke om een 10/11 jarige door het donker te laten gaan. Dat wil niet direct zeggen dat ik een verwend prinsje en prinsesje hebt die niks zelf kunnen. De oudste fietst sinds een paar weken 25 km per dag zonder ons naar school. Ze kan dus prima voor zichzelf zorgen, maar in het donker hebben wij allemaal geen fijn gevoel bij. Hoelang we daarmee doorgaan?? Geen idee, dat merken we vanzelf. En voorlopig gaat het nog om 10/11 jarigen (12 in ons geval) en hoeven we ons nog niet druk te maken om het studentenleven
@tuc, de opmerkingen over het studentenleven waren tegen @suus1983 die vond dat het op geen enkele leeftijd voor een meisje/vrouw veilig is om in het donker over straat te gaan. En dat vind ik dan weer niet oké, om een kind met deze angst groot te brengen, en enorm beperkend. Verder zie ik buiten een stukje zichtbaarheid in het verkeer weinig verschil tussen 7 uur s avonds in het licht en 7 uur s avonds in het donker. Ik breng en haal mijn kinderen met liefde waar nodig en soms gewoon voor de gezelligheid, maar wat ze zelf kunnen mogen ze in principe ook zelf doen.
Ik vind het ontzettend kortzichtig om dat beperkend te noemen en ik vind het naïef om te denken dat het jou niet overkomt. Verder heb ik helemaal geen zin inbdeze discussie. Er werd een mening gegeven, jij bent diegene die er oordelen aan gaat hangen, dan krijg je ook reacties. Jij vindt mijn manier beperkend, ik vind jouw manier roekeloos en naïef. 1 op de 5 vrouwen krijgt te maken met seksueel geweld, dat is 20%, dat zijn geen risico's die ik wil lopen, 50% van de Nederlandse vrouwen krijgt te maken met seksueel overschrijdend gedrag, het is niet zo dat het niet bestaat ofzo.
Ik heb 1,5 jaar gestudeerd en nog nooit alleen in het donker gefietst in die tijd. Kon altijd met iemand meefietsen en anders werd ik door een paar vrienden thuisgebracht, die het niet veilig vonden als ik alleen naar huis zou fietsen. Dat heeft me zo'n fijn gevoel gegeven altijd. Toen ik 16 was een keer alleen in het donker naar huis gefietst. Ik moest wel, want mijn ouders waren niet van plan me op te halen uit de stad. En mobiele telefoons waren er nog niet . Een week later las in ik de plaatselijke krant dat er iemand in datzelfde tunneltje waar ik doorheen was gefietst, was afgetuigd met kettingen. Nee hoor, dan maar een iets voorzichtigr ouder. Mijn ouders waren trouwens vrij roekeloos met mij, als ik er nu achteraf aan terugdenk kan ik daar echt verdrietig om worden. Alsof het ze niet uitmaakte wat er met mij kon gebeuren.
Dat ging niet enkel om jonge vrouwen. Je begon je reacties hier al dat ouders alles maar regelen voor hun kinderen. Je stelt dat zelf in het licht van een topic over door het donker fietsen.
Ja natuurlijk wel, maar niet zo snel alleen op de fiets in het donker 's avonds laat langs een afgelegen stuk en ik kan mijzelf ook aardig verdedigen (ben ook niet zo bang voor mijzelf), maar dat kan mijn dochter met haar 39 kilo nog een stuk minder.
Maar van al het misbruik bij kinderen tot 18 jaar gebeurt maar 7% door een volslagen onbekende. Het merendeel van de gevallen gebeurt door famileleden helaas. Wat niet wil zeggen dat ik je overweging niet begrijp en respecteer he…. Zelf heb ik als kind in mijn directe omgeving een dodelijk auto-ongeval meegemaakt en daardoor ben ik nog steeds angstig in het verkeer en ik vind het moeilijk als mijn kind met andere mensen meerijdt die ik niet goed ken. Ik ben dan juist weer blij als hij kan fietsen….