hahaha ja nu wel en manlief ook... echt leuk joh! wij hadden een lange pino kaart met echte veertjes hehehe dus ook een kleine ajaxied... nou het spant er dus om wie erbij komt voetballen als spits
@ bumbaloo ik ben het helemaal met je eens dat je een baby tot een jaar niet kunt verwennen. ik wil even reageren op de vraag waarom iemand zijn baby laat huilen. Ik zelf doe het af en toe. Ik vind het vreselijk om Merel te horen huilen, maar soms wordt het alleen erger als ik naar haar toe ga. Dan laat ik haar even 5 minuten alleen huilen en meestal is het dan over. Als ik dat niet doe dan huilt ze heeel erg lang. ik heb het geprobeerd om dan bij haar te blijven totdat ze uitgehuild is, maar na een half uur was ik zelf kapot en legde ik haar op bed en toen sliep ze. Dus heel soms doe ik het, maar nooit lang. Dat gaat dan door mijn hart als een dolksteek. Het is inderdaad zo dat het zo ingebakken zit dat je een baby maar "moet laten huilen, want dan gaat het vanzelf over". Het is jammer, als je ziet hoe het gaat in de oosterse landen, die houden hun kind altijd dicht tegen zich aan, kunnen ze de bost nemen wanneer ze maar willen. Maar er zijn ook landen waar ze hun baby inbakeren en in een boom hangen zodat de moeder kan werken op het land. Voor mijn gevoel is je baby laten huilen alleen (en dan spreek ik over een langere tijd en als het echt huilen is en geen jengenlen.) niet goed. Voor mijn idee zou er dan emotionele schade kunnen ontstaan. Maar dat is dan mijn mening. Merel huilt nu ook niet meer veel, ze is ingebakerd en dat scheelt een stuk. Ze vindt dat fijn. En als ze huilt komt er iemand en wordt ze getroost (zeker binnen 5 minuten). Soms dan zit ik er zelf doorheen en kan ik het gewoon even niet aan als ze niet te troosten is. Huil dan met haar mee, maar probeer wel bij haar te blijven. Hoe ze me dan aankijkt! Echt met een meelevende blik... Ik vind het moeilijk... want als ik verhalen hoor van mensen die hun baby laten huilen en de reden daarbij, kan ik me daar ook wel weer in vinden. Sommige baby's hebben het denk ik wel nodig om hun prikkels van de dag te verwerken. Als ik zelf veel prikkels heb gehad dan moet ik ook wel eens huilen voordat ik in slaap val en is voor mij huilen de uitlaatklep voor die prikkels. Dus ik denk dat baby's dat best ook kunnen hebben. Dit is een gevoelig onderwerp heb ik gemerkt....
Ik geef het toe, ik ben een hele luie mama Ik heb dus geen zin om bij een bedje te gaan zitten om mijn kind niet alleen te laten huilen. Dus hier gaat (of beter gingg want het komt nooit meer voor) als een van de kinderen huilt en niet rustig wordt als ik alleen even kom kijken wat er is het kind meteen mee naar beneden. En dan pas weer naar bed als het of zelf aangeeft dat te willen en anders als wij naar bed gaan. En ze zijn nu 4 en 2 en perfecte slapers in hun eigen bed. Ik verkeer nogal in kringen waar veel mensen het doen zoals wij en al die kinderen slapen op gegeven moment gewoon op een normale tijd op de gewenste slaapplaats. Dat is dus de reden waarom ik me heel moeilijk of beter gezegd niet kan vinden in de algemene opvattingen dat een baby al op jonge leeftijd moet leren zelf in slaap te vallen en zichzelf te troosten. Ik hoop dat ik met dit stukje een beetje meer inzicht geef in hoe mijn mening over huilen tot stand is gekomen.
Britt heeft nooit veel gehuild. Maar ze leerde ons al snel dat áls ze huilt er echt wat is.....en als ze huilt laat ze zich ook erg snel troosten. Toen ze er net was, en ze huilde kreeg ik ook wel eens opmerkingen van : laat ze maar even huilen hoor dat is goed voor haar longetjes....Maar voor ons voelde dit niet goed. Ik heb het trouwens ook altijd als heel vervelend ervaren als mensen het nodig vonden hier opmerkingen over te maken, maar goed dat is een ander verhaal. Maar als je de verhalen hier zo leest hebben alle moeders een goede reden om hun kind wel of niet (even) te laten huilen. Iedere moeder weet denk ik wel wat zijn of haar kind nodig heeft. En bij het ene kind is dat even laten huilen en bij de ander is dat troosten. Dus ik denk niet dat hier een antwoord op te geven is, het is helemaal afhankelijk van het kind. (in ieder geval hoop ik dat er geen moeders zijn die dit doen omdat het zo goed is voor de longetjes....)
Elenora huilt alleen als ze honger heeft of als ze moe is. Als ik haar naar bed breng huilt ze meestal ff 5 minuten en als het langer duurt dan ga ik haar altijd trootsen. Maar ik weet dat ze vaak die 5 minuten even moet jengelen/huilen om in slaap te komen. Als ik naar haar toega en ze ziet mij dan gaat ze alleen maar nog harder huilen ik weet dat ze dan dus echt alleen gelaten wilt worden want ze mijdt echt alle oogkontakt. Maar zoals ik al zei als ze maar blijft huilen dan ga ik haar gelijk trootsen en in slaap wiegen.
Wij hebben geluk, we hebben geen echte huilers gehad, maar elke baby huilt, de een meer dan de ander. Wij zijn van mening dat laten huilen zinloos is, we pakken de baby altijd bij ons. Nu ook met onze derde. Eigelijk is Norah-Lynn dag en nacht bij ons, ze slaapt bij ons op de kamer.Ze heeft gewoon behoefte aan veel contact, maar dan is ze ook uiterst tevreden. Maar ik moet zeggen, we hebben geluk. Norah slaapt de hele nacht goed door, s'morgens slaapt ze ook, of ze zit in het schommelstoeltje. Enige moment dat ze altijd bij je op schoot wil is in de avond. Ik denk dat je moet doen wat je gevoel je ingeeft, dat is meestal het beste.
he, ik sluit me helemaal bij jou aan wat het huilen betreft! Ook hier wordt vrijwel altijd even gehuild voordat hij in slaap valt. heeft hij nodig... heel duidelijk is dat hij langer huilt als hij minder geslapen heeft/veel indrukken gehad. En inderdaad je hebt huilen en huilen..... wij weten ondertussen heel goed wanneer het niet huilen is om in slaap te vallen, maar als er wat aan de hand is. Sinds wij Steven wat laten huilen/pruttelen voor het slapen gaan, hebben wij een veel vrolijkere baby! Soms heb ik het gevoel dat je je moet "verantwoorden" als je je ukkie laat huilen... bij de vorige generatie niet trouwens.... Of die blikken als je ukkie een paar brulletjes doet tijdens een wandeling ofzo..... tja onze uk wil geen speen... (huil-stop)...... die wordt letterlijk uit zijn mond gelanceerd als we stiekem tijdens een huiltje hem toch in zijn mond hebben gestopt om te kijken of hij hem nu dan toch eens wil... (anders doet hij zijn lipjes al stijf dicht als hij dat ding aan ziet komen... haha tja zo'n siliconen ding....)
Ons dochtertje begon ook steeds meer te huilen. We zijn nu bij een osteopaat en dat helpt! Wij hebben nu de afspraak dat we haar ca. 10 minuten laten huilen als we haar in bedje hebben gelegd. Daarna ga ik kijken en troost ik haar terwijl ze in bedje blijft liggen. Vaak helpt dit. Zo niet dan ga ik na 5 a 10 minuten weer naar boven en troost ik haar weer en/of blijf ik een tijdje bij haar op haar kamertje zitten. Dit doe ik max drie keer en daarna haal ik haar wel uit bedje maar meestal slaapt ze dan allang. In de 1e weken pakten we haar vaak uit bedje en liepen we uren te wiegen, zodra we haar opbedje legde, huilde ze weer. Bovenstaande aanpak lijkt nu zijn vruchten af te werpen. Uiteraard luister ik ook goed naar het verschil in huilen. overdag heeft ze vaak een jengeltje, 3 minuutjes lan, dan stopt het weer even en zo gaat dat vaak een half uurtje door. Maar je hoort dan dat ze in slaap aan het vallen is. Dus mijn motto is: even laten huilen prima maar troosten is zeker van belang. Echt verwennen kun je je kindje niet maar ik denk toch dat ze het wel degelijk door hebben als je ze continue en na het eerste kraaitje al telkens oppakt en dat ze daardoor moeilijker leren om in slaap te vallen in hun eigen bedje.
Ik laat Kian nooit lang huilen. Ik ga altijd bij hem kijken als hij huilt. Soms is een aai over zn bolletje of even goedleggen goed en soms wil hij even geknuffeld worden
Ik laat mijn dochtertje nooit heel lang huilen, maar ga er zeker niet direct heen als ze huilt. Ze vecht altijd tegen haar slaap en huilt dan zeker. Als ik haar er dan uithaal is er niets aan de hand. Ik herken haar huiltje ondertussen wel hoor en houd het zeker wel in de gaten!