Nou de titel zegt het al. Ik ben dolgelukkig met dit kleine mannetje wat ik in mn buik heb zitten! Wie had een jaar geleden gedacht dat wij uberhaupt ooit voor nog een kindje zouden gaan en nu ben ik alweer 5 maanden zwanger. Echt dit kindje maakt mn leven compleet! EN nog eens snel zwanger geraakt en alles is gezond. maaaaar, ja daar komt ie. Ik heb deze zwangerschap wel heeel veel klachten! Al vanaf 18 weken kan ik niet meer werken ivm bekkenklachten, heb last van obstipatie, daardoor aambeien, heb licht urine verlies, pijnlijke borsten, veeeel veel en snel last van maagzuur, moe moe moe, slecht slapen, opgezwollen enkels, sjagerijnig en ga zo maar even door. Als ik een kwartiertje achter de pc zit trekt er pijn door mn benen heen en moet ik even gaan lopen of liggen... En nu is dat dus zo moeilijk! Mensen snappen me niet, je wilde toch zelf nog een kind? Ja dat is ook zo en ik heb het er ook voro over, maar ik kan geen kant op! Het zou leuk moeten zijn om met mn jongens weg te gaan, nu is het alleen maar een last en te zwaar. Boodschappen doe ik alleen of mn man gaat, de kinderen neem ik niet mee. Ziekenhuisbezoekjes probeer ik ook te plannen als kinderen bij opvang zijn... nu net geen 24 weken zwanger en al bijna aan huis gekluisterd! ben blij als ik de dagen doorkom en de kinderen weer op bed liggen... Zijn er meer meiden die dit zo ervaren??
Dat je zelf een kind wilde, betekende niet dat je ook meteen de kwaaltjes er maar bij hebt gewenst! Ik ben nu bijna 38 weken en zit ook al een tijdje aan huis gekluisterd, ben gelukkig nog wel enigszins mobiel maar niet genoeg om iets leuks te gaan doen met onze 2 jarige zoon. Buiten spelen vind hij heel leuk maar daar is het geen weer voor... Ik begrijp dus wel een beetje hoe je je voelt, alleen bij jou duurt het nog zo lang... Veel sterkte er mee!
Ach meid toch begrijp je helemaal!!! Ik zit nu sinds vorige week volledig thuis ivm bekkeninstabiliteit. Heb al minstens 5 keer blaasontsteking gehad. Ben nog steeds giga misselijk. Hiervoor opgenomen geweest. Maagzuur. Hardnekkige schimmelinfecties gehad en ga zo maar door. Dus lekker klagen meid!! Ik snap het!
Pffff wat zijn mensen flauw zeg. Ja je hebt zelf voor een nieuwe zwangerschap gekozen (in hoeverre je hiervoor kan kiezen). Maar in plaats van dat mensen dat even ter hulp schieten beginnen ze te zeuren. Hier ga jij je echt niet beter van voelen! Ik vind sommige mensen echt kortzichtig. Net als mijn sm. Die vraagt dan hoe het gaat. Meestal zeg ik dan goed, maar laatst vertelde ik haar dat ik de laatste 2 weken heel veel harde buiken heb en dit van vk in de gaten moet houden en rustiger aan moet doen. Krijg je gewoon te horen; Ja maar zwangerschap is een gezonde ziekte he, dus even doorbijten . Ik hoop dat je klachten snel beter worden en wens je een hele goede zwangerschap toe! En je mag gewoon af en toe klagen hoor, doe dat anders maar gewoon op zp!
Die reactie kreeg ik ook van iemand. Voordat ik werd opgenomen in het ziekenhuis had ik al een week maar 2 a 3 uurtjes per nacht geslapen. Zegt iemand tja dat hoort bij het zwanger zijn. grrrr:x
Nou ik weet ook hoe zwaar het kan zijn als je continue heel veel pijn hebt. En natuurlijk blijft zwangerzijn een geweldig bijzondere ervaring en er horen ook wle wat kwaaltjes bij. Maar extreme pijn, extreem veel overgeven etc. horen daar écht niet bij en daar mag je best eens over klagen, hoor! De laatste weken van mijn zwangerschap kon ik ook geen kant meer op en kroop 's avonds huilend van pijn en vermoeidheid (door wekenlang durend slaapgebrek van die pijn) de trap op. Je stelt je echt niet aan!
Klagen mag altijd toch, of je nu een makkelijke of moeilijke zwangerschap hebt? En je doet er ook iets goeds mee. Ik heb best een makkelijke zwangerschap, zeker vergeleken met jou, maar ook ik zit er wel eens door heen. En als ik jou verhaal lees dan denk ik, meid het kan veel erger. Dus lekker klagen hoor. Hoop dat je tussen de bedrijven door nog wel kan genieten van dat kleine wonder in je buik en de wondertjes die al bij je thuis rond lopen.
Helaas precies dezelfde klachten hier en nog een zoontje van bijna 2 rond huppelen. Het blijft op en af. Ene dag dolgelukkig, andere dag heel erg verdrietig omdat ik zo weinig kan. We zijn in de tussentijd ook nog eens verhuisd naar een renovatiepand, altijd handig haha. Nu ben ik 37 weken en zijn we echt even de laatste puntjes op de I aan het zetten om alles netjes te maken. Eigenlijk moest er nog veel oververhuisd spul weg, je kent het wel, van die dozen met spullen van 100 jaar geleden waarvan je steeds twijfelt om ze weg te doen. Nu ben ik daar een half uurtje mee bezig geweest, moet ik eigenlijk ook nog wat poetsen, nog boodschappen doen en om 17.00 uur zoontje van kdv ophalen. Maaarrr. Ik ben nu al helemaal op van de pijn in mijn benen, bekken en rug!!! Ik kan het dan niet loslaten hé, wil veel meer doen dan ik kan. En dat is het vervelende. Maar de bevalling komt steeds dichterbij en ik ga steeds meer de lichtpuntjes zien weer. Nog even volhouden . Nog zo'n hummel erbij is toch geweldig. Jij nog veel sterkte.
De gemiddelde zwangerschap verloopt anders dan de jouwe, dus daar ga je niet van uit, als je kiest voor weer zwanger proberen te worden.... Dus ja: je mag klagen. Als het nou zo was dat je steen en been klaagde over de normale en milde zwangerschapsklachtjes die er nou eenmaal bij horen, werd het een ander verhaal, (ook al mag je dan af en toe ook klagen uiteraard ). Maar nu heb je volgens mij alle reden om af en toe even te klagen. Dat lucht op en dat heb je nodig, als het zo zwaar is!
hier ook dezelfde klachten...nou je had dat commentaar moeten horen toen ik vorige week tegen iemand zei dat ik het een beetje beu was hoe kon je zwanger zijn nou toch beu zijn...er is toch niks heerlijkers dan dat nou, ik noem vanaf de 13 weken niet kunnen lopen van de pijn, elke nacht overgeven en niet slapen niet het heerlijkste dat er is :x
Van sommige mensen hoor ik het ook wel, zo van geen medelijden hoor je hebt er zelf voor gekozen. Maar dit zijn dan altijd mensen zonder kinderen... ik ben ook erg blij met ons kindje maar als ik weer pijn heb en niks kan zonder nog meer pijn denk ik ook wel eens, pfff zo had ik het me niet voorgesteld zwanger zijn... ik ben normaal altijd fit en zelfstandig en nou kan ik nog geen zak potgrond naar de schuur dragen. Van de vrouwen met kinderen heb ik er al meerdere horen zeggen dat ze er niks aan vonden om zwanger te zijn. Zo erg is het bij mij nu ook weer niet, dus dan vind ik het nog wel meevallen als ik het af en toe een beetje zat ben met de pijn.
Nou ik ben het zwanger zijn opzich niet eens echt beu. Weet dat het nog 4 lange maanden duurt maar dat wist ik van te voren. Het maagzuur etc, prima, doen we er wel bij.... Misselijkheid is al achter de rug dus ook prima. Maar dat je werkelijk al je huishoudelijke gebeuren moet uitbesteden omdat het opvoeden van je 2 kinderen je AL je energie kost... Nee zo had ik het me niet voorgesteld... Al met al geniet ik tijdens mn relaxmomentjes wel extra van dat (nu nog) zachte getrappel in mn buik, dat ga ik nog missen weet ik uit ervaring en deze zwangerschap voelt alsof ik er veel minder van kan genieten omdat ik nog de jongens heb, dus minder tijd, ik hiervoor niet speciaal een kinderkamertje heb hoeven kopen etc... Ja ik geniet, maar er blijft een randje op de achtergrond... Btw mijn schoonmoeder vraagt nou nooit hoe het gaat... Misschien aan mn man, maar nooit recht in mn gezicht... Trut...
Toen ik deze titel las, dacht ik hier wil ik mee over lezen. Wat betreft mijn zwangerschap heb ik eigenlijk niks te klagen, heb echt wel mijn klachtjes, maar ook momenten dat ik me gewoon goed voel. Toch zit ik er op sommige dagen ook best wel een btje doorheen, zal ook met de hormoontjes te maken hebben en mogen van mij de weken omvliegen zodat ik ons wondertje in mijn armen heb. Er rust toch een soort taboe op het klagen tijdens de zwangerschap, het enige wat iedereen roept is geniet ervan etc etc. Tuurlijk het gespartel in je buik en alles wat met mijn kindje te maken heeft vind ik ontzettend bijzonder en mooi, maar de klachten/onzekerheid er om heen wat minder leuk en soms gewoon frustrerend. Maar klagen, nee dat durf ik niet. En voel me er altijd ontzettend schuldig door.
Ja Rrianne dat klopt, meiden durven niet meer te zeggen dat een zwangerschap op sommige dagen gewoon helemaaal niet leuk is! En dat vind ik jammer. Ja je hebt er zelf voor gekozen, nee je bent niet ziek, maar ik voel me soms WEL ziek ofzo! Heel jammer als je dan niet een keertje mag zeggen dat je het ff niet meer zo leuk vind...
Ik vind dat je best mag klagen hoor! Je hebt ook geen zwangerschap volgens het boekje en met 2 kids en nog naast heb je een dubbele job erbij. Ik snap ook niet dat mensen zoiets zeggen; als hoort erbij.. Bij de griep hoort ook koorts,spierpijn etc. dus dan mag je ook niet klagen? Ach laat ze lekker..Denk aan jezelf en als lekker klagen een beetje helpt; Kom maar op wij kunnen het hebben haha!!! Succes meis!