De oudste was 5 toen hij alleen buiten mocht spelen Op het speelveldje naast ons huis (terwijl wij in de tuin zaten te luisteren ) Nu is hij 6 en mag hij in een afgesproken gebied spelen. Onze jongste is 3 (bijna 4) en mag nu al een stukje meer als haar broer, maar dat komt ook omdat ze bijna aan elkaar gekleeft zijn en ze dus niet echt alleen is. Maar ook hier elke keer duidelijke afspraken, houden ze zich daar niet aan dan mogen ze de rest van de week niet meer alleen op straat. Moet er wel bij zeggen dat we hier in een straat (voormalig woonwijk) wonen waar veel sociale controle is en ze dus eigenlijk maar zelden ergens spelen waar geen ouder in de buurt is.
Lastig ja.. Dochter is nu 2x bij een schoolvriendinnetje gaan spelen en daar mogen alle kinderen van haar leeftijd alleen buiten spelen. Is wel een erg kindvriendelijke wijk, met een grasveldje grenzend aan de achtertuinen. Daar 'mogen' ze dus ook niet af. Maar de weg is daarnaast. Al nodigt dat niet echt uit, als alle kinderen op t gras spelen. Maar toch.. eng hoor. Zíj is dat niet gewend. Maar ja, ik kan ook niet eisen dat ze óf binnen blijven óf dat moeder meegaat naar buiten. Het is daar gewoon heel normaal. Ik wil haar ook niet van speelafspraakjes onthouden . Ze heeft in onze buurt weinig speelvriendjes en ze is er erg aan toe.. Ze krijgt gelukkig wel steeds meer begrip voor het verkeer (het gevaar), zelf uitkijken. Maar soms heeft ze t niet door en steekt als een kip zonder kop over of bedenkt zich pas na 3 stappen tijdens het oversteken 'oja, ik moest uitkijken..' Wel mag ze nu van mij voor ons huis op het grasveldje (waarlangs auto's hard rijden), als ik bijv in de tuin werk. Ik vertrouw haar wel dat ze niet zomaar van het gras af gaat. Maar ik laat haar (nog) niet alleen. Ze moet de straat voor het huis daarvoor wel oversteken. Achterom mag ze alleen bij de buren in de tuin gaan spelen of bij de garages, maar dan blijf ik zelf nog wel in de tuin om te luisteren/kijken. De kinderen van de buren mogen nl wel verder van huis.. Maar daar maken we dan ook afspraken over. Niet verder weg, als ik t zie, moet je direct naar binnen.
Ik weet niet wat je precies hebt meegemaakt maar ik vind jouw reactie ietwat overdreven. Wel heb ik een wake-up call gehad omdat er vandaag een meisje is meegenomen bij een school in mijn woonplaats. Gelukkig was ze ontsnapt. Dan schrik je wel. Mijn dochter komt dus voorlopig niet meer alleen naar huis iig. Helaas voor haar want dat wil ze wel heel graag. Echter, haar tot haar 8ste binnenhouden vind ik echt overdreven. Dan zou ik haar echt een hele hoop plezier in haar leven ontnemen. Dat vind ik ook niet kunnen. Zieke mensen lopen helaas overal. Ik mag maar hopen dat ze ze nooit tegenkomt en zo wel dat ze zich houdt aan onze afspraak: nooit meegaan wat ze ook zeggen en wordt je meegenomen dan schoppen, slaan en gillen.
Mijn zoon is ooit meegenomen door een wildvreemde. Ik dacht dat hij dood was. Zonder de gigantische inzet van de politie was hij ook nooit meer thuisgekomen. Ik heb geen zin om hier t hele verhaal weer te typen. Hij was nét 1 toen het onder mn neus gebeurde, heb er niets van gemerkt. Misschien reageer ik overdreven, maar ik zie een heleboel ouders die te makkelijk zijn. Kids in de bakfiets laten en zelf de winkel inlopen. Ouders die hun buggy maar even buiten laten staan omdat t zo'n gedoe is en ze maar 1 dingetje nodig hebben. Kids die alleen door de winkels spelen, je mag blij zijn als je je kind weer hebt. Heel heel heel veel ouders staan er niet eens bij stil, wuiven het weg. Gebeurt ons niet. Het gebeurt je wel en bent achterlijk als je het risico maar stomweg neemt. Hij is bij mij door een bewuste actie uit zn bed gestolen. Niet voor de deur. Kun je nagaan wat voor zieke mensen er zijn. En hoe makkelijk was t geweest als ie alleen buiten mocht spelen... Dader heeft bijna 4 jaar cel gekregen. Was een jonge meid waar je niets achter zou verwachten. Laatste jaren volg ik haar. Afgelopen maand is ze weer ontslagen op staande voet bij een kraaminstelling. Ze is gek, en onze maatschappij beschermd je niet. Ik heb haar moeten melden bij ziekenhuizen en kraamcentra. Ze werkte tussen pasgeboren kinderen. Op de neo, bevalkamers, kraamverzorging. Denk niet dat t niet gebeurt. Het is dichterbij dan je dan je denkt. Hoeveel dames van ZP zouden dit zieke wijf bij hun baby hebben gehad zonder dat ze het wisten? Ik gok een heleboel. De wereld is gevaarlijker dan vele zichzelf voorspiegelen.
ben t met je eens. mijn kinderen spelen niet alleen buiten en de oudste is al 8. of 1 van ons gaat mee naar de speeltuin , of ze spelen thuis in de tuin. ik speelde vroeger op eigen erf ( kom uit een woonwagen van oorsprong) en heb geleerd dat wij zelf verantwoordelijk zijn voor onze kinderen. ik ga zelfs mee naar schoolreisjes. of een vriendin gaat mee en we smsen afentoe. te beschermend? misschien.......maar ik ben zuinig op mn kinderen
@kim, dat is idd een extreem ziek figuur. Ik kan mij dan ook helemaal indenken dat je zo beschermend bent. Lijkt mij werkelijk waar verschrikkelijk om zoiets mee te maken. Dat is echt een trauma die je wereldbeeld flink veranderd. Wel lijkt het mij voor jou dan heel moeilijk om je kinderen op een gegeven moment los te laten. Wat jij meegemaakt hebt is werkelijk waar verschrikkelijk echter niet vaak voorkomend. Ik vind het erg moeilijk maar ik vind ook dat ik mij niet altijd kan laten lijden door angst. Hier spelen heel veel kinderen met zijn allen buiten in de speeltuin. Ik ontneem mijn dochter heel veel plezier als ze niet mag buitenspelen. Ze geniet hier enorm van namelijk. Ik hamer er keer op keer op: nooit met een vreemd iemand meegaan. Ookal kennen ze je naam of zelfs mijn naam, al zeggen ze: jouw mama is bij mij thuis dus kom maar, nooit snoepjes aannemen of speelgoed, gillen, schoppen, slaan en vluchten als iemand je probeert mee te nemen en never mensen je laten aanraken of andersom. En een hele belangrijk: altijd naar mama komen wat er ook gezegd wordt. En dan hopen dat het nooit gebeurt. Laten we wel wezen, ik heb meiden, het blijft op elke leeftijd eng. Ook op 8,9,10 t/m 30 kunnen ze verkracht enz. worden. Het is gewoon eng. Ik ben wel van mening dat de wereld altijd al zo geweest is maar dat je het nu meer hoort door de media. Hierdoor vertroebeld ons wereldbeeld wel en zien we het vaak negatiever in als dat het is, hoop ik. Gelukkig is het merendeel van de mensen wel 'normaal'.
mijn dochter mag sinds kort voor de deur spelen, ze is bijna 7 nu. ik vond het best moeilijk om te doen maar je moet ze toch het vertrouwen geven. of in ieder geval het idee dat je dat vertrouwen hebt. natuurlijk kijk ik constant uit het raam maar dat hoeft zij niet te weten haha ze is toch al bijna zeven en over vier of vijf jaar zal ze echt niet toestaan dat ik haar nog naar school breng. ze moet zich toch leren redden daar in de grote boze wereld. dan liever een beetje voorbereidt. ik speelde vroeger ook buiten op die leeftijd en heb er veel leuke herinneringen aan die ik mijn kind niet kan afpakken vind ik. vroeger gebeurde de 'enge'dingen naar mijn idee net zoveel, je hoorde het alleen veel minder bij gebrek aan internet, telefoons met camera's etc. het is best eng om je kind zo los te laten maar helaas moet het toch een keer gebeuren en ze hoeft echt niet te weten dat ik haar constant in de gaten hou. het is goed voor haar zelfvertrouwen, haar sociale ontwikkeling, haar creativiteit etc. alleen een beetje slecht voor mijn hart af en toe haha
.... Je kunt toch met ze mee gaan? Bedoel als je kids op t pleintje willen spelen neem je een boek mee of desnoods je pannetje aardappels kan mij t schelen. Dat plezier hoef je ze niet te ontnemen. En met 5/6 alleen naar school........ Wie is er nou de baas? Ik geloof niet dat ik mn zoon ook maar iets ontnomen heb. Wel neem ik hem niet meer voor lief. Onbewust doen/deden we dat allemaal. Je kinderen voor lief nemen. Pas als je ervan overtuigd bent geweest dat ze dood zijn zie je pas hoe weinig je voor lief te nemen hebt. Het gebeurt meer dan je hoort hoor, het is namelijk vaak niet in het belang van het kind om het op t nieuws te laten zien. Verhaal van mijn zoon was op t nieuws, puur en alleen omdat iemand de politie passeerde. Want die zeiden allemaal in koor het mag niet bekend worden want dan is de kans helemaal groot dat ze hem vermoord uit angst. Ik heb geluk gehad. Had voor hetzelfde geld anders kunnen zijn.
@kim11 allereerst ben ik ongelooflijk blij dat het inderdaad bij jou allemaal is goed gekomen. lijkt me verschrikkelijk, dat gevoel. alsof je hart spontaan stopt met slaan denk ik. ik begrijp je angst ook compleet. mijn kleine meid speelt heel af en toe op de stoep direct onder mijn raam, voor het raam van een familielid wat dan ook thuis is. wanneer het gebeurd dan is dat een kwartiertje voor haar vader thuis komt en dan loopt ze direct met haar vader mee naar boven. eigenlijk wil ze gewoon graag papa opwachten voor de deur. in de tussentijd is dan de buurvrouw ook al even naar beneden gelopen om haar een ijsje te geven. de buurvrouw ken ik al sinds mijn eigen kindertijd, heb altijd in dezelfde straat gewoond. en dit kwartiertje vind ik inderdaad al hartverzakkend terwijl ik haar constant in de gaten hou. haar neefje komt vaak ook even naar buiten dan om mee te spelen. ik begrijp je heel goed en bedoel ook zeker niet dat jij iets van hem afpakt wanneer je lekker op een bankje erbij gaat zitten met een boek. is overigens ook even een heerlijk rustmomentje dan alleen naar school zal overigens pas gebeuren tegen de tijd dat ze naar groep zeven of acht gaat hoor, no way dat dat voor die tijd gebeurd, ook al zit de school om de hoek, ik zie ze graag zelf naar binnen gaan.
Mariska.. dat is ook prima wat je doet.. Maar sommige vinden t normaal dat ze al door de wijk zwerven.. Zonder toezicht. Toen mijn zoon in groep 3 zat waren er al kids die alleen naar school kwamen. Knettergek zijn die ouders. Die ouders die zo heerlijk onverantwoord zijn en met hun hoofd in een luchtbubbel zitten lezen hier ook. Daar is mijn betoog vooral tegen gericht.
kim... ik was een beetje bang dat je je aangevallen voelde, vandaar, dat was niet mijn bedoeling ik zie het hier inderdaad ook. en vaak zijn het kinderen die best wel een end lopen van school wonen. ik loop 5 minuten en zo'n kind moet wel een kwartier lopen. ik zou dat niet kunnen hoor. maar dat zijn ook dezelfde kinderen die ik vaak hier bij mij alleen in de speeltuin tegenkom. mama is dan gewoon thuis en hij ziet wel hoe laat hij dan naar huis gaat. maakt mama niet zoveel uit. vind het ergens zelfs een beetje zielig voor het betreffende kind. ik heb altijd het idee dat hij erg blij is om me te zien met mijn dochter, hele verhalen heeft hij dan. hij loopt ook vaak dan met ons een stukje mee als we naar huis gaan, uit zichzelf. heb het idee dat hij ook wel wat vaker zijn mama mee zou willen hebben.
Ikzelf ging vroeger ook vanaf gr3 ofzo alleen naar school. Dat vond ik geweldig. Op zich snap ik de angsten wel.. Maar een kind kan ook nog ontvoerd worden als t 12 is (Ik was 12 en ik fietste naar school; Sabine Dardenne). Of op volwassen leeftijd zelfs. Of zoals je zelf aangeeft, wanneer het gewoon thuis is.. Erg genoeg allemaal . Maar ik denk dat je wel altijd de afweging moet maken tussen veiligheid en overbescherming. Voor iedereen ligt die grens wel anders. Maar de kans op ontvoering is heel erg veel kleiner dan de negatieve gevolgen van overbescherming. Nu ik dit allemaal weer gelezen heb, ga ik mijn dochter weer eens goed proberen te instrueren over het niet meegaan met andere mensen. Nu het spelen met klasgenootjes allemaal wat dichter bij begint te komen. Ze is weer wat ouder en zal het beter oppakken dan een half jaar geleden ofzo, toen las ik ook dergelijke topics. Laatst was ze een keer in dr blootje en toen wilde ze dat ik een foto maakte oid, weet het niet meer precies. Ik zei dat dat een beetje gek is en dat ze ook nooit in dr blootje bij andere mensen moest gaan en zeker niet op de foto. Dat vond ze heel raar. Wat zou iemand nou voor rare dingen met een foto van een bloot kindje kunnen doen? Tja, hoe leg je dat nu uit aan een kleuter?? Maar goed, dat is weer een ander onderwerp..
@arivenol: diezelfde discussie hadden wij laatst... Ze wilde weten hoe een plasser eruit zag.. Of ik even een foto kon maken. Daar toch wel even een leerpuntje van gemaakt dat ik dat dus niet wil hebben En daarna natuurlijk wel even via internet laten zien hoe dat nou precies zit. Gewoon met een getekend plaatje. (2 dagen later begon ze er over hoe dat nou zit met babies... Want dat ze uit je navel komen was misschien toch niet helemaal juist dacht ze... Dus dat verklaarde de vraag wel denk ik. Maar moet er toch niet aan denken dat ze dat aan de verkeerde persoon voorstelt )
Ik vraag mij af wat je precies bedoeld met nadelige gevolgen van overbescherming. Wanneer is het overbescherming? Een kind onder de 8 niet alleen laten is naar mijn idee geen overbescherming. Beperkt ook niet. Geen enkel kind dat het vervelend vind als je in de speeltuin aanwezig bent hoor. Naar mijn is een klein kind alleen laten juist laks en heeft niets te maken met weerbaar worden of opgroeien. Het is puur laks.
Je geeft een kind zelfvertrouwen door het dingen toe te vertrouwen, dat het iets alleen kan. Eerst door het samen te doen, dan zelf terwijl je toekijkt, dan zelf terwijl je toekijkt van een afstand, dan zelf terwijl je een oogje in het zeil houdt en vervolgens helemaal alleen. Een kind voelt zich daardoor 'groot', stoer etc. En daar krijgen ze zelfvertrouwen van. Ik kan dat al! Als je een kind opvoedt in angst, heeft het later een grote kans om bijvoorbeeld een paniekstoornis te ontwikkelen. Overal kunnen dingen gebeuren. Thuis, op school, op straat. Op iedere leeftijd. Er zijn altijd risico's. En die weegt iedereen op zijn eigen manier af.
Hahaha.. Ik ga maar stoppen. Mijn punt is wel duidelijk geloof ik. Een kind in groep 3 alleen naar school laten gaat is gewoon knettergek. Dat is niet normaal en heeft niets met overbescherming te maken. Een kind met angst laten opgroeien is iets heel anders dan opletten en verantwoordelijkheid hebben.
Maar jouw meer dan logische oplettendheid... Kan je kind beperken qua zelfstandigheid. Hoeft niet, kan wel. En beter minder zelfstandig dan ontvoerd... Ook dat. Maar de grens is gewoon heel moeilijk en of je het goed deed... Tja ik denk niet dat we daar ooit achter komen. Denk aan die 2 jochies laatst... Gewoon omgebracht door hun vader... Moeten we dan allemaal maar niet meer scheiden? Er is gewoon geen goed antwoord.
Tja, ik weet wel hoe het is om een kind kwijt te raken helaas. Ik heb hier een hoop van geleerd. Waaronder ook dat angst soms een slechte raadgever is. Als ik naar mijzelf kijk, ik liep ook al snel alleen naar school en weer terug. Vanaf mijn 5de/6de jaar speelde ik alleen buiten in toen een flattenwijk. Dus niet in het portiek maar echt buiten. Toen ik 8 was ging mijn moeder (alleenstaand) weleens in de avond zwemmen en toen lag ik alleen in bed. Toen ik 9 was ging ik altijd alleen naar school en was mijn moeder in de ochtend al eerder naar haar werk. Ik kwam ook altijd alleen thuis. Toen ik een jaar of 10/11 was ging ik niet meer naar de overblijf en at ik tussen de middag in mijn eentje thuis. Toen ik 12 was ging mijn moeder avond en nachtdiensten draaien. Op mijn 12de was ik al zo zelfstandig dat ik mijn eigen dokter/tandartsafspraken enz maakte. Geen van dit alles vond ik leuk! Ik zou het bij mijn eigen kids dus ook nooit doen. Echter, je kind met 8 jaar buiten voor op de stoep laten spelen met een mobiel in zijn jaszak, ja dat is voor mij dus overbescherming. Mijn oudste van nu 6 mag soms (want meestal ben ik er gewoon) alleen naar huis komen. De enige drukke weg die ze tegenkomt wordt ze geholpen om over te steken. Ze mag van mij niet alleen naar school (omdat ik dan niet weet of ze er wel is) en ze mag niet fietsen. Zij voelt zich hierdoor enorm zelfverzekerd en stoer. Ze kan het ook echt. Het probleem zijn de externe factoren zoals idd andere mensen. Echter, ik hoef echt niet met mijn pannetje aardappelen aan te komen en erbij te gaan zitten in de speeltuin. Ze vraagt dan echt wat ik kom doen. Nee, zij vindt dat dus niet leuk. Geloof mij, ze is absoluut geen zielig meisje wat zoveel alleen is dat ze contact van andere ouders gaat zoeken. Het tegenovergestelde juist! Het is de zelfstandigheid waardoor ze haar eigen weg al wil gaan en waarin ik haar vaak moet afremmen. Ze smeert hier vaak in de ochtend ook onze boterhammen, wast zichzelf (met toezicht wel) kleed zichzelf aan, helpt mij vaak in het huishouden (vindt ze leuk, gek kind) enz. Daarnaast die mogelijkheid om in de speeltuin te gaan zitten heb ik ook gewoonweg niet want ik heb hier nog een baby. Deze kleine beeb heeft zo haar eigen ritme en laat zich , helaas, niet in die van mij proppen. Ik ben het verder helemaal met Arevinol eens. Ik vind jouw manier van schrijven wel storend trouwens. Het is niet nodig om andere mensen, met andere meningen, laks, achterlijk en knettergek te noemen. Door wat jou overkomen is is jouw mening anders als die van mij, dat kan. Jammer want het is een interessante discussie.
Ja, en niet meer naar de crèche, zwemles, kerk enz........We weten wat daar allemaal gebeurt is. Ook is het uitgewezen dat kinderen die onzekerheid uitstralen en problemen thuis hebben eerder slachtoffer worden dan kinderen die dit niet hebben. Nu wil ik dus niet zeggen dat ze het zelf uitlokken he! Laat ik dat voorop zetten, echter ze lopen meer gevaar als kids die lekker in hun vel zitten. Daarom probeer ik haar maar zelfverzekerd te maken en 100x in te prenten dat ze nooit met vreemden mee moet enz.
ik kreeg gisteren de volgende vraag van dochterlief 'mam, als ik in de zomer zeven ben dan mag ik toch wel gewoon alleen naar de speeltuin? dan neem ik wel een mobieltje mee zodat ik weet hoe laat ik thuis moet komen' ik schrok even en dacht - wow, wat ben je al groot ineens joh haha ik zei nog kun je dan geen horloge meenemen ipv een mobieltje maar dat was echt gewoon te belachelijk - zo ouderwets haha maar hoe dan ook, ik heb gezegd erover na te denken, het is naast haar school en maar vijf minuutjes hiervandaan - kan haar net niet zien. haar vader vind dat het wel moet kunnen maarja schijnt moedereigen te zijn om het wat moeilijker te vinden. een mobieltje bij een kind van zeven dat alleen in de speeltuin speelt vind ik niet zo n probleem overigens. die kinderen groeien er nu eenmaal mee op. bij ons bestond het simpelweg nog niet en best prettig als ze me kan bellen als er iets is en ik haar ook kan bereiken.