Nou hoor ik wel eens vaker van vrouwen dat hun man minder betrokken is bij haar zwangerschap dan zijzelf.. Dat kan ik wel begrijpen want je draagt als vrouw het kind, dus heb je er ook meteen een connectie mee.. Tot op zekere hoogte had ik dit ook wel verwacht..maar moet eerlijk zeggen dat mn zwangerschap tegenvalt, als t gaat om mijn vriend. Ben I.t begin veel moe geweest en misselijk, kreeg totaaaal geen begrip als ik weer op de bank lag na een dag werken, en huishouden. Met t kamertje en naam uitzoeken heeft ie geholpen. Paar spulletjes mee uitgezocht, maar dat was t. Heb alleen naar een kinderwagen moeten gaan kijken, als ik het kindje voel of zie bewegen ben ik heel enthousiast maar hij neemt zich niet de moeite om te komen voelen. En laatst vroeg hij me nog of ik m effe de stofzuiger naar boven kon dragen..wat ik toen niet gedaan heb natuurlijk.. Nu heeft de dokter laatst gezegd dat ik rustig aan moet doen, en dan is ie 1 of 2 dagen even heel lief..maar dan is alles weer terug naar t oude..hij ruimt zn eigen bord nog niet meer op. Als vrienden m bellen voor hulp vliegt hij er meteen naartoe, terwijl als ik hem simpelweg vraag om even de wasmand te tillen, ik daar uren op moet wachten. Als ik m dan eraaan herinner wordt ie boos en gaat hij weer achter zijn computer zitten. Is het dan zoveel gevraagd? Ik doe al bijna alles zelf, en zorg ook al jaren voor zn twee andere kinderen. En voor mijn gevoel laat hij me nu alles alleen doen. Als ik er met hem over probeer te praten zegt hij alleen maar dingen zoals: sorry maar ik ben ook moe, ik heb ook gewerkt. En als ik er over door wil praten kijkt hij weer doodleuk naar zijn pc scherm of hij gaat boos weg. En een enkele keer mag ik genoegen nemen met: sorry schat je hebt gelijk. Maar een week later gaat t weer zo..ik mag 3x per dag met de hond wandelen die soms erg trekt, ik mag de volle vuilnisbak buiten zetten en ga zo maar door.. Ben het zo zat! We wilden dit kind allebei heel graag, maar als ik alles van tevoren had geweten, weet ik niet of ik er met hem aan begonnen was...maar goed dit kindje is heel erg welkom..ik had het me alleen zo anders voorgesteld
Nou wat mij betreft had hij de p... kunnen krijgen, en ik zou dit zeker gezegd hebben en dan uiteindelijk niet zo zachtjes. Samen wonen, samen soppen e.d.
Jij zult toch meer voor jezelf moeten opkomen... idd samen wonen, samen huishouden doen, daarnaast hebben jullie ook samen gekozen voor een kindje. Ik zou voorlopig gewoon in staking gaan. Laat zn bord, afwas, vuile was etc gewoon liggen, doe alleen je eigen dingen. Okay dat zal vast even slikken zijn voor je... maar hij komt er dan vanzelf achter hoeveel jij allemaal doet. Je geeft aan dat je ook zorgt voor zijn andere kinderen.... stuur ze maar bij iedere vraag/verzoek etc naar hem toe. even duidelijk lijnen trekken. Vind je dat te moelijk? dan zou je kunnen overwegen een brief te schrijven met daarin alles wat je dwars zit... wil hier ook wel vaak helpen. Of neem hem eens mee naar de VK en laat haar maar eens goed duidelijk maken dat er meer van hem wordt verwacht.
Hallo Dames, Bedankt voor jullie reacties..gelukkig ben ik dus niet de enige die hier zo over denkt.. Heb gisteravond nog eens goed met hem daarover gesproken, het liep natuurlijk op ruzie uit, wat ik al gedacht had (ik heb hem 2x eerder in de zwangerschap al gezegd dat ik eigenlijk gehoopt had dat hij er meer bij betrokken zou zijn). Al gaat het niet altijd om dingen doen, maar ook om een beetje begrip en wil van zijn kant. Nou goed..hij begreep het in eerste instantie dus alweer niet..want hij vloog meteen op de kast: Dus ik moet ALLES maar doen hier, ik werk me toch ook kapot, ik heb nog bijna geen avond meer over, en jij gaat toch al minder werken, daar was ik het toch mee eens?? Dus hij dacht dat het daarmee gedaan was..maar goed dat minder werken gaat pas vanaf komende week in, en ik heb hem ook gezegd dat ik dan idd meer tijd heb om dingen te doen, maar nog steeds niet met een zware stofzuiger de trap op ga sjouwen. Maar ik ben gewoon hard geweest, ik heb misschien dingen gezegd die ik er ook niet bij had moeten halen, maar het was blijkbaar nodig om hem in te laten zien hoe serieus het is. En hij zei over die babydingetjes samen doen, dat hij dat mij allleen had laten doen omdat hij dacht dat ik dat leuk vond, en dat hij nog niet veel had met de baby omdat hij hem nog niet ziet. Maarja dat doet ook pijn, dan denk je toch hallo? Dat babytje leeft toch, hoe kan je dan zeggen dat t je niks doet? Ik heb gezegd dat ik geen geforceerd gedoe wil, maar dat ik het jammer zou vinden als de zwangerschap zo doorgaat, want dan kijk ik er niet leuk op terug later.. Nou, hij ging dus weer weg in de ruzie, maar kwam na een tijdje terug en zei toen dat ie er wat meer samen mee bezig zou gaan zijn, en dat hij het dan misschien ook toch al een band krijgt met de baby.. En ook heeft hij uiteindelijk beloofd meer in het huishouden te doen, vooral met de zware dingen. Jammer dat er eerst ruzie van moest komen, maar ik hoop dat het geholpen heeft.. Ben nu wel opgelucht dat ik hem gisteren eens goed de waarheid heb verteld Bedankt allemaal!!
het feit dat hij aangeeft dat hij nog niet zoveel met de baby-in-wording heeft dat is wel bekend.... moeder ben je al vanaf het moment dat je zwanger wordt... mannen worden pas vader op het moment dat de baby er is Ook ik heb veel zelf gedaan qua shoppen enzo. natuurlijk hebben we dingen samen gekocht, maar vooral de kleine dingen qua uitzet heb ik voornamelijk alleen gedaan. maar in ieder geval goed dat je hem hebt aangesproken op zijn gedrag en dat je je gevoel en wensen hebt uitgesproken. Ik hoop dat het heeft gewerkt en dat hij zijn goede gedrag blijft voortzetten,
@ Summer, het is net alsof ik m eigen verhaal hier lees, tjemig zeg :x mannen! Als ik erover begin wat het met me doet reageert hij net als die van jou, ontwijken en negeren. En dan heeft tie zelf het lef te zeggen dat ik niet moet zeiken.. Ik kan je helaas geen tips geven om het te verbeteren, als ik die had dan had ik niet in dezelfde situatie gezeten.. @ hopmarjanneke, die tip kreeg ik ook van vriendinnen, nou je wil niet weten hoe het huis er na een week uit zag. Resultaat ik vloog zowat tegen de muren aan van de stress en meneer had nergens last van. Die gooit gewoon vuil in de overvolle prullebak, het past er niet meer bij dus valt er weer uit en dan blijft het daar op de grond liggen.. Na een week trok ik het niet meer en heb ik het huis opgeruimd Heb een keer een paar weken plat gelegen met een bot breuk, nou dan denk je goh hij zal toch wel een beetje het huis opruimen, nou na een paar dagen heb ik mijn ouders laten komen voor een grote schoonmaak (schaamde me dood) want werd letterlijk gek van frustratie dat ik niks kon en in een oorlogsveld leek te staan In gesprek gaan helpt soms wel een beetje maar het is maar van zeer korte duur. Het is alsof hij het ook gewoonweg niet ziet . Ik zeg tsjah, als je naar zolder loopt en je ziet vuile was op de trap liggen, til het dan meteen mee en doe het in de wasmand. En als je dan op de voorzolder door een rimboe aan was op de lijn moet bedenk dan zelf even dat het droog is en je het er af kan halen. Kortom toon zelf initiatief. Dan hoef ik het niet telkens te zeggen, wat bij hem weer overkomt als zeiken. Dan gaat hij daarna braaf de was opvouwen, maar dezelfde avond loopt hij naar boven staat een uur naast de wasmachine. Constateert dat hij klaar is en trekt de stekker dr uit.. maar dan niet even bedenken dat hij de was er ook uit haalt.. Dan moet ik hem weer eerst vragen goh nu je er toch staat hang t dan ook meteen even op he.. Gewoon dingen uit jezelf doen is fijn, ipv dat ik het op moet dragen. Zelfde met de baby, als ik zeg hij schopt leg je hand er eens op om te voelen, dan doet hij dat met lichte tegenzin (in het kader van moet hij opstaan helemaal naarteoe lopen poehpoe) dan als hij het voelt vind hij het wel leuk. Maar hij zal niet een keer uitzichzelf binnenkomen mn buik aaien tegen de kleine kletsen of voelen of hij schopt.. Best telleurstellend
Ha dames ook hier een onbetrokken man!:x Nu ben ik onverwachts zwanger geraakt en nog maar heel kort. Verder wonen wij niet samen en best ver uit elkaar, ik volg naast mn werk ook nog een deeltijd studie en zit midden in mijn afstudeerfase. Al met al veel gedoe dus. Daarnaast dus nog maar net zwanger en vol hormonen. Dus misschien zijn het mn hormonen maar ik erger me kapot aan mn vriend. Hij klaagt alleen maar over hoe moe hij is na zijn werk en dat hij wil rusten en als hij hier is ligt hij op de bank te snurken! Het is net of hij zwanger is! Ik werk 32 uur en daarnaast kom ik thuis om het huishouden te doen en eten te koken en daarna mn huiswerk te maken! Dit de hele week en met die hormonen trek ik dit nu echt niet, ik ben ook doodmoe elke dag! Hij woont bij familie in huis en hoeft helemaal niks te doen naast zn werk, komt thuis en eten wordt verzorgd en vervolgens doet ie lekker een dutje! Ik wou dat ik een dutje kon doen! Maar dat niet alleen, hij wil niks! Niet lezen over hormonen bij de vrouw en hoe hiermee om te gaan, de baby en de ontwikkeling, niet de folders van de vk, geen spullen kopen niks! Zogenaamd het is nog te vroeg! Maar lezen kan toch geen kwaad?! Ik ben zwaar teleurgesteld in hem, ik had hem anders ingeschat betrokkener. Ik mis ook een hoop begrip voor mij en mijn situatie. Ik heb mooi wel ff te kampen met al die veranderingen in mn lichaam en zo leuk zijn ze niet! Ik heb niet het gevoel dat ik kan genieten van mijn zwangerschap hierdoor. Nu heb ik vrijdag mijn hormonen weer laten gaan en hier was hij niet blij mee. Ik heb ook wel dingen gezegd wat misschien niet nodig was maar ik was zo geïrriteerd! Meneer wil er nu nog wel zijn voor de kleine maar niet meer met mij. Ergens heb ik zoiets van prima! Dan niet heb jou niet nodig doe ik het wel alleen! Maar ga nu ook steeds meer twijfelen of ik dit kind dan wel wil. Ik ben 31 en dit is mijn eerste kindje, ik heb altijd een grote kinderwens gehad en was altijd van mening dat ik nooit een kind weg zou laten halen. En zelfs nu ik er wel aan denk, weet ik zo goed als cker dat ik het nooit zou kunnen. Maar eigenlijk wil ik dit kind niet van hem! Het was ook niet gepland en ik ben beetje een controlefreak dus dat past niet. Poeh lang verhaal maar moest het ff kwijt! Omdat het zo pril is kan ik er met niemand over praten in mn omgeving. Sorry ik snap dat mijn verhaal soms bot overkomt. Aan de andere kant ben ik ook wel blij hoor! Woensdag heb ik de eerste echo en ben zo nieuwsgierig!
MaMa heel herkenbaar dat verhaal met die was.. Maar dat hoor ik van heel veel vrouwen. Als je ziet hoe de kleren eruit zien als hij ze wast, nou dan doe ik het liever zelf Maar idd..dat ie in ieder geval dan de vuile was meeneemt, is toch een kleine moeite? Zo ik dacht al dat mijn vriend erg was, maar die van jou maakt t nog bonter..gewoon t vuil laten liggen wat niet meer in de prullenbak past..kan me voorstellen dat dat niet vol te houden is voor je.. Hier ging het vandaag heel goed, hij heeft me goed geholpen en we hebben nog wat spulletjes gekocht voor de baby, al met al een heel gezellige dag gehad. Alleen..nu hoop ik dat dat zo blijft, want vaak is net zoals jij zegt van korte duur.. BibiQ wat erg voor je zeg, vooral dat ie zegt wel te baby te willen maar jou niet meer. Meteen t bijltje erbij neergooien als t even tegenzit. Kan me best voorstellen dat je twijfelt..kan je niemand uit je omgeving in vertrouwen nemen? Iemand die hem ook kent? Das toch een heel moeilijke keuze om alleen voor te staan.. Sterkte, hou ons op de hoogte!
Dank je summer! Net toch maar mn zusje gespoken. Wilde haar er niet mee belasten die heeft zelf genoeg op haar bordje. Verder vrienden en ander familie weet het nog niet. Nu moet ik zeggen dat de relatie al niet heel stabiel was hoor, maar idd zo voelt het wel. Gelijk maar vluchten omdat het beetje moeilijk wordt. Mn zusje heeft het wel weer even voor me gerelativeerd en me herinnerd hoe graag ik altijd een kind heb gewild. Dit heeft wel geholpen, woensdag ga ik voor het eerst mn kindje zien en stiekem ben ik nog steeds aan het aftellen en hoop ik zo dat alles goed is! Dus met of zonder man zou ik dit kindje nooit wat aan kunnen doen.
Wauw zeg Hier nog een radeloze moeder die het niet meer weet Sinds vorig jaar nieuwe vriend alles ging op zich wel op een Zeer jaloers mens waar hij jaren mee heeft gezeten Steeds in de verdediging voor haar noem maar op Nu ben ik 20 weken zwanger en echt betrokken is ie niet Ik heb ook t gevoel alleen ervoor te staan en weet ook ff Niet meer wat wijsheid is Hij laat weinig blijken is de afgelopen weken veel weg met Zijn ex en ik krijg steeds meer argwaan Maar dat mag niet Op de helft en moeten nog van alles doen maar Hij zet zich nergens voor in dan alleen maar voor Dat wijf en de zaken Ipv te denken dat er een kamertje klaar gemaakt moet Gaan worden Vorige week liep ie te dreigen weg te gaan en gisteravond Ook weer van die idioterie om nog om half 12 naar de kroeg te willen Dan ben je in mijn ogen kinderachtig en kansloos bezig Maar nee je mag geen commentaar hebben en meneertje Maar zijn gang laten gaan Mey gevolg van denk ik Vanochtend koffie gebracht boven en een fatsoenlijk woord Komt er niet uit Ik denk en heb me vermoeden dat hij vandaag weer gaat Vluchten en of helemaal bij me weg gaat want daar is hij Echt een ster in zo te reageren En dan de vrolijke noot te zetten en te zeggen Zorg je goed voor ons kindje ik hoop dat we in de toekomst Vrienden kunnen blijven Wtf je bent de vader en vind dat je je verantwoordelijkheid Moet dragen maar zie ik het dan verkeerd??? Dus wat is Wijsheid om te doen Met hem samen blijven waar ik zoveel van hou of de Knoop maar doorhakken en uit mekaar gaan Ik weet het niet meer ben me echt ten einde raad
Poeh jeetje angels! Je bent al zover ook en stress is het laatste wat je nu nodig hebt en dit klinkt best stressvol! Ik kan de beslissing natuurlijk niet voor je nemen maar dit klinkt niet heel gezond en verantwoordelijk maar ja voor een ander weten we het altijd beter he?! Ik zou het in ieder geval absoluut niet pikken als hij nog contact zou hebben met zn ex en liever daar mee weg gaat dan met de aanstaande moeder van zijn kind! Wat je ook doet probeer in ieder geval stress zoveel mogelijk te vermijden en maak er anders voor jezelf een leuke tijd van! Ik haal normaal al veel plezier uit shoppen en dus shoppen voor babyspullen cker! Geniet!
BibiQ mooi gezegd, en fijn dat je zus heeft kunnen helpen. Ik ben benieuwd woensdag!! Angels wat heftig zeg. Heeft ie met zn ex ook een kind? Want in dat geval zou het logisch zijn dat ze nog contact hebben..maar daar mag jij en de baby niet onder lijden. Hij mag nu toch wel beginnen met t kamertje lijkt me..heb je m nog erover aangesproken?
Ja hij heeft daar ook een kind bij van 11 een zeer verwend nest Staat te stampvoeten om dr zin te krijgen Het hoort puur zakelijk te zijn maar zijn ex eist alle aandacht op En heeft ook gezegt dat ze er alles aan doet om hem zoveel Mogelijk bij me weg te houden Om elk wissewasje bellen of app gej word je ervan Dit is om gek van te worden Het valt me nog mee dat ze niet belt of app als ze gescheten Heeft om dr ass af te komen vegen En het ergste van alles we wonen nog in dezelfde verdomde straat Gisteravond het er wel over gehad dat het wel minder mag En hij meer hieraan mag gaan denken maar dan word ie boos Dus ja dan heb ik me kop ook verkeerd en heb gezegt of is Dit je attentie om je koffers te pakken Dan help ik je wel ff een handje Maar daar reageerde hij niet op dus ik hoop dat dit m toch echt Te denken zet dat ik dr anders echt een punt achter ga zetten Ipv zo te blijven zitten
Nou angels wie weet! Hier niks meer gehoord. Hij weet dat de echo woensdag is, als hij er niet bij is kan ie wat mij betreft helemaal weg blijven! Maar dan ook voorgoed en ook geen weekend papa spelen!
Summer hoe is bij jou? Heeft de jouwe het begrepen dat hij best wat doen en helpen in het huishouden? Hoop het wel!
Wat betreft met huishouden.. dit ben ik wel gewend van mijn vriend. Ik heb gewoon een bepaalde tik hoe ik het huishouden doe en hij heeft een heel andere manier.. dus zolang het nog lukt doe ik het nog en dan mag hij het pas overnemen. Babykamer heeft hij zelf helemaal afgemaakt en komt met leuke ideeen aanzetten.. Iedere man heeft zijn eigen kwaliteiten zullen we maar zeggen . Maar Angels.. schrok wel ff van jouw verhaal, en het spijt mij om dit zo te zeggen maar iemand die zoveel weg is met zijn ex "zoals je typte" en dan dat rare verhaal om om half 12 nog naar een kroeg te willen gaan enz.. dan gaat er toch wel een alarmbel rinkelen. Ook het feit dat hij nog niets wil doen aan een kinderkamer maar zijn tijd wil steken in zijn ex en kind is toch ook raar. Om jouw babykamer toch klaar te krijgen, kun je misschien hulp vragen aan jouw ouders? Jouw kindje komt over een aantal weken (dat staat vast) en je kunt er niet van uitgaan dat jouw vriend dan al is bijgedraaid. Het lijkend mij het beste om je ff te concentreren op je baby want al die stress is ook niet goed voor jullie. Verder hoop ik wel alle mannen wat ik tot nu toe heb gelezen toch wel bijdraaien en wens jullie ook veel sterkte (ook tevens van mijn vriend die mee zat te lezen).
Ja het dringt door is toch een kleine slag gedraait Besef dat er een kamertje klaar moet zijn met alles ook daar heb ik nog wel even met nadruk over gesproken Nee bij mijn ouders hoef ik niet aan te kloppen die zie of hoor ik niet zijn het niet eens met de relatie maar ik ben notabene 33 jaar en mag toch zelf wel beslissen wat ik doe en met wie Ja t is allemaal wel zakelijk en verder opzeker niet meer maar je word er moe van Omdat je toch in je achterhoofd houd dat ze zich er na bijna een jaar nog niet bij heeft neer gelegt hij bij mij is en niet meer terug gaat We zijn nu wel zover en dat heb ik ook gezegt dat ik hier weg wil en dat puur om die rotkop niet meer te hoeven zien en hij niet meer zo makkelijk daarheen kan lopen want we wonen maar 6 huizen van mekaar dus ja Ja dat ie vandeweek zo laat nog weg wou nou heb m ook gezegt niet zo kinderachtig te doen en dat op een zondag avond doe normaal Heb na 5 min wel gezegt prima als jij nu de deur uit stapt zijn de gevolgen voor jezelf Hij had dus volgens hem was dat grappig de deur open en dicht gedaan Maar zag nog licht branden beneden dus ik wou alles uit gaan doen en de deur op slot gooien Loop naar beneden staat ie in de gang te lachen Zeg ook jij geluk anders stond je voor een dichte deur had alles op slot gegooit Al met al is ie mee naar boven gegaan en zijn we gaan slapen Maar dit soort kunstjes moet je mij niet flikken Als ie op vrijdag of zaterdag nou weg wil moet ie zelf weten maar een zondag of doordeweeks vind ik toch te en hij moet er elke dag 6 uur uit niet dat het mij boeit hij is moe maar toch hou ik daar automatisch rekening mee En ik stap niet zo makkelijk de deur uit met nog 2 meiden van 7 en 11 jaar oud Hoop dat ie nu idd het duidelijke besef heeft dat als ie nu zo doorgaat dat ie mag vertrekken Heb me 2 meiden alleen opgevoed dus deze kan er dan ook nog wel bij geen probleem Ik vecht voor ze en ook een vriend komt daar niet tussen BibiQ jij ook heel veel sterkte en hoop dat die mannen nu eens gaan nadenken Over de consequenties die ze zelf hebben aangericht
Hai dames ik had een prachtige echo met een stevig kloppend hartje! Hij was er wel bij, maar daarna was het alweer bonje. Ik begin steeds meer te twijfelen aan deze relatie, het kunnen de hormonen misschien zijn maar ik erger me aan zijn hele houding! Ben zelfs zover dat ik de relatie wil beeindigen. Maar ja dan zit ik nog voor mn leven aan hem vast!! De relatie was al niet stabiel maar nu al helemaal niet! Zit echt in dilemma.