Als ik alleen thuis ben, doe ik steeds alle rolluiken naar beneden. En als de bel gaat, doe ik alleen het raam open (woon op de eerste etage). Tenzij dat ik weet wie er komt, dan doe ik wel de deur open.
Als ik 's avonds alleen thuis ben en het is al donker doe ik never-nooit-niet de deur open. Helemaal niet sinds ik van mijn vriendin heb gehoord dat er een gleurder bij haar in de flat is (een flat naast ons). Hou overigens ook niet zo van alleen in het donker te zijn. Was (toen ik nog thuiswoonde) alleen thuis (tenminste dat dacht ik). Zit ik rustig tv te kijken hoor ik ineens allemaal getik op de ramen. Gordijnen waren gewoon open maar door het vele licht in de woonkamer kon ik niet goed naar buiten kijken. Mijn hart zat in mijn keel, heb de stoel weggedraaid van het raam en zat maar te shaken in de stoel. Komt gelukkig mijn broer net binnen, ik zo: wat ben ik blij dat je er bent, hoorde allemaal getik op de ramen. Wat bleek nou, hij was stiekem door de achterdeur naar binnen gegaan, heel zachtjes naar boven gelopen, raam open gedaan en met een riem tegen het raam aan gaan tikken, grrr kon hem wel wat aandoen op dat moment. Sindsdien ben ik niet zo'n held meer haha.